Vlaamse Jezuïeten willen in hellegat Molenbeek een heus college bouwen, om iets aan de jeugdwerkloosheid te doen en om jongeren te helpen bij de overgang van onderwijs naar arbeidsmarkt. In het centrum van Molenbeek zal er een Jezuïetencollege komen, met niet alleen het elitaire ASO, maar ook technische en beroepsrichtingen.

Paul Yperman, hoofd van het Jezuïetenonderwijs in Vlaanderen: "We willen iets doen aan de jeugdwerkloosheid. Daarom zullen we ons op de zorgberoepen en op STEM (Science, Technology, Engineering en Mathematics, nvdr) richten. Daar is de vraag op de arbeidsmarkt het grootst."

Het is verwonderlijk dat strenge Jezuïeten die het beste uit elke leerling willen halen, hen willen voorbereiden op hoger onderwijs, en op een leven als sociale kritische burger, mikken op het verguisde Molenbeek.

Maar zij blijven bidden tot de heilige Rita, de patroonheilige van hopeloze gevallen, en hopen dat alles goed komt tegen 2023, wanneer de school geopend wordt. En dat de slechte reputatie van Molenbeekse jongeren dan verdwenen is, zij die zich steeds maar wentelen in hun vreemde thuistaal, hun eigen cultuur en eigen identiteit.

De Molenbeekse jeugd wacht een gouden toekomst als het plan van de Jezuïten lukt. Dan krijgen we in Molenbeek een heleboel gemotiveerde allochtone leerlingen die een succesvolle schoolcarrière en een geslaagd beroepsleven najagen. Geen jeugdwerkloosheid meer in Molenbeek, geen afgestudeerde jongeren zonder diploma, geen ongemotiveerde allochtonen zonder toekomstdromen. Gespuis en geboefte hoeft er niet meer opgekuist te worden. Jonge Molenbekenaars zijn brave mensen geworden. Zij zullen geen tijd meer hebben om rel te schoppen, om te vandaliseren, om politie en gezag aan te vallen, omdat ze voltijds over hun studieboeken gebogen zullen zitten.

"Kom, nu is 't genoeg geweest, zet die blonde pruik maar af en trek je vrouwenkleren uit, en veeg meteen ook die make-up van je gezicht"... zo denk ik soms bij het aanschouwen van transgenders die hun mannelijke gelaatstrekken, hun zware stem en gespierde armen niet kunnen verbergen.

In 2018 veranderden 727 mensen van geslacht in ons land. Een forse stijging vergeleken met enkele jaren geleden. De gewijzigde wetgeving en 'overgemediatiseerde' geslachtswijzigingen liggen aan de grondslag van deze toename. Dat zegt genoeg over de labiliteit van genderdysforisch gestoorden die met zichzelf in een kronkel liggen en het niet eens zijn met het lichaam waarin ze zich gevangen voelen. Ze zijn niet eens in staat om met zichzelf en dat onbehaaglijke gevoel in het reine te komen.

Een vruchtbare samenwerking tussen Koen Geens (CD&V) en Elke Sleurs (N-VA) leidde tot een nieuwe wet die in een handomdraai van normale mensen transgenders kan maken. Geen poespas meer met een dokter die aan je geslachtsdelen zit te friemelen om ze aan te passen aan het geslacht van je keuze, geen verpleegstertjes meer die overbodige aanhangseltjes in de vuilnisbak kieperen, neen, de weg terug naar het oorspronkelijke geslacht blijft open. Een lichtzinnige beslissing, genomen in een onbezonnen bui, kan dus nietig verklaard worden. En zo kunnen mensen volop experimenteren met hun geslacht: zal ik vandaag eens een man zijn, en morgen een vrouw, en later misschien weer een man?...

In het voorjaar van 2017 werd de nieuwe transgenderwet goedgekeurd die geslachtsverandering mogelijk maakt zonder medische voorwaarden. De overstap naar het andere geslacht kan nu zonder geslachtsoperatie en zonder medisch attest. Een verwennerij voor alle twijfelaars en besluitelozen die in de knoop liggen met hun geslachtsidentiteit.

Het katholiek onderwijs pleit voor assistenten in de klas om de werkdruk van leerkrachten te verlichten. Leerkrachten kreunen onder groeiende werkdruk.

Er wordt gedacht aan taken voor assistenten zoals: lijsten opstellen van middageters, toezicht op de speelplaats, schooluitstappen begeleiden, lesmateriaal verzorgen, huiswerken controleren... Terwijl leer-en gedragsproblemen voorbehouden zouden moeten blijven voor de leerkracht zelf. 

Lieven Boeve: "Onderwijsassistenten ­zouden de werkdruk voor leerkrachten fors kunnen verlichten... Het idee van één leraar voor één klas is voorbij­gestreefd... We moeten ­nadenken over lerarenteams... Zo kunnen we ook veel beter onderwijs op maat geven"... Lerarenteams? Oei, oei, als daar maar geen ruzie van komt.

Assisten zijn geen antwoord op het lerarentekort, benadrukt Boeve: "We willen geen leerkrachten vervangen door assistenten, maar in noodsituaties is het beter om iemand te hebben die tenminste een beetje pedagogisch ­gevormd is... De onderwijsassistent zal altijd onder de verantwoordelijkheid van een leerkracht vallen... Het is niet de bedoeling dat die autonoom lesgeeft."

Er wordt volgens Boeve dus geen deur geopend voor laagopgeleide leerkrachten die uiteindelijk zelfstandig voor de klas gaan staan, zegt Boeve. In mijn glazen bol zie ik echter assisten die autonoom de rol van leerkrachten overnemen, omdat ze zich niet kunnen vinden in de ondergeschikte rol van assistent. Het plan van leerkrachtassistentie kan daarom pas slagen bij een optimale verstandhouding tussen leerkracht en assistent, zoals oorspronkelijk bedoeld door het concept van 'assistentie'.

De tweejarige opleiding tot onderwijsassistent zou bedoeld zijn voor jongeren uit het beroepsonderwijs. En hier, beste lezer, schuilen de gevaarlijke addertjes! Het beroepsonderwijs (BSO) zit overbevolkt met migrantenleerlingen die in hun schoolverleden niet veel gebakken hebben van hun studies. Taalachterstanden, gebrek aan studie-ijver en ambities, dreven hen naar het beroepsonderwijs waar ze  onvoldoende theoretische basis opbouwden om in het hoger onderwijs te kunnen slagen.

Zo ging het in de praktijk. Welnu, om het imago van beroepsleerlingen wat op te krikken, zouden ze zich als assistent verdienstelijk kunnen maken met de begeleiding van anderstalige leerlingen, om enige verbale communcatie op gang te brengen. Beroepsleerlingen als goedkope tolken... in dienst van een leerkracht die wanhopig naar de hemel zit te staren, wachtend op een mirakel, met de handen in de haren hulpeloos turend naar de nieuwe wildgroei in de klassamenstelling, naar een hele waaier van diverse individuen die elk een aparte benadering nodig hebben.

Onderwijsassistenten die geen conflicten veroorzaken en berusten in hun ondergeschikte positie zijn van harte welkom!