Over mijzelf
Ik ben Josephine of Joke
Ik ben een vrouw en woon in Waasmunster (Belgie) en mijn beroep is Genieter.
Ik ben geboren op 10/08/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Zwemmen,wandelen in de natuur, en natuurlijk fietsen. Fotograferen, fotobewerking. Op internet surfen en bloggen. Maar ook een gezamelijke hobby van mij en mijn echtgenoot is dat we graag varen over verschillende wateren.







      

Hallo,niet vergeten!
Even iets laten weten.

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 

AANRADERS !!!
  • ATELIER VAN JOSEPHINE
  • POWERPOINT VAN JOKE
  • ETEN EN GENIETEN
  • PHOTOGALERY
  • NO LIMIT
  • Inhoud blog
  • Koala-baby kruipt uit buidel in Planckendael
  • Aapje gaat met winterjas shoppen in Ikea
  • Droogte houdt trekvogels op
  • Stadsvogel gebruikt peuken in nest als parasietbestrijding
  • Eerste sterren schitterden 750 miljoen jaar na oerknal
  • Afrikaanse savanne en leeuwen verdwijnen aan sneltempo
  • Thaise douane redt 600 cobra's van de feestdis
  • Honderdtal dolfijnen aangespoeld in Australië
  • Nieuwe sprinkhaansoort doet intrede in Vlaanderen
  • Beschadigd Great Barrier Reef bloeit in de diepte

                 

                                                                        

    Categorieën
  • BERICHTEN DIEREN & FOTO'S (19)
  • BERICHTEN NATUUR & FOTO'S (2)
  • Berichten-Dieren-Natuur (496)
  • Foto's (76)
  • Natuur-Reizen-Tips (62)
  • Trips; Wandelen- Fietsen (30)
  • Weetjes- Dieren (299)
  • Weetjes- Natuur (62)
  • Zoeken in blog

    Foto's van Joke

    Twintig jaar vanaf nu, je meer teleurgesteld zal worden door de dingen die je niet doet dan door degene die je wel hebt gedaan. Dus gooi uit de bowlines, zeil weg van de veilige haven. Vang de passaatwind in je zeilen. Explore, Dromen, Discover.
    21-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Genieten van de Drentse natuur
     

    Fietstocht vol oud en nieuw

    Genieten van de Drentse natuur

    Recent kreeg ik de vraag wanneer ik eens naar Drenthe zou komen.
    Tot mijn schaamte moest ik bekennen dat ik daar nog
    niet voor een fietsreportage was geweest.
    En daarmee doe ik de provincie tekort.



    Drenthe is voor vele fietsers de beste fietsprovincie van Nederland.
    Zo is de Drentse Fietsvierdaagse een begrip bij de toerfietser;
    jaarlijks telt het evenement tienduizenden deelnemers.
     
    
Button fiets- en wandelroute
    We beginnen onze tocht in Hoogeveen, waar het landschap nog niet heel aantrekkelijk is. We fietsen namelijk langs industriegebieden en bedrijventerreinen. Hoogeveen groeide na de Tweede Wereldoorlog uit tot een aantrekkelijke plaats voor industrie om zich te vestigen. Bedrijven als Philips en Fokker kwamen er, maar ook Jan Kip, bekend van de Kipcaravan, vestigde er in 1947 een bedrijf. Vele nieuwbouwwijken verrezen om de bevolkingstoename op te vangen. Inmiddels ligt het aantal inwoners van de gemeente Hoogeveen rond de 55.000.

    Talrijke boerenhoeves

    Het duurt even voordat we de stad uit zijn. Het sombere weer, mist en kou, maakt ons humeur er ook niet beter op. Maar als we in het echte Drenthe terecht komen, waar de wegen stil en verlaten zijn en de boerenhoeves talrijk, voelen we ons weer opperbest. Hoewel het zicht beperkt is, geeft de mist het landschap toch ook iets magisch.

