Onze Parochiekerk werd gebouwd door nederlandse franciscanen inde jaren 1940 en 1950.
Het vorig kerkje was te klein geworden.
Nu 50 jaar na de inauguratie was het nodig om dit gebouw flink aan te pakken: dak, ramen, priesterkoor, vloer, lichtinstallatie het moest allemaal verniewd worden.
Op moederdag 2008 zijn we begonnen met deze grondige restauratie. we benoemden een comissie die verantwoordelijk zou zijn zowel voor het vergaren van financien alswel de leiding van al het vernieuwingswerk. Sindsdien doen we de religieuze diensten in de Parochiezaal. Met de restauratie van de Parochiekerk zijn we ook begonnen met de restauratie van de Kerk, de geloofsgemenschap van Joaíma.
Dus een flinke aanpak van gebouw en de mensen.
Nu en dik jaar verder is al het een en ander te zien zowel aan het kerkgebouw als ons kerkgebeuren.

Sinds Dinsdag 21 juli 2009 ben ik wer terug in Joaíma, na een heerlijke vakantie in NL waar ik te gast was bij mijn oudste broer en schoonzus in Oosterbeek.
Heerlijk om iederen weer terug te zien hier in Joaíma.
Goed ook om te zien dat 2 maanden vakantie geen schade gaf aan onze Missie, integendeel, overal is men met goede moed, en de staf van de Parochie heeft fantastisch werk gedaan. Vooral de jongeren zijn zich steeds meer aan het organizeren in een eigen pastoraat. Ook hadden ze een Algemene Assemblée gehouden over de ontwikkelingen van hde vele pastorele groepen en werken die we hier hebben,Het feest van de Parochie is in zicht.
Negen dagen lang volgens traditie vieren we het Parochie zijn, onze samenleving, ons geloof en werk.
We vieren de 6e augustus onze Goddelijke Patroon onder de titel van "Nosso Senhor Bom Jesus".
Voor onze streek ook de meest geliefde Patroon.
Ieder jaar in deze tijd trekken duizenden gelovigen naar het nationale heiligdom in Bom Jesus da Lapa in de Staat Bahia op een afstand van 900km.
Meer dan 250 jaar geleden een eremiet in een grot begon daar voor de arme mensen in het binnenland te preken en hun moed in te geven.
Sindsdien komen er jaarlijk meer dan ee miljoen mensen naar deze plek om daar hun geloof en hun leven te vieren samen met hun Patroon.
Het is ook het uitstapje voor deze mensen. heel het jaar sparen ze ervoor en komen daar in de Lapa iedereen en van alles tegen waar ze weer een heel jaar van kunnen leven. Veel Parochies in de Missiegebied van de Jequitinhonha-vallei hebben dan ook de Bom Jesus als Patroon gekozen zoals wij hier in Joaíma.
Ja, het is belangrijk het leven te vieren en dat gebeurd dan ook zeker wel dezer dagen.

Lieve mensen.
Van 21 mei tot en met 21 julho dit jaar zal ik op vakantie zijn in Nederland. Eenmaal terug in Brazilië hoop ik weer door te gaan met vertellen over mijn belevenissen in de MSC-Missie van de Jequitinhonha-valei in Brazilië.
Als u op het peiltje naar links hieronder drukt ziet u nog foto´s en comentaar van gebeurtenissen sinds Kerstmis vorig jaar.

Beste Mensen. 

Pasen is altijd een geweldig em krachtig gebeuren in nos leven om opnieuw te beginnen. Heel de natuur helpt ons hierbij. Zo herinner ik me in mijn jeugd in Driel hoe hoe alles vernieuwde: de bomen, de tuinen, de akkers, de weilanden met zoveel lentebloemen, vogels en vee. De ramen gingen open, het beddegoed ging naar buiten, het huis kreeg van binnen een flinke beurt. Christus opgestaan uit de doden was verezen en met hem alles wat leefde. Aleluia!

Brazilië kent deze lentecultuur niet.  Het accent hier ligt meer op het misterie van het lijden. De Veertigadagentijd loopt hier uit op de “Heilige Week”. Goede Vrijdag is dé dag en biedt uitkomst aan iedereen en alles wat te lijden heeft. De Vastentijd zet iedereen aan het denken over het nutteloos geweld zowel fisiek als wel simbolisch. Fisiek geweld welke gemakkelijk overal te zien is. Maar ook simbolisch geweld, minder zichtbaar is in de samenleving maar grote gevolgen heeft zoals ergernis en bedreiging; uitbuiting van situaties en feiten; weigering van informatie of iets goeds wat gedaan moet worden; afpersing en het scheppen van angst en onveiligheid.

Overal komen mensen bij mekaar in huis om lijden en geweld te bepraten. Één maal per week in de vroege ochtend om 5u worden boete-processies gehouden en bidden de mensen de Kruisweg op straat. Gedurende de “Heilige Week” staat ook het lijden en de dood centraal. Hoogtepunt zijn de Passiespelen die ieder jaar door vele jongen worden opgevoerd. Maanden zijn deze jongelui bezig met het repteren en “vechten” om mee te mogen doen. Pasen is dan de vanzelfsprekende verijzenis: niemand lijdt voor niets. We moeten het leven leefbaar maken: “Ik kwam om iedereen leven te geven en dit in overvloed”zei de opgestane Heer.

Op 20 mei hoop ik weer naar NL te komen voor twee maanden en zal ik wellicht iedereen weer mogen ontmoeten.

Graag wens ik jullie allemaal een zinvol Paasfeest toe. Moge iedereen liefhebben zoals Christus ons liefhad.

