Vandaag en de volgende dagen blijf je beter in huis met Benjamin die ons weer op zijn kop zet/ zal zetten. Wat doe je dan?
Ik trok even naar de zolder want daar staan nog oude herinneringen die we puur uit nostalgie bijhouden ook al functioneren ze niet meer en één daarvan is een bandopnemer en niet zomaar één.
Toen ik T. leerde kennen, kreeg ik voor mijn 21j een bandopnemer die hij zelf gemaakt had. Het was weliswaar een zware houten bak maar voor mij heel praktisch om mee te nemen voor de lessen Engels in het ASO waar ik Engelse liederen kon laten horen en ook bij Algemene cultuur om de lessen wat op te vrolijken en zeker bij tieners die in het beroeps snit en naad zaten en wie algemene cultuur kon gestolen worden.
Hoeveel dat ding gedraaid heeft weet ik niet maar dat waren uren! In die tijd stonden jonge leerlingen nog te springen om de boekentas of schriften van de juf te mogen dragen en zo kwam dat handig van pas omdat ik mijn handen dan vrij had om dat zwaar geval te dragen. Dat was het enige negatieve aan die bandopnemer voor de rest was het een luxe in die tijd. Ik denk dat ik de enige was op school die over zo’n extraatje beschikte. Nu ik was ook de eerste die bij ons op school in het middelbaar het gebruik van bandopnemer introduceerde.
Dat zwaar ding heeft nogal snel ook andere leerkrachten geïnspireerd om er gebruik van te maken. Wat een heerlijke tijd was dat.
T. had ook banden met muziek die ik graag hoorde klaargemaakt en dikwijls zat ik thuis tijdens het voorbereiden van mijn lessen of het verbeteren van toetsen of huiswerken naar die muziek te luisteren ..Negro Spirituals, Harry Belafonte , Jacques Brel ,Petula clark, The beach boys, de Beatles enz…hoe vaak heb ik die niet afgespeeld en zelfs bij de wat oudere leerlingen als aanvulling van een les! Nostalgie; pure nostalgie , ik word er zelf wat emotioneel van want lesgeven is altijd mijn dada geweest en toen ik daarmee moest stoppen omdat we op ons 24 naar het buitenland vertrokken met zijn tweetjes was dat voor mij het moeilijkste om los te laten…
En daar staat nu dat eerste cadeau van mijn halfbedde op zolder , onder het stof ergens diep verstopt en wellicht speelt hij zelfs niet meer maar ik kan die bandopnemer niet wegdoen. Daar hangen teveel herinneringen aan vast.
Als in de toekomst de kinderen opruimen dan zal die bandopnemer, zoals zoveel andere dingen wel ergens op een stort belanden en ik hoor hen al zeggen: “Wat doet dat oud, zwaar ding hier nog?” .
Hewel, dat oud, zwaar ding maakt mij nu weemoedig omdat het een souvenir is uit de tijd toen we nog zo jong waren en een hele toekomst voor ons open lag …pink , pink, de traantjes zitten niet ver ..
Dat heb je op een regenachtige dag en je trammetje 8 stilaan tragen en trager kedeng kedeng , kedeng kedeng , kedeng kedeng oe oe doet…
Het is al een tijdje geleden dat ik hier nog iets schreef maar wat wil je, er gebeurt niets spectaculairs en als er al iets gebeurde dan was het alleen voor mij extra pech!
Ik vind dat we niet mogen klagen van het weer tot nu toe. Het is wel frisser de laatse week maar we zijn dan ook bijna halfweg oktober. De tuin en de vallende bladeren en kastanjes houden ons nog goed doende maar wat het meest opvalt is dat er dit jaar zoveel eikels zijn!
Wij maken dagelijks een wandeling in de buurt en het bos en ik ben al een paar keer uitgschoven op die eikels. Gelukkig heb ik blijkbaar nog een goed reflex want anders had ik al een paar keer serieus de grond gekust en dat in op onze leeftijd geen goed gedacht. We laten dat beter aan de Paus over , die is erin gespecialiseerd .
We zaten er bij en keken er naar maar genoten vooral
Mijn half bedde en ik zijn dat jaar 80 geworden en hadden gepland om met een etentje samen met de kinderen, de kleinkinderen en hier en daar al een vriendje of vriendin die stap op een andere tram te vieren maar krijg de agenda's van 14 mensen maar eens afgesteld!!! Het was wachten tot iedereen terug was van vakantie of jeugdkampen of andere stoorzenders voor we een datum konden pinnen en zie dat was dan gisteren gelukt.
