Welkom op mijn blog! Ik ben Georgie (°1952), en woon samen met mijn man John en hond Yuna (Golden Retriever °1999) in Brasschaat, groene gemeente nabij Antwerpen. We hebben 2 dochters, Eva (°12/1977) en Ellen (°10/1980), die al heel lang het huis uit zijn... Het grootste deel van onze vrije tijd gaat naar de tuin - een grote tuin met vrij veel onderhoud, maar hij is sedert we hier wonen (1993), door onze zorgen uitgegroeid van een met bramen overwoekerde woestenij tot een gezellige groene oase waar het een lust is om te vertoeven, niet alleen voor ons, maar ook voor de vogels, bijen en hommels, vlinders, kikkers en padden, libellen, enz. Onnodig dus te vragen wat onze hobby is! Behalve het tuinieren op zich, lees ik ook graag en sedert we met de aanleg van de tuin begonnen, gaat het leesvoer dat ik verslind heel vaak over tuinen, tuinontwerp, borders, en allerlei planten... Ik hoop dat jullie iets zullen hebben aan de informatie over en foto's van de planten in onze tuin, die ik hier op mijn blog zet. We tuinieren wel op vrij arme, droge, zandgrond; hou daar dus rekening mee als ik mijn ervaringen vertel. Ik ben enkele jaren geleden met dit blog gestart en heb een soort onderverdeling gemaakt: ROZEN, VASTE PLANTEN, BOMEN, HEESTERS, VARENS, GRASSEN, KLIMPLANTEN ... Reacties welkom! Vele tuingroeten!
Hier zijn John en Yuna aan de barbeque !
Behalve van tuinieren, van lezen, fotografie, gym, hou ik ook van mooie stillevens op het terras en in de tuin, en van bloemschikken...
Hierboven stilleven aan de linkerkant van het terras, voor de keuken, met een vogel van berkentakken die ik op een staaf van betonijzer tussen de beplanting geprikt heb. In de verte zie je rechts de teak bank met daarachter de taxus ruggen.
Na een herfstindruk, nu ook de winterprik...
TUIN - PLANTEN - FOTO'S
Planten in onze tuin, met foto's en wat uitleg... Indien gewenst, kan je in de linkerkolom zoeken naar een bepaalde plant of plantengroep...
Phlox of Vlambloem, geurende zomerbloeier... Graag zon/halfschaduw, wat kalk, vruchtbare bodem, niet al te droog, regelmatig scheuren (zeker nodig wanneer het midden van de plant minder gaat bloeien => werp het oudste middenstuk weg en herplant alleen de buitenste jongere delen). De oervorm van de paniculata heeft kleinere bloempjes dan de cultivars, maar is een sterke, makkelijke plant en leuk als het iets discreter moet zijn dan sommige duidelijk aanwezige maxi-bollen. Er zijn zovele mooie cultivars, bijv. ook de lavendelkleurige die ikzelf (nog) niet heb... kleuren en smaken verschillen, felgekleurde, zachtgekleurde, witte, effen of met een duidelijk verschillend oog, voor ieder wat wils ! 'Anne' (selectie van Jan Spruyt en genoemd naar zijn echtgenote) en 'White Admiral' zijn wit, maar heel verschillend : Anne is wit met een heel zachtroze oog, soms een iets roze schijn; White Admiral is echt wit, het oog soms iets naar het roomgele toe; dus als je moet combineren met andere kleuren in de border, kan je daar rekening mee houden. De zachtroze 'Rosa Pastell' vind ikzelf heel mooi. 'Blue Paradise' is iets moeilijker te combineren : deze phlox heeft een eigenaardige eigenschap : bij koud of donker weer, en van 's avonds tot 's ochtends vroeg, is de kleur donkerblauw, maar bij warm zonnig weer is diezelfde kleur veranderd in een warm roodpaars ! Ik had een geel-blauwe border en aangezien deze phlox doorgaat voor een echte blauwe, had ik hem daarin geplaatst, maar : totale mislukking met het gele van de naburige planten. Verhuizen dan maar... Wel leuk als je zulke eigenschappen van tevoren weet, zodat je onnodig verplanten kan voorkomen. Op de foto zie je P. 'Anne' hier wat rozer dan wanneer je ze vers open in de border ziet, maar als je erop klikt, dan verschijnt een close-up van 'Blue Paradise' in blauwe gedaante, terwijl de foto die bij de naam in de lijst hoort, de roodpaarse gedaante voorstelt...
