De grootmoeder van roodkapje werd opgepeuzeld door een wolf. Daarom boezemen wolven ons angst in. Het zit in ons collectieve geheugen. Maar eigenlijk hoef je van een wolf geen angst te hebben. Een enkele wolf zal zelden een mens aanvallen. Tenzij die mens zodanig verzwakt is dat hij zichzelf niet meer kan verdedigen. Maar waar je als mens wel rekening mee moet houden is het feit dat wolven graag in groep jagen. Wanneer een hongerige wolf je in de gaten krijgt kan je er het kapitaal van je schoonmoeder op verwedden dat je weldra de hele meute achter je aan krijgt. Ook dat zit in het collectieve geheugen. Mensen weten dat wolven niet te vertrouwen zijn. Je kan ze dus maar best vermijden of achter een stevige afsluiting zetten. En als je als mens naar plaatsen gaat waar wolven los rondlopen kan je maar best je voorzorgen nemen. Een goed geweer is zo een voorzorg. Al is het niet zeker dat je dat geweer ook daadwerkelijk zal moeten gebruiken. Want voor hetzelfde geld laten die beesten je gerust. Maar wolven hebben hun reputatie niet mee. Dat is te danken aan die, weliswaar zeldzame, gevallen dat wolven mensen aanvallen. En mensen weten dat ze aangevallen kunnen worden en nemen hun voorzorgen. Je kan niet voorzichtig genoeg zijn. Is dat een vooroordeel? Is dat racisme? Is dat discriminatie? Want eigenlijk zijn niet alle wolven gevaarlijk voor mensen. Het is best mogelijk dat je een wolf kan benaderen zonder dat dat nare gevolgen heeft. Maar een wolf blijft altijd een wolf, en kan je dus per definitie voor geen haar vertrouwen. En zo hebben moslims dus ook hun reputatie. Maar het is niet omdat een enkeling een bom laat ontploffen dat de hele moslimgemeenschap gevaarlijk zou zijn. Dat is tenminste wat de moslimgemeenschap ons wil laten geloven. Die bommenleggers zouden uitzonderingen zijn. Ontspoorde gekken. Extremisten die de hele niet-moslim wereld willen uitmoorden. Dat belet mij toch niet om voorzichtig te zijn met moslims. Dan mogen er duizend moslims staan roepen dat ze het goed voorhebben met mij, ik vertrouw het niet. Er moet maar ergens een enkeling zijn die naar zijn denkbeeldig paradijs wil. Het staat niet op zijn voorhoofd wat hij van plan is. Het is zoals met wolven; je neemt maar beter je voorzorgen. Zelfverdediging noem ik dat. En dat zou de moslimgemeenschap zich moeten realiseren. Het is door die vele gestoorde extremisten dat ze een reputatie kregen. Dat ze maar eens beginnen met daar grote kuis in te houden. Laat ze er in eerste instantie voor zorgen dat dergelijke 'uitzonderingen' niet meer gebeuren. In plaats van ons te verwijten dat we vooroordelen hebben. Dat we discrimineren en racisten zijn. Want volgens die moslimgemeenschap zijn ze heel vreedzaam, maar ondertussen gaat het doden wel verder. En kan ik met de beste wil ter wereld geen enkele moslim vertrouwen. Het zit in mijn geheugen. En dat is niet mijn fout. Dat hebben ze alleen aan zichzelf te danken. Aan die enkelingen. En als moslims van mening zijn dat ik een racist ben, dat ik vooroordelen heb, dat ik een ganse gemeenschap discrimineer dan ontken ik dat met klem. Ik ben geen racist. Ik ben gewoon voorzichtig, ik neem mijn voorzorgen. Want ik blijf erbij; een moslim blijft altijd een moslim en kan ik dus per definitie niet vertrouwen.