Over mijzelf
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Foto
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt
komt U op het blog OPS-CTE
Zeer de moeite waard
Zeer zeker een aanrader

Foto
Organo Psygo Syndroom.
Vervroegde Dementie
Voor de partner Geen hulp
OPS is een beroepsziekte
Die het hele gezinsleven ontwricht.
klik op de afbeelding en lees en huiver.
Mijn blog over OPS

Inhoud blog
  • OPS
  • Betutteling
  • Genieten
  • Verhuizen.
  • De cirkel is rond.
  • Latten.
  • De Aarde
  • hoop
  • HOOP
  • Schuldgevoel
  • Dementie... OPS
  • Begrip ...begrijpen
  • milieudelict
  • Vrijheid
  • In wat voor wereld zijn we beland.
    Foto
    een gedichtenbundel
    naar ieders smaak
    kan het beste worden
    zo, zoek en maak

    een gedichtenbundel
    geplukt van internet
    kan beschouwd worden
    als een naslagwerk

    een gedichtenbundel
    van speelster
    mag je zelf maken
    van mij

    copier en druk af
    een kaft of in een map
    of verzamel op de pc
    copier en neem maar mee

    speelster
    Archief per maand
  • 07-2023
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 04-2022
  • 11-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 10-2020
  • 07-2020
  • 12-2019
  • 02-2019
  • 08-2018
  • 05-2018
  • 03-2018
  • 11-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005

    lieve bezoeker
    U vindt op dit blog
    zelfgeschreven gedichten
    al dan niet bewerkt
    op een mooie achtergrond
    evenzoveel spreuken
    die ik bewerkt heb
    de spreuken algemeen bekend
    aan de zijkant heb ik
    eigen bewerkingen van plaatjes
    neergezet
    ik wens u veel kijk-en leesplezier

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Laatste commentaren
  • Je bent van Harte welkom (Patricia)
        op Lieve bezoekers
  • Goeden avond (Dirk)
        op Lieve bezoekers
  • Van harte welkom Speelster (Patricia)
        op Lieve bezoekers
  • Goeden avond (Dirk)
        op Lieve bezoekers
  • mooi (fons)
        op Lieve bezoekers
  • blijf maar schrijven en spelen met muziek ... (meeuw)
        op Lieve bezoekers
  • Wens u nog een heel fijn weekend ('t Vosken)
        op Copieren of lenen
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Copieren of lenen
  • Zoeken in blog

    Foto
    Foto
    mijn 1e schilderijtje
    schilderen met acrylverf

    even lekker bezigzijn
    van schets tot schilderij
    op A4 formaat
    2 uurtjes tijd
    Nu alleen de afwerking nog
    Foto
    eindelijk gerealiseerd
    mijn rotstuin, mijn trots
    in 2 dagen gedaan
    en nu ervan genieten.
    Foto
    mijn eerste kat
    Grijsje
    heeft 23 jaar geleefd
    1951 - 1974

    Blog als favoriet !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    gedichten, spreuken en verhalen
    over natuur,maatschappij en het leven
    28-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de onderwaterwereld

    Onderstaande mail kreeg ik vandaag van blogster "Speelster". Ik had er haar een uitgebreid antwoord op geschreven maar ik dacht misschien zou ’t wel eens fijn zijn om er iets over op mijn blog te zetten. Dus heb ik Jenny toestemming gevraagd of ik haar brief mocht gebruiken als aanleiding voor wat bedenkingen, en die gaf ze graag.

    In plaats van een artikel te schrijven zet ik hier gewoon mijn mail aan Jenny, daar staat toch ook al alles in wat ik er over te vertellen had.

     

    ’t Is deze keer geen grappig verhaal, zelfs niet plezant om lezen, maar bijt toch maar even door en lees tot het einde als ge zo vriendelijk wil zijn. De onderwaterwereld kan er maar wel bij varen…

    ---------------------------------------- 


    Dit was Jenny’s mail aan mij :

     

    Lieve Laathi,

    Ik ben gisteren naar Burgers' Zoo geweest in Arnhem, daar is in een aquarium zo
    groot en zo mooi een koraalrif nagebouwd met alles er op en er aan.

    Ik heb daar met ontroering naar gekeken. Die leefgemeenschap is zo uniek

    Dat kleurenspel zo verwonderlijk mooi dat ik er stil van werd en eens bedacht
    wat mensen eigenlijk stukmaken met hun ontwetendheid.

