Hallo, hier ben ik weer. Het is een tijdje geleden dat ik nog eens een stukje geschreven heb voor mijn blog. Dat komt omdat ik een tijdje bezig was met herbronnen. Met mezelf in vraag stellen. Het doel van mijn bestaan doorgronden. Een richting geven aan het leven. De diepere zin van mijn eigen bestaan onder de loep nemen. De psyche van mijn onderbewustzijn ontrafelen. Of om het in gewone mensentaal te zeggen; ik had geen goesting meer om iets te schrijven. Dat gaat zo in het leven. Soms is er eens een rustpauze nodig. Om te herbronnen, om mezelf in vraag te.... ach laat maar. Ik zal maar eerlijk zijn. Het ging gewoon niet. Geen inspiratie en nog minder zin. Maar ik heb de indruk dat er beterschap op komst is. Er hebben zich al een paar rare hersenkronkels gevormd. Nieuwe ideeën waar wel wat over te schrijven valt. Vooral dan onder de overkoepelende invloed van enkele frisse duvels. En die duvels zijn er de oorzaak van dat ik mij voorgenomen heb om minder te schrijven over het gevaar van extreme religies. Die kunnen alleen maar mijn leven vergallen. En ik ben niet van plan om mij te laten beïnvloeden door gekken die niet eens weten wat leven is. Achterlijke individuen die met hun stomme godsdienst de hele samenleving willen ondermijnen. We zullen wel zien wat de toekomst brengt. Over één zaak wil ik echter duidelijk blijven; de eerste stomme idioot die mij komt vertellen dat ik met mijn achterste omhoog moet gaan bidden voor mijn zaligheid kan zich aan iets heel onaangenaam verwachten. Ik wil leven en laten leven. Zonder angst voor de toekomst. Genieten van de dagen dat ik op deze aardbol nog mag rondlopen. Zonder mij zorgen te maken over wat dan ook. Tot spijt van wie het benijdt wil ik een gelukkige optimist blijven. Al wil dat natuurlijk niet zeggen dat ik vanaf nu geen kritiek meer zal hebben op wat voor religie dan ook. Of op achterlijke mensen. Of op manipulators. Of op bemoeials. Of op wereldverbeteraars. Of op eender wat er in mijn pervers brein komt. Want met een wispelturig brein zoals het mijne kan ik natuurlijk niks garanderen. Best mogelijk dat ik morgen weer uitpak met een stukje waar rasechte racisten een puntje kunnen aan zuigen. Maar goed. We zien wel. Voorlopig zijn mijn plannen om te schrijven over alledaagse zaken. Over zaken die niet direct ter zake doen. Futiliteiten waar niemand iets aan heeft. Rare dingen die op deze wondere wereld zoal gebeuren. Over eigenaardige, merkwaardige, zonderlinge wezens die deze aardbol bevolken. Vrouwen bijvoorbeeld.