We hadden een top avond met goed eten en drank maar vooral met veel gebabbel en gelach met ons bendeke en dat deed ontzettend deugd. Alleen... zit deze oma nu om 3u in de nacht te tokkelen op haar PC want na zo'n drukte en getetter en ook zo laat eten, geraakt mijn koppeke niet direct in slaap en in plaats van te woelen en mijn ronkend halfbedde te storen , ben ik dan maar opgestaan en wat beginnen tokkelen op mijn PC. en zo krijgen jullie nog eens iets te lezen bij mij.
Meteen weer eens bedankt aan diegenen die toch een bezoekje brengen ook al ben ik niet meer zo actief maar ik lees het wel elke dag!
Nog een fijne zondag en geniet van een herfst zonnetje of .. van het kijken naar het Wereldkampioenschap wielrennen in Rwanda. Ik behoor bij de tweede groep
Toen ik vandaag thuiskwam na het boodschappen viel het me op dat er behoorlijk wat hooiwagens op onze witte voormuur zaten.
Waarom zijn er dit jaar zoveel langpootmuggen, vroeg ik me af?
De hoge temperaturen van de afgelopen maanden liggen zeker aan de basis van deze muggenplaag. Langpootmuggen leven ongeveer twee weken; die periode gebruiken ze om zich voort te planten.
Langpootmuggen worden aangetrokken door licht. Wellicht daardoor dateen witte muur waar de zon op straalt hen aantrekt.
Deze insecten zijn te herkennen aan hun lange, slanke lichamen en hun lange, fragiele poten, die hen hun naam geven
Een langpootmug (ook wel 'vliegende hooiwagen' genoemd) kan niet steken en is volkomen ongevaarlijk voor mensen, omdat ze geen bijtende of stekende monddelen hebben. Ze worden vaak verward met de vervelende steekmuggen, maar langpootmuggen voeden zich niet met bloed en zijn slechts onhandige, slungelige vliegers die niet schadelijk zijn en ze laten zich gemakkelijk fotograferen. Dit is één van de vele beestjes op onze muur
In de nazomer kruipen paringsrijpe spinnen uit hun schuilplaats. Het was mij al opgevallen dat er weer meer spinnetjes of spinnen te zien zijn zoals elk jaar in september. Ik ben niet echt pro spinnen, dus toen ik onlangs las dat zelfs de kans groot is dat we acht spinnen per jaar opeten in onze slaap stond ik niet te juichen .Maar is dat wel zo? Ik ging het opzoeken want mag/wil er niet aan denken!!
Ik kan op beide oren (en met mijn mond open) slapen, want de kans dat ik effectief ’s nachts spinnen doorslikt, is heel onwaarschijnlijk. De spinnen die in onze huizen leven, blijven bij hun web of gaan jagen op plekken waar mensen niet komen. In een bed heeft een spin dus niets te zoeken. Sterker zelfs, ze hebben helemaal geen interesse in mensen.
Hoewel veel mensen spinnen eng vinden, vinden spinnen mensen nog veel enger. Het kloppend hart, de ademhaling en misschien zelfs het gesnurk van een slapend persoon veroorzaken trillingen, waardoor bij spinnen alarmbellen afgaan en ze ons dus als een gevaar aanzien. Vibraties zijn een groot deel van het zintuiglijke universum van spinnen, daarom dat een slapende persoon niet iets is wat een spin bereidwillig zou benaderen. Bovendien zouden veel mensen wakker worden als een spin over hun gezicht zou lopen of in hun mond zou kruipen.
De kans dat we er dus eentje doorslikken, laat staan acht, is zo goed als onbestaand. Oef, Praise the lord!!!
Zondag laatst hadden we hier onze jaarlijkse BBQ met kinderen en kleinkinderen en co en omdat je een propere tuin wil, had mijn halfbedde de gazon op zaterdag mooi afgereden . Toen we 's morgens opstonden was dit wat we zagen... precies een herfsttafereel en dat eind augustus. De droogte speelt hier een grote rol . Zowel bloemen als planten zien af en laten hun blaadjes vroegtijdig vallen.... En nog zijn er mensen die niet geloven dat er iets serieus fout zit met de natuur! Gelukkig viel er hier gisterenavond eindelijk wat regen maar er mag nog een bui bij!
