Diep in mijn hart blijft er altijd een kind zitten. Een kind dat enthousiast naar haar kleinkinderen van "kijk een regenboog" doet en "kom buiten kijken" roept als er een luchtballon over vliegt. De pubers doen dan hun best, ze komen kijken en doen enthousiast en denken vermoedelijk: "oh oma krijgt het weer". Maar ik denk dat ze het later ook met hun kinderen zullen doen die op hun beurt hetzelfde zullen denken eens ze tussen de 11 en de 18 zijn. Dat laatste is een gok, ze zitten zo ver nog niet. Ik laat het weten wanneer hun ogen rollen wijzigt naar echt enthousiasme.
Ik vermoed dat veel volwassenen het regenboog- en luchtballonkind in zichzelf nog zitten hebben. Ik ben alleen niet zo zeker dat veel volwassenen het bellen blazend en kleurend kind nog in zich hebben. Dat is allemaal wel leuk en fijn als je eigen kinderen nog klein zijn of als je kleinkinderen hebt. De weg naar even in hun kleurboeken kleuren ("geef nu toch EINDELIJK mijn boek eens terug, oma) en even bellen blazen is begaanbaar. Helaas worden ze groter en dan ben je bijna verplicht om een potje bellenblaas en een kleurboek voor jezelf te gaan kopen. Op kleurboekniveau bestaat het al, er zijn kleurboeken voor volwassenen. Ik vind ze echter nogal saai, dus ik heb het nog niet gedaan.
Op bellenblaasniveau is het andere koek. Je kan er natuurlijk kopen onder het mom dat het voor je kleinkinderen is. Weten die winkeljuffrouwen veel. Maar dan moet je in het geniep gaan blazen tenzij je een grote tuin hebt waar het niet opvalt!
Waarom ik het hier over bellen blazen heb? Omdat ik daar juist op straat twee kinderen uit de buurt daarmee bezig zag. Ik heb hier ook nog zo'n potjes staan... en nu bekruipt me toch wel de drang zeker om ook nog eens stiekem bellen te blazen ergens verweg in de tuin waar niemand mij kan zien. Ik vrees dat zelfs mijn slaapgenoot even fronst mocht hij mij bezig zien!! Als er dus een zeepbel overzweeft .. misschien is het wel één van mij!
Opeens vraagt hij: "Juffrouw, hoe schrijf je 'memmen'?"
De juf kijkt verbaasd op en antwoordt: "M-e-m-m-e-n, Jantje."
Een paar minuten later klinkt het: "Juffrouw, hoe schrijf je 'tetteke'?"De juffrouw fronst haar wenkbrauwen, maar besluit toch te antwoorden:"T-e-t-t-e-k-e."
"Dank u, juf!"
Jantje schrijft geconcentreerd verder, maar twijfelt opnieuw aan de spelling van een woord.
"Juffrouw, hoe wordt 'bollen' geschreven?"
De juf vindt zijn woordkeuze nu toch wel heel bizar en maakt zich zorgen: "Maar Jantje toch, waarom heb jij al die woorden nodig? Lees eens voor wat al op je papiertje staat."
Waarop Jantje begint te lezen: "Memmen ne nieven otto gekocht, maar 't zal nog een tetteke duren eer em kan bollen."
Je had toch niets anders in je hoofd hé? Die juf blijkbaar wel ...
Lachen is gezond en dan nemen we er de lachrimpeltjes maar bij zeker...
Een nonnetje van rond de dertig is overleden door een verkeersongeval. Ze reist spoedig door naar de hemelpoort. Daar aangekomen staat ze in de rij aan te schuiven. Als het haar beurt is vraagt Sint-Pieter:
" Wie bent u?"
Het zustertje zegt:" Ik ben de bruid van Jezus."
Verrast door deze boodschap, roept Sint-Pieter de aartsengel Michaël en vraagt:
" Michaël, wist jij ervan dat de kleine op punt staat te trouwen?"
Vandaag is het al 72 jaar geleden dat ik ons ma’s lichaam verliet.. er moest wat geduw en getrek aan te pas komen maar voor de rest is alles goed gekomen.. naar 't schijnt..
Ik laat me dus feliciteren dat ik vandaag mijn 72ste levensjaar inzet.. en ik mag terugkijken op 71 jaar gedoe en herinneringen.. 71 jaar jaar vol met dagen die ik spendeerde aan de meest gekke dingen.. maar ook aan de liefde.. en ondanks er dagen van verdriet bij waren, blijven het toch 71 mooie jaren..en al wat ik nog mag krijgen is mooi meegenomen... denk ik dan maar!