    De aarde met zijn natuur is zo kwetsbaar en alles is op elkaar afgestemd,
    als dat vernield wordt onstaat er chaos.

    Heb je daar wat van gemerkt als je aan het snorkelen was?

    Of ben je alleen in ongeremde natuur geweest waar alles nog intact is?

    Groetjes en een hele fijne dag Jenny.

     --------------------------------------------


    Dit was mijn antwoord aan haar :

     

    Lieve Jenny,

     

    Och meiske... de onderwaterwereld... Ge wilt niet weten wat daar allemaal gebeurt... Das zo erg... Dat doet zo'n pijn...

     

    Door de “El Nino”-stromingen komt er om de paar jaar een te warme stroom water bij de koraalriffen. Meestal is dit niet zo’n ramp. Een 9-tal jaar geleden is er een onverwacht sterke warmwaterstroom in verscheidene rifgebieden over heel de wereld terechtgekomen. Het koraal is er afgestorven omdat koraal pas echt gelukkig is tot maximaal 27° en de watertemperaturen bleven te lang te hoog.

    In plaats van in kleurrijke onderwaterparadijzen rond te zwemmen kwamen we plots in maanlandschappen terecht. De koralen waren gebleekt en afgestorven door de warmte.

    Er werd destijds gevreesd dat het misschien wel honderd jaar ging duren eer de riffen zich volledig gingen kunnen herstellen.

     

    Gelukkig scheen het iets sneller te gaan, want tot mijn grote verbazing zag ik een jaar later, op die zwaar aangetaste plekken, toch alweer enkele kleine purperen stipjes oprijzen.

    Vorig jaar hadden er zich op die plaatsen al terug echte kleine koraalbosjes gevormd. Maar natuurlijk alleen de "snelgroeiende" soorten. Een koraal dat 1mm per jaar groeit gaat dus nog weinig kans maken tussen zijn sneller groeiende soortgenoten...

    Met de riffen verdwijnen natuurlijk ook veel vissoorten die van en in het koraal leven…

    Tja, alles hangt aan mekaar in deze wereld.

     

    Een andere bedreiging voor de koraalriffen zijn tegenwoordig de hotels die tomeloos op palen in water gezet worden. Zo zijn ze Bora Bora in de Stille Zuidzee naar de bliksem aan 't helpen...

    Vreselijk om zien.

    Ik ben er vroeger een paar keer geweest en de koralen waren de mooiste van de wereld. Kleurrijke overvolle koraaltuinen die barsten van de verschillende soorten visjes!

    Drie jaar geleden kwam ik er terug en het was een witte gebleekte woestenij... Zo pijnlijk...


    Bora Bora is een atolletje (in feite een gigantische rots) en omringd door een ondiepe lagune en een rif. Er is in de hele ring rond de lagune maar 1 opening naar zee waar vers zeewater door naar binnen en naar buiten kan stromen. De tientallen, als paddenstoelen oprijzende, “paalhotels” lozen al hun afvalwater in het atolletje… Alles verstikt. Nu zijn ze van plan om een tweede gat in de koraalring te dynamiteren zodat er meer zeewater binnen en buiten kan vloeien. Maar dat gaat het eco-systeem helemaal verstoren.

    Het gaat ermee eindigen dat de toeristen in hun duurbetaalde paalhotels met hun sjieke kamers met glazen bodems enkel nog een turquoise zee kunnen zien waar geen levend koraal meer in te bespeuren valt...
    Maar ze snappen het niet... Duurzaam toerisme is hun blijkbaar onbekend hoewel de eilanden onder Frans bestuur staan. (Frankrijk gebruikte destijds die eilanden om hun atoomproeven te doen, vandaar dat die ook nog altijd rijkelijk gesubsidiëerd worden door de Franse staat. Als een soort “wiedergutmachung”. De Polynesische cultuur is er kompleet door ontwricht geworden. De mensen hoeven niet te werken, ze worden vadsig en onnoemelijk dik want ze krijgen toch alles van de Franse staat… Maar kom, dat is weer een heel ander droef verhaal…)


    Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

    Dit is het rif rond Raiatea, een eilandje in de buurt van Bora Bora en Tahiti.
    Ik heb haar genomen in november 2003.
    Van de jaren daarvoor kan ik niet zo direkt iets laten zien want daar heb ik geen
    digitale foto's van.
    Je ziet de ondiepe blauwe lagune (tussen 1 en 2m diep).
    De dunne witte streep bovenaan is het rif, de afscheiding met de zee,
    die op sommige plaatsen wel enkele duizenden meters diep is.


