Bij een gezellig temperatuurtje van 27° besloten we de Moerenoute te fietsen, 2 dagen voordien hadden we de Cobergherroute gefietst en ik wilde zo snel mogelijk weten welke van de 2 de mooiste is. Aan het kasteel van Beauvoorde aangekomen konden we zien aan de wagens met fietsendragers dat er nog mensen op toer waren met hun fiets. Beauvoorde bekent om zijn paté is een klein en leuk dorpje die onder bewind staat van Wulveringem. Op een steenworp van de Franse grens, diep verscholen in de westhoek malen we onze eerste km's, we fietsen door Izenberge langs de prachtige Sint Mildredakerk met zijn mooi laatromaans torentje. Alsmaar dichter komen we bij de franse grens, en fietsen door Gijverinkhove. Kronkelende wegen leiden ons naar Leisele, de Stalijzermolen trekt onze aandacht, deze molen is gebouwd in 1804, geklasseerd in 1973 en gerestaureerd in 1995. Nadat we deze molen van dichtbij bestudeerd hebben vervolgen we onze weg en fietsen doorgeen Leisele, we zijn nu zeer dicht bij de franse grens maar fietsen er net niet over. Vooraleer we de lange rechte wegen aandoen door de Moeren fietsen we door Houtem die er verlaten en stil bijligt. We fietsen over de Bergenvaart en zien nu nog enkel rechte wegen en boerderijen, Zuidwesterwind is ideaal op dit moment, we laten ons meedrijven door een licht briesje en genieten, een boerentraktor is het enige die onze rust verstoord. Na enkele km's rust zien we aan onze linkerzijde de Sint Karelsmolen opduiken, we fietsen er niet langs maar gaan rechtsaf richting Sint Guustaafmolen, deze oude stenenpoldermolen is sinds 1923 ontdaan van zijn wieken. Na deze molen komen we voor een tweede keer aan bij de bergenvaart die we een eindje volgen tot in Bulskamp. We fietsen niet voorbij de mooie Sint Bertinuskerk maar gaan rechtsaf richting Wulveringem, kleine rustige wegen brengen ons terug in Beauvoorde. Een bezoek aan Kasteelbeauvoorde die eigendom is van de belgische staat is meer dan de moeite. Conclusie van beide Moerentochten, de Moerenroute is veel mooier dan de Cobergherroute
Zoals in mijn vorig verslag over de Blankaartroute is het niet altijd kommer en kwel langs de knooppunten. Na het lezen zou je denken we gaan nooit meer rond Diksmuide fietsen, maar zo mag je helemaal niet denken. Vandaag hebben we een ander route uitgestippeld vanuit Diksmuide die meer dan de moeite waard is. Ons vertrekpunt was terug aan de IJzertoren alwaar we direct naar knooppunt 49 fietsen. Aan dit punt fietsen we op de oude spoorwegbedding (Frontzate) richting Nieuwpoort. Met het zonnetje in de nek, laten we ons 14km lang zachtjes meedrijven door de rugwind langs dit heerlijk onverhard pad, onderweg fietsen we door Pervijze en Ramskapelle. Aangekomen in Nieuwpoort fietsen we richting vismijn en sluizen. Langs de vismijn zijn voldoende horeca gelegenheden om een koffiepauze in te lassen. Aan knooppunt 9 kiezen we richting 10. Vanaf hier is het weerom puur genieten op een totaal nieuw fietspad langs de spaarbekken en de IJzer, aan de Uniebrug gaan we naar de overzijde van de IJzer waar we weerom op een nieuw verkeersvrij fietspad fietsen die we blijven volgen tot aan de Schoorbakkebrug. Veiligheid boven aan beide bruggen, hier moet men nooit de grote baan over, via nieuw aangelegde bruggetjes fietsen we onder de grote baan door wat zeer veilig is om met de kinderen te fietsen. Iets voorbij Schoorbakke verlaten we de IJzer en fietsen nu door de polders richting Diksmuide, aan knooppunt 5 gaat de route richting Oud Stuivenkenskerke thans O.L. Vrouwhoekje. Vanaf dit kleine gehuchtje fietst men op een zeer goed berijdbare onverharde pad door de velden richting IJzer. Aangekomen aan de Yzer, fietsen we rechtsaf richting IJzertoren, onderweg fietsen we voorbij de dodengang die bekend staat voor zijn loopgraven die men kan bezoeken. Aan de brug in Diksmuide fietsen we onder de brug door en komen op een veilige manier weer aan de IJzertoren aan.
Een van de mooiste routebordjes in Belgie is toch wel die van de Freddy Maertensroute.
Freddy Maertens en ikzelf zijn leeftijdsgenoten en hebben samen enkele wierlerwedstrijden gereden, Freddy is uitgegroeid tot een wereld coureur van formaat, ik ben een gewoon meelopertje gebleven. Dat deze route niet op mijn palmares mag ontbreken is niet meer dan normaal, gezien ons verleden. Vandaag bij een temperatuurtje van 20° en zeer weinig wind zijn dit de ideale omstandigheden om de open poldervlakten in de Westhoek te verkennen langs Freddys mooiste trainingswegen. Wij nemen de draad op van de route aan de Leffingebrug, vanaf deze brug loopt de route constant over zeer rustige beton en asfaltwegen richting Mannekensvere. Het open agrarisch gebied is een aaneenschakeling van Boerderijen.
