<a href='https://postimages.org/' target='_blank'><img src='https://i.postimg.cc/nVsgwB6F/voor-blog-2022.jpg' border='0' alt='voor-blog-2022'/></a>

Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.

Over mijzelf

Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Mijn favorieten

	Ani
	Jos
	Marisca
	Albert en Lenie
	Myette
	Folion

Mijn favorieten

	Rud
	Cecile
	Chrisje
	Ingrid
	Jeske
	Ria
	Meeuw
	Redpoppy
	Patty enFreddy

Mijn favorieten

	Jeannine
	Dion
	Rita
	Myriam
	Maarten
	Dirk
	Rebecca
	Annie
	Jansen

Mijn favorieten

	Roosje
	Monique
	Klaproosje
	Eddy Meuris
	Monica
	Vifke

Categorieën

Humor (573)

Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)

Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)

Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)

Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (70)

poëzie (171)

Beoordeel dit blog

Een interessant adres?

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Een interessant adres?

19-01-2008

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Het leven van de schoolgaande jeugd in de jaren ' 50 (10)

Maar we dweepten niet met iedereen!!.
Wat in het vijfde leerjaar gebeurde staat voor altijd in mijn geheugen gegrift!
Ik was nogal een babbelmie in de klas en heb tot mijn schade en schande ondervonden dat dit niet werd geduld.
Bij het begin van het 5e schooljaar vond Zuster Marie Benigna er niets beter op dan een lange, rode, kartonnen tong te introduceren in de klas!!
Dat ding hing daar maar onheilspellend te staren naar ons ergens vooraan naast het bord. De bedoeling ervan werd mij helaas nogal snel duidelijk.!
Tot nog toe had ik al een paar keer letterlijk met mijn hoofd in mijn lessenaar gezeten omdat ik bij het uithalen van schoolgerief achter de klep gepraat had!!.
Gelukkig was ik niet de enige die dit lot onderging!!
" Blijf zo maar zitten" , zei de non en terwijl iedereen rustig verder werkte, zaten we ons daar maar belachelijk te maken met het hoofd "in" de lessenaar!!
Maar het kon nog erger......in die tijd werd geen uitleg gevraagd.!!
Ik had weer eens teveel gepraat, verder was ik meestal een voorbeeldige leerlinge!
Toen de speeltijd eraan kwam, kreeg ik die rode, kartonnen tong rond de nek gehangen en moest ik daar tijdens het speelkwartier op de speelplaats mee rondlopen, tot groot jolijt van iedereen Maar het ergste was dat ik ook nog eens mijn tong moest vasthouden en zo niets kon zeggen!!
Misschien is het een troost dat ik niet de enige ben geweest die met dat ding heeft rondgelopen maar toch.....
Ik voel mij nu nog steeds vernederd!
Of dat mij het babbelen heeft afgeleerd? Helaas niet! Maar ik heb nooit meer een rode tong aangebonden gekregen.
Van die dag af leerde ik liploos te spreken!! ( wordt vervolgd)

Geef hier uw reactie door