Petasites of Groothoefblad is een grote bladplant, mooi aan vijver of gracht, maar die wel kan woekeren. Wij hebben hem in de grond omringd met een rhizomendoek om hem in te dijken. Toen we met deze tuin startten vonden we het Groothoefblad wel mooi, maar uiteindelijk zijn betere alternatieven de Darmera peltata of als je nog grotere wilt gaan, de Gunnera. Het blad van Darmera blijft ook langer mooi en verkleurt mooi in de herfst, wat je niet hebt bij Petasites. Phlomis is een sterke vroegzomerbloeier. P. russeliana is roomgeel. P. tuberosa is lila en P.t. 'Amazone' is lichtroze. Ze gedijen makkelijk in zon en kunnen tegen droge bodem. P. russeliana breidt vlug uit, het grijsgroen laagblijvend groot blad en de sterke wortels zorgen er na korte tijd al voor dat er geen onkruid meer doorheen komt. P. tuberosa is veel trager (het vermenigvuldigen bij ons laat op zich wachten). Ik ga hem nu verplanten en in volle zon zetten om te kijken wat dat geeft (tot nu toe stond hij in zon/halfschaduw). Phlox divaricata en douglasii zijn lage vroegbloeiende phloxjes die het ook heel goed doen in een rotstuin. In ieder geval moeten ze in goed gedraineerde bodem. Heel mooi en geurend, maar bij ons verdwijnen ze nog al eens in een strenge winter, bijv. met vocht en vlak daarop vries. We zullen ze eens beter moeten beschermen... Phlox maculata is een hogere phlox. Het verschil tussen de maculata's en de paniculata's is de vorm van de bloemtros, die bij maculata langwerpig is en bij paniculata ronder. Maculata bloeit ook wat eerder. Bij ons doen de paniculata's het veel beter. (Op de foto hierboven alvast een voorproefje van Phlox p. 'Rosa Pastel'). Maar daarover verder volgende keer... Phloxen zijn voor mij in ieder geval onmisbaar in de border, alleen al de heerlijke geur en de mooie kleuren... Veel groetjes !
Hier gaat het over de plant die vroeger Polygonum genoemd werd, of Duizendknoop. Op bijgaande foto zie je de 'Red Dragon', die wel overwegend rood in het blad heeft, maar een witte bloem geeft; als je de foto aanklikt, dan verschijnt het blad van de 'Painter's Palette' (die in plaats van Persicaria vroeger Tovara heette). Als je de naam van de 'Painter's Palette' aanklikt, dan verschijnt de foto van een heel kleine plant, en in werkelijkheid is hij groter, en ook het blad is niet erg representatief. De donkere V op het blad is er inderdaad wel, maar de rijke kleurenschakering lijkt meer op die van de foto die verschijnt als je de 'Red Dragon'-foto hierboven aanklikt, dus meer crème in het blad. Heel decoratief, zeker in halfschaduw. Laat in de herfst geeft 'Painter's Palette' een heel fijn donkerrood bloemaartje, ongeveer als 'Lance Corporal'. Al deze Persicaria's vind ik de moeite, minder wel de bistorta 'Superba', die nogal woekert en na een tijd minder bloem geeft (althans bij ons, maar zal ook wel weer door de droogte komen). Echte toppers zijn naar mijn mening de P. amplexicaulissen ! Zo'n ongelooflijk lange (van eind juli/augustus tot midden november) mooie uitbundige bloei, zonder dat je moet steunen of er ook maar iets aan doen. Pas als de vorst toeslaat, dan zakken ze als een pudding in elkaar... De gewone amplexicaulis hangt een beetje over, vormt eigenlijk een wat ronde plant, terwijl de amplexicaulis 'Rosea' meer hoger rechtop blijft. 'Rosea' breidt ook minder vlug uit. Zon of halfschaduw is OK en geen al te droge bodem. Verder makkelijk, niets veeleisend. P. polymorpha is een schitterende structuurgevende plant voor de achtergrond van de border. Onderaan heb je een plant van ongeveer een 45-50 cm doormeter, maar bovenaan met de crèmewitte bloeiaren kom je uit op ongeveer een anderhalve meter doormeter... De moeite ! Groetjes !
