Vroeger zette men een kroon op een koninklijk hoofd, of ook nog op het werk en moest een taart zich met een kers tevredenstellen, maar de tijden veranderen en dus ook de gebruiken.
-Mededeling tijdens een veldrit: De toeschouwers worden verzocht om geen gebruik te maken van een bel om te supporteren, want dat brengt de renners in verwachting.
Deze mededeling bracht mij helemaal in verwarring, want ik had nooit kunnen bedenken dat men iemand met een bel kon bezwangeren.
-Ik heb het pakket geroutineerd, want het artikel beantwoordde niet aan mijn verwachtingen.
Ik neem aan dat de koeriersdienst het artikel intussen op geretourneerde wijze terug naar de afzender gebracht heeft
-De regen viel met bakstenen uit de lucht.
Ik vond bakken al ruimschoots voldoende, of desnoods oude wijven en pijpenstelen, maar bakstenen nog aan toe!
- Heeft iemand van jullie een idee waar multivocale (meerstemmige) glazen goed voor zijn?
Ik beschouwde multifocale brillenglazen al als een fantastische verwezenlijking.
Een telefoontje met een West Vlaming die zijn taal eer aan doet, roept meestal grappige herinneringen op . Zo hoorde ik na lange tijd terug de twee volgende woorden…
In een zalig vroeger, toen ik klein en onschuldig was en iedereen die er voor mij toe deed nog leefde, was dit in de volksmond een ‘neegrinnetetje’. Nu worden ze braaf negerzoenen of Mellow Cakes genoemd.
Nog zo’n lekkernij uit mijn kindertijd zijn die “ nunnebillen” alias spekskes.
Nu ik oud genoeg ben om zelf mijn woordenschat te kiezen - al zullen sommigen vinden dat ze zo nodig op alle slakken zout moeten leggen - blijven beide snoepjes voor mij nog steeds ‘neegrinnetetjes ’ en nunnebillen .
Wie zich hieraan stoort, mag mij gerust smerig bekijken. Ik probeer dat sappige West Vlaams toch een beetje in ere te houden!
Voilà na de oefening W Vlaams ga ik weer over naar het AN dat begrijpt iedereen
Ik heb hier een anekdote klaar!
Zaterdag verliet een dame samen met mij de supermarkt en begaf zich met deprimerend gesjok achter een winkelkar naar haar auto die zich in een uithoek van de parkeerplaats bevond. Ze merkte niet dat ze één van de door haar aangekochte artikelen verloor. Een ietwat verfomfaaide man, die op enige afstand in haar kielzog dobberde, had dat wel in de gaten.
Hij raapte de doos op en begon luidkeels namen te scanderen, wellicht omdat hij het mens van haar noch pluimen kende.
“Maria! Ingrid! Jeanine! José!” riep hij met gedempte stem want roepen met een mondmasker op valt niet echt op!
De vrouw sloeg daar geen acht op. Ze keek zelfs niet achterom en vervolgde haar weg met kwalijke tred. De man zette de achtervolging in en bleef tevergeefs met namen strooien als Sinterklaas met nick nacken.
“ Marleen! Sophie! Rita!” hij had blijkbaar een grote lijst met vrouwelijke vriendinnen ! 🙂
Hij passeerde de plek waar ik mijn koffer stond vol te laden, keek me aan, haalde de schouders op en klaroende:
“Ze is voorzeker lesbisch, want ze luistert naar geen mannen.”
Ik lag in een deuk. Het scheelde echt niet veel of men moest me reanimeren.
Er zijn van die mensen die nooit om een kwinkslag verlegen zitten en hij was duidelijk wat men hoofdschuddend “ dat is nog al een patéke " noemt.
Normaal werken mijn hersens snel om met een enigszins geschikt antwoord of hilarische kwinkslag te reageren maar deze keer hield mijn lach elke commentaar tegen! …
Inderdaad er lopen toch rare gekkerds op de wereld en in deze coronatijd wordt het er niet beter op
Ik denk dat alleen West Vlamingen dit zullen verstaan!
