Deze tekst wil ik jullie niet onthouden. Ikzelf zou het niet zo onder woorden kunnen brengen, maar het geeft weer wat we ginder gevoeld en meegemaakt hebben. Bedankt Peter en Anita 

Wat een prachtervaring!
Een tijdje geleden leerden we via via Join2Bike kennen. Op hun programma stond de beklimming naar de Weissee en Kaunertalergletsjer in Oostenrijk met fietsen in allerlei soorten al naargelang de fysieke mogelijkheden van de deelnemers. De beste uitleg over hun doelstelling leest ge best eens zelf op hun webpagina's.
Na 't bijwonen van een infovergadering en een persmoment waar we wat meer mensen leerden kennen stonden we te popelen om mee te gaan.
Mijn ventje was vorig jaar wel beginnen handbiken maar 2013 was er nog niet veel van terecht gekomen, te koud, te nat, de gezondheid die het een paar maal serieus liet afweten maar ... dat bleek geen onoverkomelijke hindernis te zijn om de groep te vervoegen.

Het werd dus onze eerste lange afstand die 't ventje terug zelf zou gaan rijden. De dochter en haar vriend zouden met eigen wagen meerijden zodat in geval van problemen één van hen het stuur zou kunnen overnemen.
Dagen heb ik mijn bezigheid gehad om een toegankelijk hotel te vinden zowat halfweg de rit. Ik ben er wel wat wijzer door geworden; op Barrierefreie Underkunfte kan men zoeken per regio (heb dus ondertussen ook mijn aardrijkskunde van Duitsland moeten bijspijkeren :wink:) Vond er ook het boek van Escales-Verlag: Handicapped reisen - ISBN 978 3 39813233 3 7 16€ + verzendingskosten. Staan ook nog wat adressen in andere landen bij. Wie het boek graag eens inkijkt laat het maar weten.

We vertrokken op 25 juni en overnachtten in AMH Airport Messe Hotel Stuttgart in Filderstadt - niet speciaal aangepast maar goed toegankelijk voor rolstoelen (achterdeur) Kamers en badkamer zeer ruim - keukentje met kookplaat, microgolfoven, koelkast, waterkoker met koffie en thee op de kamer.
Was voor ons perfect om gewoon een nachtje te blijven. Betaalden 168€ voor 2 kamers van 2 personen en onze woef, ontbijt in.

Reden via Kerpen. Onderweg heel veel werken maar gaf weinig oponthoud behalve op 't spitsuur waar het vertraagd verkeer was maar we bleven in alle geval rijden.
We hielden het droog onderweg en 's voormiddags zefs aangenaam zonnig.
Iets na de middag waren we ter plaatse. Ruim op tijd om te genieten van een tas koffie en gebakje op het terras.

De kamer is prima, een terras met mooie bloemekens en een uitzicht op de majestueuze bergen... meer moet dat niet zijn. In de kelder een groot Wellness centrum met alles erop en eraan. 

In de ondergrondse garage staan verschillende gemotoriseerde vervoersmiddelen voor wie niet zo goed te been is. Ook een aangepaste poets- en smeerinstallatie voor moto's. Lijkt me zalig om hier op moto's in de bergen rond te toeren. Onze minibus is wat te hoog om hier binnen te rijden maar buiten is voldoende en ruime parking.
's Avonds ontmoetten we Theo en Annie die gisteren al waren aangekomen.
Het avondeten met verschillende gangen en kaarslicht als welkom smaakt.
We liggen vroeg in ons bed.