Om ter mooiste papavers ! Onder al die schitterende papavers heb je de wilde, de eenjarige, enkele of dik gevulde, maar hier heb ik enkel de vaste papavers in mijn tuin vermeld. Op een plekje in de zon kan je hier prachtige vroegzomercombinaties mee maken. Wat zeg ik ? Vroegzomer ? Ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt, maar de 'Khedive' die ik pas dit voorjaar heb aangeplant, bloeit op dit ogenblik - nota bene tweede helft oktober - voor een tweede maal !! Een dubbele bloem met een zachte abrikooskleur, wat groter en iets langer bloeiend dan de zachtroze enkele 'Karine'. 'Patty's Plum' heeft een zeer speciale pruimenkleur en de porceleinwitte 'Perry's White' met het prachtige donkere hart was de allereerste vaste oosterse papaver die ik aanschafte. Hierboven op de foto zie je 'Perry's White' in onze tuin. Alle doen ze het heel goed bij ons. Een kalkgift in het najaar zal hen ten goede komen (hoewel het er bij ons vaak niet van komt). Een papaver zet je best niet in al te grote groepen, aangezien het blad na de bloei afsterft, om in het najaar opnieuw fris op te komen. Zorg er dus voor dat je er wat later opkomende en later bloeiende planten voor, tussen en rond plaatst, zodat er geen gaten in de border vallen. Herfstanemonen en asters doen bij mij de truk. In die witte border staan in de buurt verder nog witgerande Hosta, Echinacea, Monarda, Astrantia, Galega, Phlox, achter een rand van Geranium sanguineum, Calamintha nepeta, allemaal witte cultivars... Als je papaver na jaren minder zou beginnen bloeien, moet je ze niet gewoon scheuren zoals zovele andere vaste planten. Ze hebben nl. een diepe penwortel die zich moeilijk laat verplanten. Om de bloei op te frissen is het vaak voldoende om met een scherpe spade enkele keren diep in het hart van de plant te steken als stimulans. Wil je ze toch vermeerderen, steek dan een stukje uit en maak wortelstekken... Deze week is het pas écht herfst geworden, niet ? Nu merk je 't dan toch aan de veelzijdige bladverkleuringen, aan de geur van vallend blad, aan de noten enz. Spijtig genoeg ook een beetje aan de wind en de regen, maar wat regen kan onze droge zandgrond best gebruiken, en de temperaturen zitten nog steeds goed mee. Nog een korte tijd genieten van alle geuren en kleuren, vooraleer de winter de bomen en wat nog allemaal kaal achterlaat tot de volgende lente. Dan resten ons enkel nog de rotsen in de branding, de structuurgevende groenblijvers, die dan pas het allerbest tot hun recht komen, alsof ze willen zeggen : hier, kijk ons nu ! Nog veel gezelligheid ! Groetjes !
Vaste planten waarvan de naam begint met een P, daar heb ik er heel wat van ! De opsomming ervan met het bijhorend commentaar, zal dus heel wat tijd in beslag nemen en zal dan ook in afleveringen gebeuren ! Ik begin hier alvast met Pachysandra, een lage bladhoudende bodembedekker voor de (half)schaduw in niet al te droge bodem. Niet echt heel speciaal, het plantje laat me tamelijk koud, maar is op sommige plaatsen wel heel geschikt, al was het maar om het onkruid tegen te gaan. Paeonia ! Dat is heel andere koek ! Ik heb alleen de kruidpioenen (vaste planten - officinalis of lactiflora) in mijn tuin, geen boom- of houtpioenen (struiken - suffruticosa..). Niet omdat ik niet van struikpioenen hou, er zijn er schitterend mooie, maar omdat mijn beginervaring ermee niet zo is meegevallen. Ik heb er vroeger wel eens gekocht (en ze zijn niet goedkoop), maar het duurde enkele jaren vooraleer ik een bloem had (wel prachtig), en de groei van de struik bleef beneden peil, en daarna ging hij dood ! Ik heb nochtans elders al prachtige exemplaren gezien, meestal ongeveer 1 à 1,5 m in het rond, met grote indrukwekkend mooie bloemen - elders... Je moet wel wat geduld hebben voor het zover is. Misschien begin ik er nog wel eens aan - mooi geschikte plek uitkiezen.. Maar ondertussen had ik al meer succes van in het begin met de kruidpioenen. Die maken na enige tijd een mooie pol, geven prachtige bloemen, waarvan sommige geurende snijbloemen, en dan nog een mooie herfstkleur. Struikpioenen plant je diep, maar