    Zo is het niet zo heel moeilijk voor te stellen hoe dit land er vroeger uitzag. Drenthe was tot ver in de 19e eeuw een gebied met eindeloze onontgonnen gebieden waar schapen de boel kaal graasden. Hierdoor kon het zand gemakkelijk overal heen waaien en ontstonden er talloze heuveltjes. De schapenpoep vormde de mest voor op de akkergronden; tot kunstmest werd uitgevonden en de schapenteelt steeds minder rendabel werd.

    Stukje 'oernatuur'

    De ontginning van de grond voor landbouw tastte het landschap met haar woeste gronden aan. Weinig gebieden bleven bewaard, maar omdat Vereniging Natuurmonumenten hier in 1921 in het bezit kwam van wat grond, kunnen we bij Mantingerzand nog steeds genieten van een stukje 'oernatuur'. Tip: stap bij Café Voscheheugte in Mantinge eens af en loop een stukje het Mantingerzand op. Na wat zandhappen stuit je al gauw op een mysterieuze vliegden. De wortels van de stam liggen bloot en dat betekent dat de zandrug waarop de vliegden ligt vroeger hoger was.

    Rond Mantingerzand kun je als wandelaar en fietser genieten van het landschap en van 'nieuwe natuur'. In 1992 werd door Natuurmonumenten het Plan Goudplevier gelanceerd om meer natuur te scheppen. Vier kleine natuurgebieden (het Mantingerzand, het Hullenzand, het Lentsche Veen en Martensplek) werden door de landbouw gescheiden en dat moest weer een aaneengesloten gebied worden. Prettig voor de recreant die wil genieten van de ruimte en rust , maar ook voor dieren en planten die op een groter gebied veel meer kans hebben te overleven.

    'Arme grond'

    Op weg naar Gees is het landschap weer ontgonnen. Akkerland en bomen in de mist doemen aan de horizon op. We vragen ons af of hier ook in de toekomst nieuwe natuur wordt aangelegd. Dat zou ook net als bij het Hullenzand met bulldozers kunnen. Dat lijkt een hele ruwe ingreep, maar alleen de bovenste laag wordt centimeter voor centimeter verwijderd, zodat de mest verdwijnt. Zo ontstaat er 'arme grond' en komen heidezaden, die na tientallen jaren akkerbouw nog steeds aanwezig kunnen zijn weer vrij en kunnen dan alsnog ontkiemen.

    Olde Schippershuus

    Geheel anders wordt het landschap weer als we het bos van Gees inrijden. Drenthe kent vele gezichten, maar kenmerkende esdorpen, hunebedden of brinken komen we niet tegen. Wel worden we voortdurend heen en weer geslingerd in de tijd. Ook als we aan het eind nog een stop maken in Hoogeveen worden we met de neus op de geschiedenis gedrukt. De menukaart van het Olde Schippershuus vermeldt dat dit één van de oudste panden is van Hoogeveen. Het werd rond 1632 gebouwd door rentmeester Van Echten die belasting inde bij de bevolking. Hier ligt de oorsprong van Hoogeveen en zijn er ook enkele historische panden. De kanalen die elkaar kruisten zijn inmiddels gedempt. Na 1882 werd het een café. Nu staan er smakelijke hapjes op de kaart. Mooi moment om onze tijdreis door Drenthe te beëindigen. Gelukkig voor ons is Drenthe niet meer zo woest en verlaten als 100 jaar terug.

    Route:

    Start- en eindpunt: NS-station Hoogeveen

    Afstand: 46 km

    Ga vanaf treinstation naar knooppunt 33. Dan 36 - 39 - 23 - 10 - 62 - 64 - 60 - 61 - 83 - 66 - 18 - 24 - 23 - 36 - 33. Dan weer terug naar NS-station.

    Vogeltje

    Plan Goudplevier dankt zijn naam aan een vogel die tot 1937 regelmatig in Nederland broedde. Tegenwoordig broedt de goudplevier op de toendra en in open berggebieden in meer noordelijke streken. De vogel is 26 tot 29 centimeter groot en heeft een kenmerkend goudbruin verenkleed.