Mireille gaat Franky bezoeken in het ziekenhuis, maar een verpleegster vertelt haar dat hij net naar de dokter werd gebracht voor een onderzoekje, en dat ze een poosje zal moeten wachten.
"En," vraagt Mireille aan de verpleegster, "ittenollebitje?"
"Wat zegt u?" vraagt de verpleegster.
"Ottenollebitjenit."
De verpleegster schudt glimlachend, maar niet-begrijpend het hoofd.
"Ottenollebitjenit," zegt Mireille geduldig.
"Oh!" antwoordt de verpleegster, die het uiteindelijk verstaan heeft. "Jittetierolup!"
Vandaag is het 14 februari en moet je volgens de huidige gang van zaken je liefste verrassen! Ik vier niet graag een feest op "commando" of omdat de media daar een hype van maakt. Zomaar out of the blue verrast worden op om het even welke dag is duizend keer intenser.. Allé dat is mijn simpele mening!
Als mijn halfbedde op zeker wil spelen dan vraagt hij : "Wil je echt niets voor Valentijn?"
Voor mij moet het niet speciaal maar toch ging ik even aan het denken.. .
Het is inderdaad niet simpel om op deze "dag van de liefde " telkens geslaagd uit de kast te komen. Als vrouw kan ik tientallen verrassingen bedenken maar blijkbaar hebben de mannen daar meer problemen mee, daarom probeer ik mij in te leven in het hoofd van de man...
Stel je voor, je bent een MAN en je wil voor die 14e toch echt een inspanning doen, één keer per jaar is niks teveel denk je dan en het komt er vooral op aan om origineel uit de hoek te komen en niet te tonen dat je opzoekingswerk een sleur geweest is. Maar jaar na jaar is de dag er vlugger dan je denkt en plots is het alle hens aan dek om op het laatste moment nog iets te bedenken.
De bloemenwinkels maken speciale boeketten met "zeven anjers en zeven rozen " maar dan denk je: " een mens kan toch niet elk jaar met een " boeké " afkomen.
Chocolade durven ze ook al eens in verband met de liefde brengen maar omdat je schat op regime staat, kan je daar ook niet mee naar huis komen want binnen de kortste keren zou je liefste uit haar voegen barsten en de schuld leggen bij de koper van het lekkere doosje suikergoed.
Je kan haar natuurlijk vragen wat je kan kopen maar dat is ook niet erg origineel als men het initiatief overlaat aan deze die het cadeau moet krijgen.
Misschien is het veiliger om iets nuttigs te kopen in plaats van al die prullaria die de kasten vullen en waar binnen de kortste keren mee naar de rommelmarkten kan gezeuld worden?
Als je liefste graag kookt en bakt dan kan je bijvoorbeeld een hippe deegrol kopen maar is dat wel zo veilig als ze jou op een dag staat op te wachten met de deegrol in de hand terwijl de oven al uren gedoofd is ?
Dan bedenk je dat cadeaubonnen tegenwoordig zeer in de mode zijn .. Bongobonnen in alle soorten, voor een weekendtrip, een ballonvaart, een verwenweekend, een lekker etentje, een boekenbon of een bon voor kleren.. je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het in voorraad. In feite is het hetzelfde als een zeker bedrag aan Euro’s in een enveloppe te steken behalve dat er bij een bon opstaat wat je er juist moet mee doen en dus niet echt de keuze hebt.
Ja,... krijg maar eens een geschenkbon voor een ballonvaart als je met hoogtevrees zit of een bon voor een gans jaar gratis gebruik te mogen maken van het lokale zwembad als je niet kan zwemmen .Of de dag van vandaag zo’n bon krijgen als alles gesloten is dat is nu ook niet de juiste keuze!
Nu staat het water de arme man aan de lippen want ‘t is allemaal zo simpel niet als je een geschenk voor iemand moet kopen en al zeker niet als je je schat graag nog een paar jaar wil houden! En dan zit je te denken en te denken en raadpleeg je zelfs de vrienden maar daar word je ook niet veel wijzer van want ze zitten meestal allemaal in hetzelfde schuitje.
