Ja, wat schrijf je over haar? Over "haar" als vrouw wellicht heel veel en nooit uitverteld maar wanneer je zelf geconfronteerd wordt met je spiegelbeeld en merkt dat niet langer mooie vingers door je weelderige haardos gaan maar het stilaan een akker wordt, dan sta je daar zelfs als man bij stil en zeker nu de haartooi ook voor mannen en jongens de erotiek nog moet verhogen. Kijk maar naar de vele reclamespotjes waarbij ook (liefst halfnaakte) jongens hun mooie haar presenteren even voor het journaal. O nee, ik klaag niet, en toch. Alleen kan het wel bedreigend zijn wanneer je bang bent om in de spiegel te kijken, je haar te kammen en te bemerken dat er lange strengen uit die kam door de lucht zweven, of je vindt ze overal en op alle plaatsen in het huis. Dat is pas en signaal dat er iets grondig misgaat. "Emoties?" voeg de dermatoloog? ...
De kammen kwamen inderdaad als hooiwagens volgeladen met haar te voorschijn. In het begin deed mijn ma het nog af als "normaal van mannen voor je leeftijd", maar vanbinnen wist ik zowel als zij beter. Toch hiepen de lotions en dure shampoos wél of was het de stilaan teruggekeerde innerlijke rust?! Ik veranderde in elk geval in een soort haarbewaker van mijn uitgedunde haarbos.
Maar na het recente bezoek aan de kapper moet ik toegeven dat het met mij stilaan vergaat zolas wellicht met menig man, eens de psychologische leeftijdsdrempel bereikt. Het voorhoofd dringt zich op, komt uit het haar te voorschijn alsof ik meer zou denken dan eerst. Het voelt allemaal veel frisser aan of het getuigt van een warme dag.
Maar het haar zal verdwijnen (al stel ik dat graag nog zo lang mogelijk uit) en ik weet niet hoe ik zal moeten samenleven met een onbekende kaalkop, zwijgzaam en lelijk. Of is ook dit achterhaald en vallen vrouwen precies op die sexy-kaalkopjes? Ja, toch, heb je toch ook gemerkt aan de kust deze zomer. En een oude kaalkop ligt goed in de markt. Dus waarom ons zorgen maken!
|