    De grootste kans om hem in Nederland waar te nemen, heb je in augustus tijdens de vogeltrekperiode. De goudplevier voedt zich onderweg met insecten, zaden, wormen en weekdieren. Natuurmonumenten hoopt dat de vogel die ook karakteristiek was voor deze omgeving als broedvogel weer terug komt. Maar dat duurt misschien nog wel tientallen jaren.


    Rutger van den Hoofdakker
    bron; telegraaf.nl

    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:Goudplevier,
    15-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Recreatie en Natuur op Goeree-Overflakkee

    Recreatie en Natuur op Goeree-Overflakkee



    Het vlakke land lijkt op Zeeland, maar is toch echt Zuid-Holland. 
    het vlakke land lijkt op Zeeland maar is toch echt Zuid-Holland 

    Zout en zoet rond Ouddorp

    Al ruim 20 jaar maken mijn ouders fietstochten vanaf de camping De Groene Weide in Ouddorp. De camping is ideaal gelegen. Het strand is makkelijk te voet bereikbaar en vanaf de camping kun je mooi het achterland in. Voor een bruisend uitgaansleven moet je elders zijn. In het 6000 inwoners tellende Ouddorp waar de SGP een grote aanhang heeft, worden christelijke waarden zoals de zondagsrust gerespecteerd. Het kerkbezoek is hier nog hoog.
    Het dorpje is wel een bezoek waard. Even een ommetje maken vanaf knooppunt 55 of 58 naar Ouddorp loont de moeite. Het dateert waarschijnlijk uit het jaar 900 en is daarmee veruit het oudste dorp van Goeree-Overflakke.

    
Button fiets- en wandelroute

    Een korte wandeltocht

    We fietsen richting Havenhoofd, maar in natuurgebied De Kwade Hoek laten we de tweewieler even staan. Dit natuurgebied is wat haar flora en fauna betreft uniek in Nederland. Tijdens de aanleg van de Deltawerken is het gebied buitendijks gebleven. Daardoor groeien er zeeplanten als zeerus, zeewater, zeebies en blauwe distel. We ontdekken zelf nog de bosbraam en bitterzoet.

    Nadat we weer op de fiets zijn gestapt, zien we in de berm ineens een koningskaars. Deze plant behoort tot de familie van de helmkruidachtigen. Met een lengte van ruim één meter torent hij trots boven de andere planten uit.


    Goeree-Overflakkee

    We bevinden ons op het voormalig eiland Goeree-Overflakkee. Het lijkt op de Zeeuwse eilanden, maar dit is wel degelijk de provincie Zuid-Holland. Het eiland is door de aanleg van vele dammen, dijken en verkeerswegen makkelijk toegankelijk geworden voor toeristen.

    Niet alleen wordt de kost verdiend met recreatie en toerisme, maar ook landbouw en visserij zijn belangrijk. Op de schrale grond zien we kleine boerderijen. De teelt op de veldjes is zeer divers en in het voorjaar worden hier vele tulpen en andere bloemen gekweekt.

    Ook mooi zijn de dorpjes en gehuchten die we passeren. Eerst Havenhoofd aan de Haringvlietsluizen met amper 400 inwoners. Dit was ooit de toegangspoort tot de havens van Goedereede (Goede Reede betekent eigenlijk ‘veilige handelsplaats’). We fietsen door naar Stellendam. Ook een prachtig plaatsje met de molen Korenlust als blikvanger. In de haven zijn nog wat sporen te zien van de visserij, maar na de aanleg van de Deltawerken speelt dat geen voorname rol meer.

    Prachtige uitzichten

    De afwisseling is op de Kop van Goeree bijzonder groot. Er zijn tientallen redenen te verzinnen om even af te stappen en van het bijzondere landschap te genietenen. Bij knooppunt 58 knijpen we opnieuw in de remmen.

    Het uitzicht op de zandplaten Hompelvoet, Veermansplaat en Markerije die in het Grevelingenmeer liggen, is schitterend. Links zien we de Slikken van Flakkee, rechts ligt het recreatiepark Port Zélande en de Punt van Goeree. Aan de horizon varen tiental bootjes en boten. Natuur en recreatie lijken hier harmonieus samen te gaan.