het is belangrijk voor de toekomstige bloei om kruidpioenen ondiep te planten. Pioenen houden van zon en een vruchtbare bodem. Verzorg ze goed en dan kunnen ze vele jaren op dezelfde plaats blijven staan, anders dan andere vaste planten, die je dikwijls om de 3-4 jaar moet scheuren. Als je ze ooit toch zou moeten verplanten, bijv. omdat je ze een andere plaats wilt toebedelen, scheur ze dan zeker alvorens opnieuw te planten, en doe het in het vroege najaar - nu is nog een prima tijd. Snij ze voorzichtig in stukken (zie dat aan elk stuk een vijftal ogen zichtbaar zijn) en laat de snijvlakken goed drogen aan de lucht om botritis te voorkomen, een schimmel waarvan pioenen nogal eens last kunnen hebben. Plant ze daarna apart opnieuw in. Scheur je ze niet bij het verplanten, dan zal de bloei op de nieuwe plaats lang op zich laten wachten. Gescheurde verplante pioenen krijgen een nieuwe stimulans om goed te gaan groeien en bloeien. Ondanks hun vrij korte bloei, hoofdzakelijk in mei-juni, zijn ze toch zeker de moeite waard - er zijn echte hebbedingetjes bij ! Heb je wat meer plaats dan voor slechts één pioen, kies dan verschillende bloeiperiodes uit : er zijn er die heel vroeg bloeien, andere middelvroeg, nog andere laat. Raadpleeg eens de pioenenwebsite die ik bij mijn favorieten opgegeven heb, je bent er zo weg van ! Prachtig kijk- en leesvoer. Er zijn pioenen met tot de verbeelding sprekende namen, zoals Chiffon Parfait, Nymphe, Shirley Temple, Sarah Bernhardt... Op websites van verschillende kwekers vind je niet altijd de pioen die je zoekt met de geschikte foto of uitleg, maar op deze wel hoor. Alleen kon ik niet rechtstreeks de juiste pioenpagina combineren met een van mijn pioennamen omdat je enkel hun hoofdpagina kan linken. Klik maar eens op de foto van Paeonia 'Catharina Fontyn' bij dit bericht, dan kan je gelijk eens kennismaken met deze meertalige website. Je wilt toch wel eens wat andere en grotere foto's bekijken dan alleen dit kleine fotootje hierbij zeker ? Wel dan, linksboven in de Paeonia-website kan je een van de rode hoofdletters uit het verticale A tot Z lijstje aanklikken, dat je bij de eerste letter van de gezochte pioen brengt. Daarna klik je de tweede letter aan in het verticale a tot z lijstje naast de rode lijst, en je bent vertrokken ! Veel plezier met je ontdekkingen ! Eigenlijk geef ik jullie nog graag een bijkomende tip : ik heb heel veel tuinboeken, maar mijn laatste aanwinst van dit jaar is het boek 'Pioenen in volle glorie' van Ivo Pauwels en Guy Vervoort. Ivo Pauwels heeft een mooie tuin in Zoersel en is zeer gekend van het VTM-TV-programma 'Groene Vingers', van zijn veelvuldige tips op radio, en niet in het minst van een hele reeks boeken die hij - vaak op een poëtische manier - geschreven heeft, soms in samenwerking met andere grote persoonlijkheden. Dit boek dus samen met Guy Vervoort - een even poëtisch man - uit Kapellen, kweker van vaste planten, met een specialiteit in alpineplanten en pioenen. Als je eenmaal geïnteresseerd geraakt in pioenen (en als je ze in mei bij Vervoort in levende lijve gezien hebt gebeurt dat zeker !), dan is dit boek de moeite om te lezen en te bekijken, genieten...
Nepeta of Kattenkruid is een aromatische, informele vaste plant voor de rand van een zonneborder. Nepeta houdt van wat kalk in de bodem. Aangezien dit kruid niet te diep wortelt, kan je het ook goed als onderbegroeiing van rozen gebruiken. Het kan goed tegen droogte en is ook geschikt voor de 'gravel garden'. Katten houden er ook van en sommige kunnen zich erin rollen zodat de planten plat gaan liggen; persoonlijk hebben wij daarvan nooit last gehad. Soms ging een van onze katten er al wel eens aan knabbelen, maar het is toch leuk dat ook zij kunnen genieten van de tuin, of niet ? Rosse plekken in het gazon verdragen we ook van onze hond, dus... 'Mens, erger je niet' ! Oenothera is de Teunisbloem, geneeskrachtig. We hebben een wilde gele in de tuin en vorige week kreeg ik van iemand van de VVPV nog enkele plantjes van de 'Siskiyou Pink', een zachtroze lage langbloeier. Dat wordt genieten - hoop ik !
