Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
Ik ben een vrouw en woon in (belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 19/08/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buiten reizen hou ik van tennis en ben ik fan van Kim Clijsters.
Mijn reisgezel is mijn man René en mijn hond, Amber.
we genieten van de natuur, de mensen. we blijven staan en trekken verder. we leven vrij maar respecteren de anderen
13-05-2005
Langs de jura
13/05/20 Vandaag rijden we door de Jura en door het departement d'Isére. Langs een mooi middeleeuws dorpje Crémieu, rechts van Lyon op de D 85. Dit dorpje moeten we later toch nog eens met een bezoek vereren maar nu is het doorrijden richting St Jean Pied de Port. Het is vandaag prachtig weer en heerlijk om te rijden. Ik rij met de mobilhome want mijn man René wilt er niet mee rijden. Hij geniet liever van de omgeving en ik rij zeer graag. Onze stopplaats wordt vandaag St George d'Esperence. De krekels zingen buiten hun vleugeltjes stuk en Amber ligt in de zon te genieten. Ze weet ook wat heerlijk is..
12/05/2005 Na een goede nachtrust rustig verder rijden naar Belfort en Besancon. Daar is een camperparking, maar als we aan komen zien we dat we verleden jaar hier reeds geweest zijn en dat we het toen hier niet zo veilig vonden. We rijden dan maar verder op zoek naar een andere parking. Plots op een rond punt herinner ik mij een bepaald straatje en ik rij op mijn geheugen voort tot in het dorpje Veney sur Doubs. Onderweg blijkt mijn geheugen juist te zijn en we staan hier nu op een parking naast de doubs. Het wordt vanavond wat tv kijken want het is beginnen regenen en van beentjes strekken komt er niets in huis.
11/05/2005 We hebben afscheid genomen van onze dochter Diny en kleinkinderen Yannick, Dominique en Yordi. We vertrekken richting Luxemburg, want zijn we belg of niet, we gaan eerst tanken. Dan tik ik de gps in naar Millery wat onze eertst overnachtingsplaats zal worden. De gps geeft 155 km aan in 3.45 h en dat is veel te veel. De instellingen staan nog op "geen snelweg" en wanneer ik dit verander wordt het nog 155 km maar een uurtje rijden. Op de parking aangekomen zien we dat er nog verschillende campers staan. Het is dan al ook de maand mei en zijn de echte zwervers al op de baan. We staan hier nu aan de Moezel. Amber heeft het al geroken en staat kwispelend te wachten tot de deur open gaat. Als een pijl uit een boog loopt ze naar de rivier en enkele ogenblikken daarna horen wij haar spartelen in het water. Vandaag gaan we met de kippen op stok want morgen wordt het nog een lange tocht.
11/08/2004 We zijn terug thuis. Onze kinderen en kleinkinderen verwelkomen ons en wij zijn ook blij ze terug te zien,toch zal het weer wennen zijn aan het leven in België. De teller staat op 12.492km. We hebben wel wat tegenslag gehad maar ook veel mooie zaken gezien en beleeft. Nu kan ik terug beginnen aan de voorbereiding van onze volgende reis. Deze zal ons naar het noorden van Spanje brengen. We willen naar Santiago de Compostella en dan richting Portugal.
10/08/2004 Eindelijk, de nieuwe katalysator is binnen. We mogen naar de garage rijden om de mobilhome te laten herstellen. We zijn allebei blij want zo onze tijd doorbrengen op een camping is niets voor ons, maar gelukkig is niet iedereen zoals wij. Na twee uurtjes werk is hij herstelt en onze rekening is een 1000euro kleiner, maar ja het moest nu eenmaal. We rijden nu door naar Luxemburg. We gaan onze tank nog vol gieten met diesel en dan is het richting België. We vinden een overnachtingsplaats in Bérismenil, een klein dorpje langs de weg van Houffalieze naar La Roche. We staan hier nu boven op de heuvel met de Ourthe beneden ons. We hebben een prachtig uitzicht op de omgeving. De zonsondergang is hier ook mooi, ons landje heeft toch ook iets speciaals. Morgen gaan we hier nog een wandeling maken.