    De combinatie tussen zoet en zout water blijft ons ook tijdens het laatste stuk boeien. Nadat we de N57 hebben overgestoken, gaan we maar weer het strand op. Mijn fietsgenoot vindt een stuk zeeschuim, het skelet van een inktvis. Het lijkt hier wel schat zoeken.

    Tip; Op deze route niet vergeten Goeree het schilderachtige dorpje is een bezoekje waard; bijvoorbeeld de kerktoren die kan worden beklommen waardoor je een wijds uitzicht hebt in alle richtingen, maar ook de prachtige panden rondom de oude haven met gezelligge terasjes en de bakker die
    geheel in de stijl van de vorige eeuw is ingericht.

    Routebeschrijving

    Start- en eindpunt: knooppunt 54

    Afstand: 34 km

    Vanaf knooppunt 54 ga je naar knooppunt 55. Dan de knooppunten 63 – 62 – 64 - 65 - 60 – 59 – 58 – 52 – 51 – 54.

    Voor bezoek aan Ouddorp ga vanaf knooppunt 55 richting 56 en dan naar
    57 en bezoek dorp. Dan terug naar 55. Circa 5 km extra.
    Voor bezoek aan Goedereede ga vanaf knooppunt 60 naar 61.
    Terug om weer de route op te pakken.


    Rutger van den Hoofdakker
    bron; telegraaf.nl


    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:Goeree-Overflakkee, Ouddorp,
    28-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Te paard door de Oostkantons


    Te paard door de Oostkantons

    De Oostkantons met hun leuke Eifeldorpjes en de Hoge Venen, het oudste en grootste natuurpark in België, biedt veel wandel- en fietsmogelijkheden. Maar ook voor ruiters bestaan er routes.

    Met de hulp van de vereniging Equitours kunt u gemakkelijk een vakantie te paard in de Oostkantons samenstellen. Op de website vindt u 12 stations waar uw paard kan overnachten. Soms kunt u er zelf ook terecht in een gastenkamer, tent of vakantiewoning, anders krijgt u een adres van een hotel in de buurt.

    Equitours stelt 5 routes voor: de Instapwandelrit, de Tweelandentour, Van de Eifel tot de Hoge Venen, Drie landen, 3 dagen en de Gastronomietocht. U kunt ook zelf samen met Equitours een route samenstellen.

    Praktische informatie vindt u op de website of in de gratis folder Wandelingen te paard in de Oostkantons, die u bij de Dienst voor Toerisme van de Oostkantons kunt bestellen. (MS/MC)

    bron; knackweekend.rnews.be

    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:paarden, belgie, oostkantons,
    08-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De beste wandelplekjes in Vlaanderen

    De beste wandelplekjes in Vlaanderen


    De zomer is de ideale tijd om de natuur in te trekken. Vijf ervaren wandelaars verklappen het mooiste wandelplekje in hun provincie, met extra tips voor vijf authentieke tochten door het Vlaamse groen.

    WEST-VLAANDEREN: IJZERBROEKEN
    Oostendenaar Julien Van Remoortere is wellicht de beroemdste Vlaamse wandelaar. Hij schreef tientallen wandelgidsen en ook in 'zijn' West-Vlaanderen zijn er nauwelijks wandelroutes die voor hem nog geheimen hebben. Zijn favoriete wandeling brengt ons naar de IJzerbroeken bij Roesbrugge.

    De wandeling
    "Een van de mooiste West-Vlaamse wandellandschappen strekt zich uit bij de IJzer, in de omgeving van de plek waar de rivier de Franse grens oversteekt. Op het grondgebied van het tweelingdorp Roesbrugge-Haringe. Als je in Roesbrugge het Grote Routepad 5A stroomafwaarts volgt, richting De Panne, loop je weldra over een smal, geasfalteerd jaagpad op de oever van de rivier. Na een paar kilometer krijg je recht voor je de kerk van Beveren in zicht. Aan je linkerkant ligt een gebied met laaggelegen weiden, de fameuze 'broeken' van de IJzer. Een heerlijk landschap, wel 8.000 hectare groot, dat het natuurlijke overstromingsgebied van de rivier vormt. In droge periodes kunnen de weiden begraasd worden. Knotwilgen en elzen gedijen er uitstekend. Reigers, patrijzen, meerkoeten, waterhoentjes en zangvogels in overvloed. Vergeet in ieder geval je verrekijker niet. Via talrijke bruggetjes, over de greppels die de IJzer voeden, vervolg je je weg. In de verte zie je de kerk van Beveren en ook die van Stavele komt daarna in zicht. Je bereikt dit dorpje via een ijzeren ophaalbrug met een fraai brugwachtershuisje op de oever."

