Om 9.00 u was ik op pad, vrij vroeg volgens mijn maatstaven.  Omdat men voor de langste toer diende in te schrijven tussen 8.30 u en 9.00 u.  Het ging via nette straten de woonwijk waarin de sportzaal gelegen was uit.  Tot 3,50 km volgden een aantal vrij zompige tot zeer natte veldwegen met een ferm aanzuigende ondergrond.  Ik hoopte dat het niet de hele rit van dat zou zijn.  Ik had namelijk getwijfeld tussen de tochten in Terheijden en Hilvarenbeek en het feit dat ik op een kaart had gezien dat er nogal wat bossen rond Hilvarenbeek liggen, had dit mijn keuze bepaald.  Ik hoopte dus snel in de bossen te kunnen rijden!  Er stond bovendien een fikse tegenwind en de vele bikers vlogen me langs alle kanten voorbij!  Toen er eentje voorbijstak en daarmee door een plas reed, vloog er een kwak slijk recht in mijn oog!  Net nadat ik al een hele week last had gehad van een irritante zandkorrel die maar niet wilde weggaan!  En nu dat die eindelijk weg was kreeg ik weer de volle laag!  Door een paljas zonder geduld!

Mijn wens werd vervuld en we doken het bos in waarin zich een uitgestippelde trimbaan bevond, een loopparcours met sportieve opdrachten.  In Vlaanderen spreken we van een fit-o-meter.  We kregen er leuke singletracks, maar de natte bodem zoog toch ferm aan!  Kort na de start werd ik al op de gevoelige plaat vastgelegd door een fotograaf!    Op dik 5 km diende zich een eerste splitsing aan waar de route van 25 km zich losmaakte van de 45-75 km.  9.20 u.  Tot 7,75 km konden we ons uitleven op bospaden en singletracks over afwisselend droge en natte ondergrond en de passage van enkele vettige modderige plekken.  Aan de rand van een bos reed ik voorbij het Beeks Boshuis, vermoedelijk één of ander buitenhuis.  Verderop ging het rechtsaf over het erf van een boerenhof om er door een aantal seingevers, zeker vier of vijf, naar de overkant van een drukker baantje geholpen te worden!

In het knappe bos aan de andere kant van de straat konden de bikers hun hartje ophalen op leuke singletracks met bulten op en af.  De ondergrond lag er vrij droog met hier en daar enkele plassen.  Omstreeks 10,80 km kreeg ik aan mijn rechterkant een draadafsluiting te zien waarachter reeën rondliepen.  Mijn eerste gedacht was dat dit de achterzijde van de Spartelvijver was, een plek die ik daags voordien was voorbijgereden tijdens de toertocht vanuit het Belgische Weelde.  Dat had best gekund, want beide tochten passeerden elkaar bij nader toezien op een boogscheut van elkaar!  Maar het feit dat ik het Beeks Boshuis was gepasseerd en op de snelweg een wegwijzer richting Beekse Bergen had zien staan en hier dieren zag rondlopen, deed mijn eurocent vallen.  Ik ben er enkele jaren geleden ooit eens geweest in het gezelschap van vrienden met kleine kinderen.  9.50 u.  Korte tijd later arriveerde ik op 12 km weer aan dezelfde oversteekplaats en kwam er een einde aan de lus.  Ik heb aan één van de seingevers dan gevraagd of ik zonet de Beekse Bergen was gepasseerd!  Inderdaad!

Na zompige zanddreven waarover het stevig doorduwen was bereikte ik ter hoogte van een slagboom omstreeks 14 km de grote bossen van het domein Gorp en Roovert.  Landgoed Gorp en Roovert is een uitgestrekt landgoed (1200 ha) met oude loof-, naald- en gemengde bossen, cultuurgronden, heide, vennen en over een lengte van vijf kilometer een nog volop meanderende Rovertse Leij met enkele afgesneden oude zijarmen. Het landgoed is in het bezit van de familie Van Puijenbroek en toegankelijk gemaakt voor het publiek.  Het landgoed Gorp en Roovert bevindt zich in het grensgebied tussen Goirle, Hilvarenbeek en Poppel en vormt in meer dan één opzicht een merkwaardige streek. Een grenspaal uit 1843 voor de brug is getooid met de Nederlandse Leeuw aan de ene, en de Belgische Leeuw aan de andere kant. Het bruggetje loopt over de van België komende Leij, een beek die hier nog in natuurlijke staat verkeert.  Het gebied bestaat uit oude loof-, naald- en gemengde bossen, heide en enkele vennen, waarvan Haneven, Biesbosch, Papschot en Bankven de belangrijkste zijn. Het Papschot wordt omringd door een vochtig heidegebied.  De bossen langs de Rovertse Leij zijn het meest interessant.  Naast bos en natuurgebied bezit het landgoed ook landbouwgronden.  De naam van het gebied kwam me bekend voor en ik vermoed dat ik er ooit al gereden heb tijdens een toertocht vanuit het Belgische Poppel.