04/08/2004 We staan in panne. Met veel moeite zijn we tot een garage in Saarburg gereden. Blijkt dat de katalysator van de mobilhomes stuk is.Die stukken moeten besteld worden en dus zullen we enkele dagen op een camping moeten gaan staan. Het lijkt ons een verschrikking zo lang op een camping te moeten staan maar we zullen er het beste maar van maken.
03/08/2004 We komen dichter bij huis. Ondanks we nog wel twee weken hebben rijden we toch door. We zijn allebei moe en we zullen blij zijn om onze kinderen en kleinkinderen terug te zien. We zijn zo dikwijls al in deze streek geweest dat we beslissen een andere kant te nemen en zo komen we uit in Merzig, Duitsland. Hier is een camperplaats naast de jachthaven. Op de hoek is een Mc. Donalds gevestigd. Na zoveel maanden zal een hamburgerke wel smaken. René gaat eerst op zoek naar de jachtmeester om het staangeld te betalen. We kunnen hier ook water nemen als we willen. Tegen de avond komen nog enkele mobilhomes naast ons staan. René gaat ons avondmaal halen en we eten met smaak onze hamburger met frietjes op. Heel die tijd heb ik geen frietjes gemist maar nu smaken ze toch. Morgenvroeg gaan we eerst een garage zoeken want er is iets mis. De mobilhome trok daarstraks niet zo op als ik gewoon ben. We shall see.
02/08/2004 Door de warmte rijden we van meer tot meer. Onze volgende overnachtingsplaats wordt dan ook de Lac de la Folie in de buurt van Contrexéville. Een deel van het meer is afgebakend en wordt gebruikt als openlucht zwembad. Als we aankomen is het zoeken naar een plaatske, maar deze avond zullen er vele naar huis rijden en dan is er voldoende plaats om te overnachten. We wandelen rond het meer onder de bomen, lekker fris. Naast het meer is een hotel van Campanile en daar gaan we vanavond eten, zo is René ook eens vrij. We weten dat in het restaurant van Campanile het eten lekker is want we zijn reeds in vele, zelfs in Bretagne, gaan eten. Het wordt dus een tof avondje uit.
01/08/2004 De bedoeling was vandaag de stad Langres te bezoeken, maar het is zo warm dat we beslissen naar het meer in de buurt van de stad te rijden. Het is zondag, dus zijn er veel mensen die de koelte van het meer hebben opgezocht. We moeten een plaatske zoeken tussen de vele autos. We gaan een kleine wandeling maken langs het water en daarna wat uitrusten en van het zonnetje genieten. Tegen de avond gaan alle dagjes mensen één voor één weg en kunnen wij ons verpaatsen. Ook komen er andere mobilhomes nu het meer opzoeken om er te overnachten. Het is hier dan ook zeer rustig en mooi.
31/07/2004 Vandaag is het de laatste dag van de maand en er staan nu 11.748 km op de teller. Het einde van ons verlof komt ook in zicht. Volgens plan zouden we rond 15/08 terug thuis zijn. We hebben dus nog tijd. Na een snurkvolle nacht (volgens René heb ik een heel bos afgezaagd) nemen we een douche en ruimen dan alles op. We gaan een wandeling maken langs de Doubs, er is een mooie wandelpad aangelegd en Amber kan genieten van een zwempartij. Na de middagpauze rijden we verder naar Gray, een stadje gelegen aan de Saône. Hier zouden twee parkings moeten zijn voor camping-cars, maar de eerste is bezet want er is een evenement te doen en de tweede vinden we niet. Geen nood, ik vind een parking aan het openlucht zwembad. Hier staan we ook rustig.We kunnen de luifel laten zakken en de stoeltjes en tafel buiten zetten. Ik zit hier buiten nu te schrijven en Amber ligt in het gras.
