Welkom op mijn blog! Ik ben Georgie (°1952), en woon samen met mijn man John en hond Yuna (Golden Retriever °1999) in Brasschaat, groene gemeente nabij Antwerpen. We hebben 2 dochters, Eva (°12/1977) en Ellen (°10/1980), die al heel lang het huis uit zijn... Het grootste deel van onze vrije tijd gaat naar de tuin - een grote tuin met vrij veel onderhoud, maar hij is sedert we hier wonen (1993), door onze zorgen uitgegroeid van een met bramen overwoekerde woestenij tot een gezellige groene oase waar het een lust is om te vertoeven, niet alleen voor ons, maar ook voor de vogels, bijen en hommels, vlinders, kikkers en padden, libellen, enz. Onnodig dus te vragen wat onze hobby is! Behalve het tuinieren op zich, lees ik ook graag en sedert we met de aanleg van de tuin begonnen, gaat het leesvoer dat ik verslind heel vaak over tuinen, tuinontwerp, borders, en allerlei planten... Ik hoop dat jullie iets zullen hebben aan de informatie over en foto's van de planten in onze tuin, die ik hier op mijn blog zet. We tuinieren wel op vrij arme, droge, zandgrond; hou daar dus rekening mee als ik mijn ervaringen vertel. Ik ben enkele jaren geleden met dit blog gestart en heb een soort onderverdeling gemaakt: ROZEN, VASTE PLANTEN, BOMEN, HEESTERS, VARENS, GRASSEN, KLIMPLANTEN ... Reacties welkom! Vele tuingroeten!
Hier zijn John en Yuna aan de barbeque !
Behalve van tuinieren, van lezen, fotografie, gym, hou ik ook van mooie stillevens op het terras en in de tuin, en van bloemschikken...
Hierboven stilleven aan de linkerkant van het terras, voor de keuken, met een vogel van berkentakken die ik op een staaf van betonijzer tussen de beplanting geprikt heb. In de verte zie je rechts de teak bank met daarachter de taxus ruggen.
Na een herfstindruk, nu ook de winterprik...
TUIN - PLANTEN - FOTO'S
Planten in onze tuin, met foto's en wat uitleg... Indien gewenst, kan je in de linkerkolom zoeken naar een bepaalde plant of plantengroep...
De laatste heesters van mijn lijst... En Weigelia's zijn heel makkelijke heesters met een overdadige bloei in mei. De lichtroze Weigelia vind ik niet zo fantastisch van kleur - nogal snoepjesroze, niet denderend - maar is persoonlijk hoor. Maar de donkere vind ik wel heel mooi - ook heel mooi te combineren !
Heel wat soorten Viburnum ! En er zouden zelfs nog enkele bij kunnen... Mijn favoriet om naar de bloemtakken te kijken in mei : plicatum 'Mariesii' ! Schitterend. Ik vind het elk jaar zo spijtig als het weer voorbij is... Toemaatje in de herfst is de bladverkleuring. Favoriet voor de geur van de bloemen : x carlcephalum - heerlijke geur die ver draagt ! Favoriet voor het wintergroene blad, de lange bloei in de winter + bessen (als men na de bloei niet snoeit natuurlijk) : tinus. Wordt hoog. Altijd mooi (hier op foto). Favoriet voor het bloemschikken met bessen : davidii - staalblauwe stevige trossen ! Ook groenblijvend, maar laag. Aan plicatum 'Mariesii' knip ik niet voor het bloemschikken - zou zonde zijn van de prachtige horizontale takken, maar voor de rest allemaal heel bruikbaar in boeketten of bloemstukken... Opulus 'Roseum' heeft van die leuke ronde witte iets hangende sneeuwballen, en in de herfst mooie herfstverkleuring, maar evenals de gewone opulus, wel heel wat last van luizen en rupsjes - het blad wordt tegen het einde van de bloei en kort erna sterk aangetast - spijtig. Later krijgt de struik wel nieuw blad, maar sommige tuinliefhebbers bannen de opulus om die reden toch uit hun tuin. Bij mij mogen ze nog wat blijven ! Sargentii 'Onondaga' heeft er ook last van - deze struik is sterk opgaand - wel mooie bloemen.
