Ik ben Josephine of Joke
Ik ben een vrouw en woon in Waasmunster (Belgie) en mijn beroep is Genieter.
Ik ben geboren op 10/08/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Zwemmen,wandelen in de natuur,
en natuurlijk fietsen.
Fotograferen, fotobewerking.
Op internet surfen en bloggen.
Maar ook een gezamelijke hobby
van mij en mijn echtgenoot is dat we
graag varen over verschillende wateren.
In de zoo van Planckendael in Muizen bij Mechelen heeft een koalababy zich voor het eerst laten zien. De kleine koala is al een half jaar geleden geboren, maar komt nu pas voorzichtig kijken uit de buidel van de moeder-koala. Het dierenpark heeft er een nieuwe attractie bij.
De moeder-koala werd ongeveer 7 maanden geleden bevrucht door een mannetje, amper een maand later werd het kleintje al geboren. Op dat moment was het nog maar een tweetal centimeter groot en onderontwikkeld.
Tegen april zal de koalababy helemaal uit de buidel kruipen. Dan kunnen de verzorgers zien of hij een buidel heeft of niet, en dus een vrouwtje of een mannetje is.
Door zijn Australische achtergrond krijgt het dier een aboriginalnaam die zal beginnen met een O. De O is de eerste letter van de naam voor alle dieren die dit jaar geboren worden in Planckendael.
Koala's zijn een bedreigde diersoort. Ze slapen tot 20 uur per dag, vaak in een boom waar ze veilig zitten voor hun natuurlijke vijanden. Die grote hoeveelheid slaap hebben ze nodig om de taaie eucalyptus te verteren - een plant die voor andere dieren giftig is.
Ze zijn daarin dan ook nog eens bijzonder kieskeurig: ze eten slechts 100 van de 800 bestaande soorten eucalyptus.
De babykoala blijft zich voorlopig echter gewoon voeden met pap van de moeder. Die bevat immers bacteriën die het verteren van eucalyptus vergemakkelijken zodat de overstap naar echte, taaie bladeren niet te groot is en zijn of haar maagje dit aankan.
bron; deredaktie.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:koala, koalababy,
06-12-2012
Stadsvogel gebruikt peuken in nest als parasietbestrijding
Stadsvogel gebruikt peuken in nest als parasietbestrijding
Heeft u ook wel eens een vogeltje met een sigarettenpeuk zien vliegen en vreesde u toen voor het leven van het diertje? Wees gerust, ze eten het niet op maar gebruiken de peuken voor de bouw van hun nest.
In tegenstelling tot mensen lijken vogels alleen maar te profiteren van sigaretten. Mexicaanse wetenschappers ontdekten dat sigarettenpeuken in nesten van veel voorkomende stadsvogels het aantal parasieten drastisch doet afnemen. De vogels lijken zich dus aan te passen aan hun stedelijke leefomgeving.
Om dit te onderzoeken bevestigde het team Constantino Macías Garcia van de National Autonomous University van Mexico een soort warmteval aan de nesten van 55 mussen en vinken. Als parasieten hier op af kwamen, bleven ze vastplakken aan een plakband.
Nadat de vogels het nest hadden verlaten, werden de nesten verzameld en geanalyseerd. Uit de analyse bleek dat hoe meer peuken een nest bevatte, des de minder parasieten er op het plakband zaten. Bovendien ontdekten de Mexicaanse wetenschappers dat nesten met gebruikte peuken tot wel 60 procent minder parasieten aantrokken.
Isolatie Het is nog onduidelijk of de vogels de peuken ook voor dit doeleinde gebruiken. 'Het is ook goed mogelijkheid dat de vogels de peuken voor isolatie gebruiken uit gebrek aan veren of dons', zegt Macías Garcia tegen New Scientist.
Opvallend was wel dat de nesten vooral Marlboro sigaretten bevatten. 'Ik weet niet of dit aan de smaak van de vogels of die van de studenten ligt,' zegt coauteur Montserrat Suárez Rodriguez.
M. van Putten bron; demorgen.be Bron; AD.nl
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:Stadsvogel, vogel,
05-12-2012
Afrikaanse savanne en leeuwen verdwijnen aan sneltempo
Afrikaanse savanne en leeuwen verdwijnen aan sneltempo
De voorbije vijftig jaar is ongeveer drie kwart van de Afrikaanse savanne verdwenen, en daarmee ook meer dan twee derde van de leeuwen die de vlaktes bevolkten. Dat staat in een studie die dinsdag werd gepubliceerd in het internationale tijdschrift Biodiversity and Conservation.
De auteurs van de studie van Duke University (North Carolina) schatten dat er in de Afrikaanse savannes nog 32.000 tot 35.000 leeuwen rondlopen, tegen bijna 100.000 in 1960. In West-Afrika gaat de populatie het snelst achteruit. Daar zouden nog maar 500 leeuwen overblijven.
De savanne roept het beeld op van open vlaktes, maar in werkelijkheid zijn de gebieden versnipperd geraakt door de ontginning van de gronden voor de landbouw, een gevolg van de snelle demografische groei', aldus onderzoeker Stuart Pimm.
Er blijft vandaag nog maar 25 procent over van de oorspronkelijke oppervlakte van de savanne, een ecosysteem dat vijftig jaar geleden 30 procent omvangrijker was dan de Verenigde Staten', aldus nog Pimm.
