Donderdag 1 maart.
Vanmorgen mijn laatste maandelijkse meeting van de IWC in het Baxter theater in Kaapstad. De gastspreekster is de ZA journaliste Patricia Glyn (46 jaar, woont in Johannesburg), die deze keer over haar avonturen gaat vertellen tijdens een wandeling van 4 1/2 maand in 2005 van Durban naar de Victoria watervallen, een afstand van 2200km. Daarbij was een filmploeg en de dia's en stukjes film zijn prachtig en het verhaal is spannend, wat kan die vrouw boeiend vertellen. Zij heeft de tocht gevolgd, die haar voorvader Sir Richard Glyn (van een rijke Victoriaanse familie) met een ossenwagen in 1863 heeft gedaan en daarvan een dagboek heeft bijgehouden. Website: http://www.speakersofnote.co.za/list/patricia_glyn.html
http://www.ewt.org.za/mag_patricia.aspx
http://www.saspeakersinc.com/speakers/n---r/patricia-glyn.html
Ze heeft ook een boek hierover geschreven en ik heb dat na afloop gekocht om het hele verhaal nog eens na te lezen, weer in het Engels, hahaha, zal het nog wat worden met me. Er staan prachtige fotos in dat boek en haar liefde voor dieren is erg groot en ze wordt vergezeld door haar 3 jarige Afrikaanse hond Tapiwa, afgekort tot Taps, betekent gift (gevonden als puppy in Zimbabwe) en ze vindt onderweg in Botswana nog een aan de dood ontsnapte puppy en die noemt ze Mpho. Het ras heet Africanis, samenvoeging van African en canis=hond.
Patricia en Taps
Patricia doet de tocht te voet en heeft een team helpers mee, terwijl haar voorvader dit met ossenwagens deed over de karrensporen langs de rivieren.
Na de lezing kan Patricia een staande ovatie in ontvangst nemen en haar 2 honden verschijnen ook even op het podium, wat een schatten zijn dat.
Site over Afrikaanse honden.
http://www.takingtheleads.co.uk/cpg143/displayimage.php?pos=-1068
Ik heb haar al eerder gehoord over haar beklimming van de Mount Everest en was toen ook erg onder de indruk.
Ik spreek nog een Nederlandse, die in de wijk Wijnberg woont in Kaapstad en zij heeft gisteren een poging gedaan om naar de opening van de Community Chest (een soort kermis) te gaan, maar de mensen konden niet om 18 uur naar binnen en hebben 2 uur moeten wachten totdat de toegang open ging, omdat de brandweer de veiligheid van het terrein nog niet had goedgekeurd voor het publiek. Ja dat kan weer typisch in dit land gebeuren. Ben blij dat ik dit gisteren niet op mijn programma had staan, maar ga er vanavond naartoe.