Teucrium (Gamander) : Teucriums zijn bijenplanten. Eerder bij de vaste planten heb ik het al gehad over Teucrium hyrcanicum, een mooie vaste plant en lange bloeier, nog te weinig gebruikt. Zo is het ook met dit kleine halfheestertje Teucrium x lucidrys met klein donkergroen blinkend blad. Je kan het in het voorjaar een klein beetje snoeien om in vorm te houden en in de zomer bloeit hij met kleine lavendelroze bloempjes. Als synoniem van T. x lucidrys wordt opgegeven T. chamaedrys. Nochtans vind ik als info dat x lucidrys wat rechterop groeit dan chamaedrys en ook iets meer zilverig bladje heeft. Als ik mijn plantje bekijk begin ik dan te denken dat ik eigenlijk chamaedrys in de tuin heb in plaats van x lycidrys... Maar wie geeft daar wat om hé... Het is wel zo dat ik al meermaals ondervonden heb dat wanneer je iets op een kwekerij koopt, het soms achteraf niet die juiste plant is, ofwel een andere hybr. of cultivar, andere kleur, of wat ik anderhalf jaar geleden ook heb voorgehad : een gele roos geleverd krijgen in plaats van een lavendelroze ! Maar je koopt in het najaar, na de bloei, je plant, en pas het jaar daarna merk je het ! Zo gaat het meermaals en dan ben je weer achteruit met de mooie combinatie die je in gedachten had... Maar in het geval van deze Teucrium heeft het géén belang. Voor vooraan in de border. Je kan er ook een mini-haagje mee maken. Voilà, dat is de enige T-(half)heester in onze tuin...
Vele decoratieve heesters... Hierbij een foto van Sarcococca hookeriana var. humilis. Sarcococca wordt in het Nederlands wel 'Vleesbes' genoemd. Na de bloei volgen er inderdaad bessen die eerst groen zijn en daarna zwart kleuren. Sarcococca zou ik niet willen missen in mijn tuin. Het is een laag dik groenblijvend heestertje met glanzend donkergroen blad. We hebben er twee haagjes van, niet zo ver van het terras, langs weerszijden van onze teak bank. De bloei valt wanneer er juist vrij weinig te beleven valt, nl. van januari tot maart. Het zijn kleine weinig zeggende witte bloempjes, maar de geur... ! Het is een intense lekkere geur die zich tot ver verspreidt, en dat in die periode, dat is zeker meer dan welkom. Alleen al voor die geur zou je op een grijze winterdag toch eens even door je tuin gaan. Sarcococca is van de familie van de Buxaceae. Snoeien doe je deze Sarco enkel als je het echt nodig vindt. Kort na de bloei is het eigenlijk wat zonde omdat je dan geen bessen meer krijgt. Maar heel laat op het seizoen is ook niet goed omdat er dan soms niet genoeg hergroei volgt voor de volgende bloei. Als je maar een exemplaar - of enkele - hebt staan, dan kan je ze dus best rustig hun gang laten gaan, tot ongeveer een 50 cm hoog. Als je de bessen laat rijpen, zaaien ze zich ook lichtjes uit. Je moet wel lang wachten vooraleer je een kleine (traaggroeiende) nakomeling hebt, maar dat is het wel waard. Verdere uitleg later ! Groetjes !