De onderzoekers baseerden zich onder meer op satellietbeelden van hoge kwaliteit afkomstig van Google Earth om gebieden te detecteren die geschikt zijn voor leeuwen. Over heel het Afrikaanse continent vonden ze nog maar 67 geïsoleerde savannegebieden waar de dichtheid van de menselijke bevolking gering is. Maar in slechts tien van die zones zijn alle voorwaarden vervuld om leeuwen een uitstekende overlevingskans te bieden. De meeste van die zones liggen in nationale parken.
Bron; Belga bron;nieuwsblad.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:Leeuw, Leeuwen,
03-11-2012
Nieuwe sprinkhaansoort doet intrede in Vlaanderen
Nieuwe sprinkhaansoort doet intrede in Vlaanderen
Tomas Čekanavičius
De kleine groene sabelsprinkhaan is gespot in Destelbergen. Het kleine broertje van de grote groene sabelsprinkhaan is wellicht meegelift uit Frankrijk of Duitsland, want de soort kan naar verluidt niet zo goed vliegen en is nog niet vaak waargenomen.
Eind juli werd een zingend mannetje gehoord in een tuin in Destelbergen, een maand later werd op ongeveer twee kilometer van die locatie een tweede zingend mannetje aangetroffen. Het feit dat er bijna geen andere waarnemingen gedaan zijn en het feit dat de soort niet goed kan vliegen, wijst er op dat deze dieren hier niet op eigen kracht zijn geraakt, aldus Marjan Speelmans van Saltabel, de sprinkhanenwerkgroep van Natuurpunt.
De grote groene sabelsprinkhaan is het meest bekend, vooral door het achtergrondgeluid van de zingende mannetjes. "De kleine groene sabelsprinkhaan heeft kortere vleugels in vergelijking met die van zijn grote broer, waar de voorvleugels tot ver voorbij de achterknie reiken." Bijkomend determinatiekenmerk is het ratelachtige tot zoemende geluid van zingende mannetjes.
Het verspreidingsgebied in Europa strekt zich uit ten oosten van de lijn Bremen-Frankfurt tot voorbij de Oeral, tussen 40 en 60 graden noorderbreedte. De soort werd in het meest zuidelijke gedeelte van Wallonië, in de valleigebieden van de Lesse, Lomme, Semois en hun zijbeken, voor het eerst in de jaren 80 opgemerkt, maar populaties blijven er geïsoleerd
Foto's van de vlinders waar afwijkingen in de vleugels en antennes werden ontdekt.
Blootstelling aan radioactief materiaal heeft in Japan mutaties onder vlinders veroorzaakt, blijkt uit een onderzoek. Na de ramp in Fukushima constateerden wetenschappers dat de Aziatische variant van het blauwtje kleinere vleugels en beschadigde ogen vertoont.
Het verband tussen de mutaties en het radioactieve materiaal bleek uit laboratoriumproeven, aldus de wetenschappers.
Twee maanden na de ramp in Fukushima heeft een team van Japanse onderzoekers 144 volwassen 'Pale Grass Blue' vlinders (Pseudozizeeria maha) onderzocht. De vlinders kwamen uit tien verschillende gebieden in Japan, waaronder het Fukushima-gebied. Deze vlinders waren op het moment van de ramp aan het overwinteren als larven.
Na vergelijking van de mutaties bij de vlinders uit de verschillende gebieden, bleek dat de vlinders uit de gebieden met grotere hoeveelheden straling kleinere vleugels en onregelmatig ontwikkelde ogen hadden.
'Over het algemeen werd gedacht dat vlinders goed bestand zijn tegen straling', vertelt hoofdonderzoeker Joji Otak van de Universiteit van Ryukyus aan de BBC. 'Daarom zijn de resultaten van ons onderzoek onverwacht.'
Kweek Vervolgens ging het team in een laboratorium deze vlinders verder kweken, waardoor het op steeds meer afwijkingen stuitte, waaronder misvormde antennes.
Het team concludeerde dat deze hogere mate van mutaties werd veroorzaakt door het eten van besmet voedsel, maar ook door mutaties van het genetisch materiaal van de ouders dat werd doorgegeven aan de volgende generatie.
De langetermijngevolgen van de ramp zouden dus erger kunnen zijn dan de onmiddellijke schade. Maar de onderzoekers waarschuwen om niet te snel conclusies te trekken uit hun onderzoek. Vlinders mogen dan alarmerend snel muteren door de straling, het is niet zeker of hetzelfde bij mensen gebeurt.
Bij de ramp in Fukushima is officieel niemand omgekomen, maar veel inwoners vrezen de gevolgen over de langere termijn.
Het onderzoek is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports.
Na 39 mislukte pogingen bij verschillende insecten hebben wetenschappers eindelijk een vliegsoort ontdekt die in staat is te tellen. De vliegen die rondfladderen in de buurt van vers fruit zouden volgens de onderzoekers wel eens slimme insecten kunnen zijn.