Het lijkt gisteren dat ik met m'n oudere zus op de kermis poseerde voor het schietkraam terwijl pa in de roos schoot. Mijn schooljaren, de jaren dat ik lesgaf, de dag ik de liefde van mijn leven tegenkwam en we samen 13 jaar in het buitenland verbleven.. alles ligt nog zo helder in mijn geheugen.
Er waren de overlijdens van hen die ik mis.. de laatste woorden en het verdriet van die dagen.. maar er waren ook dagen van intens geluk.. onze trouwdag, de momenten dat ik onze kinderen voor het eerst in m’n armen hield, de kleinkinderen daarna.. de aankoop van ons huis en zoveel meer en nu mijn 72ste verjaardag..
Ik zeg maar.. tijd vliegt.. en zeker als je ouder wordt.. het lijkt nog zo dichtbij dat ik 50 werd.. en ik dacht nu ben ik op mijn hoogtepunt.. en kijk.. een zucht en een aantal jaren verder en ik ben al een heel stuk over m'n hoogtepunt heen..
Daarom heb ik dit jaar besloten om jarig te zijn zonder de eeuwige toeters en de bekende bellen.. geen slingers en geen ballonnen.. uiteraard mag je mij wel uitgebreid feliciteren met deze heuglijke gebeurtenis.. alvast bedankt en als ik jou ne keer tegenkom dan mag je mij drie dikke kussen geven.. je staat al te popelen zie ik..
‘Add a smile to your life!’ of voeg een glimlach toe aan je leven...
Dat is ook één van de redenen waarom ik jullie hier regelmatig opfleur met een mop . Geniet ervan! Want het is wetenschappelijk bewezen dat lachen je leven verlengt.
Een vrouw belt 112, want ze moet bevallen, dus komt er een ambulance met twee ziekenbroeders. Maar intussen is de bevalling eigenlijk al begonnen, zodoende besluiten zij om de vrouw niet naar het ziekenhuis te brengen, maar haar te helpen om thuis te bevallen.
Het huis is echter nogal somber, weinig licht, omdat er niemand anders thuis is vraagt een van de broeders aan Katrientje, het 3-jarige dochtertje van de vrouw, of zij de zaklantaarn wil vasthouden om bij te lichten. Katrientje kwijt zich uitstekend van haar taak en de ziekenbroeders kunnen zich dus helemaal concentreren op hun werk. De moeder perst, perst, perst en na enige tijd is het zover en bevalt zij van een welgeschapen zoon. Een van de ziekenbroeders tilt de baby op en geeft hem een paar forse tikken op zijn billen, waarop het jochie begint te huilen en aan zijn moeder wordt teruggegeven. De ziekenbroeders bedanken de kleine Katrien voor haar hulp en vragen haar of iets van wat zij heeft gezien haar verbaasd heeft, waarop het meisje antwoordt:
'Die klappen op zijn billen heeft hij wel verdiend! Hij had daar nooit naar binnen moeten kruipen!'
Heb je gemerkt dat de trappen elke dag steiler worden? De boodschappen worden steeds zwaarder en de afstanden steeds groter. Gisteren ging ik de deur uit en was verbluft hoe lang onze straat is geworden!
En de mensen houden steeds minder rekening met elkaar, vooral de jongeren. Ze fluisteren de hele tijd! Als je ze vraagt luider te spreken, blijven ze, wat ze zeggen herhalen tot ze er rood van worden. Je ziet alleen hun lippen bewegen. Wat denken ze wel, dat ik een liplezer ben?
Ik vind ook dat de mensen veel jonger zijn dan ik was op die leeftijd.. Aan de andere kant zien mensen van mijn leeftijd er een stuk ouder uit dan ikzelf. Onlangs zag ik een oude bekende en die is zo oud geworden dat zij mij niet eens herkende! Ik zat aan haar te denken toen ik mijn haar kamde en in de spiegel mezelf zag. En, ECHT WAAR, zelfs spiegels zijn niet meer zoals ze vroeger waren.
De zwaartekracht is de laatste dertig jaar ook flink toegenomen. Ik merk het vooral bij het opstaan vanaf de bank. En iedereen rijdt zo vreselijk hard tegenwoordig. Je riskeert zo'n beetje je leven als je vlak voor die jonge mensen de snelweg oprijdt. En als ik ze in mijn achteruitkijkspiegel met gierende remmen zie slingeren, kan ik wel zeggen dat hun remmen wel uitzonderlijk snel zullen slijten.
Ook de kledingfabrikanten maken er maar een potje van. Waarom is maat 38 of 40 ineens 44 of 46 geworden? Denken ze soms dat niemand het merkt? De fabrikanten die de weegschalen maken doen al net zo vreemd. Denken ze echt dat ik "geloof" dat ik weeg wat ik daarop zie? Ha! Ik zou nooit zoveel willen wegen! Wie denken die fabrikanten eigenlijk voor de gek te houden?