Macleaya of Pluimpapaver is een rijzige, opvallende hoge plant, met groot licht grijsblauw blad en zacht zalmkleurige pluimen. Schitterende verschijning, maar niet echt voor een zeer kleine tuin. Hij vormt ondergrondse uitlopers en groeit dus vrij onstuimig, ook op droge bodem. Eigenlijk voor kalkbodem, maar hoeft niet hoor, doet het zonder ook wel ! Malva moschata of Muskuskaasjeskruid, heeft Lavatera-achtig blad en bloem. Lilaroze, lange bloei, makkelijk te combineren. Ook in wit zeer mooi. Meconopsis cambrica is de 'makkelijke' van de Meconopsissen, de gele dus ! (Tussen de lijnen heb ik het hier even over de blauwe, 'moeilijke' betonicifolia. Zelf begin ik daar maar niet aan; ik vind dat blauw trouwens wel mooi om naar te kijken, maar zeker niet makkelijk te combineren...) M. cambrica is een leuk plantje voor de wilde halfschaduwtuin. Over de schitterend mooie en heerlijk geurende Monarda's later wat uitleg... Bij Monarda Talud heb ik een foto gevoegd van een klein stukje van een border uit onze tuin - de rozerode Mondarda zie je achter Echinacea purpurea, die prachtig combineren. Monarda 'Schneewittchen' zie je op de FOTO bij dit bericht; klik ze aan en je ziet een deel van een witte border in onze tuin, met die witte Monarda in het midden rechts, samen met Echinacea links onder en Veronicastrum Virginicum 'Album' achteraan. Tot later !
Dag iedereen ! Lunaria annua kent waarschijnlijk iedereen, de tweejarige met de paarse bloempjes en later ovale zilveren penningen. Lunaria rediviva is de vaste Judaspenning, met veel subtielere lila bloempjes en achteraf smallere, langwerpige zaadpenningen. Mooi en makkelijk. Lupinus 'Noble Maiden' is een witte lupine met een beetje roomgeel in de knoppen. Op mijn foto combineert hij mooi met Iris 'Snow Queen' die ook het wit en geel in zich heeft. Niet op de foto, maar toch ernaast staat ook de Hosta fortunei 'Aureo-marginata', met een roomkleurige rand. Lychnis coronaria is een felle fuchsiarode verschijning boven grijsviltig blad. L.c. 'Alba' is veel makkelijker overal in te passen, maar beide vind ik iets hebben. Ook de bloemstengels zijn grijs. Doet het zeer goed op droge grond. Zaait zich goed uit, maar nooit lastig - de kleine zaailingetjes trek je gemakkelijk uit waar je ze niet wenst. Uitgebloeide bloempjes wegknippen vooraleer ze in zaad komen verlengt de bloei. Lythrum salicaria is een vrij hoge Kattestaart met paarsrode aren voor vochtige bodem, bij ons heeft hij zich zelfs eens uitgezaaid in de vijver, waar hij hoger werd dan gelijk waar. De kleinste Lysimachia is de nummularia of het Penningkruid, een kruipend bodembedekkertje voor vochtige grond met kleine gele bloempjes. Mooi langs de vijverkant. L. ciliata 'Firecracker' en L. punctata zijn in de eerste helft van de zomer allebei getooid met kleine stervormige gele bloempjes, maar de eerste alleen aan de toppen van de stengels, en de laatste in aarvorm langs een groot deel van de stengel. Punctata heeft vrij klein groen blad terwijl ciliata 'Fireckracker' heel mooi lancetvormig donker purperrood blad heeft, tenminste vooral tot in de helft van de zomer. Daarna (althans bij ons toch, maar daar staat hij waarschijnlijk te droog, op te arme grond en dan nog in volle zon !) verkleurt het blad spijtig genoeg - het wordt bij ons lichtbruinrood. Elke wederik houdt meer van vocht, daar breiden ze zich ook zeer vlot uit (soms wat te vlot, dus afsteken waar nodig), dus misschien blijft het blad van de 'Firecracker' ook wel donkerder op vochtige bodem, dat weet ik niet... Als er iemand ervaring mee heeft, laat me dan aub een berichtje. Tenslotte een heel mooie snijbloem, Lysimachia clethroides of Witte wederik, een echte vlindertrekker (dat zie je op mijn FOTO bij dit bericht - wel aanklikken en vergroot bekijken, want op de kleine foto zie je de vlinders niet) met witte bloeiaartjes, die als een vlaggetje in de wind, naar de zon wijzen en lang bloeien. Nog een leuke avond !