Tijdens laboproeven stelden wetenschappers de vliegende insecten vanuit een doos bloot aan het licht. De onderzoekers vuurden telkens een reeks lichtstralen af op de vliegen waarbij ze de vierde straal telkens lieten gepaard gaan met een kleine schok. De slimme vlieg zou dit zelf beseft hebben en beschermde zich vervolgens na de derde lichstraal tegen de schok die zou volgen.
Volgens de onderzoekers kan via deze ontdekking een beter inzicht verworven worden in de vraag waarom sommige personen problemen hebben met rekenen. "De volgende evidente stap is bestuderen hoe de 'zenuwarchitectuur' van de vliegen geëvolueerd is", verklaart geneticus Tristan Lon. De wetenschapper gaf bovendien toe dat er nu gelijkaardige studies moeten uitgevoerd worden op mensen om te controleren of de effecten dezelfde zijn.
bron; demorgen.be I Ringoot
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:vliegen,
11-06-2012
Gortig seksleven van pinguïns toch gepubliceerd
"Gortig" seksleven van pinguïns toch gepubliceerd
WikimediaEen Adélie-pinguïn in actie. Onderaan vindt u foto's die Levick zelf nam.
Onderzoek over het seksuele gedrag van pinguïns op de Zuidpool is een eeuw later nu toch gepubliceerd. De Britse bioloog Levick vond zijn bevindingen toentertijd te "verdorven" om vrij te geven.
George Murray Levick maakte deel uit van de "Terra nova"-expeditie van kapitein Scott. Een reeks avonturiers en wetenschappers verkende Antarctica van 1910 tot 1913.
Levick bracht een volledig broedseizoen door bij de Adélie-pinguïns op de Zuidpool. Hij bracht veel details over het leven van de dieren in kaart. Maar zijn stukken over "De Seksuele Gewoontes van de Adélie Pinguïns" vond hij te vies om te publiceren. Nu zijn die pamfletten ontdekt in de vogel-collectie van het Natural History Museum.
Geen misdaad is laag genoeg voor deze pinguïns!
George Murray Levick is verontwaardigd over de Adélie-pinguïns.
Levick was zelfs zo gechoqueerd dat hij stukken in het Grieks schreef om de informatie te verbloemen. "Geen misdaad is laag genoeg voor deze pinguïns!", schreef hij.
Levick heeft het over "verdorven" en "perverse" seksuele handelingen. Mannetjes gedragen zich daarbij "als hooligans". In eerder bedekte termen schrijft Levick over masturbatie, verkrachting, homofilie en pedofilie. Sommige mannetjes hebben zelfs seks met dode vrouwtjes.
Volgens wetenschappers van het National History Museum maakte Levick te veel de vergelijking met menselijk seksueel gedrag. Inzichten van recenter onderzoek verklaart volgens hen het gedrag van de dieren.
"De mannetjes maken geen onderscheid tussen levende vrouwtjes die seks willen en dode pinguïns die toevallig in dezelfde positie liggen", zo luidt de verklaring voor het necrofiele gedrag.
Malariamuggen van de soort anopheles zijn waarschijnlijk de strafste dieren ter wereld, althans in de regen. Ze weerstaan regendruppels die maar liefst 50 keer zwaarder zijn dan zijzelf. De insecten worden door zulke voltreffers even naar beneden geduwd, maar laten het water dan eenvoudig van zich afglijden.
De muggen verdragen zelfs korte tijd een druk van 300 G, ofwel 300 keer de zwaartekracht. Bij mensen kan 14 G al dodelijk zijn. De muggen zijn daardoor waarschijnlijk de meest drukbestendige dieren ter wereld, schrijft Andrew Dickerson van het Georgia Institute of Technology in Atlanta in het vakblad Proceedings.
Reden De opmerkelijke eigenschap komt door hun bijzondere skelet en hun geringe gewicht van 0,2 gram. Daardoor worden ze door een regendruppel meegenomen zonder dat hun vliegrichting of snelheid erg verandert. Hun vlieghoogte is dan wel ietsje lager: circa 20 keer hun eigen lichaamshoogte. Voor de muggen is het dus gevaarlijk om dicht bij de grond te vliegen tijdens een regenbui.
Weinig voltreffers Een voordeel is bovendien dat ruim drie op de vier regendruppels slechts hun poten of vleugels raken. De muggen hebben dan slechts een honderdste van een seconde nodig om hun koers te hervinden. Opnamen van een speciale camera met 4.000 beelden per seconden maakten deze vaardigheid zichtbaar.
Geen uitwijkmanoeuvres Opvallend is dat de muggen geen uitwijkmanoeuvres toepassen. Zo'n beweging heeft volgens de onderzoekers ook weinig zin, want daarbij bereiken ze hooguit de helft van hun maximale snelheid van een meter per seconde. Dat blijkt niet genoeg om een neervallende druppel te ontwijken.
bron; hln.be Steven Alen Bron: dpa
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:Muggen,
19-05-2012
Vlinder valt op andere soorten
Vlinder valt op andere soorten
Postbodevlinder wisselt belangrijke genen uit met andere vlindersoorten.
Chris Jiggins, University of Cambridge
Voor de postbodevlinder (Heliconius melpomene) zijn zijn opvallend gevlekte vleugels van levensbelang. Net als veel andere dagvlinders trekken ze er partners mee aan en houden ze er vijanden mee op afstand. Een internationaal team wetenschappers ontdekte dat de vlinder de genen die aan de basis liggen van zijn vleugelkleur ook bij verwante soorten gaat halen.