30/07/2004 We slapen vandaag wat uit en na de middag rijden we door naar Besançon. Op de ring iets buiten de stad is een grote parking. Vandaar gaat het met een trap naar de binnenstad. We slenteren wat door de winkelstraatjes. Ons plan was om hier te overnachten maar René voelt zich hier niet zo veilig. Als een van ons beiden zo een indruk heeft dan rijden we gewoonlijk verder. We rijden iets verder en aan de oever van de Doubs in Veney vinden we een rustige parking. Hier blijven we nu overnachten
29/07/2004 Na een goede nachtrust staan we klaar om verder de omgeving te verkennen. Volgens het boekje zijn de watervallen van de Hérisson prachtig en dit is voor ons de aanleiding om daar eens een kijkje te gaan nemen. Ik zet de mobilhome op een parking aan de Belvédère de l'Eventail, waar ook een café is met een terras aan. De wandeling staat hier aangegeven en we moeten eerst dalen. Het is nog een heel eind voor dat we aan de eerste waterval komen. Het blijkt dat wij nu aan het einde van de eigenlijke wandeling komen. Dus doen we ze verder in de tegenovergestelde richting. We volgen de Hérisson naar beneden. Amber geniet geweldig van het water. Wij gaan beiden aan een andere kant van het riviertje staan en gooien een stok in het water. Zo laten wij haar steeds over en weer zwemmen. Er komen enkele mensen voorbij en ze blijven staan om naar haar te kijken. Het is echt mooi om te zien hoe ze helemaal uitgestrekt in het water duikt. Op enkele minuten tijd staan er een 50tal mensen te genieten van haar kunsten. Al lachend doe ik alsof ik wil rond gaan met een pet. Na een kwartiertje vinden wij dat het genoeg geweest is en tot spijt van haar publiek wandelen wij verder. Na een dik uurtje komen we beneden aan. Hier zien we inderdaad een grote parking vol auto's staan. Wij nemen een baantje, waarvan we hopen dat het uitkomt aan de mobilhome. Na een tweetal km. is er rechts een wandelweg die we inslaan. Plots staan we voor een hoge rots. Ik denk dat als we die volgen naar rechts dat we dan wel terug op het pad van daarstraks komen. Het is wel een hachelijke onderneming. Op een padje, twee voeten breed, stappen we voorzichtig verder. Amber ziet plots een ree en stormt naar beneden. Wij roepen haar snel terug en gelukkig luistert ze onmiddelijk. Na een tijdje komen we tot de conclusie dat we toch niet uitkomen waar we het verwacht hadden en keren dan op onze stappen terug. Amber loopt voor ons uit en op een zekere plaats iets voorbij de rotsen klimt zij naar boven. Zij blijft daar wachten op ons. Ik zeg tegen René dat ze zeker de weg heeft gevonden en dat wij haar maar moeten volgen. Het wordt een klimpartij steil omhoog, René moet mij zelfs op bepaalde plaatsen een duwtje geven. We komen boven uit in een bos en iets verder vinden we de baan terug, die we rechts moeten volgen en we komen zo aan de mobilhome. Dank zij Amber zijn we dan toch op de goede weg terecht gekomen. Zij krijgt van ons een dikke knuffel en een lekker kauwbeen als beloning. Op het terrasje van de bar gaan we iets fris drinken want wij hebben geweldige dorst gekregen naar onze fameuse wandeling. Daarna rijden we verder naar Champagnole, waar een speciale parking is en we water kunnen tanken. Deze parking is gelegen naast de camping Boïse. We blijven hier nu overnachten.
28/07/2004 We zijn geen van beiden stijf van de wandeling van gisteren. Dus doen we vandaag nog een wandeling, maar nu rond het meer van Chalain. We rijden van Mijoux naar St. Claude en daar nemen we de afslag naar de waterval van de Queue-de-Cheval. Ik parkeer de mobilhome op de parking en na een steile klim krijgen we een zicht op een rotsformatie, die de vorm van een paardehoef heeft. Om bij de waterval te geraken is het echter nog een grote omweg. Wij stappen dan maar naar de mobilhome en vervolgen onze weg naar het meer. We rijden langs de D 437 tot St. Laurent-en-Grandvaux waar we dan de N 78 een stukje volgen en dan is het langs de D 39 tot de Lac de Chalain. In Mijoux hebben we in een klein boekenwinkeltje een gids met wandelingen in de Jura gevonden. Daarin staat de wandeling rond het meer aangegeven. De wandeling begint naast de camping en dan is het steeds stijgen door de bossen. Langs het pad zijn er twee belvédères zodat we van af hier een groot overzicht krijgen op het meer en omgeving. In de diepte zien we de camping liggen. Na drie uurtjes stappen zijn we rond. We kunnen hier niet blijven overnachten en moeten dus opzoek naar een andere parking. In Val-Dessous vinden we een parking, gelegen naast de Lac du Val. We staan hier rustig in de natuur, het is hier zalig.
