Omdat een woordenboekdefinitie ontoereikend is om een begrip als racisme te definiëren. Omdat ik niet meer wil geloven dat veelvoudig racisme een mens immuun maakt zoals een vaccin tegen een ziekte. Omdat ik niet meer wil horen dat racisme van alle tijden is en dat hij of zij ermee moet leren leven. Omdat ik racisme een menselijke stem wil geven. Omdat ik hoop dat anderen zich kunnen optrekken aan de herkenbaarheid. Daarom maak ik nu voor mezelf een balans op van wat racisme (voor mij althans) in het echt is. Voel je vrij om het lijstje aan te vullen. Stilletjes in je eigen hart, of openlijk naar de wereld, want ja, het mag.

Racisme is in je mens-zijn geraakt worden
en dan denken of te horen krijgen dat het wel niet zo bedoeld zal zijn.

Racisme is het etiket ‘slachtofferrol’ opgeplakt krijgen,
zelfs wanneer je gewoon slachtoffer bent.

Racisme is twee keer nadenken voor je het benoemt
omdat je bang bent niet gehoord te worden.

Racisme is op de speelplaats van je 8-jarige medeleerlingen te horen krijgen dat je naar je eigen land moet terugkeren,
niet begrijpend wat dat betekent.

Racisme is je die voorvallen als twintiger heel duidelijk herinneren
en nu pas beseffen hoe erg die woorden wel niet waren.

Racisme is geconfronteerd worden met je afkomst en geloof
wanneer je eens een oplopende discussie hebt.