Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Toen ik "nog jong en mooi"was startte ik met een soort dagboek. Niet het dagboek met te delen geheimen of waar ik al dan niet mijn beste looptijden in noteerde; neen het was eerder een dik geruit schrift, omgeven door een mooie lederen kaft waar ik korte bezinningsteksten in neerschreef of de korte inhoud van bepaalde bezinningsweekends die ik toen af en toen volgde. En zo werden er n.a.v. deze ontmoetingen nogal wat bladwijzertjes uitgedeeld - toen erg in de mode - met een fraaie tekening en tekst, en met vaak op de achterkant een bemoedigend woordje van deze of gene gast. Het was ook de tijd van menig trouwpartij, te zien aan de uitnodigingen die in dit boek steken, en de bedankingskaartjes, want toen was het gewoon dat je werd uitgenodigd voor zowel receptie als avondfeest. M.a.w. het was gewoon dat er getrouwd werd. Het was een dure tijd want de huwelijken volgden elkaar snel op en collega's waren er bij de vleet, maar niemand werd uitgesloten.
Het was in die tijd dat ik begon met een aparte bladzijde in dat dagboek met bovenaan: "KERSTMIS 19.." waaronder de namen werden genoteerd aan wie ik een kerstwens had verstuurd. Er naast was er plaats voorzien om aan te kruisen wie en wanneer iets had teruggestuurd. Soms met een bijzondere vermelding, een opkikkertje a.h.w. En telkens waren er ook mensen die na jaren afwezigheid zich plots weer lieten horen. Ik schrijf inderdaad "Kerstmis", want de kaarten moesten zeker aankomen op Kerstdag. Pas zo was en is deze wens nog zinvol en vooral ook op tijd. Op de duur weden niet enkel de data bijgehouden maar werden sommige kaarten bij dit jaar bewaard tussen de andere bladzijden, omdat ze uit ofwel India kwamen of van een paar goede vrienden afkomstig waren, of gewoon omdat ze een heel specifieke boodschap bevatten die nu nog levengevend is. Nog andere kaarten waren zo mooi dat ze niet in een doos mochten belanden. Het zijn tastbare herinneringen die plots een heel verhaal oproepen uit vervlogen tijden, een verhaal tussen twee mensen.
Nu ik zo door dit boek aan het bladeren ben zie ik hoe intens sommige contacten waren en besef ik ook dat we 'toen we jong en mooi waren' blijkbaar veel konden betekenen voor elkaar; zeg maar de wereld wilden verbeteren., en dit op een authentieke manier.
Meteen de vraag zoals ik het daarnet nog hoorde op de radio: "WAAR ZIJN ZE DIE MENSEN?" Ja, waar zijn ze? Zijn ze gehuwd, werden ze priester, hebben ze kinderen en hoeveel, wat voor werk doen ze .. leven ze überhaupt nog? Ze schreven een laatste wens aan me, en ik aan hen en geen één van beiden besefte dat dit voorlopig de laatste wens was.
JA, WAAR ZIJN JULLIE? DANK VOOR JULLE VRIENDSHAP, VOOR DIE VOETAFDRUK DIE JE TOT OP HEDEN HEBT ACHTERGELATEN ....
Reacties op bericht (1)
03-01-2010
een hartverwarmend 2010 Martin
ja waar blijven al die mensen die we ooit in ons leven binnenlieten ? Een nieuwe job...verhuis...huwen...of scheiding en zich niet meer thuis voelen in de vriendenkring...het zijn allemaal mogelijkheden. Door een verhuis kan het ook zijn dat de afstand te groot is om elkaar nog regelmatig te zien. De telefoon is wel een eventuele oplossing, maar...de contacten verwateren meestal. Dat zijn nu ook van die dingen waar ik het heel moeilijk mee heb. Ik hecht me aan mensen...(door mijn job kende ik er heel veel!) en wanneer je dan van job verandert, valt het contact weer weg...spijtig...en dat doet me wel wat... Het kan dan ook zo hartverwarmend zijn als je plots...tussen al die kerstkaartjes er eentje terugvind van iemand die je heel lang niet meer gezien hebt. Zalig toch!
Maar...ik kwam hier ook nog mijn wensen brengen voor het nieuwe jaar. Ik wens jou een jaar met een minimum aan zorgen. Een jaar met een uitstekende gezondheid. Een jaar waar heel veel lieve mensen U, met liefde omringen. dikke knuf. Cécile
03-01-2010 om 21:22
geschreven door klaproosje1
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