Eerst reed ik er door een knap bos met imposante dennenbomen die een scherpe dennengeur verspreidden.  Op 15 km bereikte ik een zandweg op de rand tussen bos en velden en grenzend aan een stukje bewoonde wereld.  Ik deelde er het pad met wandelaars.  Na het passeren van een smal houten brugje reed ik een gebied met heide en bos in.  Op 15,50 km bereikte ik een splitsing tussen de routes van 45 km en 75 km.  Het was toen 10.15 u, dus ik was al een dik uur onderweg!  Een klein rekensommetje leerde me dat ik voor de langste tocht nog ettelijke uren onderweg zou zijn!  Vermits de periode om voor de lange rit te starten beperkt was tot een half uur, vermoedde ik dat de organiserende club wel eens vrij snel zou overgaan tot het opruimen van de pijlen!  Omdat ik bovendien niet wist waaraan ik me nog kon verwachten, achtte ik het raadzamer van niet het onderste uit de kan te halen.  Ik kon beter genieten van een kortere rit dan me af te peigeren voor de 75 km teneinde tijdig weer binnen te lopen!  Dus gekozen voor de 45 km.  Achteraf heb ik het me niet beklaagd van deze beslissing genomen te hebben, ook al heb ik daardoor misschien een aantal mooie stukken gemist!

De omgeving was beslist zeer mooi en ik werd in de richting gestuurd van een grote bosvijver waarin enkele met bomen begroeide eilandjes lagen.  Even halt gehouden aan deze mooie plek waarboven de lucht blauw kleurde en de zon doorbrak.  Een moeder en kind speelden er met hun hond die zich vermaakte met het terughalen van een in de vijver geworpen tak!  16 km.  De tocht voerde me uit het bos en over een klinkerbaantje om een volgende strook bos in te duiken.  Ook daar passeerde ik omstreeks 18,50 km een mooie bosvijver en reed er op de rand tussen bos en velden.  Er volgden zompige bospaden met plassen.  Bordjes gewaagden van een privaat domein met de melding dat het voor iedereen vrij toegankelijk was.  We werden over een zeer mooi pad geleid.  Hier werd de rit even wat meer technisch omwille van het alomtegenwoordige slijk en de vele wortels.  We reden er ook eventjes langsheen een beek, vermoedelijk de Rovertse Leij of één van haar zijtakken.  Hier konden we genieten van een prachtig stukje op deze toertocht.

Op 21 km passeerde ik een in het bos gelegen huis met schuur.  10.45 u.  In een knap beukenbos kreeg ik weer een kleine vijver met eiland te zien.  Het zag er allemaal vrij woest uit.  Een mooi paadje leidde me weer langsheen de Rovertse Leij die zich er met vele bochtjes door het bos van Gorp en Roovert slingerde.  Aan een brugje kruiste ik de beek om er op de andere oever op mijn stappen terug te keren.  De omgeving was er bijzonder knap.  Omstreeks 24 km had ik de indruk dat de route van 75 km zich weer bij de basislus voegde.  Ik reed er weer door een beukenbos met grote bomen en over een bruin tapijt van afgevallen bladeren.  Daar had een fotograaf van www.bekijkenbestel.nl postgevat om de passanten te vereeuwigen.  11.05 u.  Korte tijd later bereikte ik de pauzeplaats in een oude schuur op 26,50 km van de start aan de rand van het domeinbos Gorp en Roovert.  Om 11.15 u was ik dan ruim twee uren aan het rijden, dus ik vorderde al bij al maar traag en ik was blij dat ik niet voor de langste toer had gekozen.  Het kommetje snert, een dikke erwtensoep met schijfjes rookworst, smaakte me en je kon er ook peperkoek eten en bekertjes sportdrank en thee drinken.  Misschien moeten de mensen van RTC Hilvarenbeek overwegen om eens een Tupperware-party te organiseren en zich een schenkkan aanschaffen.  Dat is iets handiger en hygiënischer dan het ene bekertje met het andere te vullen met telkens de vingers in de emmer drank!  Er kwamen een aantal Vlaamse dames toe die op zoek gingen naar hun kwijtgespeelde metgezellen.  Een tiental minuten gerust en om 11.25 u weer op pad.

Na een paadje op de rand tussen bos en veld en met veel tegenwind, bereikte ik de splitsing tussen de routes van 25 km en 45-75 km.  Na een stukje bos en een lang paadje, recht op recht, tussen bos en veld, bereikte ik kort na de stop een stukje open heide en de splitsing tussen de 45 km en de 75 km.  De route van 75 km deed de stop en deze plek twee keren aan.  Bij een eerste passage diende men rechtdoor te rijden, bij de tweede passage mee de richting van de 45 km te volgen.  Het bordje rechtdoor was ofwel omgevallen, ofwel uitgetrokken en neergelegd omdat de lange toer misschien niet meer toegankelijk was.  Dat doet men nog op plaatsen in Nederland.  Vanaf een bepaald ogenblik wordt de langste toer gesloten.  Er volgde de doortocht van lichtere bossen op bredere zandwegen over een aanzuigende ondergrond.  Ik reed er geregeld in het zog van een bikend koppel dat me inhaalde of door mij weer ingehaald werd.  Ik zou omzeggens samen met hen arriveren.  De mannelijke helft liep soms te voet omdat hij duizelig was tengevolge van pijn in zijn nek.