Ik wilde iemand bellen om te vertellen wat er allemaal gebeurt maar zelfs Belgacom zit in het complot. Ze maken de cijfers en letters in het telefoonboek zo klein dat niemand ooit meer een nummer kan vinden! Het enige wat ik nog kan doen is deze boodschap door sturen WE WORDEN AANGEVALLEN! Er moet hoog nodig iets gedaan worden anders zal iedereen deze verschrikkelijke mensonterende paktijken ondervinden. Alstublieft, stuur deze boodschap zo snel mogelijk aan iedereen van boven de 50, zodat dit onmenselijke complot gestopt kan worden.
PS: Ik stuur dit bericht in een groot lettertype want met de tekst op mijn computer is ook iets vreemds. Het is kleiner dan het vroeger ooit was.
Bij gebrek aan inspiratie en om het hier toch wat gezellig te houden ....
Freddy kwam Frank tegen op de markt.
Frank vroeg: 'Heb je nog iets van Fons gehoord? 'k heb hem al lang niet meer gezien".
"Maar die is toch gestorven, Frank."
"Dat wist ik niet. Wanneer dan en wat heeft hij gehad?"
"Hij leed aan een hartziekte en toen heeft hij een 'pesewever' gekregen. Dat was allemaal goed en wel. Daarna zat hij met een pijnlijke ‘musicus’ die maar niet wou genezen. Na enkele maanden werd hij ziek aan de 'protestant'. En nu is hij overleden. 'k Ben hem een kruiske gaan geven in het ‘dolfinarium’ in Zedelgem. Hij lag er heel mooi ‘geopenbaard’ en ik ben ook naar de begrafenis geweest. De pastoor heeft een schone ‘homofilie’ gehouden over hem. Na de viering werd hij niet op het kerkhof begraven. Ze brachten hem naar de ‘crèmerie’ in Brugge." Hij kreeg daar een ‘verrassing’...
Wat maken we onze kinderen allemaal wijs voor ze groot genoeg zijn om zelf fantasie van realiteit te onderscheiden! Gelukkig is er nu meer openheid want zie eens wat er kan gebeuren met al die " vertelseltjes"
Een vader vraagt zijn tienjarig zoontje of hij al eens heeft gehoord van de bloempjes en de bijtjes.
'Ik wil het niet weten, paps," snikt de jongen, "beloof me dat je het me niet vertelt."
De vader is buitengewoon verbaasd over de reactie van de jongen en vraagt wat er aan de hand is.
"Nou, paps," snottert het ventje, "toen ik 6 was, zei je dat Sinterklaas helemaal niet bestaat. Op mijn 7de kreeg ik te horen dat de Paashaas ook al een bedenksel van de volwassenen is. Op mijn 8ste bleek er plotseling helemaal geen tandenfee te bestaan en op mijn 9de kreeg ik te horen dat de Kerstman eveneens niet bestaat. Als je me nu ook nog gaat vertellen dat volwassenen niet met elkaar naar bed gaan, heb ik helemaal niets meer om voor te leven! "
Het weer is goed de laatste dagen met zon en zo af en toe een zacht briesje...al blijft het weer even niet duren! Maar daar gaat het niet om .
Ik geniet en loop even rond in de voortuin. Een man, gekleed in een zomerjeans en witte T shirt loopt in de straat. Ik ken hem niet. Onder zijn arm zit een krant. Hij opent de deur van een geparkeerde wagen, zegt vriendelijk goededag tegen mij, ik lach, hij lacht, hij stapt in en blijft daar een tijdje in die wagen zitten het zijraampje heeft hij naar beneden gezet, ondertussen leest hij in die wagen zijn krant, zo af en toe slurpend aan een blikje drank. Ik laat hem maar blijf wel even dralen in de tuin tot ik zie dat de overbuur eindelijk naar buiten komt, instapt en ze wegrijden...
Ik zie weer een man. Deze keer op een fiets. Ook hij is gekleed in een jeans, maar heeft een licht beige bekend T shirtje aan. Hij zwaait even naar me, ik zwaai terug en ... dàààààr gaat hij... Pardoes tegen de grond. ! Ik sta even verschrikt te zien en wil er naartoe. Ondertussen krabbelde hij reeds overeind en kijkt verbaasd in het rond. Ik lach. Hij niet. Ik ken hem, het is de mijne ...
De rest van de dag bleef hij wat klussen in de tuin. Twee keer kwam er toevallig iemand langs en zag zijn geschaafde knie telkens weer het daglicht. Met enige ergernis in zijn stem doet hij twee keer hetzelfde verhaal:" Er lag een steen op de weg, hij had die niet gezien en dàààr ging hij dan."