27/07/2004 We gaan vandaag een wandeling maken van uit het dorpje naar de Grand Mont Rond, waarvan de top op een hoogte van 1689 m ligt. Men kan beneden de gondel nemen maar wij doen het te voet. Men kan zelfs met de gondel tot de Petit Mont Rond, want vanaf daar kan men in de winter ook skieën. Wij gaan langs de rodelbaan naar boven op een rustig tempo want soms is het wel steil. Amber geniet met volle teugen van de vrijheid en komt regelmatig met een blije snoet naar ons gelopen. Wij genieten ook van deze wandeling. Ik wist echt niet dat het hier in de Jura zo mooi is, ik dacht altijd dat het veel vlakker was. Het laatste stuk tot de kam is verdorie heel steil. Ik moet verschillende keren rusten maar het is toch geen race. Boven gekomen hebben we een prachtig zicht op de Lac Léman, Genève en zelfs in de verte ligt het Mont Blancgebied. We rusten hier wat uit en we overleggen hoe we terug naar beneden stappen of terug langs dezelfde weg of langs de Col de la Faucille. Volgens onze kaart is de weg naar de Col zeker twee uren stappen en dat is wel wat lang, dan zijn we te laat beneden. Dus nemen we maar dezelfde weg.Aan het tussenstation kunnen we nog iets drinken op een terrasje. Hier wordt aan zomerrodelen gedaan, iets dat vooral veel kinderen aantrekt. We zien nu dat men tot hier kan rijden met de auto of mobilhome, er is zelfs een zeer grote parking voor ons voorzien. Dat moeten we onthouden voor als we nog eens in de buurt zijn. Moe maar tevreden komen we aan de camper aan. René zet onze stoeltjes buiten zodat we nog van de warme avond kunnen genieten. Amber ligt aan mijn voeten te slapen, voldaan en zij droomt, want haar pootjes bewegen op en neer. Ik denk dat ze zeker droomt van een achtervolging op een of ander dier. Wij spreken onder elkaar af om zeker nog eens naar hier te komen want het is hier heerlijk.
26/07/2004 Ik heb een adres gevonden in La Balme-de-Sillingy, een plaatsje niet ver van Annecy. Het is echter gesloten tot 14h. Dus gaan we iets verder wat wandelen. Er is een aangelegd park met een vijver en pique-nique plaatsen. Hier kan Amber nog eens lekker zwemmen. We eten hier ook iets en daarna rijden we terug naar de winkel. Zij hebben geen tijd om een nieuwe pomp te steken en geven ons het adres van een andere in Voglans. Dat is een gemeente dicht tegen Chambery. We krijgen het telefoonnr, René belt en krijgt als antwoordt dat we een pomp kunnen komen halen maar plaatsen kunnen ze niet. René gaat terug binnen om een ander adres te krijgen. Mijnheer zoekt een ander adres op en zegt opeens dat ze zelf wel een nieuwe zullen plaatsen. We moeten wel een uurtje wachten, maar dat kan ons niets maken. Rond 5h kunnen we dan verder rijden. We hopen dat dit onze laatste tegenslag is. We rijden nu door het gebied van Haut Jura, echt een prachtige streek. Ik wist niet dat deze streek zo mooi is. Van Bellegarde nemen we de D 991 langs de Défilé de Sous-Balme. Rechts van ons ligt le Pays de Gex en we stoppen in Mijoux. Hier is een camping-carparking waar wel een 30tal kunnen staan. Ik zet ons dicht tegen het gras zodat Amber buiten kan liggen aan de lange laisse. Het plaatsje zelf is niet groot maar hier kunnen we enkele mooie wandelingen maken. Dus blijven we hier staan en nemen een rustdag.
