...

Alberto Caeiro Eu nunca guardei rebanhos Mas é como se os guardasse. Minha alma é como um pastor, Conhece o vento e o sol E anda pela mão das Estações A seguir e a olhar. Toda a paz da Natureza sem gente Vem sentar-se a meu lado. Mas eu fico triste como um pôr do sol Para a nossa imaginação, Quando esfria no fundo da planície E se sente a noite entrada Como uma borboleta pela janela. Nooit Bewaakte ik kuddes Maar het is alsof ik het altijd deed Mijn innerlijke is als dat van een herder ´t is vertrouwt met de wind en de zon en loopt aan de hand van de seizoenen volgend en kijkend Al die vredige natuur zonder mensen kom aan mijn zij  zitten    ik ben  wel triest zoals een ondergaande zon in onze verbeelding wanneer het frisser wordt , ginds ver ,op de  uitgestrekt vlaktes en men zoals een rustende vlinder tegen het raam ,de sluipende kilte van de nacht voelt .   :-8):-8):-8)spijtig genoeg ben ik geen dichter en is de vertaling dan ook geen poetische benadering van dit gedicht  , gelukkig zijn er maar enkelen die zich er aan zouden storen .

17-09-2014 om 07:41 geschreven door gita

17-09-2014 om 07:33 geschreven door meeuw

De zon schijnt en kinderen spelen op straat
drukte in wat winkels en op het plein
en ik hoorde hen zeggen tegen elkaar
het wordt vandaag weer een mooie dag

17-09-2014 om 06:07 geschreven door Martine

Wij hebben geen hartje van zilver
of een hartje van goud.
Maar wel een hartje dat van
onze blogvrienden houdt.
Lieve groetjes van Freddy en Patty
en een dikke knuffel van onze vier rakkertjes

17-09-2014 om 03:13 geschreven door Patty en Freddy

 
Een goede daad gaat nooit verloren.
Wie zaait , oogst vriendschap.
Wie vriendelijkheid plant,
verzamelt liefde

17-09-2014 om 00:36 geschreven door Diana