    Eten en drinken
    "Eén van de gezelligste en tegelijk merkwaardigste eetcafés van West-Vlaanderen is 't Hof van Commerce in Stavele. Iris, de waardin, werd vorig jaar verkozen tot strafste cafébazin van Vlaanderen. Ze verzamelt ook curiosa uit de goede oude tijd. De woonkamer is ingericht als slagerij, want het eigenlijke beroep van cafébaas Paul is slager. In het weekend verzorgen ze uitgebreide Breugelbuffetten. De huisgemaakte 'picon' is een absolute aanrader."

    Meer info:
    www.toerismewesthoek.be - www.westtoer.be - www.hofvancommercestavele.be

    OOST-VLAANDEREN: SCHORISSE
    Fotografe Sarie Van den Bossche en haar man Dirk De Moor zijn fervente wandelaars en publiceerden reeds diverse wandelgidsen bij Lannoo, waaronder 'Wandelen met kinderen in Vlaanderen'. Het echtpaar woont trouwens in de Vlaamse Ardennen, in Heurne bij Oudenaarde.

    De wandeling
    "Eén van mijn lievelingswandelingen situeert zich hier in de onmiddellijke buurt van onze woning, in het hartje van de Vlaamse Ardennen, in het ingeslapen landbouwersdorp Schorisse. Je hebt hier een opmerkelijk reliëf, dat golft van 22 tot liefst 122 meter. Dat zijn zeker in Vlaanderen opmerkelijke hoogteverschillen, die ertoe bijdragen dat je hier geniet van talrijke, vaak adembenemende vergezichten. Het gaat dus wel vaak op en af, maar die inspanningen worden telkens weer beloond met een prachtige natuur. Je wandelt onder meer ook langs kabbelende beekjes. En je kunt de streek ook met de kinderen op originele wijze verkennen. Zij kunnen bijvoorbeeld op de rug van een ezel de wandeling maken. Daarvoor kun je terecht op de vakantiehoeve Git(e)ane aan de Bosgatstraat. Vandaaruit zijn diverse kortere en langere wandelingen mogelijk van 5,7 tot 9 km. Je stapt dan ook een stuk door het natuurdomein Het Burreken met de typische fauna en flora van de Vlaamse Ardennen. Je verdrinkt hier bijna in het groen."

    Eten en drinken
    "Een typisch café is Moeder Stiene aan de Langestraat in Schorisse. Je ontdekt er onder meer een indrukwekkende verzameling bierpotten. Tafelen kan lekker in 't Genot op den Berg aan de Bovenstraat in Maarke-Kerkem. Op zomerse dagen geniet je er vanop het terras van een mooi uitzicht tijdens je maaltijd."

    Meer info:
    www.toerismevlaamseardennen.be - www.genotopdenberg.be
     
    VLAAMS-BRABANT: HOUWAARTSE BERG
    Gunther Hauspie is een fervente wandel- en fietsjournalist.Als Leuvenaar gaat hij ook graag op stap in eigen streek en een favoriete bestemming is dan de Houwaartseberg, in het hart van het Hageland, waar zich op de zuidflank enkele wijngaarden uitstrekken.