Iemand suggereert dan dat het wreed in de mode is om je liefste voor Valentijn een botoxkuur cadeau te doen of een paar siliconenborsten. Ja, geen slecht gedacht om zo eens iets moderns te schenken. Maar als je dan naar een paar "gespecialiseerde beenhouwers in menselijke sculpturen" belt, verschiet je nogal!. Je besefte niet dat een ooglidcorrectie zo’n gat in je budget kon slaan om maar te zwijgen van die borstcorrectie waar men verplicht is van ze per twee te kopen wil het op iets trekken.( en dan mogen ze op termijn niet lekken!!) En dan denk je aan wat een spuitbus silicone in de Gamma kost en sta je versteld als je denkt wat die mannen daar op verdienen als ze het mes in het vel van je liefste zouden zetten.
Lingeriesetjes zijn ook altijd in de mode maar de stukjes lingerie worden steeds kleiner en de prijs hoger en je bedenkt dat een mens zo al vlug een valling opdoet!.
Pfffff, daar sta je dan nog steeds met lege handen!
DIT IS HET MOMENT DAT IK EVEN IN DAT KOPPEKE VAN DE MAN ZOU WILLEN BINNENDRINGEN OM HEM EEN PAAR IDEETJES TE GEVEN...
Waarom niet de tafel schoon dekken met het "feest servies”en naast het bestek mooie, gekleurde servetten leggen desnoods die met kerstmotief die nog zijn blijven liggen na een geslaagd Kerstfeest? Daarbij een theelichtje in het midden om wat sfeer te brengen en vooral een goede fles wijn om wat moed in te drinken. En dan tover je voor jouw schat een eenvoudig maaltijd op tafel .. Het zal haar plezier doen dat ze voor één keer niet zelf moet koken .
Allé, t is maar om te zeggen dat het inderdaad de geste is die telt en dat Valentijn helemaal niet duur hoeft te zijn. Omkader de gewone kost met wat sfeerlicht, gekleurde servetten en vooral vier verliefde ogen en het komt allemaal goed.En dan bedenk ik dat uiteindelijk vrouwen echt niet zo veeleisend zijn.
Ik hoop dat "hij" die vandaag meedoet aan die Valentijngekte er uit geraakt is en een geslaagde Valentijn viert maar vooral dat mijn half bedde dit eens leest en ziet van hoeveel slapeloze nachten ik hem gered heb!!
De meeste sneeuw hebben we intussen achter de rug, maar dat hoeft voor liefhebbers de pret niet te bederven, het wordt de komende dagen zó koud dat het witte tapijt nog even blijft liggen.
Deze morgen werden wij wakker onder een sneeuwtapijt van zo’n 5 cm maar tegen de namiddag haalden we zo’n 8 cm . Dat leverde mooie sneeuwtaferelen op en een paar heb ik hier voor jullie neergezet!
Al meer dan 10 j brengen we onze winter door in het Zuiden maar corona stak daar dit jaar een stok voor! Ik had dan ook al eens gezegd: “ Als we nu toch een winter thuis moeten doorbrengen , geef ons dan maar een echte winter met sneeuw en vorst….” En zie het eerste kregen we al en voor de volgende week beloven ze ook nog eens serieuze vorst.
Deze kinderhand is daardoor weer eens gevuld en de beelden roepen zo’n mooie herinneringen op aan vroeger toen in mijn kindertijd de winters nog al eens stevig van jetje gaven.
Er waren er in onze straat nog die het kind in zich terug voelden herleven aan de sneeuwman te zien. Spijtig dat de witte man niet de clubsjaal van mijn ploeg droeg.
Ik viste een strooibiljet uit de brievenbus afkomstig van een familiebedrijfje dat op het marktplein van mijn dorp onder meer aan het spit geroosterde kippen verkocht maar zich door de coronastrubbelingen genoodzaakt zag die werkzaamheden te onderbreken.
Nu wagen ze zich aan een nieuwe start en dat zullen we geweten hebben. Ze willen me graag terugzien bij hun kraam en opdat ik gevolg zou geven aan die uitnodiging proberen ze me te verleiden met de belofte dat ze me bij mijn eerste bezoek een gratis geschenk zullen overhandigen. Ik ben uitermate gevoelig voor geschenken, vooral als die gratis zijn, maar anderzijds leg ik graag zout op slakken, dus zit ik me nu af te vragen of er ook geschenken bestaan die niet gratis zijn. Ik denk het niet.