    Op Bonaire, één van de mooiste snorkelgebieden, voor de kust van Venezuela, woeden soms zo’n vreselijke stormen dat heelder velden van waaierkoraal afbreken. Het is er onderwater soms een puinhoop. Net als een bos waar een tornado door geraasd is…

     

    In de Galapagos eilanden, het aards paradijs, waar ik 10 jaar geleden in volle zee rondzwom tussen de zeehonden, loopt het ook helemaal mis. Wegens politiek wanbeleid van het moederland Equador en overbevissing.

    De Japanners grazen er heel de territoriale wateren af naar de zeekomkommer. Een van de lievelingsgerechten van de Japanners en dus veel geld waard.

    Het brengt voor Equador meer geld in 't laatje dan de toeristen (die er anders ook al verdorie veel geld voor moeten betalen om de Galapagos te mogen bezoeken!)

    Ook de zeeschildpadden worden er gevist hoewel het niet toegelaten is.

     

    In de Thaise en Maleisische wateren gebruiken ze dynamiet om te vissen. Heel praktisch. Onder water een bom laten ontploffen en al de vissen komen dood boven drijven... Ze hebben ze maar op te scheppen met grote netten. Erg genoeg ook de kleintjes, en de oneetbare soorten…

    Het is een verboden systeem maar het gebeurd haast overal (ook in Sri Lanka, zelfs onder het toeziend oog van de Navy. En als je dat daar dan aanklaagt dan beweren ze gewoon te weinig boten te hebben om te controleren). Ik heb het zelf dikwijls genoeg meegemaakt. Het is een verschrikking.

    Maar de vissers blijven voor de snelle winst kiezen en weigeren er bij stil te staan dat ze hun eigen visbestand uitroeien door op deze wijze verder hun zee uit te putten.

    In Sri Lanka worden ook haaien gevangen voor de vinnen (haaienvinnensoep weet ge...).

    De dieren worden gevangen, hun vinnen afgesneden, en ze worden levend terug in zee gesmeten want met de rest het vissevlees doen ze toch niets... De dieren sterven een trage gruwelijke dood, stuurloos ronddobberend...

     

    De Malediven (enkel de noord-atollen) zijn ook ernstig geteisterd door de warme El Nino stroming, daar is ook al veel meer dood dan levend koraal. Daar wordt ook de nodige schade aangericht door het toerisme. Niet elke snorkelaar gaat respectvol om met de onderwaterwereld. Je ziet er mensen met laarsjes over de koralen wandelen. Ze breken alles kapot. Je komt er ook veel onervaren snorkelaars tegen die wanhopig met hun vinnen in ’t rond spartelen terwijl ze hun hoofd boven water houden en zo alles kapot stampen. Gelukkig spelen die taferelen zich meestal af dicht bij de hotels en komen die mensen zelden op “ongerepte” plaatsen… Maar toch, het gebeurt…

    Veel bootverhuurbedrijven nemen hun snorkelaars en duikers mee naar afgelegen plekken en ook de onervaren snorkelaars doen daar de griezeligste dingen. Ze stampen en trappelen om boven te blijven in plaats van zich met zo weinig mogelijk gedruis en bewegingen onder water voort te bewegen.

    Sommigen van de bootverhuurders zijn zo wijs om eerst hun publiek te keuren op hun kunde en kennis alvorens ze naar kwetsbare plekken varen, maar de meesten niet. Die kiezen voor de snelle centen.

     

    Een recenter gevaar vormen ook de toeristen die snel op de luchthaven een onderwaterfotoapparaatje kopen en niet weten hoe ze er mee moeten omgaan.

    Onderwaterfotografie is niet zo makkelijk als het er uit ziet. Er is golfslag, er zijn stromingen en getijden waar rekening mee moet gehouden worden. Ga met hoog water in zee en na enkele uren blijk je niet meer aan land te kunnen omdat al de koralen tot boven water steken… Hoe geraak je dan uit de zee? Alweer door alles kapot te trappen...

