Hier zit ik dan weer achter mijn vertrouwde schermpje, de zondag deuntjes klinken zacht op de achtergrond en mijn kopje koffie geurt heerlijk naast mij. Ik haal eens diep adem en denk even na…hoe ik mijn mijmeringen op deze eerste oktober dag als een nuchter persoon kan overbrengen zonder direct als zweefteef te worden afgeschilderd ?
Tja.. misschien zo !
Aan welke kleur denk jij als het over oktober gaat?
Ik denk gewoonlijk aan allerlei bruin- en oranjetinten aan dwarrelende bladeren en het grijs van een lucht vol regen..
Af en toe loop ik hier met mijn cameraatje rond om wat mooie plaatjes te vereeuwigen zo ook deze week en zo lukte ik een paar leuke wolkenfoto's en dat bracht mij terug naar mijn studietijd!
In die tijd was het een klassieker om het gedicht van Martinus Nijhoff te bestuderen en toen al vond ik dit gedicht prachtig. Ik vind het ook erg passen in elke tijd: het verlies van de onschuld en dat met volwassenheid het leven er niet altijd leuker op wordt. Ik kijk zelf ook vaak naar mijn kleinkinderen en denk dan “ geniet nog wat van dat onbevangen en veilig gevoel en koester dit gevoel. “ Amen.
Opnieuw staan we voor een nieuw jaar! Zijn er werkelijk 12 maanden vergleden? 52 weken, 366 dagen? Hoeveel uren zijn dat wel? Is het nodig dat ik al die uren tel?
Misschien alleen de uren die ik als een kostbaar pand bewaar, diep in mijn hart gedragen.... uren van geluk en vrede die er waren, zomaar, zonder reden!
Of de uren die ik deelde met een ander mens soms in liefde, soms in vriendschap, met een handdruk, soms een zoen. In ons ogen lag dan vaak de wens tot wat meer geluk en beterschap! Die uren zou ik nog eens willen overdoen!
Of tellen ook de uren waarin ik de duivels heb bestreden die niet van mijn zijde weken? De uren van het zuchten en het klagen, van het aandacht vragen, het verdoezelen van gebreken, het ontbreken van de rede..... Is het werkelijk al een jaar geleden dat ik alles beter wilde doen?
Kom, ik geef mezelf en U een zoen en beloof zoals verleden jaar alle dagen toch mijn best te doen!
In de voormiddag staat hier altijd de radio aan terwijl ik bezig ben en zo hoorde ik gisteren Koen Crucke met zijn versie van een oud lied " Nog éénmaal .."een succes nr uit mijn kindertijd...
Ik zie me nog zitten bij mijn grootouders. Ze hadden een winkel en meter naaide ook nog voor de mensen ze maakte gewone dagdagelijkse kleren en ik was vaak bij hen omdat ons ma als kapster druk bezig was. Meter was meestal aan het naaien terwijl peter de winkel deed. Bij hen stond een radio met een ingebouwde platenspeler waar je zomaar 10 achtenzeventig toeren platen samen kon opleggen zodat je een tijdje zoet was met muziek. Mijn grootouders hielden van Duitse operetten en zangers als Rudy Schuricke, Mario Lanza en andere tijdsgenoten die ik nu vergeten ben.. Mijn grootmoeder zong dan mee en ik natuurlijk ook al zal dat Duits van mij wel met heel veel haar geweest zijn
Er waren natuurlijk ook Vlaamse schlagers en andere platen en eén van die nrs die we ook samen zo vaak gezongen hebben of naar geluisterd hebben was "Nog éénmaal "..Pure nostalgie..
Ik word even emotioneel als ik eraan terugdenk, die huiskamer die ook als naaikamer diende, de gezellige drukte, de warmte van de stoof en de muziek.....Wie kent dat lied nog?
De september van 2016 zit er weer bijna op.. een maand die ons veel zon gaf en de kwakkelzomer van juli deed vergeten... een maand die ons nu langzaam een duwtje geeft richting de herfst. Om die maand af te sluiten even een ode aan september..
Een vertaling voor diegenen die het Engels niet echt de baas zijn...
We zijn bezoekers op deze planeet. We zijn hier voor 90j of op zijn best voor 100 jaar . Gedurende die periode moeten we proberen iets goeds te doen, iets nuttigs met ons leven. Als je bijdraagt tot het geluk van anderen zal je de echte betekenis van het leven vinden!
Alles is zeker 100 keer zo mooi als de zon haar gouden stralen strooit. Soms is het te mooi om waar te zijn dus bij wie moet ik in godsnaam zijn? 't Zou wel leuk zijn als je zeggen kon Dankjewel voor de zon. Is diegene die de zon bedacht dezelfde die ons oorlog bracht? Alle narigheid en kwaad heeft diezelfde iets dat ook gemaakt? Daarvoor dank je iemand niet zo snel maar voor de zon en al het toffe wel. Voor het fietsen als de zon weer schijnt haar stralen voelen voor ze in de nacht verdwijnt. Dankjewel voor de zon.
Gelezen en meegenomen.... ( maar wat die zon betreft: mag het alsjeblieft iets meer?)
Sommigen onder jullie hebben het moeilijke afscheid van ons ma -nu al bijna 8 jaar geleden - meegemaakt maar ik heb nog maar zelden geschreven over mijn pa omdat hij al lang voor ik begon te bloggen gestorven was.
Vandaag herinnert aan zijn afscheid van het leven ( nu al 35 j) na 3 jaar vechten tegen ziekte. Voor hem deze ode...
Wachten.. is geen literair hoogtepunt en ik weet niets eens maar waar ik het tekstje gelezen heb, maar ik zou het eigenlijk iedere dag moeten lezen!
Als ik wacht op de zomer
voor een ijsje
als ik wacht op een reden
voor mijn reisje
als ik wacht op de zon
om te kunnen stralen
als ik wacht op succes
zonder te willen falen …
als ik wacht
Is vandaag minder leuk
is vandaag minder fijn
is vandaag minder spannend
dan vandaag zou kunnen zijn.
'k Zei het je al, niets hoogstaands en toch ‘bots’ ik er keer op keer ‘tegen’. Niet tegen het versje, maar het feit dat ik soms teveel wacht. Wachten tot de omstandigheden ideaal zijn, tot ik het helemaal zeker ben. Wachten tot iedereen het met mij eens is. Tot mijn to-do-list is afgewerkt, tot ik een beetje slanker ben. Wachten op het moment dat ik een beetje minder moe ben. Dat ik wat meer tijd heb. Alleen zijn de omstandigheden nooit ideaal. Er is wel altijd iemand die een kritische noot heeft en mijn to do lijst is nooit af. Ik zal wellicht nooit zo slank zijn als ik zou willen zijn en nooit geheel van vermoeidheid bevrijd. En tijd, die zal er ook nooit in overvloed zijn. Dus waarom zou ik nog wachten ?
Daarom vlieg ik er in om datgene te doen wat ik graag wil doen er gewoonweg voor gaan! En als ik faal, dan leer ik toch ? Trouwens, wie vond dat uit die werkwoorden slagen en falen ? Waarom niet gewoon meemaken, ervaren, leren !
)
zo ook deze week en zo lukte ik een paar leuke wolkenfoto's en dat bracht mij terug naar mijn studietijd! 