Een klein oud vrouwtje begeeft zich naar de buurtwinkel en legt 3 dozen kattenvoer in haar mandje, de duurste die ze maar kon vinden in de winkel .
Aan de kassa gekomen, zegt ze tegen de kassierster : "Niets is me te duur voor mijn katjes."
De kassierster antwoordt: "Het spijt me, maar ik mag u deze dozen kattenvoer niet verkopen , zonder dat u me een bewijs levert dat u wel degelijk een kat bezit. Er zijn teveel ouderen van dagen die deze voeding in realiteit voor zichzelf kopen, daarom vraagt de directie altijd een bewijs bij aankoop."
Het dametje keert naar huis terug, neemt haar kat mee en toont ze aan de kassierster. Deze is akkoord met de verkoop van het kattenvoer.
s' Anderendaags keert het vrouwtje terug om hondenvoer te kopen en nogmaals kiest ze er het duurste eten uit. De kassierster herhaalt haar dezelfde toespraak,dat ze de koekjes niet mag verkopen zonder een bewijs dat de koper een hond heeft . Gefrustreerd haalt het oude vrouwtje haar hond en toont hem aan de kassierster. Deze heeft nu geen bezwaar meer en verkoopt de hondenkoekjes .
De volgende dag komt het dametje aandraven met een doos met een gat in het deksel. Ze vraagt aan de kassierster om er haar vinger in te stoppen. De kassierster weigert, "Nee, ik ben bang dat daar misschien wel een slang inzit!"
Het oude dametje stelt haar gerust en zegt dat er niets in de doos zit dat haar kan kwetsen. Uiteindelijk stopt de kassierster haar vinger maar in de doos, haalt hem er weer uit en bemerkt een verdachte geur .......... Ze schreeuwt het uit :
"Maar dat is stront wat u daar in die doos hebt ."
Waarop het oudje met haar mooiste glimlach antwoordt:
Het was een dwaze mop van mij door jullie met die puzzel op te zadelen maar ik vond hem top! Ik kreeg die puzzel ook doorgestuurd en zag snel de link dus dacht ik die moet ik delen met de blogvrienden zodat we samen kunnen zingen:
Een, twee , drie , vier hoedje van , hoedje van
Eén , twee, drie, vier hoedje van Papier.
Nog een aangename zondag lieve mensen en houd het veilig hé!
Wie stuurt als eerst het juiste antwoord binnen ?? Schiftingsvraag : “ Na hoeveel uren ,minuten,seconden had je het antwoord gevonden ?”
SORRY VOOR DE ANDEREN…MAAR DIT POSTJE IS ALLEEN VOOR DE SLIMSTEN IN MIJN BLOGBOEK
Probeer eens even de juiste letter of het juiste getal te zoeken dat op de plaats van het vraagteken zou moeten staan?????. Geef niet te snel op. Het is doenbaar !! Wat komt op de plaats van het vraagteken ?
Een vrouw is eieren aan het bakken als haar man thuis komt. Hij wandelt de keuken in en begint onmiddellijk te roepen :
"PAS OP! PAS OP! MEER BOTER! DRAAI ZE OM! DRAAI ZE OM! BOTER, MEER BOTER, ZIE JE DAT NIET? ZE GAAN AANBRANDEN! PAS TOCH OP! DRAAI ZE, DRAAI ZE! ALLE, HAAST U, DRAAI ZE NU OM! NU! PAS OP, TE VEEL BOTER, HET GAAT SPATTEN! PAS OP! GE GAAT U VERBRANDEN ! HOLA, HOLA, TE VEEL BOTER! EN TE WEINIG ZOUT, TE WEINIG ZOUT!...."
De vrouw is compleet uit haar lood geslagen en gilt: "Waarom roep jij zo? Wat is er met jou aan de hand?" De man draait zich om en zegt heel kalm, terwijl hij de keuken verlaat:
"Gewoon om je duidelijk te maken hoe het aanvoelt als jij naast me zit als ik met de auto rij."
