Met OKRA naar Horn en Thorn
In
de Maasstreek van Nederlands Limburg
Te Horn gingen we - na een
lekker stukje vlaai - kijken in het Museum
Terug in de Tijd.
Het museum ligt in een
achterbouw. Je komt binnen en je ziet direct enkele blinkende oldtimers. Onze
groep ging eerst kijken op de bovenverdieping. Daar bevinden zich heel veel
spullen van rond 1950, voor een stuk gerangschikt in betreffende winkeltjes en
zaken van toentertijd. Daarnaast is de verzameling van oude bromfietsen, motoÂ’s
en allerlei kinderwagens indrukwekkend.
De gids wist de aandacht
te trekken op diverse toestellen. Tussen de vele kinderkoetsen ook een met
dubbele bodem voor smokkelwaar. We zijn er niet ver van de grens.
Zo zagen we een van de
eerste TVÂ’s van 1960 met klein schermpje. Acht jaar later is dat al een heel
stuk geëvolueerd.
Plastiekverpakking
ontbreekt nog totaal.
Beneden staat er een
oldtimer Chevrolet van 1968 met stuurbekrachtiging en nog een reeks moderne
snufjes. Die ontbreken helemaal op de Rolls-Royce die ooit nog toebehoorde aan
de koningin van Engeland, een gepantserde bolide van een goede 3000 kg. Beide
wagens werden vroeger gebruikt als ceremoniewagens in de zaak van de eigenaars
van Terug in de tijd. Ook hun vroeger cafeetje aan de straatkant hadden we
boven al kunnen bewonderen. De gids wist er nog bij te vertellen dat de
chauffeurs veel minder happig waren voor de Rolls-Royce, een hele inspanning om
die zonder rembekrachtiging te besturen en af te remmen. De niet eens half zo
zware Chevrolet was daarentegen “een makkie”.
De zaak gebruikte ook een
grote, luxe koets, getrokken door twee paarden.
Daarna reden we naar Thorn
voor een copieus middagmaal en bezoek met gidsen.
Thorn wordt ook het witte
dorp genoemd. Sinds de middeleeuwen had men er een klooster met een vorstin-abdis
van hoogedele dames, die samenleefden zonder echte kloostergeloftes af te
leggen. Ze waren voornamelijk van Duitse oorsprong. De voorwaarde was telkens
acht adellijke voorouders, zowel van vaders als van moeders kant. Er was plaats
voor twintig, een aantal dat moeilijk gehaald werd, gezien de geregelde,
adellijke, mannelijke belangstelling. Later leefden ze ook in enkele imposante
woningen. Met de Franse revolutie kwam hieraan een einde en aan de welvaart van
Thorn. Nu varen ze wel bij het toerisme.
Bij het begin van de
geleide wandeling stonden we bij een gedenkplaat voor een twintigtal
gesneuvelden van de Belgische brigade Piron, die in deze omgeving sneuvelden
bij de bevrijding eind oktober 1944; een goede maand later dan bij ons. Iemand
van de medereizigers wist te vertellen dat er ook iemand van Halle–in-de-Kempen
bij was en er begraven ligt.
De aandachtstrekker is de
imposante kerk met aan de onderkant nog Romaanse resten.
Tijdens de rondrit met
gidsen merken we hoe deze streek tijdens de zomermaanden nogal wat (water)toerisme
aantrekt. Tenslotte stoppen we bij de kapel onder de linden, een bedevaartsoord,
gesticht uit dankbaarheid door een ziekelijke abdis-vorstin.
Bij de terugrit naar huis vangen
we een glimp op van het mooie stadje Peer. Hier staat het standbeeld van de
beroemde hengst Darco, het paard van de Peerse eigenaar Tinus Paesen, 5 jaar na
een verkozen tot de beste hengst te wereld, die zorgde voor 3.000 nakomelingen.
“Maar ik denk niet dat hij veel van de merries echt gezien heeft.” zei Willem,
de chauffeur van ‘De stille Kempen’. Verder op de terugweg gaf hij nog een paar
gesmaakte moppen ten beste, maar daarop staat auteursrecht!
FOTOÂ’S
Museum Terug in de Tijd
Oude hoed
Pomp
Melkkruik
Dubbele bodem in
kinderwagen
TV
Fornuis
Raskippen
Met Daouda bij triporteur
met Jodtabessen