Tot in Mannekensvere is echter geen enkel terrasje te bespeuren. Eens we dit klein dorpje binnenfietsen is de terras in het dorp een welkomsgeschenk, we drinken er maar eentje, 2 voor een koffie vind ik toch wel schandalig veel. We vervolgen onze route richting Rattevallebrug en Schuddebeurze, aan dit gehucht gaan we linksaf richting Lombardsijde, de geboorte en vroegere woonplaats van Freddy. Vanaf Lombardsijde gaat de route door campinggebieden richting Middelkerke. Dat we op een zonnige zondagnamiddag goed moeten opletten voor de wandelaars is normaal, de duinenweg is een ideale weg voor zowel fietsers als wandelaars, maar we nemen het er graag bij. Eens we Middelkerke verlaten, verlaten we ook de drukte om terug de rust tegemoet te fietsen, we fietsen nu nogmaals naar de Schuddebeurze, vanaf hier gaat de route nu naar het kanaal Plassendale Nieuwpoort die we volgen tot aan de brug in Leffinge waar ons einddoel ligt.
Een leuke route die door de polders loopt van de kustgemeente Middelkerke is de Schoorbakkeroute. Deze route die als startpunt Middelkerke heeft, is een ideale route om het vlakke polderlandschap langs de Yzer te ontdekken. Vanaf het startpunt aan het VVV kantoor fietsen we onmiddellijk naar de duinenweg, dit stukje langs de duinen is aangenaam om langs te fietsen, midden zomer kan het daar wel zeer druk zijn. Wanneer we die duinenweg verlaten fietsen we naar een grote drukke baan, aan de rotonde gaan we rechtdoor en fietsen nu een eind langs een drukke baan richting Wilskerke. Even voor dit dorp gaat de route linksaf richting kanaal in Leffinge.
We fietsen in dit dorp over het kanaal en fietsen zo het weidse landschap tegemoet. Vanaf nu is het enkel rust en natuur die men tegenkomt. Wanneer we aankomen aan de drukke N369 word de pret even verstoord door het voorbij razend verkeer, we moeten zo'n 2km op onze tanden bijten. Eens dit voorbij slingert de route zich langs een heerlijk weggetje net naast een klein maar leuk kanaaltje waar menige reigers zich te goed doen aan de vis aldaar aanwezig. We kunnen hem niet zien, maar links van ons loopt de Yzer evenwijdig mee met ons. Aangekomen aan de Schoorbakkebrug met net ervoor een bijhorend hoeve en bijhorende terras gaat de route over de brug en direct rechts langs de Yzer. We blijven nu langs het kanaal fietsen tot aan de Uniebrug.
Hier fietsen we rechtsaf richting Mannekensvere. In dit dorp gaat de route linksaf en fietsen we langs de Vladslovaart, dit is weerom een heerlijk stukje fietsplezier tot aan de Rattevallebrug, wie denkt het mooie is nu voorbij heeft het mis voor, aan de Rattevallebrug fietsen we over het kanaal naar de Schuddebeurze, op het kruispunt in dit gehucht moet men even 5min. vertoeven op een van de bankjes aldaar aanwezig en de fietsers tellen die er voorbij komen, achteraf zal men versteld staan hoeveel het er waren. Het is nu maar een paar km's meer tot het eindpunt in Middelkerke die we bereiken langs rustige wegen, ondertussen kan men mooi de grote appartementsgebouwen gade slaan die er staan langs de kust. Bij aankomst mogen we tevreden terugblikken, dit was een aangename route.
Een van de meest gevreesde rovers eind 1700 was Lodewijk Bakelandt. Deze rover die zich schuil hield in het Vrijbos te Houthulst pleegde vele roofovervallen op boerderijen alom in de streek, voor de boeren was dit een van de meest gevreesde rovers uit deze tijd. Zon 300 jaar later hebben ze van deze beruchte man een mooie fietsroute gemaakt om en rond Houthulst. Aan de kerk van Houthulst is voldoende parking, wij starten de route echter te Zuidschote aan het Ieperleekanaal. Van hieruit fietst men onmiddellijk langs dit mooie en rustige kanaal op een vrijliggend fietspad tot aan de Iseraboot, aan de brug verlaten we het kanaal en fietsen nu door kleine landelijk wegen, deze houden we aan tot we Klerken bereiken, intussen hebben we al een klimmetje achter de rug. Door Klerken zelf fietsen we niet, net voor het dorp gaan we via een slechte onverharde weg richting Houthulst. Soms kan ik toch niet begrijpen waarom ze de fietsers door zon slechte onverharde wegen sturen, zijn wij nu echt het stront van de weg? Vooraleer we Houthulst bereiken moeten we nog een stevig klimmetje verwerken, maar een heerlijke terras in het dorp aan de kerk doet ons snel dit klimmetje vergeten. Op het terras komt de herbergier een praatje slaan met ons en weet ons te vertellen dat we zeker even naar de Grot van Lourdes moeten fietsen, deze grote die zowat 200m van de route verwijderd is, is zeker de moeite om te bezoeken.
