‘Hey meneer, hoe is het met u?’ vraag ik voorzichtig. Meneer begint te huilen, hij verzet zich tegen zijn tranen, maar het lukt hem niet ze in te houden.
‘Godverdomme!’ zegt hij, snikkend en met zijn handen voor zijn ogen. Ik ga naast hem zitten op de bedrand. Ik weet niet wat ik moet zeggen, misschien moet ik ook niets zeggen. Het is goed zo, deze emoties mogen er zijn.

|