varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
11-02-2009
Terug naar 't eilandje.
Ik moest gisteren in Antwerpen zijn en had dit op een dinsdag gepland, omdat ik weet dat op die dag mijn ex-collega's bevrachters in een café samenkomen. Den Bachus was op dinsdagmiddag voor ons de place to be. Ik mankeerde er weinig en de gesprekken gingen meestal niet over de job, maar meestal over de lopende politieke toestanden, schippers die nieuwe schepen bouwden, toestand bij de banken, het weer, overlijdens, echtscheidingen en huwelijken enz... Op zomerse dagen zaten we buiten ons pint te drinken en in de winter kropen we binnen. De gezellige bruine kroeg, één van de weinigen die nog rest op 't eilandje, waarin je een mengelmoes aantreft van studenten, schippers, havenarbeiders en zoveel meer. De laatste jaren ontdekte ook de VRT of moet ik nu zeggen "één", 't eilandje. Feuilletons werden er gedraaid : Sara, Kinderen van de wind, enz... Opeens stond dit eens zo fraaie kwartier weer in de belangstelling, niet in het allerminst van immobiliën firma's die het eens zo prachtige eilandje hadden ontdekt. Huizen stegen nu snel in prijs, iedere inwoner verkocht en er bleef enkel een hoop slooprijpe gebouwen zonder ziel over. Nassaustraat, Kribbestraat, Londenstraat, Verbindingsstraat plus alle rondom liggende straten. Er waren grote gaten in 't eilandje gevallen, toen ik het gisteren terugzag. Overal waren er bouwputten, die 't eilandje op de kortst mogelijke tijd er helemaal anders zullen laten uitzien.Met in het hart een jachthaven en er rondom allemaal kille torens waarin mensen wonen die 's avonds tv kijken en niet of nauwelijks buitenkomen. Vroeger een bruisend volksleven met haven caféetjes, kleine woningen waarin dokwerkers en schippers huisden. Iedereen verdiende er zijn kost aan "den bassin" zoals men zei. Ze zijn allemaal weg en wonen verspreid. Het zijn geen eilanders meer, maar Hollanders en mensen van over 't woater, of chi-chi volk zoals de vroegere eilanders hen noemden. Er blijven er enkel nog enkele over, meneer pastoor met zijn café zonder bier, 't frietkotje, café slecht geweten, den bakker aerts, café den hannekensnest, den Bachus en nog enkele wiens naam ik niet durf te vernoemen uit schrik dat ik lelijke woorden ga zeggen. Want vroeger hadden vele eilanders een bijnaam en die was niet altijd "gekuist".
Voor de derde maal is het bootje, waar ik naar uitkeek, en bleek gevonden te hebben, verkocht. 't Is precies of de duivel er mee gemoeid is. De mooie Condor die in Gent lag, blijkt verkocht te zijn aan iemand die reeds in december naar het bootje was gaan zien. Het bedrag dat hem in december te hoog leek, bleek in februari geen probleem. Ik heb nu een lijstje samengesteld van een 10 tot 12 bootjes die allemaal een beetje in de lijn liggen van hetgeen ik wil, rekening houdend met een aantal punten die ik waar wil maken bij de aankoop van mijn volgend bootje. Eind deze maand ben ik zes maanden bezig met een ander bootje te zoeken, maar telkens bleek er iemand mij te snel af of wachtte ik te lang in de hoop dat de prijs nog wat zou dalen en dichter bij mijn bod komen. 't Is zo dat ook de normen steeds hoger komen te liggen bij het zoeken naar een bootje : 1. één besturing : de reden ligt voor de hand, het schept immers meer plaats (3 tot 4m²) in de binnenruimte van de boot. 2. boeg- en hekschroef : een boegschroef is praktisch op alle jachten standaard geworden, een hekschroef niet. In de steeds beperkter ruimte in alle jachthavens liggen de jachten steeds dichter bij elkaar. Van belang is dus ook het manoeuvreren van het schip t.o.v. de andere, reeds aangemeerde jachten. 3. één motor : of wat je niet hebt, kan niet kapot gaan. 4. C.V. : centrale verwarming aan boord blijkt geen luxe meer, het verruimt de vaar-periode/jaar. 5. lengte en bouwjaar : in ieder geval probeer ik qua lengte en breedte iets groter of gelijk te blijven, en qua leeftijd de boot 10 tot 15 jaar te laten verjongen. 6. de prijs : het allerbelangrijkste, deze moet zeker binnen het budget vallen, ik heb buiten de waarde van ons inruil-bootje nog een budget dat ik wil spenderen en dat zeker niet overschreden mag worden. Al deze factoren moeten gecombineerd worden, een detail dat ik niet over het hoofd kan zien, is de mening van mijn matroosje. Zij heeft veel smaak qua uitzicht van de boot en het interieur. Voldoen die niet, dan zal zij niet makkelijk te bewegen zijn om haar mening te herzien. Een niet zo makkelijke opgave, maar we hebben tijd, we zijn reeds bijna zes maanden bezig, dus het zou kunnen dat het pas voor volgend jaar wordt. Tenzij iemand altijd de kaas van tussen mijn boterhammen haalt.