    De wandeling
    "Het heerlijke aan deze wandeling is dat ze veel afwisseling biedt. Het Hageland is officieel het noordelijkst gelegen wijngebied ter wereld. Het microklimaat en de ijzerzandsteen in de ondergrond dragen daar in ruime mate toe bij. Die ijzerzandsteen absorbeert overdag de warmte en geeft ze 's nachts maar mondjesmaat af. De tocht start aan het standbeeld van Den Hagelander voor het oud gemeentehuis van Houwaart. Verder gaat het langs de kerk en een veldpad naar de Sint-Jozefskapel, waarna het pad kronkelend bergopwaarts gaat naar de heuvelkam van de Houwaartseberg. Die volg je een eind. Daarna gaat het verder door het 500 hectare grote Walenbos waarna met de Roeselberg een nieuwe uitdaging volgt. Langs boomgaarden en tuinen beland je terug bij het vertrekpunt aan de kerk van Houwaart. De hele wandeling is 10 km lang en je volgt de zeshoekige bordjes van het bewegwijzerde parcours 'Wijngaardenwandelpad'."

    Eten en drinken
    "Je vindt picknickplekken op de Houwaartseberg en bij de kerk van Tielt. In Tielt kan je voor een drankje terecht in Café Berg en Dal aan de Blerebergstraat. In Gelrode is de Moedermeule een taverne in een fraaie molen aan de Hondsheuvel. Eenvoudige, maar lekkere gerechten."

    Meer info: 'Stappen en trappen in Hageland en Dijleland'. Gunther Hauspie. Nomade Leuven. 20,95 euro en
    www.tielt-winge.be - www.moedermeule.be - www.toerismevlaamsbrabant.be

    ANTWERPEN: KEMPENSE HEUVELRUG
    Gunther Ritsmans is hoofdredacteur van maandblad Pasar, de vereniging die nabij toerisme en wandelen promoot. Maandelijks vind je in het blad wandelfiches voor originele tochten in eigen land. Ritsmans gaat zelf elk weekend op stap.

    De wandeling
    "Mijn lievelingswandeling gaat letterlijk door het hart van het wandelnetwerk Kempense Heuvelrug. Het is een zeer gevarieerde tocht die bovendien kindvriendelijk is, want ze komt voorbij de populaire Kabouterberg in Kasterlee. Daar valt op zomerse dagen veel te beleven voor de kinderen. De wandeling start aan de Keeses Molen, aan de Geelsebaan in Kasterlee. Het gaat vervolgens een stuk door de Venheide en daarna volg je een deel van de Kabouterbergwandeling. Hierna is er mogelijkheid tot picknicken. Dan gaat het langs een stukje heide midden in het bos. Langs beukendreven bereik je de Duivelskuil, een plas die 's zomers soms droog staat. Een infobord van Groendomeinen vertelt er je alles over. Dan wacht de klim naar de Hoge Mouw, een 35 meter hoge landduin midden in de Kempense Heuvelrug. Je komt hierna weer langs mooie picknickplaatsen, door een bos en voorbij een open plek met doorkijk op de Netevallei. Langs een holle weg bereik je het dorp Goor. Vanhier kan je terug naar Keeses Molen. Deze korte tocht is 7 km lang. Stap je verder, dan gaat het een stuk langs de Kleine Nete, langs een veldweg naar Houtum, voorbij een klein openluchtmuseum naar Keeses Molen. De lange versie is 12 km."

    Eten en drinken
    "Aan de Molen, een taverne aan de Geelsebaan in Kasterlee. Groot terras, speeltuin en een minigolf. Ruim aanbod snacks. De keuken is doorlopend geopend."

    Meer info:
    www.kempenseheuvelrug.be - www.aandemolen.be - www.antwerpsekempen.be - www.pasar.be

    LIMBURG: NATIONAAL PARK HOGE KEMPEN
    Ignace Schops is directeur van het Nationaal Park Hoge Kempen, het eerste nationale park in ons land. Hij gaat er natuurlijk ook graag wandelen.