Frank Willemsen, MSC.

ZALIG PAASFEEST

Beste Mensen.   Pasen is altijd een geweldig em krachtig gebeuren in nos leven om opnieuw te beginnen. Heel de natuur helpt ons hierbij. Zo herinner ik me in mijn jeugd in Driel hoe hoe alles vernieuwde: de bomen, de tuinen, de akkers, de weilanden met zoveel lentebloemen, vogels en vee. De ramen gingen open, het beddegoed ging naar buiten, het huis kreeg van binnen een flinke beurt. Christus opgestaan uit de doden was verezen en met hem alles wat leefde. Aleluia!   Brazilië kent deze lentecultuur niet.  Het accent hier ligt meer op het misterie van het lijden. De Veertigadagentijd loopt hier uit op de “Heilige Week”. Goede Vrijdag is dé dag en biedt uitkomst aan iedereen en alles wat te lijden heeft. De Vastentijd zet iedereen aan het denken over het nutteloos geweld zowel fisiek als wel simbolisch. Fisiek geweld welke gemakkelijk overal te zien is. Maar ook simbolisch geweld, minder zichtbaar is in de samenleving maar grote gevolgen heeft zoals ergernis en bedreiging; uitbuiting van situaties en feiten; weigering van informatie of iets goeds wat gedaan moet worden; afpersing en het scheppen van angst en onveiligheid.   Overal komen mensen bij mekaar in huis om lijden en geweld te bepraten. Één maal per week in de vroege ochtend om 5u worden boete-processies gehouden en bidden de mensen de Kruisweg op straat. Gedurende de “Heilige Week” staat ook het lijden en de dood centraal. Hoogtepunt zijn de Passiespelen die ieder jaar door vele jongen worden opgevoerd. Maanden zijn deze jongelui bezig met het repteren en “vechten” om mee te mogen doen. Pasen is dan de vanzelfsprekende verijzenis: niemand lijdt voor niets. We moeten het leven leefbaar maken: “Ik kwam om iedereen leven te geven en dit in overvloed”zei de opgestane Heer.   Op 20 mei hoop ik weer naar NL te komen voor twee maanden en zal ik wellicht iedereen weer mogen ontmoeten.   Graag wens ik jullie allemaal een zinvol Paasfeest toe. Moge iedereen liefhebben zoals Christus ons liefhad.   Frank Willemsen, MSC.

De Goede Week in Joaíma en overal in Brazilië, is en week vol religieuze manifestaties die vooral het lijden van Christus en van zijn moeder Maria op het oog hebben. Éen van de dierbaarste gebeurtenisssen zijn de "ontmoeting-processies" . Ook wij hier in onze Parochie op maandag wordt het beeld van Onze Lieve Vrouw van Smarten naar en huis gebracht gedragen door de vrouwen. Op dinsdag dragen de mannen de Lieve Heer van de Kruisweg  naar en huis aan de andere kant van het dorp. Op woesdag komen de twee processies elkaar tegen op het dorpsplein onder veel ontroering en gaan naar het kerkplein waar de onmoetingsoverweging gehouden wordt. Duidelijk wordt het lijden van moeder en zoon toegepast op de dagelijkse werkelijkheid en krijgen vele moeders een hart onder de riem gestoken.
Donderdagavond begint de Paastridium. Het laatsteavondmaalwordt gevierd met voetenwasing en iedereen brengt een kg eten mee voor de armen. Tot middernacht blijven de mensen in vigilie met Christus in de Eucharistie.
Vrijdagmidag wordt de Johannespassie verkondigd en bidden we voor de Kerk en wereld. Daarna met veel pieteit de kruisaanbidding. Om 18h houden de jongeren de Passiespelen maanden lang ingeoefend. Vol ontroering volgt iedereen het Passieverhaal levend geencenerd door de jongeren op het toneel, op strat en voor de ingang van de Kerk waar de kruisiging ten tonele wordt gebracht. Ierdereen doet mee en geeft comentaar en raakt bewogen. Een kind naast me riep naar zijn moeder: "Ma laat hem  niet dood gaan!" Waarop de moeder zei: "Nee hij moet dood gaan!" Daarna de jongen: "Ma, wat bent u een slecht mens!"  Op het einde is er dan de processie van de dode Heer. Duizende mensen lopen in twee rijen achter de baar met het beeld van de dode Christus en het beeld van O.L.V.
van Smarten. Deze voettocht duurt zeker en uur. Als iedereen terug is voor de kerk kan iedereen persoonlijk zijn gebed doen afscheid nemen. dit allemaal met vel respekt en religieusiteit. De kaarsen worden daarna bij het grote kruis op het plein opgebrand.   

In het begin van de Vastentijd hadden we weer een Retraite voor jongeren. Meer dan honderdenvijftig jongeren van onze Parochie met zijn verschillende geloofsgemeenschappen waren bijmekaar gekomen om over het leven na te denken, te praten en toespraken en getuigenissen te aanhoren. Een equipe van jonge leiders en ouders vormden de coordenatie. Ook deze keer was het weer een groot succes en hebben vele jongeren met volle moed zich op weg voor "een plaats onder de zon".

Joana woonde ergens in een fazenda en leefde daar van wat de natuur te beiden had. Nu oud geworden en weduwe, trok ze naar het dorp met haar dochter om daar te leven van haar ouderdomspensioen. Haar dochter kon haar weg niet vinden en gaf haar drie kleinkinderen telkens van een ande man. Deze leven nu allemaal van haar karig pensioen. Er blijft zo niets over voor haar die aan asma lijdt...