Volgens ene Paul Cosyns is de toestand in onze gevangenissen desastreus. Zo erg zelfs dat hij uit verontwaardiging ontslag genomen heeft als voorzitter van de Centrale toezichtsraad voor het gevangeniswezen. Ik had er geen idee van dat er zoiets bestond als de centrale toezichtsraad voor het gevangeniswezen. Het nut van zo een toezichtsraad is me ook niet duidelijk. Dat moet zoiets zijn als een clubje voyeurs die af en toe eens op koffievisite gaan bij gevangenissen. Of een fanclub van gevangenen. Maar goed, de faceboekvrienden van de gevangenen vinden dus dat de heren criminelen niet goed verzorgd worden. De toestand in de gevangenissen is “een beschamende inbreuk op de menselijke waardigheid”. Sommige gevangenen zitten met drie opgesloten in eenpersoonscellen, zonder wc en stromend water. Het eten is ondermaats. Er staat te weinig kreeft op het menu. De gezondheidszorg en de hygiëne laten ook te wensen over. De kuisploeg komt slechts één keer per week. Maar er is ook goed nieuws. De politiekers kennen het probleem en... doen niks. Tot daar het goede nieuws. Waar misdadigers het lef vandaan halen om te klagen gaat mijn petje te boven. Die criminelen zitten daar niet voor niks. Ze hebben mensen beroofd, in elkaar geslagen, levenslang invalide gemaakt en vermoord. Is dat geen inbreuk op de menselijke waardigheid? Maar criminelen hebben blijkbaar meer rechten dan een belastingbetaler. Gevangenen krijgen gratis onderdak, eten, drinken en medische verzorging. Dat is meer dan voldoende dacht ik. Ik ken oudjes in bejaardentehuizen die voor onderdak, eten en drinken hun hele pensioentje moeten afgeven. En medische verzorging dan nog zelf moeten betalen. Misschien moeten die oudjes er eens aan denken om een medemens te vermoorden. Dan krijgen ze alles gratis en mogen hun pensioentje opsparen. Voor later. Zelf heb ik ook een jaar vast gezeten. In mensonwaardige omstandigheden. Met twaalf in een kamer zonder wc en stromend water. En het eten was niet te vreten. Om van de medische zorgen maar te zwijgen. Ik had nochtans niemand in elkaar geslagen, beroofd of vermoord. Net zomin als mijn medegevangenen. We hadden alleen de pech om in België geboren te zijn. En dat was voldoende om een jaar opgesloten te worden. Toen heette dat legerdienst. Klagen deden we niet. Klagen was daar gewoon verboden. Zo simpel was dat. Maar er komen nog meer klachten van onze lieve gedetineerden. Want de minister heeft besloten om het met een aantal sociale en psychologische begeleiders minder te doen. En die begeleiders zijn blijkbaar onmisbaar voor onze koorknapen. Raar vind ik dat. Om hun criminele feiten te plegen hadden ze nochtans geen sociale en psychologische begeleiders nodig.