Neen, geen sentimentele overgevoelige doetjes, maar God, jawel HIJ zoekt fijngevoelige mensen, zij die mensen aankijken met de ogen van het hart, en daarbij anderen vragen stellen; vragen die we overal tegenkomen in het Evangelie wanneer Jezus het heeft over mensen die op één of andere manier te lijden hebben.

Deze vragen kunnen zijn: "Kan ik me voorstellen wat de ander doormaakt?" "Blijf ik niet te veel op afstand?" "Zie ik de ander wel echt?" Zulke diepgevoelige mensen werken niet op automatische piloot maar leven mee met die andere broze medemens. Ze worden diep geraakt door de pijn van de anderen, vaak diepe pijnen allerlei: een doodgeboren kindje, een vrouw waarbij kanker wordt vastgesteld, een depressieve jonge man die zelfmoord probeerde te plegen, iemand in een echtscheiding die zich 'dooddrinkt', de steuntrekker die geen uitweg meer ziet, ... noem maar op.

Sommigen geven wel eens goede raad in de trant: 'je moet het je zo niet aantrekken' ' je moet je daar tegen wapenen' 'je bent veel te gevoelig', waarmee ze bedoelen dat het beter is je te pantseren tegen al dat leed.

Echte nabijheid vraagt om gevoeligheid. We mogen elk een beetje 'groeien' naar meer menselijkheid zoals Jezus het ons heeft voorgedaan en gevraagd. 

Laat ons hart maar gevoelig blijven, zodat we zien wat moet gezien worden, en beter zien met de ogen van ons hart, misschien als de barmhartige Samaritaan, ook al houden we niet van de ander zijn huidskleur, zijn taal, zijn werkloosheid, zijn 'klagen en zagen' ...