Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Als ik terugkijk op een deel van mijn leven en op de manier waarop ik zelfs blog, of hoe ik in het leven sta, dan denk ik soms dat de kiemen gelegd zijn in de periode waarop ik achttien werd.
Het was het laatste jaar van het middelbaar en in die klas zaten twee richtingen, een wetenschappelijke en een economische. Met één van de jongens had ik weinig tot geen contact, al was hij altijd vriendelijk en beleefd, en volgde hij die andere richting. Daarbij was hij in tegenstelling met mezelf een grote voetballiefhebber. We woonden verder zelfs nog heel ver van elkaar uiteen en beiden waren we op dat moment extern.
Toen op een mooie avond zijn broer, die overal zo graag gezien was, van zijn vakantiejob naar huis reed met zijn bromfiets, is hij op onverklaarbare wijze tegen een muurtje aangebotst en was hij zo goed als op slag dood.
Het merkwaardige van dit alles is wat daarna volgde. Want zoals gezegd, we woonden niet in zelfde dorp en waren hoegenaamd niet close met elkaar. Maar de avond na de feiten kwam de vader naar ons toe met de vraag of ik zijn lessen wou aanvullen ... Nog later kreeg ik alle langspeelplaten bij me thuis, want met het grote verlies van zijn broer, werd geen muziek meer gespeeld. Ik was voordien nooit bij hem thuis geweest, laat staan bij zijn familie. Maar na de begrafenis van zijn broer fietste ik wekelijks op zaterdag naar hem toe. Hij die zelf zo uitbundig was, leek geen vrienden meer te hebben, en had deugd aan mijn gezelschap. I8k was op de duur a.h.w. de vervangende zoon. Het kwam zo ver dat zelfs mijn ouders bij zijn ouders over de vloer kwamen en omgekeerd. Op die zaterdagavonden werd er steevast kaar gespeeld, hij met mij, zijn moeder en de grootmoeder. Hijzelf ging nooit weg voor een fuif, niet eens voor in pint. En zo gingen jaren voorbij; eigenlijk de jaren waarop je anderen leert kennen, waarop je een eerste lief(de) ontmoet. Maar ook voor mij was dit allemaal vanzelfsprekend. De rouw bleef er jaren hangen ...
En dan gebeurt iets waar ik zo blij mee was om hem. Hij had dan toch op één of andere manier een meisje leren kennen waar hij later ook is mee getrouwd. Zelf bleef ik plots verweesd achter. Ik dacht en was er zelfs zeker van dat na al die jaren van gedeelde pijn, ik zijn getuige zou zijn op zijn huwelijk ... Ik heb hem echter nooit meer gezien, noch gehoord, laat staan getuige te zijn geweest. Ik ben er dan ook van overtuigd dat die 'zwarte' jaren een heel grote invloed hebben gehad op wie ik nu ben, want enkel 'serieus' stond in mijn woordenboek, geheel opgeofferd aan hem en zijn familie ... Ondertussen was ik jongvolwassene, hadden vrienden een relatie of gehuwd. Haal dan maar die schade in; want cafébezoek en zo zat er ook niet in. Dus moest ik beginnen met mensen die veel jonger waren ...
Reacties op bericht (1)
12-07-2013
Het leven kan soms heel anders verlopen dan dat men denkt.
12-07-2013 om 23:23
geschreven door Jasmijn2
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Mijn blog is gestart op 3/5/2005 en bestaat vandaag 7327 dagen!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Mijn blog is gestart op 3/5/2005 en bestaat vandaag 7327 dagen!
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
