Het was de laatste paar weken stil in huis. Geen gezaag van vrouwlief. Ze was uitzonderlijk kalm. Bedrukt eerder. Er was reden tot ongerustheid. Na een routine bezoek aan de dokter op een voormiddag volgde dezelfde middag een scan van haar rechterborst. Het vermoeden van de dokter werd bevestigd, het bleek een kwaadaardig kankergezwel te zijn. En toen begon het relatief snel te gaan. Onderzoeken in het ziekenhuis volgden elkaar op. Allerlei testen, puncties en scans wezen uit dat er moest ingegrepen worden. En snel ook, want het vieze beestje werd groter. Maar het mag gezegd worden, vrouwlief werd met grote zorg voorbereid door het ziekenhuispersoneel, dokters en allerhande mensen die er bij betrokken waren. Tot en met een 'trajectbegeleidster'. Op die trajectbegeleidster kon vrouwlief terugvallen voor het geval ze de bomen door het bos niet meer zag in de doolhof van onderzoeken en testen die nodig waren om het gezwel precies te definiëren. De trajectbegeleidster is een soort van centraal aanspreekpunt tussen patiënt en ziekenhuis, en tegelijk een schouder om op uit te huilen mocht het nodig zijn. Maar de trajectbegeleidster heeft haar nut niet kunnen bewijzen, ze werd in snelheid gepakt door de dokters. Al snel bleek dat er een borstsparende operatie mogelijk was. Als het maar voorruit ging. En het ging voorruit. In eerste instantie was de operatie voorzien voor volgende week. Tot we woensdag een telefoontje kregen van het ziekenhuis. Donderdag opname en vrijdag operatie. En de medische wereld gaat blijkbaar met grote sprongen voorruit want er worden tegenwoordig maar weinig volledige borstamputaties gedaan. Er wordt meer geopteerd voor borstsparende operaties. En die zijn relatief eenvoudig. Een sneetje in de borst, het kwaadaardig beestje er uit knippen en de volgende dag naar huis. Zo gaan dokters tegenwoordig met kanker om. Snel en doeltreffend, met een minimum aan esthetische schade. Knap vind ik dat. Nu is het alleen nog wachten op de algemene resultaten. Maar de kans op uitzaaiingen is bijzonder klein volgens de dokters. Vooral dan door het snelle ingrijpen. Eind goed, al goed dus. En dat het helemaal goed komt is vrijwel zeker, dat heb ik al mogen ondervinden. Vrouwlief is al terug de oude. Ze kan al zagen.