    Ook haast alle leven in de zee is gevaarlijk. Vele koralen zijn giftig, de meesten zijn scherp als scheermessen, vissen kunnen bijten en steken. En ernstige wonden veroorzaken. Er leven zeeëgels waarvan de pinnen afbreken en in uw huid blijven steken. Anemomen en sommige kwallen kunnen ook giftig zijn. Er zwemmen dodelijke zeeslangen.

    En daartussen begeven de argeloze fotografen zich dan en klemmen zich vast aan - wat ze denken dat een onschuldig “rotske” is - om toch maar een stabiel fotootje te kunnen nemen… Ze doen zich pijn en beginnen te spartelen en alweer vernielen ze alles rond zich heen…

    Ze komen onverwacht in stromingen terecht en beginnen in paniek als een gek te zwemmen in schoolslag waarbij ze alles in hun buurt tot moes slaan en zich zo verder verwonden…

     

    Hoe het in het Australisch Groot Barrière rif gesteld is weet ik niet. Ik ben er nog nooit geweest en ik weet alleen van horen vertellen dat er daar een groot probleem is met de "Christuskroon" ("Crown of Thorns"), een dikke stekelige zeester die in grote onuitroeibare kolonies de overhand krijgt en stilaan heelder stukken van  't rif aan 't oppeuzelen is.

    Ik ben ze ondertussen ook al tegengekomen in de Stille Zuidzee.

    Het is een beetje vergelijkbaar met een sprinkhanenplaag in Afrika.

     

    En dan spreek ik nog niet over wat er aan de Oost-Afrikaanse kust gebeurt tijdens de moesson...

    Dan regent het zo hard, dat de toplaag van de landbouwgrond (mét meststoffen én chemicalieën) in de rivieren stroomt en zo op de duur in zee terecht komt. Een normaal jaarlijks proces dat heel veel algengroei aan de kust veroorzaakt. Maar nu met de kunsstofbemesting neemt het stilaan dramatische vormen aan... In het regenseizoen kleurt de zee bruin van de modder en de algen…

    Toen ik in 99 in Tanzania was stond er trouwens zoveel water in de binnenmeren dat de flamingo’s in nood kwamen. De garnaaltjes die ze als voedsel gebruiken zwommen op een te grote diepte en de steltlopers konden ze niet meer vangen.

     

    Och Jenny, ik zou hier nog uren over kunnen doorzagen... 't Is toch zo erg wat ze met die wonderwereld aanvangen...

     

    Over een paar weken ga ik snorkelen naar de Rode Zee. Daar was de laatste jaren alles nog redelijk in orde omdat die zee vrijwel ingesloten ligt en zo beschermd is tegen de warme stromingen. De Israeli’s en de Egyptenaren zijn ook zuinig op hun grootste inkomstenbron. Dat was vroeger wel anders… Twintig jaar geleden mocht daar nog naar hartelust met spearguns door de toeristen op vissen geschoten worden. Maar daar zijn ze ondertussen toch al wijzer geworden.

     

    Weet ge Jenny, ik denk dat ik over dit probleem eens een artikeltje op mijn blog ga zetten. Want ik dacht dat iedereen zich van deze onderwaterproblemen bewust was, maar das niet slim van mij, want mensen die nooit onder water komen die zullen dat inderdaad niet weten. Of toch zeker niet aan de lijve ondervinden. En er dus ook nooit bij stilstaan wat er onder water allemaal mis loopt.

    Op dat punt ben ik zelf ook in fout, want ik zet op mijn blog ook altijd van die mooie onderwaterfotootjes en geen foto’s van de ellende die ik onder water aantref.

    Misschien zou ik daar toch ook eens af en toe een foto van moeten nemen…

     

    Zoudt ge 't goed vinden moest ik bij het artikeltje dat ik ga schrijven uw mailtje plak? Dan weten de mensen naar welke aanleiding ik mijn epistel schrijf.

    Laat maar weten of ge dat OK vindt.

     

    Dus ge ziet lieve Jenny, ge hebt me alweer inspiratie gegeven! 

    God weet maakt mijn schrijfseltje de mensen wat bewuster en gaan ze wat omzichtiger om met de - hun misschien onbekende - unieke onderwaterwereld.

     

    Merci en nen dikke knuffel!

    Laathi.

     


     



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)



    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!