Hierbij een foto van de alombekende en makkelijke Ribes sanguineum. Dit is een struik waarmee we vroeger als beginnende tuinier zowat eerst kennis maakten, samen met de Rhodo, Azalea, Hortensia, Forsythia - bij ons althans. Allemaal makkelijke planten en leuke bloei. Ik heb deze Ribes nog altijd, hoewel hij in vele tuinen al lang verdwenen is. Hij staat niet meteen in het zicht, maar hij mag blijven, want ik gebruik hem tijdens de bloei om enkele takken in een vaas te zetten (hij kan goed tegen snoei), en later op het seizoen knip ik ervan omdat het blad mooi combineert in boeketten en bloemstukken, vooral in het najaar, samen met bessen enz. Mag in volle zon of halfschaduw. De Rhodo's zijn de eerste heesters die we in onze tuin aangeplant hebben, als afscheiding tussen ons en onze buur; voornamelijk de ponticum, toen omdat het eerst en vooral goedkoop was, maar ook zeker omdat hij redelijk vlug groeit. Om er toch een ander kleurtje bij te voegen, kochten we twee groepjes van drie rozerode, nl. 'Diana Van Herzeele' en 'Germania'. Ondertussen is blijkbaar 'Diana' niet meer zo verspreid, en ik vermoed dat het ook deze is waarvan er bij ons niet veel meer is overgebleven. Ik heb ze zelf nooit uit elkaar kunnen houden en nu weet ik niet meer of we nog 'Germania' of 'Diana' hebben, maar aan de foto's van 'Germania' op het net te zien, denk ik deze laatste dus. Het zijn niet bepaald mijn lievelingen. Veel mooier vind ik de achteraf aangeschafte 'Cunningham's White'. Lichtroze knop die wit openbloeit, met een vage roze schijn en met okergele vlekken in het hart. Op deze bloemen zit ik wél ieder jaar te wachten. Rhodo's doen het goed in halfschaduw; ook in zon, maar dan moet de bodem vochtig genoeg zijn. De eerste paar jaar na aankoop van een kleine Rhodo, bij voorkeur de bloemknoppen uitnijpen ten voordele van een compacte groei van de plant. Later ook na de bloei onmiddellijk de uitgebloeide bloemen voorzichtig uitbreken, zodat ze niet in zaad komen - dit ook weer ten voordele van de groei - opgepast dus voor de nieuwe kleine scheutjes die zich al vlug vormen naast de uitgebloeide bloemen. Als je voor de bloei zwarte knoppen opmerkt, deze verwijderen en afvoeren, niet naar de composthoop, maar weg.
De enige M-struik in onze tuin is de Mahonie. Een heel gemakkelijke struik, die je niet meteen combineert in een mooie vaste plantenborder, maar die op de geschikte plaats wel zijn nut kan hebben. Hulstachtig blad, geurende gele bloemen en daarna blauwe bessen - een aantal kwaliteiten dus. Niet iedereen is er totaal weg van, maar ik heb er meerdere van in een struikenborder met verschillende soorten witbloeiende Spiraea, lage laurier en Hypericum, en middenin dat vlak, een geelbladige boom, de Robinia pseudoacacia 'Frisia'. Komt wel mooi uit. Daarnaast staat dan nog een haag van rode beuk. Hij verdraagt goed snoei. Tegen de Kerst gebruik ik takken van de Mahonia ook vaak om te bloemschikken. Die geven onmiddellijk een prima structuur in grote bloemstukken.
Klik een plantennaam aan om de bijhorende foto en uitleg te zien ! Als je dan op de foto klikt, kan je ze nog uitvergroot bekijken (althans de meeste van de rozen). Sluit het fotoscherm; keer daarna terug naar dit blog door bovenaan links op "Vorige" te klikken.
En zo begon het allemaal in de winter van 1992-93, toen het huis nog niet af was, en de tuin een ravage van gevelde dode of beschadigde bomen, uitgestoken wilde bramen, stenen en onkruid... De voorkant van het huis ligt aan de westkant, na een lange slingerende oprit (we wonen op een 'achtergrond'). Aan de noord-/noordoostkant staat een hele lange rij Canada-populieren van het pand naast ons, die ervoor zorgen dat we op het stuk grond achter het huis, naast de populieren, bijna niets vlot kunnen laten groeien. De bomen nemen al het vocht en voedsel uit de bodem op. De wortels lopen tot heel ver in onze tuin.