Het is fris maar zonnig. We wagen het erop om naar boven te rijden.
Aan de Mautstelle betalen we 28€per wagen voor 14d. (22€ voor 1 dag)
we hebben in een folder gelezen dat er verschillende bezienswaardigheden zijn onderweg.
Prachtige rotsformaties, een rare muur tengevolge van stenen blokken die men hier uit de rots heeft gehouwen voor de stuwdam, houtsnijwerken enz...
Het gaat langzaam bergop naar het stuwmeer, de weg rond het meer blijft zowat op dezelfde hoogte maar is redelijk smal, kronkelt fel en gaat op en af.
Een herdersjongen belt vermoedelijk met zijn lieveke en de koeien palmen de hele breedte van de weg in. Niet eenvoudig om voorbij te steken ... Rond het meer kan er niet gereden worden wegens wegenwerken. Hierna begint de weg serieus te stijgen en de bochten worden scherper. Bordjes houden ons op de hoogte aan welke bocht we zijn ( er zijn er 29) Op weg naar de Weissee loopt er ook vanalles op de baan, koeien en geiten ... Ter hoogte van bocht 10 mooie parking aan de beek. De Weissee zelf is nog deels bevroren. Het laatste stuk zit men deels boven de boomgrens en heeft men zicht op de verschillende bochten en hellingen. Niet mis om met de fiets te doen.....Boven is een grote parking, restaurant met zonneterras, een paar winkeltjes en een ijsgrot die men met gids gratis kan bezoeken (11u 's morgens op het zonneterras van 't restaurant in Juli en Augustus).
Theo en Annie zitten in ' t zonneke op 't terras. We houden er even halt voor we met de kabelbaan verder gaan. Ook de rolstoelen kunnen mee. Met een eenvoudige borstelsteel naast de deur verwittigen ze de man boven dat hij de lift even stil moet houden om de rolstoelen tijd te geven uit te gunnen.
Hierboven heeft men een wijds uitzicht, tenminste als de wolken even willen wijken. Het platformke is niet groot maar de grens met Italië loopt er dwars doorheen. Er ligt nog veel sneeuw die de laatste dagen is gevallen.Verder is er voor ons niet veel te beleven - er vertrekken wel verschillende bergwandelingen.
Terug aan 't restaurant gaan we onze inwendige mens wat verwennen met schnitzel en friet.
Het overtrekt en voor we klaar zijn om te vertrekken begint het te sneeuwen.
We rijden vlot naar beneden. Els en Sven rijden nog wat verder het dal in en gaan wat in het Kaunerpark rondtouren.
Wij ... aan de koffie en gebak ... in de kelder een goed doucheke nemen en... wat platte rust .
Het avondeten smaakt evenals een coctailke aan de bar.

Wij gaan vroeg ontbijten en houden daarna den Taiko bij.
We halen de scooters buiten en gaan naar Feichten - een heel mooie wandelweg met een opdrachten parcours (kegelen en klavertjes 4 zoeken enz...) en prachtige landschappen. We stoppen bij de bakker en gaan picknicken aan een verlaten kiosk. Onderweg zagen we veel watervalletjes maar in Feichten is er eentje op 5' wandelen van 't centrum. Op de foto's te zien die Els en Sven namen is het een mooi en rustig plekje. Wij wachten aan 't brugske want een stijl wegske met losse stenen is niet de beste weg voor onze banden... Wij nemen dezelfde wandelweg terug en de jeugd gaat via een smal wandelpad een stuk hoger gelegen terug.
Op de camping van 't hotel zien we een motorhome met belgische nummerplaat. Nog volk voor Join2Bike en... wonen thuis in de buurt enz..
In de bar staat de koffie klaar met gebak en dat slaan we niet over.
Nog wat gaan rusten op de kamer voor 't avondeten waar we gezelschap krijgen van Eddy die juist aangekomen is. Hij verwacht ook nog Mathias maar die krijgen wij niet meer te zien .... ons bed roept.

's Morgens aan het ontbijt ontmoeten we de hele groep - we zitten samen in een apart zaaltje. Het is nogal puzzelen om iedereen een plaats te geven maar ... de stemming zit erin.
Luc komt Louis verwittigen dat hij zich moet klaarmaken om mee te gaan - voor hem een emotionele verrassing. Binnen een half uurtje gaan ze vertrekken. Het is fel overtrokken en de temperatuur een deel gezakt. We zullen dus iets warms moeten zoeken maar krijgen hem toch tijdig klaar.
Beneden op de parking is het een drukte van jewelste. Fietsen, tandems, ligfietsen, handbikes worden klaargemaakt.
Mijn ventje krijgt een plaats in een treintje van 4 daar hij niet de kracht heeft om op eigen krachten bergop te fietsen... we voelen ons "ik kan niet zeggen hoe" wat opgelaten, gelukkig, geroerd .... Onderweg begint het te druppelen - zijn cape is niet de gepaste regenkledij daar de hoeken drijgen tussen de ketting te geraken maar iemand tovert vlug een korte regenjas te voorschijn - achterstevoren aan en hij is goed beschermt. Wij proberen in de auto te volgen en zoveel mogelijk foto's te nemen: we zien wel wat er lukt...
Met heel veel dank aan Luc, Joren en de logistiek en Bernard voor de steeds vrolijke noot. Dit staat diep in ons hart gegrift. 



Tot straks of morgen voor de rest en foto's,
Ribbedebie

04-07-2013 om 14:37 geschreven door Lieve