Nieuwsgierigheid is in mijn leven altijd aanwezig geweest. Ik sukkelde reeds geruime tijd met een scheepsklok die in onze woonkamer hangt. Ruim dertig geleden zag ik een dergelijk uurwerk aan boord van een zeeschip hangen. De kapitein vertelde me dat het de glazen sloeg. Mijn nieuwsgierigheid was direct geprikkeld. Wat was dat voor iets "de glazen slaan" ? Ik was al bang dat kapitein Ben van de Adriana me voor de gek hield. Stipt iedere week laadde de man voor de firma waarvoor ik werkte allerlei goederen met bestemming Ierland. Ik zorgde voor alle papieren die mee aan boord moesten.Ook het voorvragen van treinen moest ik regelen, want iedere week ging er een partij landbouwmachines van de Duitse firma Claas mee. Thuisgekomen bladerde ik in een Winkler Prins encyclopedie, maar daar werd ik niets wijzer van. Een bevriend uurwerkmaker vertelde me dat scheepsklokken die de glazen sloegen verband hielden met zandlopers omdat die toen van glas waren. Ik moest en zou er het fijne van weten. De scheepsklokken sloegen om de vier uur acht glazen en ieder glas duurde een halfuur. Ieder vier uur was één wachtdienst aan boord. Vermits aan boord altijd iemand de wacht liep, moest die bij acht glazen de wacht op. De klok liep van 00.00 tot 24.00 uur. Om 00.30 één slag, om 01.00 twee glazen, om 01.30 uur drie glazen, enz... Wanneer het 04.00 uur was en de klok acht glazen sloeg, wist de man met wachtdienst dat hij op moest, en de man die wacht liep wist dat hij naar zijn kooi kon. Het waren simpele tijden. Om terug te keren naar mijn klok. Gisteren, zondag was er de dag van het ambacht. Via internet wist ik dat er in het Antwerpse een klokkenmaker woonde. Bernard Meier was zijn naam en men noemde hem de klokkendokter Eerst moest ik weten welke klok ik nu feitelijk had. Het bleek een scheepsklok te zijn, vervaardigd door de firma Schatz. August Schatz werd geboren in Engelswies/Tübingen in Duitsland op 25 juni 1854 en overleed er op 7 februari 1927. De zaak werd nadien door zijn beide zonen verdergezet in Triberg, het zwarte woud gebied, altijd reeds gekend geweest om zijn uurwerkmakers. Begin de tachtiger jaren kwam het bedrijf in moeilijkheden met de goedkopere landen en in 1985 sloot Schatz na zijn 104 jarig bestaan. Waar hebben we dat verhaal nog gehoord ! Tegenwoordig wordt "Schatz" nog gebouwd met een batterijtje. Maar mijn klokje is nog mechanisch. Veel waarde heeft de klok niet, maar de herinneringen aan het verhaal er rond, de collega's en vrienden van toen, deden mij van het klokje gaan houden. Dus de klokkendokter gebeld, en nu ligt mijn klokje te wachten tot het zijn beurt is om hersteld en gerefit te worden. 't Zal me meer kosten dan een nieuwe, maar deze klok heeft iets, geschiedenis, verhalen. En ergens de wetenschap dat dingen uit het verleden best gekoesterd worden en euro's niet alles betekenen, ook niet in het leven van een scheepsklok met zo'n mooie naam: " Schatz "
Het was gisteren zijn laatste werkdag. Guy, beroeps-ober en kok sedert vele jaren hangt het schortje aan het spreekwoordelijke haakje.Vanaf nu bedient hij enkel Moniekske, en dan moet ze het hem nog schoon vragen ook. Of hij niet in dat zwarte gat valt, is af te wachten. Maar met hobby's als schilderen en de koningshuizen binnenste buiten keren, zal het wel geen probleem worden, dacht ik zo. Moniekske moet efkes nog wat voortwerken. Dus, Guy nog iets meer dan één jaartje rust. Ondertussen zullen ze in Boom in Restaurant Den Boom de Guy nog wel eens moeten missen. Of zou het Guy zijn die Den Boom wel eens zal missen. Wie weet. Weet, Guy er komt een zee van tijd op je af. Eerst is het wat wennen, maar eens je het gewoon bent, is het zalig om te genieten en dingen te doen op een tijd en een ritme dat je het best past en ze niet te doen wanneer het je niet past.Dat is puur luxe ! Beste Guy, geniet van deze luxe oeverloos ! Maak er werk van door niet te werken en te genieten. Ad multos anos en carpe diem moeten leuzen zijn die hoog in je vaandel zullen en moeten prijken. Het ga je goed ! Oostvaarder
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
