In het jaar des heren 1969, toen heette dat nog zo, heb ik mijn legerdienst gedaan. Buiten plantrekkerij en bier drinken heb ik daar niet veel geleerd, maar kom. Al moet ik toegeven dat de cursussen 'bier drinken' en 'plantrekkerij' van nut geweest zijn tijdens de rest van mijn leven. Maar dit tussen haakjes. Ik behoor dus nog tot een generatie die 'den troep' gedaan heeft. Mijn opleiding kreeg ik in Heverlee. Drie maand opleiding als chauffeur. De eerste dag van die opleiding was snel van de baan aangezien ik al op te jonge leeftijd overweg kon met een gewone auto. De tweede dag zat ik dus al bij het zwaar vervoer. Twintigtonners en zo. Dat was verveling troef. Hele dagen rondtoeren met vrachtwagens. En eigenlijk dacht ik dat ik met een auto overweg kon. Tot ik werd overgeplaatst naar Westhoven in Duitsland. Daar kwam ik in contact met een zekere korporaal Gerard. Een berucht man in die tijd. Elke chauffeur die in Westhoven toekwam moest een test afleggen bij hem. De verhalen over die tests waren legio. En gruwelijk angstaanjagend. Korporaal Gerard was een perfectionist. Geen enkel detail ontging hem en zijn woedeaanvallen waren legendarisch. Maar op een of andere manier was dat bij mij niet het geval. Na een eenvoudig ritje kreeg ik te horen dat hij mij persoonlijk zou begeleiden om, volgens hem, een 'goed chauffeur' te worden. Ik kreeg dan ook een bijkomende week opleiding onder zijn persoonlijke leiding. Wat ik daar geleerd heb grenst aan het ongelooflijke. En ik moet dat goed gedaan hebben. In zoverre zelfs dat ik de enige was die met 'zijn' depannage voertuig mocht uitrukken in geval van nood, daar waar anderen zelfs niet in de buurt van 'zijn' depannage wagen mochten komen. Het ging zover dat ik op persoonlijke voorspraak van korporaal Gerard bevorderd werd tot instructeur rijopleiding onder het bevel van de luitenant bevoegd voor de opleidingen. Die luitenant was een beminnelijk man. Daar viel mee te praten. Geen typische beroepsmilitair die, enkel en alleen omdat hij hoger in graad was, dacht dat hij de waarheid in pacht had. En toch had hij een eigenaardig trekje. Dat bleek toen sergeant sukkel onze compagnie kwam vervoegen. Ik noem hem sergeant sukkel omdat het gewoon een sukkelaar was. Sergeant sukkel was een KROO, een Kandidaat Reserve Onder Officier, een man die net als gewone soldaten zijn militaire dienst deed maar dan wel eentje die gekozen had om zijn dienst te doen als sergeant. Zo waren er wel meerdere. Alleen vond sergeant sukkel dat hij met zijn drie streepjes op zijn mouw, en dus hoger in graad, soldaatjes kon en mocht pesten. Zelf had ik er geen last van want onder de vleugels van mijn luitenant bleef ik uit de klauwen van de pestkop. Maar uit verhalen van kamer- en compagnie genoten bleek dat sergeant sukkel een ware sadist was. Hij had er plezier in om soldaatjes het bloed van onder de nagels te halen door onzinnige opdrachten te geven en waanzinnige oefeningen op te leggen. Tot op een koude decemberdag. Ik zat in mijn laatste maand van mijn militaire dienstplicht en ik werd bij mijn luitenant geroepen. En dat gesprek ging zo:
Luitenant: Je kent sergeant sukkel?
Ikke: Jazeker
Luitenant: Al last van gehad?
Ikke: nee, gelukkig niet
Luitenant: Je kent dus zijn reputatie?
Ikke: Uiteraard
Luitenant: Wel, het zit zo, sergeant sukkel wil graag zijn rijbewijs halen en ik heb het lang kunnen tegenhouden maar nu komt het van hogerhand. Hij moet een rijopleiding krijgen. Nu heb ik aan u gedacht om hem een opleiding te geven. Een doorgedreven opleiding. Eentje die hij nooit zal vergeten. Je krijgt van mij dan ook de opdracht om de praktische opleiding te geven aan sergeant sukkel. Ik hoop dat je mij begrijpt.
Ikke: jazeker luitenant
Luitenant: Je krijgt tijd tot de laatste dag van je militaire dienst. Tot die dag staat hij onder uw bevoegdheid. Is dat klaar en duidelijk?
Ikke: Héél duidelijk luitenant
Luitenant: Morgenvroeg zal ik sergeant sukkel bij mij roepen om hem mee te delen dat zijn rijopleiding begint, onder uw leiding. Je krijgt de volle bevoegdheid om te doen wat nodig is. Nog vragen?
Ikke: Neen luitenant
Nooit in mijn hele leven heb ik een zo 'doorgedreven' opleiding gegeven en er zoveel sadistisch plezier aan gehad. Het heeft hem, letterlijk, zweet en tranen gekost. Ik moet er geen tekeningetje bij maken zeker? Maar toch vond ik naderhand dat ik misschien een tikkeltje overdreven had. Ik heb daar schandelijk misbruik gemaakt van de macht die ik had. En toch heb ik er tot de dag van vandaag geen spijt van.