25/07/2004 Het is vandaag de laatste rit van de Tour. Het is weer prachtig weer, we gaan water tanken en dan vertrekken we naar Annecy. Daar weten we een plaats Le Petit Port. Nadat we getankt hebben komen we tot de bevinding dat de waterpomp niet meer werkt. Nu dat weer, je mag nu nooit eens gerust zijn.Er is niet veel plaats meer op de parking. Ze is dan ook zeer klein, er kunnen maar een tiental campers staan. Daarna wandelen we nog eens naar het oude gedeelte van Annecy. Het is een heerlijk stadje met water en bruggetjes en overal langs de kant restaurantjes en souvernierwinkeltjes. Het is er alleen zeer duur. Op een terrasje moeten we 8 euro betalen voor een koffie en een pintje. We hebben dat dan ook zeer langzaam uitgedronken. We gaan nu terug naar de mobilhome om de laatste rit van de Tour te zien. Amber ligt buiten en speelt met het meisje van de buren. Het schijnt dat zij veel van honden houdt maar zelf geen kunnen houden. Dus laten wij haar maar genieten van Amber. Ik kan mijn geluk niet op want wie heeft de laatste rit gewonnen? Tom Boonen natuurlijk, ondanks de pomp kan mijn dag niet meer stuk. Ik verwacht van Boonen nog veel goeds voor de komende jaren. Nu ga ik op zoek naar een adres hier in de buurt. We zullen wel iets vinden.
24/07/2004 Het heeft heel de nacht geregend. Het weer is helemaal veranderd. Gisteren was het nog prachtig weer en nu is alles bewolkt, we zien de bergen niet meer liggen. We vertrekken rond de middag in de hoop dat de zon toch nog zal doorkomen. Dit is een ijdele hoop want onderweg zitten we al in de mist. We komen boven aan en van het prachtige zicht op de omgeving is natuurlijk niets te zien.René kan alleen een foto nemen van het bordje"Col du Galibier". Het blijft mistig tot voorbij de Col du Télègraphe en in St Michel-de-Maurienne klaart het op. We stoppen hier en wandelen wat rond in het stadje. Buiten enkele winkels en cafés is hier niet zo veel te zien en we rijden dan ook verder langs de N6 die naast de rivier Arc loopt. Onze overnachtingsplaats wordt Bourgneuf, een klein dorpje op de splitsing tussen de N6 en de N 90. Hier kunnen we water nemen en lozen en het toilet reinigen. We staan hier naast een pizzaria, een terrasje staat buiten en wat jongeren genieten daar van een drankje. Een van hen neemt een gitaar uit zijn auto en we krijgen hier een serenade van prachtige zigeunermuziek. Eigenaardig toch dat men in zo een klein dorp zo iets kan beleven. Wij applaudiseren dan ook en bedanken hen voor de mooie avond die ze ons geven hebben. Wanneer zij met hun autos weggereden zijn wordt het hier doodstil en in ons bedje genieten we nog na van de mooie muziek. Weer een dag die niet zo goed begonnen is maar met een mooi sot. Wat kan een mens meer verlangen.
23/07/2004 Deze nacht heeft Amber haar plicht van waakhond volbracht. Rond 3h werd ik wakker geblaft door haar. Achter ons was een auto met gedoofde lichten komen staan. Zij blafte en ik hoorde dan iemand aan de deur van de mobilhome trekken. Op geschrikt door haar liep die persoon dan naar de auto. Toen hoorde ik een andere auto stoppen die aan die persoon vroeg "Avez vous des problèmes" waarop hij vlug in zijn auto stapte en met schurende banden vertrok. René werd dan ook wakker. Hij had niets gehoord, hij slaapt dan ook veel vaster dan ik. Ik heb Amber een dikke knuffel gegeven en ben dan terug gaan slapen. We rijden nu eerst naar Bourg om de was te doen en terwijl ook onze voorraad eten en drank aan te vullen. Het is nog steeds heel druk in het stadje. In de krantenwinkel is zelfs geen vlaamse krant meer te krijgen. Ik geloof dat hier nog veel Belgen zitten. We rijden nu langs de N 91 naar de Col du Lautaret. Deze baan loopt door de Gorges de l'Infernet langs de Barrage du Chambon en de Combe de Marlaval. Het ski-dorpje la Grave is de moeite om eens te stoppen, maar ik vind nergens plaats. Dus rijden we maar door naar de Col. Hier zijn twee parkingen, de bovenste staat vol mobilhomes en we nemen dan maar de andere. Hier staan we aan het begin van een wandeling door de Réserve naturelle de Combeynot, een deel van het Parc national des Ecrins. We zouden hier willen gaan wandelen, maar Amber mag niet mee, zelfs niet aan de laisse. Door de verrekijker zien we gemzen lopen in de bergen. De hoogste berg is la Meije met een hoogte van 3983m. We gaan hier nu een kleine wandeling maken en daarna nog wat tv kijken.