Na dit bezoek fietsen we verder langs de route, hier kan ik toch weerom iets niet begrijpen, Bakelandts schuilplaats was het Vrijbos in Houthulst en de route gaat er niet door. Raar maar waar. Intussen fietsen we naar de oude spoorwegbedding die ons door Langemark brengt, langs deze oude spoorwegbedding is heerlijk fietsen, wanneer we deze verlaten is het even binnendoor tot we weerom het Ieperleekanaal bereiken. We bereiken hier het SAS van Boezinge, aan deze sluis is het een en al rust.
Onlangs las ik ergens dat ze de Kastelenroute in West Vlaanderen een stuk ingekort hadden, dat het prachtige kasteel d Aertrycke er zelfs uitgelaten was. Er rees op dit moment een groot ongeloof bij mij, kasteel d Aertrycke er uit laten op een kastelenroute, dit kan toch niet. Bij het voorbij rijden zag ik idd. geen bordjes meer, tot op een dag ik er terug voorbij kwam met de auto en bordjes zag staan van de Kastelenroute.
Mijn eerste gedacht was direct, dit moet ik nu toch wel eens uitproberen. Zo gezegd zo gedaan, op een mooie namiddag vertrokken aan het kasteel in Aartrijke voor de kastelenroute.
Eens weg zien we ook tegenovergesteld bordjes staan van de Kastelenroute, raar denk ik zo op het eerste moment.
We fietsen rustig verder richting Zedelgem alwaar we aan het militair domein komen, we fietsen nu een eindje op onverhard terrein door het bos, eens dit voorbij gaat de route richting Beisbroek, de route blijft mooi maar ook hetzelfde zoals het vroeger was, door domein Beisbroek fietsen is altijd leuk, na domein Beisbroek gaat de route richting Tillegembos waar de eigenlijke start nog altijd is, het kasteel ligt er schitterend bij, heerlijk om zien.
We fietsen verder langs enkele onverharde wegen door het bos en komen zo uit langs de Lac van Loppem, vroeger een toeristische plaats voor campeerders, surfers en zeilers.
Het volgende bos die er aankomt is Merkemveld met zijn bijhorend kasteel, weerom is het prachtig fietsen op een onverhard pad door dit bos. De route gaat zo verder richting Veldegem.
Vanaf Veldegem gaat de route richting Ruddervoorde, maar eerst moeten we de autosnelweg over via een schitterend afzonderlijk fietspad, aan het kruispunt is het wel goed opletten geblazen, we moeten hier linksaf, het best is ook links te blijven anders moeten we de grote baan 2 keer dwarsen, en het is hier zeer druk.
Eens dit druk punt achter ons ligt, fietsen we richting Ruddervoorde langs rustige en mooi geasfalteerde wegen, de kerk in Ruddervoorde is op zich een bezienswaardigheid, net ervoor gaan we linksaf tegen het verkeer in, geen nood er staat een bord voor de fietsers.
We doen nu een grote boog rond Ruddervoorde langs zalige wegen, ergens onderweg fietsen we voorbij café De Landsman waar de hond trouw in het deurgat de wacht houd.
Wanneer we een tweede keer over de autosnelweg fietsen naderen we stilaan Torhout, tot aan de N32, in deze streek de Torhoutsesteenweg genaamd blijft het leuk fietsen, nog altijd hebben we geen wijziging gezien van de route, eens we die grote baan over zijn en rechtsaf draaien fietsen we nurichting Aartrijke, aha hier is die verandering, vroeger fietsten we rechtdoor naar St Jozef Arbeider en dit hebben ze er nu uit gelaten, waarom weet ik verdomd niet, dit was een mooi stuk fietsen, zelfs een stukje spoorwegbedding zat erin, deze mooie stukken hebben ze er allemaal uitgelaten.
Nu ja we volgen onze weg en komen op kruispunt aan waar we een paar uur eerder ook dit kruispunt gedwarst hebben, nu fietsen we terug naar links via dezelfde weg rechtstreeks naar het kasteel waar we gestart waren.
Vol ongeloof sta ik achteraf naar de kaart te kijken, waarom moet ze nu in godsnaam dit stukje route veranderen, waarom twee keer langs dezelfde weg fietsen die toch 4km lang is, waarom het prachtige stuk langs St Jozef Arbeider en de oude spoorwegbedding eruit laten.
Vragen waarop ik waarschijnlijk nooit een antwoord zal op krijgen.
Bij nazicht op mijn teller heb ik precies 56km staan, wat precies hetzelfde is als vroeger wat ook betekent dat de route niet verkort is.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Stan*.
Ik ben een man en woon in HOOGLEDE () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 19/04/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen en vooral muziek voornamelijk Will Tura.
Seniorennet is een boeiend ding
Langs deze weg al vele vrienden leren kennen
Seniorennet zou ik niet meer kunnen missen
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Stan*.
