De blikken van de studenten glijden over je heen alsof je een verkeersbord of een huisgevel bent. Ze zien je letterlijk niet staan. Dit is de stad waar hun volwassen leven begint en ze hebben geen zin in saaie mensen van middelbare leeftijd of ouder die over de stoep schuifelen.
Je soepel voortbewegen, een superslank figuur, een geïmproviseerd leven vol gekke invallen, daar word je hier elke dag uitvoerig mee geconfronteerd. Wie eenmaal werkt en/of een gezinsleven heeft, of hier en daar zijn gewrichten voelt kraken, voelt zich al snel uitgerangeerd.
|