Het is met het geloof zoals met de supportersclub van een voetbalploeg. Toen een tijd geleden Club Roeselare niet zo goed meer scoorde begonnen supporters af te haken. Maar enkele weken later werd er letterlijk gescoord en hoe! De euforie was er en er werd gesproken en geschreven  over deze match. “Heb je dat gezien?” vroeg een toeschouwer aan een supporter toen ze elkaar tegenkwamen bij de beenhouwer.  “Neen, ik heb het niet gezien want ik ga al langer niet meer naar die matchen kijken, waar de verwachtingen toch niet langer worden ingelost”. “Ze kunnen ook eens gewoon veel geluk hebben” werd er nog aan toegevoegd. “Neen”, antwoordde de ander, “het was een prachtprestatie, dat moet je echt gezien hebben, alle fans waren uit hun dak”. Maar de ondertussen ex-supporter kon het niet geloven … Hij had het niet gezien met eigen ogen. Hij was blijven stilstaan bij de laatste match die hij gezien had, maar niet bij de vorderingen de club had gemaakt de voorbije maanden.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zo verging het ook Thomas wanneer Jezus verscheen aan zijn leerlingen en hij er niet bij was. Allen waren vol van het feit dat ze Jezus hadden gezien, zelfs hadden aangeraakt, maar Thomas wilde zien en dan pas geloven. Erger nog, hij had zich in zijn binnenste al lang afgekeerd van die mensen en de leer, hij had afgehaakt; hij was niet langer supporter, want hij bleef draaien in de cirkel omdat hij de veranderingen niet zelf had meegemaakt. 

Datzelfde geldt vandaag voor het kerkbezoek. Mensen hebben op een gegeven moment afgehaakt en wanneer men hoort spreken hoeveel mensen er op de paaswake aanwezig waren, hoe lang het applaus heeft geduurd voor het bijzondere koor dat de diensten heeft opgeluisterd rond en tijdens de Goede Week, dan wil men het niet geloven … omdat men er niet bij was. Men is blijven stilstaan terwijl alles is blijven verder evolueren. Men is blijven steken in wat men toen beleefd heeft en men heeft geen idee meer hoe het er op vandaag aan toe gaat in een eucharistieviering. Het is zoals de supporter van de voetbalclub die heeft afgehaakt en denkt dat alles bij het oude is gebleven en zo niet meer kan zien dat er vernieuwing, verandering is.