Ik krijg telkens weer de slappe lach. Hij niet. Mààr ... Ik laat hem ...
Als we het dan toch zo lang zullen moeten uitzingen zoals wetenschappers voorspellen, ( lees mijn vorig logje voor diegenen die niet weten wat ik bedoel) dan zullen we veel lachjes nodig hebben mijn gedacht! Vandaar..
In de godsdienstles wil de meester aan de kinderen uitleggen dat Jezus overal rondom ons aanwezig is, dus vraagt hij:
"Waar is Jezus vandaag?"
Steven steekt zijn vinger in de lucht en zegt: "Hij is in de hemel."
Sophie zegt: "Hij is in mijn hart."
Ondertussen zit Jantje hevig met zijn vinger te zwaaien en als het eindelijk zijn beurt is om te antwoorden, roept hij:
"Hij zit bij ons thuis in de badkamer!"
De meester is verbaasd en vraagt Jantje waarom hij dat denkt.
"Wel," zegt Jantje, "elke morgen als mijn vader opstaat, klopt hij op de deur van de badkamer en roept "Jezus Christus, zit jij hier nu nog?"
Wat een rotweer, hoor je overal op straat. Al dagen, sorry, weken krijgen we de ene stortbui na de andere over ons hoofd. Bye bye barbecueplannen, geen kans om in de zon te liggen en vakantie plannen in België is een ramp dit jaar.
Maar nu heb ik toch even gezocht naar redenen waarom dat weer toch nog zijn charme heeft zeker.. En ik vond een paar punten
1. Zonder regen... geen prachtige regenboog aan de hemel. Een beetje neerslag hier en daar heeft heel wat voordelen. Want niet vergeten... zonder regen, zou er nooit een regenboog aan de hemel staan.
2. Dat kleurrijk tussendoortje mogen we onze grijze wereld echt niet ontnemen.
3. Nog een voordeel van een gezellige regenbui: je plantjes worden lekker verwend en moeten even niet bijgetankt worden met de gieter, waardoor jij je kan focussen op andere dingen.
4.Regen is de perfecte uitvlucht om de auto te nemen. Ken je het moment dat je ontwaakt en stiekem hoopt dat het regent of extreem koud is, zodat je de perfecte uitvlucht hebt om voor 1 keertje met de auto je boodschappen te doen zonder dat schuldgevoel dat je te weinig beweegt!
5.De kans dat je na een dutje in openlucht zo wakker wordt, is miniem.
6. Je kan zonder schuldgevoel EIN-DE-LIJK aan die nieuwe tv-serie beginnen en doorgaan tot het einde.
7. Je kan urenlang in je sofa hangen En dat doet je zo ontzettend veel DEUGD.
8.Je hoeft je auto niet te wassen want weet je wat? DAT HEEFT NU TOCH GEEN ZIN. En dat maakt je stiekem een beetje droevig... NOT!
/center>
9. Je hebt áltijd een paraplu bij de hand wanneer je wordt aangevallen door euh... een verdwaalde bijennest of zo.
Als je het zo bekijkt dan is er toch nog een positieve kant aan regen of niet?
Een man ziet één van zijn oude vrienden in een rolstoel zitten.
“Wat is er met jou gebeurd?” vraagt hij, waarop de andere antwoordt :
“Een ongeval met mijn wagen !” “De dokters hebben gezegd dat ik heel mijn leven verlamd zal blijven.”
“Maar man, dat is gewoon niet te geloven. Dat is verschrikkelijk.”
Waarop de andere hem aan zijn mouw trekt en in zijn oor fluistert : “Aan niemand iets zeggen, dit moet een geheim blijven. Ik mankeer namelijk niets.” “Ik doe dit alleen om de premie van de verzekering te incasseren, en geloof me, het werkt.”
Maar je kunt toch niet je ganse leven doen alsof je verlamd bent !”
Maar natuurlijk niet mijn ganse leven. Volgende week ga ik op bedevaart naar Lourdes!!”
In een Parijs café :
Een man zit aan een tafeltje en drinkt zonder verpozen de ene cognac na de andere. Een dame die aan een tafeltje naast hem zit, zegt :
“Mijnheer, denk er aan dat er elk jaar dertig duizend Fransen sterven als gevolg van het misbruik van alcohol.”
De andere antwoordt : “Ja en dan, ik ben Belg !!!”
Twee vriendinnen :
“Van welke schrijver hou jij het meest?”
“Van mijn minnaar.”
“Oh, ik wist niet dat hij schrijver is. Wat schrijft hij zoal?”
)
Op kleurboekniveau bestaat het al, er zijn kleurboeken voor volwassenen. Ik vind ze echter nogal saai, dus ik heb het nog niet gedaan. 
Als er dus een zeepbel overzweeft .. misschien is het wel één van mij!
