Waar ga je op reis? Waarheen ben je op reis geweest? Dat zijn wellicht de meest gestelde vragen rond de zomermaanden al worden deze vragen al langer het ganse jaar door gesteld. En blijkbaar maar weinigen die er bij stilstaan of iedereen wel in de mogelijkheid is om op reis te gaan om welke redenen dan ook. In elk geval is het voor de meeste onder ons een vast gegeven geworden éénmaal, zoniet meerdere keren het nest te verlaten en andere horizonten op te zoeken.
Ooit heb ik op een boterbriefje het jaartal van mijn eerste reis genoteerd met daarnaast het aantal dagen en het het bedrag dat ik er voor neertelde. We schrijven 1978 Assisi en dit voor tien dagen : 15.982,- bef. U ziet, met de eerste spaarcenten werd zorgvuldig tot op de laatste frank omgesprongen al zal de reis nu wellicht veel meer kosten. Het was een ervaring apart, die eerste reis en dan nog naar Italië en zonder familie.
En zo werd het boterbriefje verder aangedikt (op de duur ergens een must om vlug terug te grijpen naar de albums e.a.) tot er aan beide zijden geen plaats meer was. Het was, toeval of niet, ook het voorlopig einde van vele reiservaringen, dichtbij of heel ver weg.
Het is inderdaad niet de bedoeling hier alles uitgebreid neer te schrijven, maar in elk geval ben ik blij verrast en voor mezelf verwonderd dat ik een stukje van de wereld mocht aanschouwen. Sommige driedaagse uitjes met een goede vriend, een citytrip vol cultuur of de verre uitheemse reizen, allemaal waren ze stuk voor stuk de moeite. En wanneer je dan beelden ziet op tv van plaatsen waar jezelf geweest bent, dan ben je soms verwonderd hoe en door wie je daar ooit geraakt bent.
Een persoon, een catalogus, een vriend, een organisatie. Alles zit in één naam weergegeven en in één jaartal, opgeborgen voor ooit zoals nu misschien wanneer ik het boterbriefje overlees.
Lourdes 1980 en 1981 waren de echte instap al was ik toen geëngageerd als brancardier bij de Gentse ziekenbedevaarten. In 1982 jaar werd Praag een openbaring waar ik de penningmeester was van een zangkoor. Amsterdam en Koblenz volgden. Via een krantenknipsel en door iemand die ik in Praag had leren kennen als reisgenoot werd Israël de eerste echt verre bestemming, allemaal zo nieuw. Hierbij vernoem ik in één adem ook Jordanië en een stukje van Egypte met Eilat als blijvende herinnering. Dan werd het tijd voor de steden Wenen in 1984 en Rome in 1985, maar ook Parijs en de oevers aan de Rijn; blijkbaar had ik toen de microbe goed te pakken. En denkt een mens wel eens terug .. Hoe oud/jong was ik toen eigenlijk?! Nog een paar dagen Vielsalm in 1986 als voorbereiding op tweede (toen grote en eerder nog onbekende) reis naar Turkije voor 15 dagen waar ik zeer mooie herinneringen aan overhoud. Er was nog niet het massatoerisme als nu, maar die reis was ook toen wel zeer duur. "Nederland, zo koud, niets te beleven" was het commentaar da ik hoorde wanneer ik "maar" naar Nederland op reis zou gaan in 1987. Ja, men was beter en meer van me gewend blijkbaar, maar de gastvrijheid was me aangenaam en we kennen onze buren echt niet, elk dorpje,elke stad, de fietspaden. Maar, je kan het maar aan de straten kwijt wanner er geen zon is al is genieten op een terras met een extra grote appelpannenkoek even heerlijk.
Nu eens aan de koude gewend trok ik in 1988 voor 8 dagen naar de USSR, waar ik tot op vandaag nog altijd graag zou terugkeren. Een tussenstop te Berdorf in Luxemburg om in datzelfde jaar nog te mogen deelnemen aan het Wereldcongres voor Oud-leerlingen van Don Bosco te Rome, waar ik de slotvoorbede mocht voorlezen voor die duizenden .. Ik voel mijn benen nog trillen. In 1989 was het geld blijkbaar op, enkel een paar dagen Duitsland.
In 1990 verblijf ik samen met een vriend-priester in Joegoslavië waar we dan nog onverwacht op de koffie worden gevraagd door een bisschop ... Of had hij geld nodig?
1991, daar verblijf ik een paar dagen in Vielsalm waar ik nog meer zal terugkomen; gezien zeer laat verlof gaat het deze keer naar rustverlof op Câpe d'Adge, zeer duur en helemaal niet goed.
Maar dan komt de grote uitdaging. Na een intense correspondentie van 17 jaar met een seminarist uit India stap ik het vliegtuig op, richting Bombay om er 21 dagen het land te doorkruisen. Ik zal er nog terugkomen in 1995 en 1998. Sedert de ervaringen in India en de vele contacten ginder ter plaatse en mede door de intense correspondentie van de mensen die ik er leerde kennen, werden bepaalde jaren ingevuld met tegenbezoeken. Eén van de tegenbezoekers, ondertussen studerend te Rome, heeft me dan in 2001 terug naar Rome gebracht voor een zeer intensieve rondleiding, ver buiten de klassiekers.
Engeland, Duitsland, Nederland, en voor een derde maal Lourdes (deze keer als bedevaarder) waren de daaropvolgende "tussendoortjes". Tussendoortjes omdat ze in niets de vergelijking nog kunnen uitstaan met de rijke ervaring, opgedaan in India.
In 2000 kon ik me nog thuis vinden in Marokko voor 8 dagen en in Malta heb ik volop genoten van een luxeverblijf voor 8 dagen in 2002. Dit is dan ook het voorlopig einde van een mooi gevuld agenda, met dankbare herinneringen.