Beste mensen,
wat ik had gehoopt en eerder had geschreven deel ik hier met intense vreugde mee; het is dan ook geschreven uit het vuistje met een traan van vreugde en geluk, vol emotie maar heel oprecht en zeer dankbaar, want gisteren in de namiddag werd de titel "doctor in de psychologie" toegekend aan mijn lieve zus. Bij deze nog eens mijn gemeende gelukwensen, Lieve!!!
Dag allemaal,
Na een emotionele namiddag van verdediging proefschrift rond "mensen in armoede over ouderschap" waarbij Lieve zich goed uit de slag wist te trekken, al waren de vragen niet gering - soms een duurtijd van 10 minuten- heeft de jury(allemaal in toga - vier professoren en één voorzitter - beslist dat Lieve alle proeven had doorstaan en ze nu de titel van "doctor in de psychologie" mag dragen.
Het was vooral voor mijn ouders bijzonder emotioneel, zeker voor vader die nooit zijn emoties laat zien, maar deze keer wel wanneer hij haar in zijn armen sloot, een beeld dat ik nooit zal vergeten.
Na 8 jaar van studiewerk mocht het werken rond kansarmoede en opvoeding uiteindelijk beloond worden. Het mooie was dat bij de inleiding Lieve door een paar professoren gelauwerd werd voor haar eenvoud en accuraatheid. Inderdaad lagen daar een paar werken op tafel -ik wist van 1 groot en een minder, maar het blijken er ondertussen vier te zijn (ook dat getuigt van haar bescheidenheid) en dat wou de professor eens duidelijk zeggen voor de volle zaal "anders zal ze het nooit horen en beseffen" ...
De vragen waren zeker niet van de poes; profs hebben hun vraag wel op een blaadje staan maar dan moet je maar antwoorden op de man/vrouw af uit die jarenlange kennis en kunde. Er zat een vraag bij waarbij mijn pa "over de bank wou springen om naar de vraagsteller te lopen" zoals hij achteraf zegde, want inderdaad wanneer je altijd hebt gewerkt rond kansarmoede en dan de vraag stellen of dat nu zoveel belangrijker is dan andere vormen van armoede ... Je zou van minder. Wij zaten dan ook af en toe met ingehouden adem te luisteren en te kijken naar haar manier van antwoorden.
Het sierde haar volgens de professoren dat dit proefschrift een geheel ander invalshoek had dan wat normaal in wetenschappelijk werk wordt afgegeven, nl. de betrokkenheid met de deelnemers en niet enkel en allen OVER die mensen. Wil je er alles over lezen, dan verschijnt het binnenkort ook op internet.
Het was al bij al een bewogen namiddag en de ontlading volgde dan ook wanneer het "vonnis" werd gelezen met een minutendurend aplaus. Daarna volgde nog het dankwoord van Lieve waarachter de gelukwensen in ontvangst werden genomen tijdens een receptie in zelfde stijl - door armen met Oxamproducten.
Welgemeende groet,
Maarten
|