Op 31 km reed ik over een bospad voorbij een aantal nette weekendhuizen met mooi aangelegde tuintjes om een kilometer verder het domein De Utrecht te bereiken.  Ik bevond me toen exact op de grens tussen Nederland en België aan een straat die Tulderheyde heet in het Belgische Poppel.  Landgoed de Utrecht is een ca. 2500 hectare groot landgoed ten zuiden van het dorpje Esbeek in de gemeenten Hilvarenbeek en Reusel-De Mierden.  Het landgoed sluit in het noorden aan op de Rovertsche Heide, in het oosten op de Neterselse Heide en de Wellenseindse Heide, en in het zuiden op de Turnhoutse Heide. Aan de westzijde bevindt zich de Belgisch-Nederlandse grens, met aan de Belgische zijde eveneens een uitgestrekt ontginningsgebied met naaldbossen en landbouwgrond.  Ik doorkruiste er knappe en lekker geurende bossen, soms reed ik over paden op de grens tussen bos en velden.  Een bosvijver waarin de wortels van een omgevallen boom nog boven water uit staken trok mijn aandacht op 34 km.  In de omgeving hoorde ik schietgeluiden van vermoedelijk jagers.

Ik trof mooie paden en singletracks met omstreeks 35 km wel een iets lastiger stuk met putten en slijk.  Ik reed er in het zog van een man en een vrouw.  Deze laatste kliefde overal zonder verpinken door, terwijl haar man op een slijkerige plek onderuit ging en ik zelf ook ternauwernood aan een valpartij ontsnapte!  En deze dame was toch niet meer van de jongste!  Knappe singletracks leidden me tot op een kruispunt van boswegen waar twee mannen van de organiserende club postgevat hadden aan een megagrote waterplas!  Ze gaven richtlijnen voor een veilige passage.  Ik zag er iemand bijna te water gaan zodat het me veiliger leek van even een ommetje te maken!  Mijn voorbeeld werd al snel opgevolgd door degenen die nog toekwamen.  Ik grapte naar de twee mannen of ze er misschien op wacht stonden in de hoop ons in het water te zien vallen!  12.20 u.  De twee Vlaamse vrouwen die ik daarstraks aan de pauze had zien toekomen arriveerden ook op deze plek.

Op bijna 39 km kwam er een einde aan de mooie lus over de Rovertsche Heide in de omgeving van Esbeek, bekend van de jaarlijkse lichtjestocht waarvan de tickets vorige editie op tijd van een half uur uitverkocht waren!  Ik heb toen via een bevriend biker uit Roosendaal een niet gebruikt ticket kunnen overkopen om voor de eerste keer te kunnen zien wat deze populaire lichtjestocht te bieden heeft!

Vanaf een breed pad aan de zijkant van een bos volgden nog enkele lussen die telkens weer op dit pad eindigden.  Op 43 km konden we nog een laatste keer alle registers open trekken en genieten van een prachtig stuk woest bos op de Rovertsche Heide.  Twee kilometer verder bereed ik een knap bospad over bulten op en af!  Pas op 45,50 km voelde ik voor het eerst sinds lang weer asfalt onder de wielen ter hoogte van een baantje dat Groot Lo heet.  Dat was het sein dat het einde in zicht kwam.  Via enkele asfaltbaantjes bereikte ik om 13.15 u opnieuw het sportcentrum aan de J. F. Kennedylaan in Hilvarenbeek.  Dit alles na een tocht waarvan men zonder liegen kan beweren dat hij voor 95% door de prachtige bossen trekt en voor 99% over onverharde paden gaat!  Ik had me geen seconde beklaagd over m’n keuze om naar hier te komen rijden.

Ondanks de minder gunstige weersvoorspellingen bleef het de ganse tocht droog met zelfs een mooie herfstzon en wel veel wind!  Nog samen met enkele anderen gebruik kunnen maken van de afspuitinstallatie, terwijl de mannen al in de aanslag stonden om deze op te ruimen.  Me in de cafetaria van het sportcomplex nog getrakteerd op een koffie en een cola in het gezelschap van de laatste groepjes bikers die daar nog bij elkaar zaten.  Een tijd later zag ik de mannen die de pijlen hadden opgeruimd toekomen.  Alvorens huiswaarts te vertrekken nog even een rondje gereden in het centrum van Hilvarenbeek.  Een mooi en net dorp met een kerk met beiaard aan een groen, met bomen omzoomd groot dorpsplein en een gezellig centrum.  De hemel betrok grijs, we hadden het beste van de dag gehad.  De snelwegen in Nederland en België brachten me vlot weer thuis.  Tijdens het schoonmaken van m’n fiets kreeg ik het behoorlijk koud, maar na een hete douche kon ik de rest van de avond nog nagenieten van deze supermooie dag!  Een aanrader met een mooi parcours, zonder technische hoogstandjes, maar toch pittig!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!