AANWEZIGHEID. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hebt u iets gemist in vorige overwegingen rond aanwezig-zijn? Ja, dat hebt u inderdaad en terecht! Want een luisterend oor mogen en kunnen bieden, een ander op verhaal laten komen, zichzelf mogen zijn met zichzelf en bij de ander kan dan wel van veel geduld en medemenselijkheid getuigen, van geloven en vertrouwen dat het wel allemaal weer ergens goed komt, toch zal deze mooie grondhouding die we al eerder sociale liefde noemden maar zijn blijvende kracht halen indien die het alledaagse overstijgt; anders houdt deze solidariteit niet stand, hoe goed ze ook was bedoeld en met wat voor een enthousiasme je er ook voor bent gegaan. De sociale liefde kan maar gedragen worden door die innerlijke AANWEZIGHEID die voortkomt uit een blijvend geloven in Diegene die naast me loopt en nederig mee zoekt en blijft luisteren, de Heer zelf. Slechts door die spirituele kracht van het diep en echt geloven en vertrouwvol volharden in ons nabijzijn wordt deze taak een lichtheid. Enkel in het gebed zullen wij de energie vinden verder en nog betrokkener aanwezig te zijn. Uiteindelijk is wat wij doen vrucht van ons gebed, en niet omgekeerd. Het is met een christelijke grondhouding dat we naar elkaar kunnen toegaan, en dat maakt het verschil met de sociale liefde, want wij mogen ondanks alles terugvallen op de Heer, in blijvend vertrouwen, want God kan niet alles; Hij kan alléén maar barmhartig zijn, keer op keer!
Ja, vrienden, deze dimensie hebt u gemist in vorige bijdragen. Bidden is soms niets méér dan het kijken naar zoals ik graag kijk naar het bruin houten beeld van de Lieve Vrouwe. Ik hou van de manier waarop de plooien van haar kleed vallen, zo natuurlijk, en de tedere schuine stand van haar hoofd, alsof ze niet allen mijn gedachten kent, maar ze ook stilzwijgend goedkeurt. Dat dit Licht je mag begeleiden wanneer je probeert menselijk gelovig aanwezig te zijn!
|