De wetenschappers brachten het genoom van vlinder in kaart. Toen ze ook het DNA van twee verwante soorten met een soortgelijk kleurenpatroon onderzochten - Heliconius timareta en Heliconius elevatus stelden ze vast dat de soorten onderling kleurgenen uitwisselen.
Hoewel hybridisatie het paren met andere soorten doorgaans als een doodlopend straatje in de evolutie wordt gezien, vermoeden de wetenschappers dat het de vlinders in dit geval heeft geholpen zich aan te passen aan hun omgeving. Het is nu eenmaal makkelijker om beschermende genen kant en klaar over te nemen van een andere soort, dan zelf vertrekkend van niets je eigen kleurenpatroon te moeten ontwikkelen.
Uit het onderzoek bleek ook dat de vlinder over een groot aantal genen beschikt die betrokken zijn bij reuk en smaak. Dat verraste de onderzoekers, aangezien vaak wordt aangenomen dat dagvlinders, die sterk visueel zijn ingesteld, niet goed kunnen ruiken en smaken.
bron; eos.redaktie
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:Postbodevlinder,
11-05-2012
Hoe een rups een vlinder wordt
Hoe een rups een vlinder wordt
Vandaag kijkt Material Girl over de grenzen van haar vakgebied en onderzoekt wat er in de pop van een vlinder gebeurt.
De Nederlandse filmmaker en fotograaf Frans Hofmeester filmde zijn twee kinderen elke week en maakte van elk een prachtige timelapse, waarin je kunt zien hoe mensen veranderen van baby tot schoolkind: klik hier voor de film met dochter Lotte (nu twaalf jaar) en hier voor de video van zoon Vince (nu negen jaar). Het project is nog niet gedaan, dus over enkele jaren kunnen we hun hele evolutie van baby tot jong-volwassene in versneld tempo terugkijken.
Hoe groot deze veranderingen ook zijn, ze vallen in het niets bij wat sommige dieren presteren. Dieren die een volledige metamorfose (holometabolisme) ondergaan, zien er tijdens de verschillende levensfasen zo verschillend uit, dat je zou kunnen denken dat het om verschillende soorten gaat.
Vier levensfasen van de vlinder: (1) eitje, (2) rups, (3) pop en (4) volwassen vlinder.
We leren het op de lagere school al: vlinders doorlopen vier stadia. Ze beginnen als (1) een eitje, daaruit komt (2) een rups, die zichzelf inspint tot (3) een pop, waaruit dan (4) een volwassen vlinder of imago tevoorschijn komt. (Bron animatie: hhmi.)
Wat er echter niet wordt bijverteld is wat er gebeurt in de pop.
Ik heb eens een rups gevonden op de wortels in de tuin van mijn oom. Het was een knalgroene rups met zwarte streepjes met daarop oranje stippen. Ik mocht de rups mee naar huis nemen en hield hem in een lege confituurpot met wat groen van de wortels waarop ik hem had gevonden. De rups at (en poepte) verbazend veel en begon zich de volgende dag al te verpoppen.
Groot was mijn ethousiasme over deze snelle vorderingen, want intussen had ik opgezocht dat het een rups was van de koninginnepage - volgens het plaatje in het boek een prachtige, relatief grote vlinder die ik nog nooit in het echt had gezien. Het glas met de pop erin stond een hele winter lang op onze vensterbank in de keuken.
Het werd lente en nog steeds zat de pop schijnbaar onveranderd in het glas. Dan besliste mijn moeder dat het genoeg was geweest en de pot verhuisde naar buiten, naar een beschut plekje naast de trap aan onze deur. In het begin ging ik elke dag kijken, maar stilaan begon ik te beseffen dat er hier iets vreselijk was misgelopen.
Op een dag stond ik de tuin bij onze vlinderstruik en daarop zat - mijn hart sloeg een slag over - een koninginnepage. Nadat de vlinder weggevlogen was, rende ik naar de pot naast de trap en jawel: daar lag enkel nog de huls van de pop in. De kans is dus groot dat ik effectief "mijn" koninginnepage heb gezien in onze tuin.
Ik kon me wel voor mijn hoofd slaan dat ik de moed te vroeg had opgegeven en zo mijn kans verkeken had om de vlinder voor het eerst tevoorschijn te zien komen. Achteraf vind ik het ook jammer dat ik toen geen fototoestel had en de verandering van rups via pop tot volwassen koninginnepage dus niet heb kunnen vastleggen. De plaatjes hieronder heb ik van internet geplukt (bronnen: rups door Lilly M, pop door L. M. Bugallo Sánchez en vlinder door Robin Septor) en komen goed overeen met hoe ik me de drie fasen van het dier herinner.
En al die tijd heb ik me niet één keer afgevraagd wat er precies gebeurde in de pop.
Drie levensfasen van de koninginnepage: rups (links), pop (midden) en volwassen vlinder (rechts).
Verandert de rups geleidelijk in een vlinder: trekt het lijf samen en worden de buitenste lagen vleugels, pootjes en antennes? Of gaat dat helemaal anders in zijn werk? Het zit inderdaad anders!