Hiernaast een foto van een stukje van onze tuin, nl. voor de erker aan de zitplaats (rechts). De inkom vanuit de westelijke voortuin naar deze zuidtuin is rechts juist naast de erker en de blauwe regen. Hier zie je nu wat er geworden is van de buxusvierkanten en de taxusafronding die ik aan 't aanplanten was op een van de fotootjes in de rechterkolom van dit blog - zijn ook dezelfde buxusvierkanten als die in de rechterkolom met al het onkruid tussen... De lavendel, Lavandula, in de vierkanten is de 'Munstead', waarover ik wel tevreden was, maar die naar mijn mening nogal vrij vlug uitgebloeid was. Ondertussen was deze lavendel na meer dan 10 jaar volledig "uitgeleefd" en deels verhout, en zo ook eigenlijk de Sneeuwwitje-rozen op stam. Dit voorjaar hebben we dan de 'Munstead' lavendel vervangen door 'Hidcote' die het naar het schijnt extra goed doet op droge zandgrond, en de Sneeuwwitjes vervangen door Rosa 'Bouquet Parfait' van Lens. De eerste zomer heeft dat al een succes geweest ! De rozen doen het goed, en de lavendel uitstekend : een diepere kleur en veel langere bloei ! Nog een weetje over lavendel : ik knip hem een stukje terug na de bloei in augustus, nl. de bloemstengel plus nog een klein stukje, voor het fatsoen, dan gaat hij mooi de winter in. De eigenlijke diepere snoei volgt dan in het voorjaar na de strengste vorst : zo diep mogelijk terugsnoeien zodat de vorm van de plant compact blijft en dat uiteenvallen en verhouten geen kans krijgen, maar nooit zo diep knippen dat er geen groengrijze blaadjes of topjes meer te zien zijn : dan zal de lavendel niet meer terug uitschieten (is ook zo bijv. bij tijm of heide). Ook voor een kalkgift zal hij je dankbaar zijn.
Lamium/Lamiastrum zijn leuke dovenetel-bodembedekkertjes. Leucanthemella serotina is een witte hoge margriet/chrysantachtige voor het najaar. Bij ons wordt ze ruim 1m60-1m80 hoog. Heel leuk te combineren nog wat fris wit in al die najaarskleuren ! Gemakkelijke plant. Ligularia houdt van vochtige bodem. Vooral bij L. dentata merk je het heel vlug in een warme droge periode : de grote ronde decoratief gekleurde bladeren gaan dan hangen. Als er voldoende vocht aanwezig is in de bodem, herstelt de plant zich wel 's avonds als de zon onder is, maar je moet wel rekening houden met de regel : hoe meer de plant in de zon, des te vochtiger de bodem dient te zijn. De bloemen van dentata verschillen van vorm heel wat van L. przewalskii, maar beide planten zijn de moeite. Mooi ook bij een vijver. Linaria purpurea of Vlasleeuwebek, is een fijne sierlijke opgaande plant die in de latere zomer lang bloeit op droge bodem. De fijne blaadjes staan langs de hele bloemstengel. Fijne bloemaartjes, in lila of in roze. Liriope muscari is een herfstbloeiertje met groenblijvend langwerpig blad voor de halfschaduw. Heeft lage paarse bloeiaartjes tussen het blad. Lobelia : hier gaat het niet over die kleine hangplantjes die je in je bloembakken op het terras zet in de zomer, maar over rechtopgaande vaste planten van ongeveer een 70 cm hoogte. Ze groeien in zon of halfschaduw op niet al te droge grond (nochtans bij ons ook wel). Ze zaaien zich een beetje uit, en dat mogen ze gerust, want ze zijn helemaal niet opdringerig en slechts smal van plantje, met onderaan een kleine platte ronde bladrozet, waaruit de lange bloeistengels te voorschijn komen met veelvuldige kleine lipbloempjes. L. siphilitica is lichtblauw van kleur, en L. gerardii x 'Vedrariensis' is purper. Je kan ze ook als snijbloem gebruiken. Ik heb ook nog L. gerardii 'Red Ibis' in de tuin, maar daarvan vind ik geen foto terug. De kleur is een rood dat gelijkt op de kleur van de vogel 'Ibis', maar volgens mij iets warmer, dieper (dus mooier) van kleur. Ik zal hem spijtig genoeg moeten verplaatsen, want het is een bescheiden groeier, wat minder gemakkelijk dan de blauwe, en ik heb hem op een te droge plaats staan, waar hij dreigt teloor te gaan tussen meer uitbundige groeiers. Dit jaar is er ook geen bloei van gekomen... Vervolg van de L-planten later ! Regen-groetjes !