Het regent, het waait geen weer om er een hond door te jagen zeggen ze dan. Daarom het ideale moment om eens terug te denken aan vroeger toen nieuwjaar eraan kwam!
Toen ik nog een kleine snotter was, hadden ze nieuwjaar ook al uitgevonden. Iedereen trok dan zijn schoonste hemd of jurk aan om nieuwjaarsavond te vieren . Als iedereen - en dat waren meestal mijn ouders, grootouders ,de nevenburen , een paar vrienden en wij kinderen”- aanwezig was, was dat dan ook een getetter van jewelste. De vrouwen kletsten over de aankoop van hun nieuwste jurk en nylonkousen zonder naad en de mannen waren aan het stoefen over hun duiven en hun vinken dat de pluimen in het rond vlogen. Af en toe werd er ook tegen ons iets gezegd zo in de zin van :” Zeg, zie ne keer stille als de grote menschen klappen!”
Daarom gingen we liever buiten spelen tot we aan tafel mochten ,daar konden we ons eens uitleven. Soms hadden we wel eens geluk dat het gesneeuwd had en dan werd er duchtig met sneeuwballen gegooid of “glijdbanen” gemaakt. Als er dan al eens eentje uitgleed en de “ beste kleren” besmeurd waren, was dat plezant tot we binnen moesten om aan tafel te gaan. Het jaar was nog niet eens gans uit en we kregen nog een laatste preek te horen!
Als de opgevulde kalkoen zo goed als op was ,gingen de vrouwen weer aan den tetter bij de afwas en de mannen genoten van een extra “ druppel. Wij probeerden wakker te blijven tot het nieuwe jaar werd ingezet. Deze die om middernacht nog wakker waren, kregen de gekende nieuwjaarskussen, drie van de moeders, drie van de grootmoeders, drie van de vaders en drie van de grootvaders enz…. amai mijn voeten, daar kwam geen einde aan. Als dat kussengedoe afgelopen was, stond je meestal zodanig vol met lippenstift dat je een zakdoek met white spirit moest pakken om al die verf van je smoelenwerk te krijgen.
‘ s Anderdaags zetten we het nieuwe jaar goed in en gingen we met onze “beste” kleren aan bij meter en peter nieuwjaren. Wij moesten niet ver lopen want die woonden naast ons Daar kwam le moment suprème, waar we als kleine snotters onze nieuwjaarsbrief moesten voorlezen en dat per anciënniteit. Op school had de juffrouw een tekst op het bord geschreven die wij overgeschreven hadden op onze grote nieuwjaarsbrief en dat in ons schoonste doktersgeschrift . Fier als een gieter lazen we onze nieuwjaarsbrief voor en kregen als beloning een pakje, soms een schone enveloppe met een spaarcent in ! Terwijl we als jonge snotter nog niet echt de waarde van het geld kenden, keken we toch uit naar wie het schoonst gekleurde briefje zou krijgen. Ja, ik moet zeggen dat er in die tijd niet met geld gesmeten werd.
Op straat was het een komen en gaan van volwassenen die te voet en met een fles drank op zak gingen nieuwjaren! “ De wins van ‘t joar…” klonk het als ze mekaar voorbijstaken en “ van ’t zelfde” volgde er dan meestal daarop! Jaja, Iedereen wenste iedereen een gelukkig nieuwjaar en hoe later op de dag hoe luider en zelfs met gezang! Als dan de sneeuw of de vorst voor de extra sfeer zorgde, waren er zelfs die naar mate de avond naderde uit puur enthousiasme de grond kusten !
En zo ging het jaar na jaar. De tijden veranderen en nu staat 2021 voor de deur. Alles moet nu chic zijn en met veel luxe en vertoon, met overladen tafels en bubbels en drank en veel cadeautjes… Ok , we doen er allemaal aan mee maar of we de warmte ,de eenvoud en de gezelligheid van vroeger daarmee overtreffen? Als ik in mijn geheugenarsenaal grabbel dan weet ik het nog niet zo direct!
Jaja, de feestdagen verlopen nu anders dan vroeger hé en zeker dit jaar door corona!
)