Om te beginnen is de levensfase van de rups iets ingewikkelder dan meestal gedacht: de rups zelf ondergaat verschillende stadia (in het Engels 'instars' genoemd), waarbij hij vervelt om groter kunnen worden. (De rups van de koninginnepage wordt in elk volgend stadium steeds groener; als ik dat destijds geweten had, had ik dus kunnen zien dat mijn exemplaar bijna aan verpoppen toe was.) Tijdens het laatste stadium gebeuren er onderhuids al belangrijke voorbereidingen voor de ontwikkeling van de vleugels in de pop. Onder invloed van hormonen stopt de volgroeide rups met eten en gaat hij op zoek naar een beschermde plaats. Daar spint hij een draad, hecht zich ermee vast aan een takje en vervelt voor de laatste maal. Daarbij komt er een harde onderhuid bloot, die de beschermende buitenkant vormt van de pop (in het Engels: 'chrysalis'). Motten spinnen nog meer zijdedraad en bouwen zo een eigen cocon, maar dat is bij dagvlinders dus niet het geval.
Nu komt het stukje dat ze er niet bij vertellen: in de pop wordt het lichaam van de rups bijna volledig afgebroken. Dit proces van weefseloplossing heet 'histolyse' en gebeurt door dezelfde verteringssappen waarmee de rups eerder zijn eten verteerde. Als het lichaam van de rups echt helemaal verteerd zou worden, zou er daarna geen vlinder uit kunnen ontstaan. Enkele groepen cellen blijven gespaard. Dit zijn de 'imaginaalschijven' (Engels: 'imaginal buds' of 'histoblasts'), die al in het lichaam van de rups aanwezig waren, maar daar geen rol in speelden. Het zijn een soort stamcellen waaruit in de pop de vleugels, voortplantingsklieren, poten en antennes beginnen groeien. De vloeibare resten van het rupsenlichaam dienen nu als kweekbodem bij dit proces van wederopbouw, 'histogenese' genaamd. (Mijn bronnen voor dit stukje waren deze Engelstalige pagina's: earthlife, ehow, learner en lepcurious.)
Meer info over imaginaalschijven vind je in hoofdstuk 7 van "The Life-Story of Insects" geschreven door professor Carpenter (uit 1913 al en daarom gratis raadpleegbaar). In het veel recentere boek "The Cell Cycle" van Morgan kun je op pagina 21 zien hoe de imaginaalcellen van de larve van het fruitvliegje zich verhouden tot structuren in het volwassen dier. (Helaas heb ik geen soortgelijke afbeelding kunnen vinden voor structuren in rups en vlinder.) Imaginaalschijven werden in de zeventiende eeuw onderzocht door Jan Swammerdam , zo las ik in de blogpost 'het raadsel van de pop '; met zijn onderzoek kon hij voor het eerst duidelijk aantonen dat rups en vlinder twee vormen zijn van hetzelfde organisme.
Om een volwassene te worden, moet een baby vooral eten en slapen. Om een vlinder te worden, moet de rups eerst eten en dan sterven - het is geen geleidelijke verandering zoals bij de mens.
Het is natuurlijk verleidelijk om je de verandering die een rups moet ondergaan vanuit menselijk standpunt voor te stellen: "Stel je voor dat je jezelf bijna helemaal zou moeten verteren en dat je er maar op moet vertrouwen dat je lichaam daarna weer aangroeit." De rups uit Alice in Wonderland lijkt er zich alvast geen zorgen over te maken.
Het is dan ook een misleidende gedachte en wel om twee redenen, die allebei te maken hebben met ons brein. Bij mensen gaat er relatief zeer veel energie naar de ontwikkeling van de hersenen. Het zijn deze complexe hersenen waardoor we bewuste keuzes kunnen maken over ons leven en waardoor we weigerachtig zouden staan ten aanzien van een nakende metamorfose. Het verpoppen bij insecten gebeurt onder invloed van veranderende hormonenspiegels en vrijkomende enzymen; de rups hoeft niets te beslissen en nergens mee in te stemmen. Bovendien zou het bijzonder inefficiënt zijn om eerst jarenlang een complex orgaan te ontwikkelen waarin herinneringen opgeslagen kunnen worden, om dit dan in luttele uren tot een cultuurmedium te herleiden.
bron; eos.com door S.Wenmackers weetlogs.scilogs.be
Unilever stopt op termijn met het gebruik van zogeheten 'plofkip' in zijn voedingsmiddelen. Dat heeft het concern aan de Nederlandse dierenwelzijnsorganisatie Wakker Dier laten weten. Een woordvoerster van het bedrijf bevestigde dit vandaag.
De plofkip is een kip die snel wordt vetgemest. Door overgewicht kunnen ze soms moeilijk of helemaal niet meer lopen. Ze kunnen daardoor pootontstekingen en borstblaren krijgen, waarvoor ze met antibiotica worden behandeld.
Worstjes eerst Om te beginnen wil Unilever uiterlijk in het eerste kwartaal van volgend jaar de kipknakworstjes van Unox plofkipvrij maken. Daarna komen ook de soepen en andere voedingsmiddelen aan de beurt.
