|
13 Crokyboys gingen de strijd aan tegen elkaar, tegen zichzelf en tegen de chrono. Voor Lieven werd het zijn laatste wedstrijd in de categorie M55. Aan uitbollen denkt hij nog lang niet, want op 13 november doet hij een eerste aanval op het Crokyrecord M60, dat met 41' 51" op naam staat van Luc Maes. Op de foto Lieven na zijn 1221-ste Crokyrun tussen de twee youngsters Michiel en Bram. Deze laatste verbeterde zijn persoonlijk record met bijna drie minuten.
Ook onze 89-jarige Crokyboy Carolus Moens denkt nog lang niet aan stoppen. Zijn oefenterrein voor het hoogspringen, de oude booghal van het Blosocentrum in Assebroek gaat tegen de vlakte. Carolus hoopt stiekem dat hij een onderkomen vindt in de nieuwe sporthal om verder te kunnen trainen op zijn geliefde atletiekdiscipline.
De aankomsten:
1. Koen Ver Eecke 39’ 00” 00
2. Joost Coudenys 42’ 51” 59
3. Lieven Van Parys 43’ 14” 00
4. Diederick Vermaete 47’ 10” 42
5. Ex-aequo Bram Maes en
Stefaan Lemiere 47’ 38” 09
7. Tony Dewilde 48’ 50” 00
8. Jan Lust 50’ 31” 80
9. Luc Maes 54’ 23” 30
10. Michiel Coudenys 55’ 27” 00
11. Carlos Dejaegher 59’ 05” 00
Virtuele Crokyrun op de loopband:
1. Patrick Sys 48' 35" 00
2. Marnix Deriemaeker 54’ 23” 00
Een misverstand !!
Crokyrun 06/11/2014
“Donderdag 30 oktober, het Kapelhuis gesloten” las ik op Carlos zijn blog. “Dan wordt er ook niet gelopen in Meulebeke” dacht ik, “en dan ben ik solidair en loop ik de toer niet op mijn loopband”. Verkeerd gedacht dus. Zonder de broodnodige pitstop achteraf gingen zeven gladiatoren toch de strijd aan. En ook Marnix hees zich – ondanks de sluiting van het Kapelhuis - afgelopen week op zijn strijdros, zijn loopband.
Ik merk het bij mezelf: ik heb de neiging tot slappeling zijn. Alle excuses zijn voor mij goed om eens niet te lopen. Een dag heeft 24 uren en ik heb er iedere keer 10 te kort. Man, man, man ... er valt zo veel te beleven en ik zit al over de helft van mijn leven. Multitasking is de boodschap. Tegelijk zo veel mogelijk van alles doen, de techniek van tegenwoordig helpt me daar gelukkig een handje bij. Maar daar bovenop moet ik ook nog de nodige nachtrust incalculeren. Rust die nodig is om lichaam en geest te laten bekomen van de (over-) belasting van de dag.
Een en ander heeft gemaakt dat ik ondertussen weer twee weken niet gelopen heb. Ik voel dat ik weer aan het afglijden ben naar een looploze winter. Niet doen Patrick, niet doen. Denk aan de vele voordelen. Denk aan de marathons in het verschiet. En uit het niets kwam ik gisteren donderdag plots met een lumineus idee af. Mijn vrouw kijkt al jaren geen teevee meer. Ja, zij is een van die zeldzame uitzonderingen. Maar op die manier staat ons televisietoestel beneden meestal werkloos te staan. En het is toch zo’n prachtding. Een Samsung Smart TV. Enorm scherp en helder van beeld en prachtige kleuren dat het geeft! Toen ik mij het toestel aanschafte heb ik mij heel goed geïnformeerd en echt, in zijn soort vind je geen beter toestel dan dit. Maar dan staat dat ding daar meestal niks te doen. Wat een zonde. Welnu, gisteren kwam ik op het simpele maar schitterende idee om dit grote toestel te verwisselen met dat iets kleinere ding dat op mijn mansardekamertje staat. Zo gedacht, zo gedaan. Eerst wel nog eens met mijn levensgezellin besproken natuurlijk maar de TV-wissel was ook voor haar geen probleem. Wow! Als ik nu nog een excuus heb om niet dagelijks op zijn minst een uurtje (1 van die 24) naar mijn zolderkamertje te trekken, dan weet ik het niet meer. Lekker lopen op de loopband en ondertussen televisie kijken. Of een DVD’tje, een muziekje, ...
Wat ik gisteren beleefde met de Crokyrun was subliem. Terwijl ik liep rolde Meulebeke loepzuiver en in mooie kleuren en bij heerlijk weer aan mijn ogen voorbij met door de koptelefoon de melancholische muziek van Lucinda Williams. Dit was schitterend, bijna te vergelijken met de werkelijkheid. Alleen jammer dat ik niet naast me of achterom kon kijken. Dat kon ik wel natuurlijk maar dan zag ik Meulebeke niet meer hé. Er is dus wel degelijk nog een verschil met het daadwerkelijk door de Meulebeekse straten sloffen. Maar dat vind ik niet erg. Nu krijg ik alles echt breed uitgesmeerd voor mijn neus. En nu kan ik eindelijk eens letten op de details die ik vroeger niet zag. Door de vermoeidheid is dat in de tweede helft van de loop wat moeilijker maar toch. Google Streetview (want daar is het waar iFit de beelden vandaan haalt) is eigenlijk een momentopname. Eentje van een paar jaar terug al. Dus hebben Marnix en ik bijvoorbeeld nog geen vernieuwde Ter Borchtlaan om door te lopen. Details. U heeft waarschijnlijk al gehoord van grappige beelden uit Google Streetview wereldwijd. Welnu, Meulebeke heeft er ook zo eentje, tenminste toch voor wie er op let. Het kan natuurlijk met mij beroepsmisvorming te maken hebben he, dat ik nu precies daar op let. Ik ben namelijk postbode geweest. Een ‘facteur’. Wel, na 3,8 kilometer lopen (we zijn dan in de Oostrozebekestraat) zien we op Streetview links tegen de muur heel duidelijk de fiets van een postbode staan. We zien weliswaar geen postbode, neen. Hij moet ergens binnen zijn. Links kan moeilijk want daar is geen huis. Aan de overkant dan? Ja zeker, want daar is ... café De Gouden Leeuw.
Als ik volgende week weer de Crokyrun loop, dan ben ik zo goed als zeker dat die postbode zijn of haar fiets weer recht tegenover het café zal staan en de week daarop opnieuw en opnieuw en opnieuw tot Google zijn wagentje met camera terug door Meulebeke jaagt om verse plaatjes te schieten.
PS het schijnt dat ook Lieven ergens in Meulebeke in Streetviews beelden verschijnt.
Mijn tijd van donderdag 06/11/2014 : 48 minuten en 35 hele seconden.
Groeten van Patrick
07-11-2014 om 16:19
geschreven door carlos
|
