Het leek wel of ik in het stenen tijdperk terecht gekomen was. Het zat zo: op onze vakantiebestemming aan onze onvolprezen Vlaamse kust aangekomen bleek er een probleem met internet. De kleine firma die al enkele jaren voor een draadloze verbinding zorgt stopt met de dienstverlening. Wegens te hoge investeringskosten. Het zag er dus naar uit dat ik het een maand zonder internet zou moeten doen. Dat is niet het einde van de wereld. Maar toch. Ergens miste ik iets. Het is raar dat een mens snel gewoon is aan iets dat eigenlijk niet onmisbaar is. Het deed me denken aan duvel, mosselen met friet, of een paar minnaressen. Dat zijn ook zaken die niet levensnoodzakelijk zijn. Maar eens je van dergelijke verworvenheden geproefd hebt lijken ze wel belangrijk. Het geeft meer zin aan het leven. In eerste instantie dacht ik nochtans dat ik niet dood zou gaan van een maand zonder internet. Tot er na enkele dagen iets begon te knagen. Een ondefinieerbaar gevoel van onbehagen. Ik zou mijn blog niet meer kunnen aanvullen. Geen stukjes schrijven. Een hele maand lang. Niet dat iemand dat zou missen. Want zonder mijn bijdrage aan blogland zou de wereld wel blijven draaien. Maar zonder internet zou ik ook aangewezen zijn op het radio- en TV-nieuws om een beetje op de hoogte te blijven van de stommiteiten van onze regering. En we weten allemaal dat het radio- en TV-nieuws niet uitblinkt in neutraliteit. Niet dat ik niet zou begrijpen welke huidskleur de daders hebben als er op het nieuws -weeral- sprake zou zijn van 'jongeren' die een buschauffeur of een politieagent in elkaar geklopt hadden. Zò dom ben ik nu ook weer niet. Toch heb ik graag meer achtergrondinformatie over bepaalde zaken. En daarvoor is internet natuurlijk het geschikte medium. Op zoek dus naar een mogelijkheid. Die bleek er te zijn. Dacht ik toch. Ik ben immers klant bij belgacom en die maken reclame voor draadloos internet overal. Als klant kan je, volgens de reclame althans, overal toegang hebben tot het net. Navraag gedaan dus. Het bleek in werkelijkheid iets ingewikkelder. En vooral heel duur. Ik hield de mogelijkheid van belgacom dan ook maar even in beraad. En zocht een andere oplossing. En zie. Waar een wil is, is een weg. Of, wie zoekt die vindt. Want ik kwam te weten dat de installaties van die kleine internetfirma nog in dienst waren. Echter niet voor nieuwe klanten. Maar daar viel wel wat te regelen. Zoals er altijd iets te regelen valt in Vlaanderen. En na een vriendschappelijk gesprek, en een paar duvels, ben ik weer onder de mensen. Al zal ik voor volgend jaar een andere oplossing moeten zoeken. Maar dat zien we dan wel. Voorlopig kan ik dus weer mijn blog aanvullen. Niet dat ik er mijn hoofdbezigheid ga van maken tijdens de verlofperiode. Het schrijven zal op een klein pitje staan. Want er zijn nog andere zaken die mijn aandacht vragen. Zoals achtergrondinformatie over de stommiteiten van de regering. Duvels. Mosselen met friet. En iets waar ik nogal veel belang aan hecht maar waar jullie geen zaken mee hebben.
|