    De wandeling
    "Het Nationaal Park Hoge Kempen is zonder meer een plek waar je nog oneindig ver kan kijken, zuivere lucht kan inademen, bekoord kunt worden door de purperen heide, plotseling oog in oog kunt staan met een vos of ontroerd kunt worden door een schattig reekalfje en haar moeder. De mooiste wandeling die je in het Nationaal Park Hoge Kempen kunt maken, is de langeafstandswandeling met logies ter plaatse. Bij een fikse meerdaagse wandeling die natuur, landschap en cultuur afwisselt, kun je helemaal wegdromen. Het is onwaarschijnlijk hoe de verschillende landschapstypes elkaar afwisselen: bossen, heide, water, steile hellingen, kronkelende zandweggetjes... Elk met specifieke soorten planten en dieren. De verschillende toegangspoorten zorgen voor een extra dimensie. Je kunt sterren kijken in de Cosmodrome in de Kattevennen in Genk; met de trein het Nationaal Park ontdekken in het kleine station van As; oog in oog staan met ridders in de waterburcht in Pietersheim; het blotevoetpad de Lieteberg in Zutendaal aflopen of verdwalen op de Mechelse heide in Maasmechelen. Je kan ter plaatse overnachten op campings, in hotels of in B&B's."

    Eten en drinken
    "Kasteel Vilain XIIII in Leut bij Maasmechelen is zowel brasserie als restaurant, met zicht op de Engelse tuin."

    Meer info:
    www.rlkm.be/nl/hoge-kempen - www.kasteelhof.be - www.toerismelimburg.be


    bron; hln.be

    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:Antwerpen, limburg, Vlaams-Brabant, Oost-Vlaanderen, West- vlaanderen,
    02-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Proef de Veluwe met de Veel Luwe Smultour


    Proef de Veluwe met de Veel Luwe Smultour


    © ImageGlobe/Anton Luhr

    De Veel Luwe Smultour, dat is al fietsend ontspannen en genieten van de Veluwse natuur én tegelijk proeven van eerlijke Veluwse streekproducten.

    Tussen 24 april en 30 oktober kunnen toeristen en recreanten tijdens een dertig kilometer lange fietstocht kennismaken met al het moois dat de Veluwe te bieden heeft. Van landweggetjes tot bospaden en van het strand langs het Veluwemeer tot het oude centrum van Elburg. Maar… dat is nog niet alles. Bij elke tussenstop staat er op vertoon van de speciale routekaart wat lekkers van Veluwse bodem klaar.

    Smullen maar

    Onderweg zijn er vijf verschillende pleisterplaatsen. Hier kunt u afstappen om te genieten van pure Veluwse seizoensproducten. Proef een ambachtelijk gerookte haring, een Veluws Akkerbrood gemaakt uit granen uit de tuinen van A. Vogel, een kopje biologische rundvleessoep of een fruitig glaasje sap.

    Maar het blijft niet alleen bij proeven. Bezoekers zijn ook welkom om lekker rond te struinen in bijvoorbeeld de stallen van Ko-Kalf of de fruittuinen van Fruittuin Verbeek zodat met eigen ogen te zien is waar, hoe en door wie de producten gemaakt worden.

    Take it slow

    Iedereen kent de Veluwe van de schitterende bossen, de zandvlaktes en het wild. Minder bekend is de agrarische diversiteit. Veel Luwe is een paraplumerk voor de meest uiteenlopende producten van Veluwse bodem.

    Veel Luwe haakt ook aan op de toenemende aandacht voor gezonde, duurzaam geproduceerde voeding en nieuwe trends als ‘slow food’. Veel Luwe en de Veel Luwe Smultour sluiten daar naadloos op aan: ontspannend genieten van de Veluwe en al het culinaire moois dat de streek te bieden heeft.

    Fietsverhuur

    Geen fiets bij de hand? Geen probleem. Bij drie van de vijf deelnemende bedrijven is het mogelijk een fiets te huren en te starten met de fietstocht. Wel is het nodig om vooraf even te reserveren. Voor de liefhebbers is het natuurlijk ook mogelijk de tocht per voet te doen.

    Prijs & verkrijgbaarheid

    De Veel Luwe Smultour kunt u in de periode van 24 april tot en met 30 oktober maken met uitzondering van de zondagen. De routekaart is verkrijgbaar bij drie verschillende startpunten en bij alle VVV’s op de Veluwe en kost € 11,50 p.p. en geeft recht op vijf traktaties (kinderen tot en met acht jaar gratis).