De zuidkant van het huis, waar links voor de erker aan de zitplaats de buxusvierkanten komen met rozen en lavendel; achter de dubbele deur ligt de eetplaats en rechts ernaast de keuken - daarvoor komt het terras.
...en de achtertuin toen... gezien vanuit de boomgaard, waar nu o.a. de serre staat...
...en het opmeten van de voortuin, waar de buxusvierkanten zouden komen met de Sneeuwwitje-rozen en de bolcatalpa's...
Ook het opmeten en aanplanten van de buxusvierkanten aan het zuidterras naast de erker...
Als je vanuit de eetplaats naast de erker over het zuidterras recht vooruit ziet, kijk je recht op deze bank. In het allerbegin hadden we achteraan bamboe geplant, om een vlugge afscheiding van de buren te geven, maar die Fargesia murielae (toen nog Sinarundinaria m.) ging dood in het jaar dat hij over heel Europa in bloei kwam... Het jaar erna hebben we nieuwe aanplantingen gedaan, dit keer dichtgroeiende laurier, en dat is wel gelukt. Van de bamboe hebben we wel her en der piepkleine zaailingen teruggevonden, die we op een wachtbed hebben uitgeplant, en waarvan we nu opnieuw elders in de tuin kunnen genieten...
Zoals hierboven, zo zag het zuidterras er na een jaar uit...
Als je je dan omdraait, met je rug naar het huis, dan kijk je recht op de teak bank met erachter toen nog de bamboe... ...hoeveel het ondertussen veranderd is, laat ik jullie later zien.
Naast het zuidterras, voor de erker, een jaar na aanplanting, buxus, taxus, rozen en lavendel... en onkruid tussen de paden die toen nog niet met dolomiet aangelegd waren !
De voorgevel aan de westkant, toen nog zonder klimplanten tegen de gevel...
Vanuit het slaapkamerraam kan je de toen nog mini-bolcatalpa's zien,de Sneeuwwitjes en de toen nog onafgewerkte weg, die je komt opgereden vanaf een toegangsweg links, naar de parking rechts.
We hadden wel enkele jaren de zuidtuin verder aangelegd en de vijver, vooraleer we aan de overkant van de lange oprit, een gemengde rozenborder begonnen vorm te geven...
Op de foto hieronder (aanklikken) zie je ons "domein". Bovenaan is de Noordkant. Linksonder kom je opgereden langs een rechte toegangsweg naar onze achtergrond. Rechtsboven valt een schuin stuk weg, midden in het groen (dit zijn de Canadapopulieren die zorgen voor de droogte aan die kant van de tuin...) en rechtsonder valt ook een klein hoekje weg. Links naast de oprit zijn we nu weer heel wat aanpassingen aan 't uitwerken. Je ziet duidelijk de buxusvierkanten : die met de Sneeuwwitjes bovenaan juist onder de parking, met dubbele rij Bolcatalpa's en die onderaan bij de erker en het Zuidterras. Rechts naast het huis loopt de petanquebaan, dan een weggetje naar de wildere "boomgaard" met serre. De vijver ligt onder de petanquebaan, als je goed kijkt, zie je het ronde houten terras onder de schaduw van de berk uitkomen. De teak bank met dubbele boog taxus erachter bevindt zich helemaal onderaan in het midden, recht tegenover het terras, hier onzichtbaar door het groen van de bomen eromheen.
Hieronder het grondplan - klik het aan, dan zie je het horizontaal, in dezelfde richting als de luchtfoto. De inplanting van het huis ligt juist links boven de O van OPP. in de hoek van de stippellijn.