Genetische selectie Volgens Wakker Dier geeft Unilever met deze stap als eerste het goede voorbeeld aan andere kipverkopers in Nederland. De organisatie is zaterdag om het gebruik van de plofkip een publiciteitscampagne begonnen tegen McDonald's, Olvarit en Struik. Ook in supermarkten ligt dit soort vlees. Wakker Dier zegt dat alleen al in Nederland jaarlijks ongeveer 450 miljoen plofkippen worden geslacht. De zeer snelle groei van de dieren kan worden bereikt met genetische selectie.
bron; demorgen.be Ellen Provoost Bron: belga.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:kippen,
14-04-2012
Twee keer zoveel keizerpinguïns als oorspronkelijk gedacht
Twee keer zoveel keizerpinguïns als oorspronkelijk gedacht
Goed nieuws van het pinguïnfront: op Antarctica lopen bijna twee keer zoveel keizerpinguïns rond dan lange tijd werd aangenomen. Een reeks satellietfoto's zorgde voor die verrassende conclusie.
Britse, Amerikaanse en Australische wetenschappers gebruikten satelliettechnologie om de vogels te volgen en maakten foto's in zeer hoge resolutie. Uiteindelijk telden de onderzoekers 595.000 keizerpinguïns op Antarctica, een pak meer dan de ongeveer 300.000 die ze hadden verwacht.
De honderduizenden pinguïns werden geteld in 44 verschillende kolonies, waarvan er zeven nog niet eerder ontdekt waren. Volgens onderzoekster Michelle LaRue zijn de tellingen 'een enorme stap vooruit in de Antarctische ecologie'.
De techniek maakt het mogelijk om de evolutie van de populatie op lange termijn te volgen, zo te weten of de opwarming van de aarde en het afbrokkelen van de ijsschotsen al dan niet een zware impact zullen hebben op hun aantal.
bron; nieuwsblad.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:keizerpinguïns ,
08-04-2012
Vogels leggen ei steeds vroeger
Vogels leggen ei steeds vroeger.
Amper vijf procent van de vogelsoorten moet na 1 mei nog een ei leggen, zo blijkt uit Nederlands onderzoek. Door de klimaatopwarming broeden vogels steeds vroeger.
In België is het in de voorbije dertig jaar bijna een volle graad warmer geworden. De opwarming doet zich vooral voor in de lente, en vogels voelen dat. De pimpelmees bijvoorbeeld broedt nu tien dagen vroeger dan in 1986. Zowat alle overwinteraars broeden alsmaar vroeger. Bij trekvogels doet de verschuiving zich minder sterk voor.
Uit Nederlands onderzoek blijkt dat vogels niet tot voortplanting overgaan omdat het warm is of omdat er veel insecten zijn, maar wel omdat de temperatuur snel stijgt.
De Nederlandse biologe Sonja Schaper hield gedurende drie jaar 108 koolmezenpaartjes in het oog. Door dit specifieke gedrag kan het voor de mees grondig fout lopen, aldus nog Schaper. Rupsen en andere insecten waarmee koolmezen hun jongen voeren, reageren namelijk wél direct op een hoge temperatuur, of die nu stabiel is of niet. In een voorjaar met een langzaam stijgende temperatuur, lopen koolmezen dus het risico dat de rupsenpiek voorbij is voordat hun eieren uitkomen.
Sovon, een Nederlands netwerk van vogelwatchers, heeft een eilegverwachting voor broedvogelsoorten opgesteld. De verwachting van de verschillende vogelsoorten wordt elke dag op Natuurkalender.nl bijgesteld op basis van de weersverwachtingen. Vermits het in Vlaanderen een graad of twee warmer is dan in Nederland, begint de eileg bij ons vermoedelijk iets sneller. Tegen het einde van de maand april hebben zo goed als alle vogels hun eieren gelegd.
bron; gva.be GW foto A Stubbe
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:vogels, pimpelmees, mees,
Geslaagd experiment in de zoo van Erie, Pennsylvania. Een eenzame gorilla werd er 'gekoppeld' aan een konijn en de twee schieten aardig met elkaar op.
De 47-jarige gorilla Samantha verloor in 2005 haar partner Rudy. Volgens de verzorgers was Samantha te oud en te broos om aan een nieuwe soortgenoot te koppelen. Het gezelschap van een konijn, daarentegen, zou wel eens de eenzaamheid van Samantha kunnen doorbreken.
Strelen En zo werd Samantha stapje voor stapje 'voorgesteld' aan het konijn Panda. De twee wonen inmiddels samen in hetzelfde verblijf. "Samantha is erg vriendelijk tegenover Panda", aldus directrice Cindy Kreider. "Ze delen elkaars voedsel en strelen zelfs mekaar". Ook de zoobezoekers zijn in de wolken over het aparte koppel.
bron; hln.be eric belsack.
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:gorilla, konijn,
16-02-2012
Vogels hebben altijd koude poten.
Vogels hebben altijd koude poten.
bron; seniorennet.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:vogels,
09-02-2012
Wilde u ook al lang weten waarom zebra's strepen hebben?
Wilde u ook al lang weten waarom zebra's strepen hebben?
Wetenschappers uit Hongarije en Zweden zeggen dat ze ontdekt hebben hoe de zebra aan zijn typische strepen komt. Volgens hen biedt het zwart-witte patroon de beste bescherming tegen bloedzuigende insecten. De vorsers, onder leiding van Susanne Akesson van de universiteit van Lund (Zweden), hebben de resultaten van hun onderzoek bekendgemaakt in 'Journal of Experimental Biology'.