22/07/2004 Tot middernacht zijn er auto's , vrachtwagens en mobilhomes naar beneden gereden. We hebben dan ook iets langer geslapen dan anders. Tijdens ons ontbijt rijden de bussen met de renners naar beneden, want in Bourg-d'Oisans vertrekt de 17de rit van de Tour. René gaat naar het stadje om een krant en vers brood te kopen. Ik ga niet mee want Amber heeft deze nacht weer moeten overgeven. Zij heeft dan ook gisteren een 250gr paté opgegeten. Toen we even naar het verkeer gingen kijken had ze dat van de tafel gepikt. Natuurlijk dat ze nu ziek is. René komt terug binnen zonder krant, we zijn vergeten dat het bij ons gisteren een feestdag was en er dus geen krant kan zijn. Hij heeft wel yoghurt bij voor Amber om haar maagske terug op zijn plooi te krijgen. Vandaag rijden nog velen naar beneden. We staan hier nu alleen maar wij vertrekken pas morgen.
21/07/2004 Onze Belgische Nationale feestdag en de tijdrit in L'Alpe-d'Huez, en wij zijn er klaar voor. De supporters komen in massa te voet naar boven. Volgens de laatste telling zijn hier een 500.000 supporters om de tijdrit mee te maken. Het is prachtig weer en het belooft zeer warm te worden. We hebben deze nacht niet veel geslapen. Er was nog veel gerij van de vrachtwagens met alle materiaal voor de opstelling van de tribunes en de studios voor de tv en radio uitzendingen. De mortards, die achter ons staan hebben ook tot een 4 h lawaai en muziek gemaakt. Nu slapen ze nog, maar ik trek mij er niets van aan en zet alles open. Amber begint dan ook te blaffen, want ze staan dicht bij de mobilhome en ze kan dat niet hebben. Ze moet waken he. Tegen de middag komt de reclamestoet naar boven. Het is een hele lange slinger van wagens zoals bij een karnavalstoet. Zij gooien snoep, stickers, sleutelhangers en dergelijke naar de omstaanders. Het is soms echt een gegrabbel naar alles. Daarna komen de renners, de hoofdrolspelers, waar we nu al een vijftal dagen op wachten. René kan van enkele renners een foto nemen, vooral van Tom Boonen.De sfeer is hier wel wat grimmig daar de Duitsers vooral voor Ullrich supporteren en tegen Armstrong zijn. Als de Amerikaan dan langs rijdt wordt er door de Duitsers vanalles in zijn gezicht geslingerd, vooral verbaal natuurlijk. Daarna komen de vele vip-wagens, waar ook onze Eddy Merckx in zit. Als die voorbij gereden zijn,komt de massa terug in beweging en dalen af van de berg.Dan is het de beurt aan de auto's en mobilhomes om naar beneden te rijden. Op een kwartiertje zit dan ook alles vol en staan de wagens stil. Het duurt wel twee uur voor zijn stapvoets verder kunnen rijden. Als het donker wordt komen ook de vrachtwagens met het materiaal naar beneden gereden. Die bestuurders moeten toch goed kunnen rijden want het is niet zo evident om hier naast de file naar beneden te rijden.Zij worden begeleid door de franse zwaantjes en de auto's moeten aan de kant, maar het blijft toch een hagelijke situatie. Achter ons staat een auto, welke dan ook door een vrachtwagen wordt aangereden. Nu komt het natuurlijk, de vrachtwagenbestuurder spreekt Frans en de autoeigenaar spreekt Duits. René gaat voor tolk spelen. Gelukkig dat hij er is, want niemand anders zou hun kunnen helpen. Zelfs de politie kijkt niet om, alleen staat de vrachtwagen natuurlijk in de weg. De politie zorgt er voor dat de vrachtwagen aan de kant kan gaan staan, maar de auto's moeten wachten. De andere vrachtwagens hebben voorrang.Nadat de papieren zijn ingevuld, kan de Fransman verder rijden en komt ook de autosliert op gang. Heel de nacht is er verkeer en tegen de morgen kunnen we wat slapen. Wij wachten tot morgen om naar beneden te rijden.
Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
