Jubileumjaareditie is voor Lieven
Na zijn bijna solo slim van vorige week die in extremis door twee collegas werd voorkomen was Lieven er danig op gebrand om na zijn 985e deelname aan de donderdagavondrun de bloemen naar huis mee te nemen. Niet alleen zijn blitsstart verraadde zijn ambitie (zo is het trouwens doorgaans elke week). Er was dit keer meer. Zijn opvallend rustige indruk er werd uitgebreid ingegaan op de schitterende prestatie tijdens de halve marathon van Deinze naar Aalter van Luc (zie http://aalter.coldhearth.net/uitslagen/halvemarathon20091111.pdf) was voor mij vrij nieuw. En ik loop toch ook al een tijdje mee (zij het dan zeker niet altijd even periodiek)*.
* ik heb het even voor je opgezocht, Lieven; volgens mij moet het ergens eind 1997 - begin 1998 zijn geweest; en het was een donderdag! maar jij weet het ongetwijfeld nog preciezer te zeggen).
Lieven zou vliegen, dat was duidelijk.
Vandaag liep het parcours eerst rechtdoor, na een kort technisch stukje bij het verlaten van het domein naar rechts, vervolgens een behoorlijk stuk grint, gras of tarmac (naargelang de persoonlijke voorkeur), weer rechts, weer tarmac (of klinkertjes) serieus stukje; opletten voor de paaltjes, kort links (eerste keer het melkzuur verbijten), alweer een stuk tarmac (liep dit vroeger niet beter?), kilometerpunt 1 passeren, tarmac of stoeptegels (op eigen risico), vlijmscherp naar rechts, borduurke af waar je t beste lijkt, blijven gaan (tweede keer melkzuur verbijten), extra opletten van aankomende autos (hier zie je ze niet al te goed), na de bocht: Los gehen! tot in de vallei, daarna beseffen dat een vallei aan alle kanten hellingen heeft (derde keer melkzuur verbijten), op adem komen en kijken wat je tijd op 3 km is, gevaarlijk scherp naar links (opletten dat je niet tegen die vervelende paal aanloopt), wéér bergop (melkzuurstoot nummer vier), plat leggen en rollen, op de hoek de hoek nemen, opletten dat je je nu niet mispakt want dit is vals plat, je toch mispakken en jezelf voor het hoofd slaan, maar toch bij de les blijven en opletten in het verkeer, easy left, rechtdoor, met geluk wat collegas tegenkomen, rechts, nog een lichtje zien knipperen in de verte, blij zijn dat dat lichtje er is want t is behoorlijk donker, aan de grote lichtjes naar links, een rood lichtje zien knipperen, ernaartoe spurten en beseffen dat het stilstaat maar dat het gelukkig is vergezeld van verkeersborden zodat het niets kan overkomen), tot de vaststelling komen dat je alsmaar minder weerwerk kan bieden aan de melkzuurshots, nog meer sterretjes en pinkende lichtjes zien, het rondpunt nemen zoals je het met de wagen of met de fiets beter niet doet (als je echt snel wil zijn riskeren om je voeten daarbij serieus te bezeren), achterom kijken voor achterliggend verkeer, een andere lange tarmacstrook afbollen en de wind vol in je gezicht voelen, een S-bocht maken en een tricky voetpad afdraven, rechts, rechtdoor, rechte hoek naar links, nog een paar honderden meters en beseffen dat het nog 2 km is, uitkijken, oversteken, alweer een rondpunt, donker, links, rechts, de Croky-Champs-Elysées zien, voelen dat je het laatste melkzuur nog niet hebt gehad, een omgekeerde 6 zien op het wegdek en je afvragen wat die daar doet, nog meer melkzuur, blij zijn dat je hetzelfde hoogteverschil na een U-turn in de omgekeerde richting mag doen, de stoep oplopen, het meest technische stukje van de omloop voor de tweede keer nemen, sterven richting de denkbeeldige eindstreep en afklokken.
Geen verrassing? Dat dacht je maar! Wat onmogelijk leek, is geschied! Alles verliep prima, tot dat laatste! Ik vertrouwde voor de tijdsopname op de meesterchronometreerder (ja, Lieven). Ik zie hem nog net zijn afgetrainde lichaam voorbij mijn sputterende locomotief voorbij de eindstreep gooien. Tac! Binnen! Ik zag Lieven denken (Yes, eerste! Perfect op schema. Nog 14 keer beetje bij beetje de stoom opdrijven en de anderen meer en meer onder druk zetten. Binnen 15 weken de gas open en winnen op mijn 1000ste deelname! Lieven, jongen; morgen vier je je verjaardag Genieten, kerel.)
Ik kan duidelijk geen gedachten lezen.
Net toen ik dacht dat Lieven me erop ging wijzen dat ik er niet in was geslaagd om hem van de overwinning te houden en hij me op het tijdsverschil in mijn nadeel zou wijzen, vertelt hij me dat hij een seconde na mij afklokte!
Onmogelijk! Hoe kon het gesofisticeerde horloge van de meesterchronometreerder het op dit cruciale moment laten afweten? Nee, er zijn geen zekerheden meer!
Livinus liep wel degelijk mét hoofd de volle omloop! (Ik heb het zelf gezien! Hoe kon het lampje anders op zijn muts blijven?). Nu valt me wel te binnen dat zijn lichtje nadien uit was. Zou het dan toch? Nee dat zal wel door de wrijving zijn geweest tijdens zijn kamikaze-afdalingen waar hij telkens weer de aansluiting maakte. Nee, écht: zijn horloge liet het afweten! Dat komt ervan als je al je hele leven moet draaien rond 1-en en 0-en. Je zou er al eens durven omwisselen. Computers!
Hoewel ik sterk van het tegendeel overtuigd was, dacht ik te moeten leven met de gedachte dat ik Lieven van de overwinning heb gehouden tijdens de Exact-25 jaar geleden-Croky-start-memorial. Gelukkig vertelde Lieven me dat Koen voor 20u een scherpere tijd had neergezet. Oef, mn harde schijf van malware gespaard.
Blijft natuurlijk wel dat Lieven deze editie niet als overwinning op een datadrager heeft kunnen laseren. Hij was er in elk geval dicht bij!
Nee, serieus niet ver van bij mij vandaan zal er wel eentje op donderdagavond met een smile op het gezicht zijn huis zijn binnengestapt en in zijn analen zal wel een positieve ervaring prijken. Lieven, je bent op zijn minst de morele winnaar!
t Zal knallen op zijn 1000ste Crokyloop! Youre all warned! Maak er een leuke strijd van! Als jullie geïnteresseerd zijn in waar ik dan uithang, dan vernemen jullie dat wel (tenminste als ik mijn whereabouts correct invul ).
Groeten
Pieter
13-11-2009 om 19:06
geschreven door Pieter
|