De oorsprong van de strepen van de zebra is al decennialang het onderwerp van debat tussen wetenschappers. Aanvankelijk werd er vanuit gegaan dat ze de beste bescherming boden tegen roofdieren: in het savannelicht of galopperend in kudde zijn individuele dieren nauwelijks te herkennen.
Maar in 1979 lanceerde wetenschapper Jeffrey Waage al de theorie dat de vacht van de zebra het voor insecten moeilijk maakte om het lichaam van het dier te identificeren. Geen enkele theorie kon tot nu toe worden bewezen.
Maar de wetenschappers voerden nu verschillende experimenten uit om te zien hoe insecten op strepen reageren. Op een Hongaarse boerderij werden proeven ondernomen met zwarte, grijze, witte en gestreepte modellen van paarden. Tot verbazing van de vorsers vlogen de insecten nauwelijks naar de gestreepte exemplaren. Het patroon dat de meeste gelijkenissen vertoonde met de zebravacht, trok het kleinste aantal insecten aan.
"Wij concluderen dat zebra's een huid hebben ontwikkeld die een minimale aantrekking voor bloedzuigende insecten heeft", schrijven de onderzoekers. Bloedzuigende insecten zorgen voor heel wat hinder bij dieren, onder meer omdat ze ziektes overdragen. Een lagere aantrekkingskracht bij die insecten levert evolutiegewijs dus een voordeel op. (belga/sps)
Ongeveer twee miljoen jaar geleden deelden de chimpansees en de bonobo's een voorouder. Sindsdien zijn bonobo's zijn geëvolueerd naar vriendelijke, sociale dieren, terwijl chimpansees zich veelal agressiever gedragen. Volgens een antropoloog van de Amerikaanse Duke University is het aannemelijk dat de bonobo's zichzelf getemd hebben.
Bonobo's, vroeger ook wel dwergchimpansees genoemd, zijn de vriendelijke neven van de chimpansee. Ze zijn minder agressief en hebben kortere snijtanden dan de 'chimps'. Bonobo's spelen meer en hebben meer seks. Volgens wetenschappers is het verschil tussen de gewelddadige chimpansees en de speelse bonobo's vergelijkbaar met het verschil tussen wilde en door de mens getemde dieren.
Maar de enigen die de apen getemd kunnen hebben, zijn de dieren zelf, aldus antropoloog Brian Hare. "Bonobo-eigenschappen echoën die van onze huisdieren", schrijft hij in het magazine Animal Behaviour. "De verschillen tussen de bonobo en de chimpansee kunnen uitgelegd worden als je aanneemt dat ze zichzelf getemd hebben."
De verschillen tussen de twee apensoorten houden wetenschappers al lang bezig. De apen werden op een gegeven moment enkel gescheiden door de Congorivier. "Toen kwamen de bonobo's in een omgeving terecht die zo verschillend was dan die waar de chimpansees leefden, dat ze even goed op een andere planeet hadden kunnen zitten", aldus Hare. Chimpansees kwamen in een gebied terecht waar ze constant konden worden aangevallen door gorilla's. Bovendien waren de meest agressieve mannetjes de vader van de meeste kinderen, dus moesten de dieren wel gewelddadig worden om te overleven. De bonobo's kwamen terecht in een rustige omgeving en moesten op dat moment amper moeite doen om te overleven.
(adb) bron; demorgen.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:apen, aap, bonobo,
03-01-2012
Haaien passen zich aan aan klimaatsverandering
"Haaien passen zich aan aan klimaatsverandering"
Wetenschappers hebben gemeld dat ze in Australische wateren de eerste hybride haaien ter wereld hebben aangetroffen. Volgens hen wijst dat erop dat de roofdieren zich aanpassen aan de klimaatsverandering.
Onderzoekers stelden een inventaris op van de fauna langs de oostkust van Australië toen ze de ontdekking deden. Genetische tests toonden aan dat enkele haaien die tot een bepaalde soort behoren, ook fysieke eigenschappen bezitten van een andere soort. De Australische zwartpunthaai, die zich vlakbij de kusten van het land bevindt, plant zich namelijk voort met de gewone zwartpunthaai (foto) die elders in de wereld aangetroffen wordt. "Directe evolutie" "Die kruisbestuiving heeft gevolgen voor al die dieren", meent onderzoeker Jess Morgan van de universiteit van Queensland. "Het is heel verrassend, aangezien niemand de hybride haai eerder gezien heeft", aldus Morgan. "Dit is directe evolutie." Hybride nakomelingen De Australische zwartpunthaai is kleiner dan zijn vaker voorkomende neef en kan enkel in tropische wateren gedijen. Zijn hybride nakomelingen werden echter 2.000 kilometer zuidelijker aangetroffen, waar het water heel wat kouder is. Volgens de onderzoekers planten de nieuwe haaien zich ook voort.
(afp/adha) bron; demorgen.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:Haai,
28-12-2011
Zeldzame velduil op dertig plaatsen in België gespot
Zeldzame velduil op dertig plaatsen in België gespot
De velduil, een zeldzame uilensoort in België, is sinds half november op meer dan dertig plaatsen gezien. Volgens natuurbericht.be komt dat door het goede muizenjaar in de noordelijkere Europese broedgebieden.
