"Hetero's zijn te genezen...", een ironische truc om vooroordelen te ontzenuwen door ze op hun kop te zetten, een belachelijk infantiel onderdeel van de Uniacampagne in aanloop van 17 mei, internationale dag tegen homo'fobie' en trans'fobie'... En Unia-medewerkers hebben ook al meegelopen in de parade van The Belgian Pride. Beide feiten stralen niet bepaald prestige en fijngevoeligheid uit, en kunnen dus zeker niet het imago van Unia oppoetsen.
Het Gelijkekansencentrum Unia is nu erkend als nationale mensenrechteninstelling. Met status B. Gekregen van de internationale alliantie van mensenrechteninstituten die ondersteund wordt door de Verenigde Naties. Het statuut maakt het mogelijk om op internationaal niveau actief te zijn, bv kan Unia nu participeren op internationale fora voor mensenrechten, aldus directeur Patrick Charlier. Collega-directeur Els Keytsman ziet de erkenning als een drempelverlaging om discriminatie aan te kaarten. Unia vraagt ook een wijziging van Art. 10 van de grondwet zodat het aangepast is aan de hedendaagse (?) samenleving en de problemen rond arbeidsdiscriminatie die zich daarin voordoen. Els Keytsman vervolgt: "De status B is de eerste stap voor ons land naar een mensenrechteninstituut met status A, een instituut dat álle mensenrechten beschermt. Omdat België lid is van de VN-mensenrechtenraad moet het een instituut hebben dat hierop toeziet."
Eerder dit jaar liet staatssecretaris Theo Francken (N-VA) zich op Twitter kritisch uit. Hij reageerde toen op een uitspraak van Kati Verstrepen van de Liga voor Mensenrechten in De Morgen. Ze zei dat er dringend nood was aan een nationaal mensenrechteninstituut om na te gaan of elk wetsvoorstel en elk wetsontwerp wel conform de mensenrechten is. Francken tweette: "Met zo'n instituut was geen enkele strengere migratiewet sinds 2011 gepasseerd"!!!
Tot hier een korte samenvatting van de feiten. En nu is het me gegund om over te gaan op de sarcastische toer.
Toen de twee directeurs van Unia aan een nieuw leven begonnen bij het detectivebureau Unia, mochten ze al terugblikken op een roemrijk links verleden. Niets om trots op te zijn. De ene kwam van Vluchtelingenwerk, van Groene kabinetten en Oxfamwinkels, en de andere was supporter van de Liga voor Mensenrechten en verving ook nog tijdelijk Jozef De Witte van het CGKR.
Toen Het CGKR veranderde in Unia besloten Els en Patrick, als bendeleiders van het nieuwe spionnencentrum, hun wapenarsenaal uit te breiden en aan te passen aan het huidige bigbrothertijdperk. Zij gingen samen winkelen op zoek naar verrekijkers, telescopen, nachtkijkers, vergrootglazen... om de argeloze burger te kunnen betrappen op onheus gedrag jegens jegens zijn vreemde medemensen.
Met de nieuwe erkenning gaat Unia haar horizonten verbreden. Er komt een verruiming waarbij wij, eigen volk, ons hart moeten vasthouden. Het lot van vluchtelingen, asielzoekers en ander minderwaardig tuig is nu gegarandeerd in veilige handen. Minderheden, gediscrimineerden en achtergestelden kunnen op hun twee oren slapen. Als ze zich maar eventjes geroerd voelen, is een klacht neerleggen bij Unia en fluitje van een cent.
