ik, die een zusje en later mijn vader verloor denk nog steeds aan dat engelenkoor dat op jouw bidprentje stond en dat je zieltje naar de hemel zond
je lag zo vredig in je bed nadat de dokter je lamme beentjes had verlegd nog nooit in jouw korte leven sliep je zo goed helaas verliet je ons voorgoed
jij was de benjamin van ons gezin noodgedwongen naam ik die plaats toen in jij was voorgoed van ons heengegaan liet ons zonder jou voor de sombere toekomst staan
waarom was dit niet het einde van ons verdriet? waarom was er weer iemand die ons verliet? hadden wij nog niet genoeg geleden? moeten we soms nog meer beleven?
april 1966
|