De velduil is sterk verwant aan de ransuil, maar een stuk zeldzamer. "Gemiddeld worden broedgevallen in België maar om de drie tot vier jaar vastgesteld", aldus Gerald Driessens (Natuurpunt). "Gelukkig krijgen we in de winter noordelijke velduilen op visite en die zijn doorgaans erg honkvast."
Tijdens de najaarstrek werden er zestig verschillende exemplaren gezien boven de Belgische telposten, vorig jaar waren dat er slechts 22. De doortrek was gespreid over het land, met zwaartepunten in de Brabantse kouters, het Scheldebekken en in de kustpolders: daar werden er 22 exemplaren gespot, dubbel zoveel als 2010. Ook in de Prosperpolder zijn er acht geteld. Sinds 15 november zijn er al op meer dan 30 plaatsen velduilen opgemerkt.
Gele ogen In tegenstelling tot de meeste uilen zijn velduilen vaak overdag actief in open landschap. Het dier broedt en brengt veel tijd door op de grond. "Zijn bleke, koud gelige bruine kleur met donkerbruine vlekken maakt dat hij weinig opvalt op de grond." Opvallend zijn de gele ogen die contrasteren met de zwarte oogvlekken in het witte gezicht.
De soort volgt de veranderingen in de muizenstand, met goede jaren in 2008 en 2009 maar een crash in 2010. "2011 was opnieuw uitstekend. Onze overwinterende velduilen zijn afkomstig van noordelijkere Europese broedplaatsen, zo blijkt uit ringonderzoek."
Weetje; Een uil kan zijn kop 270 graden draaien. Hij kan perfect omkijken zonder zijn lijf te bewegen. Doordat zijn ogen recht naar voor staan heeft hij maar een heel beperkt zicht. Dit is perfect om te jagen, maar hij kan niets zien naast of achter hem. Om toch rond te kunnen kijken, kan hij daarom zijn hoofd zo sterk ronddraaien: 270° naar elke kant. Dit kan hij doordat hij dubbel zoveel (24) halswervels heeft als de mens, waardoor de nek veel flexibeler is.
bron; seniorennet.be (belga/svm) bron; hln.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:Uil, Velduil,
27-12-2011
Zeer zeldzame neushoorn gevangen op Borneo
Zeer zeldzame neushoorn gevangen op Borneo
Op het eiland Borneo is een zeer zeldzame Sumatraanse neushoorn gevangengenomen. Het vrouwtje van de bijna uitgestorven soort moet de kleine populatie op het eiland redden. Dat heeft een woordvoerder van de Maleisische natuurbeschermers gemeld.
De neushoorn werd vorige week gevangen en kreeg de naam Puntung. Het vrouwtje moet samen met mannetje Tam voor het nageslacht zorgen. Tam werd drie jaar geleden gered van een palmolieplantage op Borneo.
Er leven naar schatting nog 150 tot 300 wilde Sumatraanse neushoorns. De populatie op het eiland telt slechts enkele tientallen beesten. Ze zijn heel schuw, kleiner dan andere Sumatraanse neushoorns en worden maar zelden gezien.
De Sumatraanse neushoorn leefde aanvankelijk in grote delen van Zuidoost-Azië, maar had erg te lijden onder overbejaging. Dat is momenteel nog altijd het geval. Van de hoorn van de dieren wordt immers gedacht dat ze geneeskundige krachten bezitten.
Kweekprogramma's die in de jaren '80 en '90 georganiseerd werden, mislukten. De Maleisische natuurbeschermers zijn dan ook zeer opgezet met hun recente vangst.
(adha) bron; hln.be
Categorie:Weetjes- Dieren Tags:Neushoorn,
Lieve Bezoeker Om het openen van het gastenboek voor iedereen gemakkelijk te houden worden te grote Plaatjes en of Buttons verwijderd.
Vandaag kijkt Material Girl over de grenzen van haar vakgebied en onderzoekt wat er in de pop van een vlinder gebeurt.
Ik heb eens een rups gevonden op de wortels in de tuin van mijn oom. Het was een knalgroene rups met zwarte streepjes met daarop oranje stippen. Ik mocht de rups mee naar huis nemen en hield hem in een lege confituurpot met wat groen van de wortels waarop ik hem had gevonden. De rups at (en poepte) verbazend veel en begon zich de volgende dag al te verpoppen.
Nu komt het stukje dat ze er niet bij vertellen: in de pop wordt het lichaam van de rups bijna volledig afgebroken. Dit proces van weefseloplossing heet 'histolyse' en gebeurt door dezelfde verteringssappen waarmee de rups eerder zijn eten verteerde. Als het lichaam van de rups echt helemaal verteerd zou worden, zou er daarna geen vlinder uit kunnen ontstaan. Enkele groepen cellen blijven gespaard. Dit zijn de 'imaginaalschijven' (Engels: 'imaginal buds' of '
Om een volwassene te worden, moet een baby vooral eten en slapen. Om een vlinder te worden, moet de rups eerst eten en dan sterven - het is geen geleidelijke verandering zoals bij de mens.