Als foto hierbij Knautia macedonica of Weduwebloem of Beemdkroon - lijkt op Scabiosa. Dit is een mooie weefplant voor de zon. Graag wat kalk. 'Mars Midget' groeit rechterop, compacter, weeft niet, dus meer vooraan in de border. Bij Kalimeris moet ik altijd denken aan de kleine "Kalimero" - kennen jullie die nog ? Kalimeris is een langbloeier, als je niet oppast bloeit hij zich dood. Je moet hem dus nu (hoewel hij nog steeds bloeit !) terugknippen (net zoals Gaura), zodat hij zijn laatste krachten spaart om sterk genoeg de winter in te gaan. 'Alba' hoef je eigenlijk nu niet meer aan de naam van de witte Kalimeris toe te voegen, dat is recent veranderd. 'Nana Blue' is de lichtblauwe mini-vorm die slechts een 20 cm hoog wordt, een rond compact bolletje, ook zo'n langbloeier; zet hem in de zon, vooraan in de border. Ik heb hem dit jaar gekocht op de kwekerij Epimedium van Danielle Montbaliu (Vlaanderen), maar vond pas foto+uitleg terug op de website van de Hessenhof (Nederland). Kirengeshoma palmata is de Japanse Wasbloem, een mooie plant voor de halfschaduw of schaduw, daar is nl. het blad het mooist donkergroen, voor een niet al te droge bodem. Deze wasbloem heeft heel mooi gevormd blad en vanaf ergens in de loop van augustus tot in oktober, zachtgele klokvormige bloemen. Een plant van waarde.
Ik hoop dat jullie allemaal goed van de storm van gisteravond vanaf gekomen zijn ! Ik heb de ganse tuin nog niet in detail gecontroleerd, maar ik denk dat wij geen echte schade hebben, enkel, als ik vanuit ons slaapkamerraam op de bolcatalpa's aan de voorkant neerkijk, dan zie ik wel een heleboel ronde gaten in de grote bladeren, van de hagelbollen, maar... that's it ! Als je dan ziet hoe her en der mensen weer beschadigingen opliepen aan hun huizen en daken, en dat een windhoos de glazen daken van grote serres van 2 kwekers stukgeslagen heeft zodat alle kweekgoed vernield is, dat is pas wat anders... Juli was extreem heet, augustus extreem nat, september was de warmste sedert het begin van de waarnemingen... laat ons hopen dat gisteravond geen voorbode was van een extreem felle maand oktober ! Nog een rustige week allemaal !
Bij ons was het een mooi weekend, een mooie overgang van september naar oktober... tot ongeveer een uur of 5 deze namiddag, toen begon het onweer... en vanavond rond half 8 ! Ik weet niet hoe het bij jullie allemaal was, maar hier heeft het serieus hard gehageld, grote knikkers !! Ocharme de plantjes, hoewel de regen eigenlijk wel hard nodig was - zo droog was die tuin ! (Ook ocharme mijn John en onze Yuna - die waren in 't bos gaan stappen toen de hagelend onweer losbrak !) Op de FOTO de mooie hoge Iris 'Snow Queen' - klik ze aan en je ziet nog een aantal andere Irissen, waaronder de 'Butter and Sugar', die inderdaad in werkelijkheid een kleur van 'boter en suiker' heeft, het gele is dus zachter, romiger dan op de foto...
Impatiens is eigenlijk een bladplant, de bloem moet bij mijn nog volgen... is niet zo'n danige spring-in-'t-veld als de springbalsemien hoor ! De makkelijke vroegbloeiende irissen kennen we allemaal wel... Iris germanica moet droog staan - plant de wortelstok maar juist onder de grond, niet dieper dus, anders doen ze het niet. Na de bloei het blad kort knippen. Als je ze wilt verplanten, is dit ook het juiste moment... Iris pallida 'Variegata' staat bij mij met haar voeten in de vijver en doet het er prima - kan ook gewoon in de volle aarde. Mooi blad - blijft zo mooi het ganse seizoen. De gele Iris pseudacorus is heel makkelijk - zowel vochtige (ook in de vijver) als drogere bodem is OK. De sibirica's staan liever iets vochtiger dan de germanica's. Mesten hoeft niet. Ze doen het zo al uitbundig genoeg... Regelmatig scheuren houdt de planten recht. Ook mooie snijbloemen. Jasione of zandblauwtje is een klein plantje voor vooraan in de border, droge bodem, zon. De lichtblauwe bolbloemetjes bloeien lang. Jeffersonia is dan weer een hebbedingetje, waarvan succes nog niet direct verzekerd is... Een bosplantje, voor goede bosgrond, in de (half)schaduw. Bij mij deze hete zomer ook verdwenen - afwachten dus tot volgend voorjaar... Nog een fijne week allemaal !
