Woensdag laatst wou ik even alle ergernissen van afgelopen dagen van me afrijden, en dus ik met de fiets over en weer naar Dadizle, in totaal zo een25 km. Daar breng ik trouwens groot gebracht, daar maken mijn ouders hun laatste dagen door in het rusthuis. Vader moeder zult ge eren, weet ge wel. Toen eht voor hen tijd was om te gaan eten, een veel te vroeg avondmaal, zegde ik eens een koffie te gaan drinken en dan terug te komen. Uit pure gewoonte de fiets genomen, al kon ik ook te voet zijn gegaan. Gezien ik met alle rompslomp en het slechte weer ik nog niet te Dadizele was voor de jaarlijkse noveen, maar evenzeer om te danken voor de goede aflooop van de verkoop van het huis, en om te danken voor de ouders, dan toch maar even de basiliek binnengelopen. Daarvoor echter mijn fiets geparkeerd aan de inkom van het bedevaarts park 'ROSARIUM'. Na een kaarsje te hebben gebrand, en wetende dat mijn ouders pas om 18.00 u teurg in hun kamer zijn, dan maar een koffie gaan drinken. Terug aan mijn fiets, zie ik dat mijn zadel achterste voor is gedraaid en meteen op de laagste stand is geplaatst. Het was bijna niet mogelijk het zadel terug te plaatse. Maar ergens gewaarschuwd door de stand van het zadel, kijk ik in één van de fietszakken en tot mijn ontsteltenis zie ik dat mijn regenmantel is verdwenen! Ik dus toch terug naar mijn ouders waar ik het hun vertelde, en geloof het of niet, maar mijn vader heeft de moeite genomen naar buiten te komen om op zijn eigen manier het zadel weer zo goed als kon weer op juiste hoogte te plaatsen en vast te zetten. Wat een macht heeft die man nog. Toen ik dan eindelijk kon vertrekken passerde ik nog even de stelplaats voor de fietsen, en dan zag ik een container staan voor inzameling kledij. Ik ben er zeker van dat de gast(en) die mijn fiets een draai gegeven hebben, ook mijn regenmantel in die container gedumpt hebben. En iedereen onder jullie weten wat een regenmantel kost. Maar we zijn Vlamingen en hebben altijd geluk: mijn fiets was toch niet gestolen ....

|