JAMES MOORE,
de winnaar van de historische eerste wegkoers Parijs-Rouen 1869, vestigde eveneens vier wereldrecords over één mijl afgelegd in minder dan drie minuten (staande start ). Zijn sportroem als wielrenner bereikte een top in 1879. Nadien werd hij in Normandië een befaamd dierenarts. Hij was goed bekend in de paardensport en werd schatrijk door het verzorgen van beroemde koerspaarden.
Alvorens de eerste wegkoers te beschrijven wil ik eerst toch duidelijk maken dat uitvinders, fietsenmakers, fietsenverkopers, wielertoeristen, koersinrichters, sponsors, signaalgevers, verkoopsters van drankjes, politiemannen, tijdsopnemers, en supporters, reeds eerder bestonden dan de gewone renners met de pet en de buitengewone wielerkampioenen met champagne in hun drinkbus. Toen op die bewuste zondagavond van 7 november 1869 het startschot werd gegeven voor de eerste historische wegkoers, had 'de fiets ' al een lange weg afgelegd in zijn technische ontwikkeling die stap voor stap tot vandaag is verder gelopen .
Kleine James kwam op deze wereld in 1849 op te Bury St-Edmunds in Suffolk. Hij was de zoon van Elisabeth en James Moore, een metaalbewerker en hoefsmid. Hij had een broer Alfred en toen zijn ouders in 1853 te Parijs gingen wonen, kwamen er in het gezin nog vijf dochters bij. Zij woonden op 2, Rue Godot-de-Mauroy en werden goed bevriend met de familie Michaux die op nummer 5-7 thuis waren. Bij Michaux was er ook een smidse. Zij waren bekend als slotenmakers maar ook als herstellers van Draisiennes, loopfietsen die reeds veel eerder bekend geraakten als de Laufmaschine von Herr Baron Draïs in de Duitstalige gebieden en als de Hobby Horse in Engeland. Op een dag kwam Ernest, de zoon Michaux op het idee van pedalen te monteren op het voorwiel , en hij kon zijn vader Pierre overtuigen dat zij samen als mekaniekers iets belangrijks hadden uitgevonden. Dat kleine denkwerk van deze heren was een grote stap voorwaarts voor de mensheid. In 1865 maakten vader en zoon elke werkdag twee Michaudines.
De zestienjarige James Moore kwam eerst voor de dochter Michaux, maar weldra beschikte hij ook over een prototype van een Michaudine, een uniek stuk oerfiets met pedalen die toen nog zeer veel kostte. In de periode van technische en industriële vooruitgang die toen zich afspeelde, waren investeerders op zoek naar opportuniteiten. De gebroeders René en Aimé Olivier waren zulke mannen. Tijdens de maand augustus 1865 reden zij als wielertoeristen tussen Parijs en Avignon 805 km om zo'n pedaaltuig te testen. Dat jaar nog staken zij 50.000 goudfranken in om het atelier van Michaux te verbeteren en uit te breiden . Weldra werkten daar 300 personen. Iedere dag vanaf 1867 werden 200 fietsen gemaakt en de fietsen verbeterden van kwaliteit door nieuwe aanpassingen van de uitvinders Michaux. Het was een groot sukses, doch maar van korte duur want oorlog en bezetting ruïneerden in 1870 de prille fietsenindustrie die toen bloeide.
In het park van Saint Cloud 1868 had James Moore als een James Bond reeds alle tegenstrevers verslagen op een afgesloten terrein. Vermits het toen nodig was van te Parijs meer en beter Brood en Spelen te laten zien, groeide de gedachte om eens de gezondste sportieve bezitters van een fiets tegen mekaar te laten koersen in de hoop van een nieuwe sportheld te ontdekken.
De eerste wielerkoers op de weg.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dit evenement dat werd ingericht door Le Vélocipède Illustré en heeft - zoals de meeste wielerliefhebbers wel weten - plaatsgevonden tussen de hoofdtad Parijs en de stad Rouen gelegen in het Westen , Het is toen een opmerkelijk gebeurtenis geweest. Honderdtwintig dappere wielrijders op Hoge Bi namen deel aan deze eerste race betwist op de openbare wegen over honderddrieëntwintig kilometers.
Meldenswaardig is de aanwezigheid tussen de deelnemers van vrouwelijke velocipedisten. Zij geraakten meestal slechts tot Vernon en namen daar de trein tot Rouen. Omdat deze eerste wegkoers zeer moeilijk was, besloten meerdere liefhebbers van het op te geven. Maar al deze ontgoochelde sportmannen met vuile aangezichten werden opgevangen door de leden van de Velorijders Club van Rouen. Uiteindelijk hebben toch 34 harde sporthelden de volledige afstand gereden. De laatste van deze pedaalgoden finishte pas in de ochtend van de volgende dag. Hier komen de namen van alle pioniers die het avontuur tot een einde brachten. Op te merken valt dat de vier sterksten nog zeer jong waren
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
UITSLAG VAN PARIJS-ROUEN 1869 :
EERSTE : James Moore , twintig jaar oud, die aan de Barrière de lEtoile te Parijs vertrok om half acht op die historische dag van 7 november. Hij stopte slechts te Rosny gedurende vier minuten voor een verfrissende slok en bereikte de kerk van Saint Paul te Rouen op diezelfde dag van 7 november 1869 om 18u10 in de vooravond. Dit betekende dat deze bekwame velocipedist de xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />123 km had afgelegd in 10 uren en 40 minuten, stops inbegrepen.