Klik een plantennaam aan om de bijhorende foto en uitleg te zien ! Als je dan op de foto klikt, kan je ze nog uitvergroot bekijken (althans de meeste van de rozen). Sluit het fotoscherm; keer daarna terug naar dit blog door bovenaan links op "Vorige" te klikken.
En zo begon het allemaal in de winter van 1992-93, toen het huis nog niet af was, en de tuin een ravage van gevelde dode of beschadigde bomen, uitgestoken wilde bramen, stenen en onkruid... De voorkant van het huis ligt aan de westkant, na een lange slingerende oprit (we wonen op een 'achtergrond'). Aan de noord-/noordoostkant staat een hele lange rij Canada-populieren van het pand naast ons, die ervoor zorgen dat we op het stuk grond achter het huis, naast de populieren, bijna niets vlot kunnen laten groeien. De bomen nemen al het vocht en voedsel uit de bodem op. De wortels lopen tot heel ver in onze tuin.
De zuidkant van het huis, waar links voor de erker aan de zitplaats de buxusvierkanten komen met rozen en lavendel; achter de dubbele deur ligt de eetplaats en rechts ernaast de keuken - daarvoor komt het terras.
...en de achtertuin toen... gezien vanuit de boomgaard, waar nu o.a. de serre staat...
...en het opmeten van de voortuin, waar de buxusvierkanten zouden komen met de Sneeuwwitje-rozen en de bolcatalpa's...
Ook het opmeten en aanplanten van de buxusvierkanten aan het zuidterras naast de erker...
Als je vanuit de eetplaats naast de erker over het zuidterras recht vooruit ziet, kijk je recht op deze bank. In het allerbegin hadden we achteraan bamboe geplant, om een vlugge afscheiding van de buren te geven, maar die Fargesia murielae (toen nog Sinarundinaria m.) ging dood in het jaar dat hij over heel Europa in bloei kwam... Het jaar erna hebben we nieuwe aanplantingen gedaan, dit keer dichtgroeiende laurier, en dat is wel gelukt. Van de bamboe hebben we wel her en der piepkleine zaailingen teruggevonden, die we op een wachtbed hebben uitgeplant, en waarvan we nu opnieuw elders in de tuin kunnen genieten...
Zoals hierboven, zo zag het zuidterras er na een jaar uit...
Als je je dan omdraait, met je rug naar het huis, dan kijk je recht op de teak bank met erachter toen nog de bamboe... ...hoeveel het ondertussen veranderd is, laat ik jullie later zien.
Naast het zuidterras, voor de erker, een jaar na aanplanting, buxus, taxus, rozen en lavendel... en onkruid tussen de paden die toen nog niet met dolomiet aangelegd waren !
De voorgevel aan de westkant, toen nog zonder klimplanten tegen de gevel...
Vanuit het slaapkamerraam kan je de toen nog mini-bolcatalpa's zien,de Sneeuwwitjes en de toen nog onafgewerkte weg, die je komt opgereden vanaf een toegangsweg links, naar de parking rechts.
We hadden wel enkele jaren de zuidtuin verder aangelegd en de vijver, vooraleer we aan de overkant van de lange oprit, een gemengde rozenborder begonnen vorm te geven...
Op de foto hieronder (aanklikken) zie je ons "domein". Bovenaan is de Noordkant. Linksonder kom je opgereden langs een rechte toegangsweg naar onze achtergrond. Rechtsboven valt een schuin stuk weg, midden in het groen (dit zijn de Canadapopulieren die zorgen voor de droogte aan die kant van de tuin...) en rechtsonder valt ook een klein hoekje weg. Links naast de oprit zijn we nu weer heel wat aanpassingen aan 't uitwerken. Je ziet duidelijk de buxusvierkanten : die met de Sneeuwwitjes bovenaan juist onder de parking, met dubbele rij Bolcatalpa's en die onderaan bij de erker en het Zuidterras. Rechts naast het huis loopt de petanquebaan, dan een weggetje naar de wildere "boomgaard" met serre. De vijver ligt onder de petanquebaan, als je goed kijkt, zie je het ronde houten terras onder de schaduw van de berk uitkomen. De teak bank met dubbele boog taxus erachter bevindt zich helemaal onderaan in het midden, recht tegenover het terras, hier onzichtbaar door het groen van de bomen eromheen.
Hieronder het grondplan - klik het aan, dan zie je het horizontaal, in dezelfde richting als de luchtfoto. De inplanting van het huis ligt juist links boven de O van OPP. in de hoek van de stippellijn.
