Goeie vrienden,
zoals ik eerder mijn eerste belevenissen als vrijwilliger neerschreef als co-begeleider van mensen die Nederlands willen leren, ondervind ik ook nu, meer dan voorheen, dat ik daar een roeping heb en die nog sterker gevoed wordt wanneer ik eens te meer lees dat 120 miljoen kinderen geen lager onderwijs kunnen volgen. Hoe saai of nutteloos school soms mag lijken, als je nooit naar school bent geweest, (en dat zie ik bij de allochtonen die HIER EN NU les volgen!) kan je geen eenvoudig formulier invullen terwijl het schrijven van je naam hier van het grootste belang is. Je kan geen computer gebruiken en geen SMS'jes sturen. Je hebt weinig kans op een goede job - je kan niet eens je arbeidscontract lezen! En uit de ervaring nog van deze week heb ik met pijn in het hart moeten vaststellen dat inderdaad een jongen uit Cambodja, die hier aan de slag was gegaan en bijzondere grote inspanningen doet om zich uit te drukken in het Nederlands, al na een week de laan werd uitgestuurd omdat hij de taal van de baas niet begrijpt, een baas die wellicht ook niet de tijd neemt rustig en duidelijk te praten. Geen of weinig taalkennis, daardoor ken je ook niet je rechten en plichten. Wanneer ik dan even verder meedenk aan hen die uit andere culturen komen, dan weten mensen zonder scholing ook minder over hygiëne en gezonde voeding.(Hetzelfde geldt eigenlijk ook in ons Belgenland wat ik meerdere malen met eigen ogen heb gezien). Ze worden ook in mindere mate beschermd tegen ziektes als aids, want de informatie bereikt hen niet. En dan is het natuurlijk maar een kleine stap naar de vicieuze cirkel van armoede. . . Hierbij aansluitend citeer ik de Indiase Nobelprijswinnaar Amartya Sen die de "verwoestende gevolgen van het denken in onze samenleving" beschrijft.
"Al dat gepraat over 'gelukkig zijn' en 'genieten' is geen maatstaf voor de kwaliteit van iemands leven. Mensen die voortdurend in ontbering leven, léren zich in hun lot te schikken. Sterker en dramatischer nog: hun verlangen en verbeelding naar 'een goede voeding', 'fijne kledij en een 'basisopvoeding' kan worden gedoofd. Zij zien geen uitweg meer en verliezen de moed om die te bewandelen.
ARMOEDE WENT. Zij berusten niet enkel in hun lot maar zij leren ook hun verlangens het zwijgen op te leggen en te leven met de omstandigheden".
Wanneer ik dit neerschrijf dan besef ik hoe goed ik het heb, dan ben ik blij en dankbaar dat ik kan schrijven, en vooral dat een goede opvoeding me ook deze waarden heeft bijgebracht. Meer dan het louter humane van deze boodschap is hij gedragen door een gelovige christelijke grondhouding. En wanneer ik dit zo zat te overdenken wist ik ineens dat de eerste zaadjes wellicht gevallen zijn tijdens mijn eerste jaren middelbaar onderwijs. Want is de figuur van Don Bosco eigenlijk niet mijn inspirerende bron als gelovig christen en goed burger?! Ik was de man bijna vergeten tot op dit eigenste moment, of was hij al die tijd toch in stilte aanwezig in mijn bezigheden? Ik ben geen grote heiligenvereerder , maar wanneer zijn opvoedingsleer me er zelfs nog tot op vandaag toe brengt een open oog te hebben voor kansarmen, dan ben ik hem dankbaar!
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