Ik ben echt niet meer heel actief op mijn blog maar ik breng wel nog tegenbezoekjes aan de trouwe bezoekers. Eigenlijk ben ik een beetje uitverteld hier en het dagelijkse leven verloopt ook gewoon zonder spectaculaire gebeurtenissen dus niet het vertellen waard.
In de zomer is het hier altijd wat drukker omdat de weinige groenten en fruit die we nog staan hebben toch nog moeten verwerkt worden. Al wat teveel is gaat naar de buren en niemand zegt neen!!
Toen het te heet was buiten ben ik aan de grote opkuis begonnen want als ik zo eens rondkijk dan zit en ligt hier teveel in de kasten dat weg mag of niet meer gebruikt wordt . Ik weet het als we ons hoofd neerleggen dan vliegt bijna 80% in een container want dat jong volkske heeft zijn eigen keuzes en zo. Omdat ook nog veel keukengerief en andere spullen soms nog ongebruikt of nieuw wegzitten, heb ik dat allemaal in 1 kamer gelegd. Wat nog kan gebruikt worden dat nemen ze best mee en de rest gaat naar de kringloop.
Tsja, ik ben nog van juist na de oorlog en ik weet dat thuis altijd een voorraad van alles en nog wat in de kelder stond of op zolder lag voor het geval dat.... ik denk dat die microbe nog steeds niet weg is bij mij.
En opruimen dat betekent ook stilstaan bij herinneringen vooral bij foto's en zo... Wat heeft een mens toch stapels herinneringen als je een zekere leeftijd bereikt hebt... Ik koester ze en daardoor ben ik soms langer bezig dan gepland.
Mijn dagen zijn dus nog steeds goed gevuld en we proberen ook nog onze dagelijkse korte wandeling te doen om de spieren te onderhouden en van de buitenlucht te genieten... en zo vliegen de dagen voorbij.
Mijn mondprobleem gaat niet meer weg , het gaat met ups en downs maar dat wist ik en de medicatie moet het wat in evenwicht houden maar het wordt niet meer beter...
Voilà, jullie hebben weer iets te lezen, ttz voor diegenen die lezen wat er staat, want sennet is bij lange niet meer wat het ooit was...
Houd jullie goed en blijf ademen want dat is het lang leven.
Augustus werd vroeger niet voor niets de oogstmaand genoemd want er is dan vaak een overvloed aan opbrengst uit je moestuin. Ook hier is augustus een drukke tijd in de moestuin. Er is een hoop te oogsten en als je niet alles kan opeten, dan kan je het invriezen of confituur ervan maken of je kan het gewoon uitdelen aan de buren en dat is wat we hier jaarlijks doen.
Tomaten, salade, courgettes , braambessen, rabarber .. elke dag valt er hier wel iets te oogsten en te verwerken. Tijd om me te vervelen is er niet en dan moet ook het weer in het oog gehouden worden om bij droog en warm weer alles extra water te geven. En als de moestuin me eventjes los laat dan is er nog mijn bloementuin hoewel ik dat geen corvee vind.
Bloemen binnen en buiten fleuren de kamers op en zijn een streling voor het oog als je naar buiten kijkt. Waarmee ik wil zeggen dat we hier – niettegenstaande de jaren op onze teller- nog geen tijd hebben om te verroesten….soms hebben we echt geen wandeling nodig als je uren met de oogst en de bloemen bezig geweest bent!
Oeps , ik zie dat ik hier al een maand niets meer gepost heb . Ik wil die handvol trouwe bezoekers een dikke duim geven, bedankt Rud, Ingrid,Mariska, Jan en Elena, Annie, Dirk, Maarten , Eddy ,Monique en Klaproosje ( ik denk dat ik mijn trouwe bezoekers genoemd heb) om jullie reactie of hartelijk woordje.
Ik ben inderdaad niet meer erg actief hier, enerzijds omdat er niet veel te vertellen valt en anderzijds wil ik niet blijven klagen over mijn mondprobleem, iedereen zal al wel iets hebben eenmaal je op trammetje 8 of 7 zit! Ik probeer om een tegenbezoekje te brengen maar dat lukt niet altijd!
Ik wens jullie allen een fijne dag en geniet van het leven , je hebt het maar even.
)
