Beminnen hoe doe je dat? stap drie.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In het echte leven en het groeien naar elkaar toe in liefde zijn deze stappen natuurlijk niet zo theoretisch vastgelegd, maar toch is er één van beiden die voelt dat er meer dan chemie in de lucht hangt, ook al is liefde op eerste zicht het mooiste wat je kan overkomen. Maar tot nu heb je de stap naar de ander gezet,heb je naar hem gekeken, geluisterd, bevestigd, aanvaardt ook al was het soms lastig en begon je te ondervinden dat er ook dingen zijn die je zult moeten meenemen wanneer je verder samen wit gaan. Maar een prille liefde staat dan ook veel toe. De derde en laatste stap is dan ook de vaststelling dat de ander naar mij kijkt, dat hij of zij blij is in onze nabijheid te vertoeven, ons hart verwarmt; en daar staat nooit een leeftijd op. Maar dit te aanvaarden is niet altijd eenvoudig, want we moeten dan ook onze eigen afscherming laten vallen. Is het bij die derde stap precies niet dat het zo moeilijk lukt, vraag ik me dan af, zowel tussen jongeren, jongvolwassenen als bij ouderen? Heel zeker wanneer je al een eigen leven heb opgebouwd, boompje, huisje, tuintje. Maar die muren slopen, die afscherming durven laten vallen is wel een voorwaarde om de eenzaamheid te milderen om zo echt te mogen thuis komen bij de ander, een leven lang.
Drie stappen, drie aspecten over: loskomen van onszelf over kijken naar de ander, tot de vaststelling komen dat de ander ons verwacht. Deze stappen lopen soms door elkaar of worden in andere volgorde gezet, maar elk der stappen moet opnieuw worden gezet.
Had ik het in deze poging nu over de liefde onder de mensen? Misschien en ook heel zeker; of zoals deze blog ook geïnspireerd over de liefde tot God? Over allebei, want het ene sluit het ander in. Er is maar één liefde: God is liefde. God heeft ons eerst bemind, schrijft Paulus.
Petrus bemint ge mij? Heer, Gij weet dat ik U bemin.
Mooi en goed om zo de Goede Week te starten.
|