Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Vandaag even uit het vuistje zonder veel bij na te denken alhoewel die denker krijgen ze er bij mij niet uit. Wat ik wilde vertellen deze morgen is hoe verwonderd ik ben hoe veel jonge mensen al dan niet met hun ouders en dat meteen vanaf de eerste verlofdag op reis gaan of de festivals afschuimen. Zelf moet ik al heel lang terug gaan naar mijn 'pril' verleden om iets na te laten over mijn eerste reis. Misschien werd deze dan ook niet zo genoemd, want het was bijna vanzelfsprekend om mee op kamp, zeg maar 'op bivak' te trekken met de plaatselijke Chirobeweging die toen zeer sterk leefde in onze gemeente, zowaar een voortrekker in West-Vlaanderen (B). En in die tijd was je geen leider op je zestiende zoals ik vaker zie, maar je bleef lid tot ver boven je achttiende, want er waren voldoende leiders van boven de twintig jaar oud. Ik denk graag terug aan de kampvuren op einde van zo een bivak. Iedereen hielp ook de ander en de leiders hadden heel veel oog voor zij die niet in alles uitblonken. Misschien keken wij wel ergens op naar hen. Ze waren letterlijk en figuurlijk voortrekkers. Het zijn deze mensen die we missen in onze maatschappij, mensen om naar op te kijken. Misschien heb ik dat wel geleerd tijdens de jeugdbeweging.
Dus mijn eerste echte reis, daar plaats ik zelf nu nog een vraagteken bij. En verder was er, eens de leeftijd aangebroken, de vakantiearbeid zonder veel wetgeving en niet beperkt in de tijd. Maar al die tijd daarvoor bestond het verlof voor mij als kind te gaan helpen bij een oom om tabak te naaien of boontjes te gaan trekken ook al verdiende dat niets maar daar werd niet eens over geklaagd; ik meen dat er zelfs geen afspraken rond waren gemaakt;het was vanzelfsprekend. We waren zelfs fier zo veel mogelijk tabak naar één van die betaalde naaisters te brengen. En eens thuis werd ook geacht bij te springen op "het land" van vader, samen met broer. Want er werd bij ons dan ook van alles gekweekt, en dus was ook alles op zelfde tijdstip rijp om door moeder dan vakkundig gesteriliseerd te worden. Erwten, 'korte en 'lange' bonen ... zonder niet de regelmatige aardappelrooi te vergeten. Ik zie ons pa nog de viertander terug in de houding om aan volgende rij te beginnen toen wij blij waren eindelijk de aardappelen op te rapen op het einde van de vorige rij, dertig meter verder. Maar geen tijd om op adem te komen. En verder werd er gespeeld met doodgewone dingen, of cowboy en indiaantje ... "Toen was geluk nog doodgewoon".
Mijn eerste reis, daar vertel ik je morgen misschien over.
Reacties op bericht (2)
11-07-2008
hallo maarten
ik kom wat bijlezen op uw blogje! groetjes
11-07-2008 om 21:45
geschreven door belinda
Goedemiddag Maarten,
Mooi verhaal. Men zou er heimwee naar krijgen.Een fijn weekend met wat zon gewenst.
Mhg Henny en Krelis
11-07-2008 om 16:32
geschreven door krelis
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Mijn blog is gestart op 3/5/2005 en bestaat vandaag 7327 dagen!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Mijn blog is gestart op 3/5/2005 en bestaat vandaag 7327 dagen!
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