TWEEDE en DERDE gelijk : André Castera , oud 19 ½ jaar, en M. Bobillier , 20 jaar, samen vertrokken om 7u 30 . Zij namen rust te Epone ( 30 minuten), te Rosny (15 minuten), te Gaillon (5 minuten). Om 18u 25 bereikten zij samen het eindpunt te Rouen. Zij hadden 10u en 55 minuten nodig.
VIERDE : Henri Pascaud, 17 jaar, die was vertrokken om 7u 25 en die slechts gedurende enkele minuten was gestopt te Bonnières. Hij meldde zich om 19u 25 . Zijn tijd was dus precies 12 uren, alles inbegrepen.
VIJFDE: Felix-Gaston Biot, 28 jaar, vertrokken om 7u 25, stop te Epone (15 minuten), Mantes (15 minuten) , Bonniers (5 minuten), Vernon (10 minuten), Gaillon (5minuten) en Vaudreuil (45 minuten). Zijn aankomst volgde om 19u45 met als tijd 12u 20 .
ZESDE: Cantellauve , 25 jaar, gestart om 7u 30. Hij stopte even te Rosny , drie minuten te Pont de lArche, en hij arriveerde om 21u 04 . Tijd 13u 36 .
ZEVENDE: Charles Bon, 21 jaar, die rustte te Epone (15), Mantes (10), Bonniers (5), Vernon (10), Gaillon (5), Vaudreuil (45), en St-Adrien ( 1 uur) .Hij voelde zich op het einde onwel, maar kwam toch aan om 21u 47 waar hij werd geklasseerd na 13u 47 .
ACHTSTE : Johnson, 25 jaar, vertrokken om 7u 25. Hij rustte te Vaudreuil gedurende drie uren, want hij was helemaal kapot. Daarna bereikte hij nog mooi Rouen om 21u 50.
Zijn tijd werd 14u 25 .
NEGENDE: Senard , die was vertrokken om 7u30 , kwam te Pont de lArche aan waar hij zijn fiets stuk reed. Hij vervolgde te voet zijn weg, sleepte zijn tuig met zich mee tot aan de eindstreep . Deze moedige werd afgeklokt om 21u 50 met een tijd van 15u 13 .
TIENDE: Eneyer, 25 jaar, die op pad ging om half acht, stopte te Mantes gedurende 15 en te Pont de lArche gedurende 1u 15 halt hield. Hij finishte om 22u 53. Tijd 15u 23 .
11. Tribaut, 12. E. Gillot, 13. Stoeckel
Verdere rangschikking aan de eindmeet :
14. Lamon, de eerste wielrijder die na middernacht binnen liep.
15. Cervor, 16. R.R., 17. Delage, 18. O.Obrecht, 19. Leroy ,20. Venant, 21. Wolf, 22. Vanbelle, 23 en 24. Rotan en Duval, 25. Chateau, 26. Tissier, 27. Cantorceau
28. Pedra , gestart om 7u 30, aangekomen volgende dag om 6u00 .
29. Miss America, vertrokken om 7 u30, aangekomen om 6u.20. Deze dame is gestopte te Mantes, Vernon, en Gaillon. Om 23u s avonds was zij te Pont de lArche, waar zij rust nam tot 4u 30 om dan te eindigen te Rouen samen met galante compagnons die hierna komen.
30. en 31. Turner en Taboureau., 32. Chatelain, 33. Fortin
LAATSTE : 34. Prosper Martin, die precies één dag ( 24 u 00 ) nodig had !.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Enkele wetenswaardigheden :
Een van de laureaten, M. Bobillier ( verdienstelijk tweede samen met zijn kameraad Castera) was speciaal per fiets gekomen uit Vovion (Isère) . Hij was daar vertrokken op 11 october om 5u30 in de ochtend en hij kwam te Parijs aan op 17 october op het middaguur. M. Bobillier had zeshonderd kilometers afgelegd als voorbereiding op de wedstrijd Parijs-Rouen.
Maar ook van Pascaud, Biot, Johnson, Senard, Cantellauve, was geweten dat zij getrainde wielrijders waren, die een week voor de historische koers de tocht Parijs-Rouen en Rouen-Parijs telkens op één dag en in beide richtingen hadden afgelegd .Deze snelheidsproef voor vélocipèdes ging niet onopgemerkt voorbij. Het was een geweldige gebeurtenis van groot belang. De Velo Club Rouen maakte er een eretaak van een grote receptie te organiseren voor alle deelnemers. Aan de twee eersten werd een vergulde en een zilveren medaille geschonken.
  
Wedstrijdjes op Draisiennes bestonder reeds eerder - Michaudine - De eerste vorm van een pedaal.
Hieronder :
De Hoge Bi - Moore en Castera - Ere aan de uitvinder van de pedaal.
  
|
Ik ben Journée Wilfried , en gebruik soms ook wel de schuilnaam PAPOUM.