    Meer informatie over de Veel Luwe Smultour en de adressen van de verschillende startpunten en de verschillende VVV’s zijn te vinden op de website
    www.veelluwe.nl.

    bron; knackweekend.rnews.nl

    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:Veluwe, fietsvacantie, Nederland,
    02-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brugse Ommetoertjes

        
                                   Brugse Ommetoertjes

         Brugse Ommeland

    Vanaf eind maart presenteert het
    Brugse Ommeland originele ontdekkingstochten op iedere derde zondag van de maand.

    Tijdens deze Ommetoertjes vertellen streekkenners hun gasten over bijzondere plekken. De fiets- of wandelroutes ontsluiten verborgen pareltjes. Ook een smakelijke proeverij maakt deel uit van de Ommetoertjes.

    Een andere nieuwigheid is een erfgoedroute in Torhout die deze zomer ingewandeld wordt. Voor de fietsers komt er de zomerse fietstocht Zie Ginter... Romeinen, die de sporen van de Romeinen in de streek rond Brugge, Gistel, Ichtegem, Kortemark, Middelkerke, Oostkamp, Oudenburg, Torhout en Zedelgem volgt.

    Meer tips, verhalen en voordeelbonnen vindt u in Genieten in het Brugse Ommeland, het gratis streekmagazine van de regio. U kunt het magazine verkrijgen via de toerismediensten en via de site van het
    Brugse Ommeland.

    Maaike Schwering
    Bron; knackweekend.rnews.be


    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:Brugse Ommeland, brugge,
    28-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ommetje door sprookjesland het Land van Herve


    Ommetje door sprookjesland  het Land van Herve

    In het Land van Herve is het niet alleen eigenlijk te steil om te fietsen, maar er valt ook zoveel te genieten dat je wel móet wandelen. Op de fiets ga je te snel en zou je véél te veel missen!

                              Je waant je in een sprookje... 
                                                                                                         Foto: De Telegraaf

    Zo krijg ik regelmatig de vraag: ’Heb je al eens in de Himalaya gewandeld? Of in de Andes?’ Ik antwoord dan: ’Nee, maar ben jij al eens in De Kampina geweest, in Westerwolde of het Land van Herve?’

    J. Duijs is namelijk een BW’er, bourgondische wandelaar. Zo iemand die ook graag een terrasje pakt, een mooie maaltijd voorgeschoteld wil krijgen, een lekker, schoon bed om in te slapen. Ik gruwel van de verhalen over buikloop, stinkende matrassen, ratten en kakkerlakken die de stoere wereldreizigers me vertellen.

    Zuid-Limburg

    Neem Zuid-Limburg met het heerlijke Maastricht. Waar je kunt winkelen, cultuur snuiven, flaneren langs de terrassen of genieten van de prachtige, heuvelachtige omgeving. Met het buitenland, Duitsland en België, om de hoek.

    Op een half uurtje rijden van de Limburgse hoofdstad ligt het Land van Herve. Een naam die doet vermoeden dat je een sprookjespark binnenloopt. En dat doe je ook, met dit verschil dat sprookjes hier ècht werkelijkheid worden.

    Het prachtige landschap ligt er helemaal klaar voor, want er zijn hier talloze eeuwenoude paadjes die de boerderijen van toen met elkaar verbonden. Maar wel wandelen dus, want hier gaan fietsen is als taart eten met een opscheplepel.

    Wallonië, het Franstalige deel van België dus, met golvende heuvels en valleien, frisgroene weiden en boomgaarden met oude hoogstammige fruitbomen die worden begrensd door hoge hagen.

    Pittig stijgingspercentage

    Val-Dieu heet de abdij waar we starten. Staat er al sinds 1739. Nog altijd een slaap- en retaïtreplaats voor pelgrims op weg naar Compostella en mensen die even uit de hectiek van alledag willen stappen. Met een fraai park, brouwerij, restaurant en winkel, waar je religieuze attributen kunt kopen maar ook heerlijke streekproducten.

    De abdij ligt aan het riviertje de Berwinne dat we oversteken om gelijk via het eerste draaihek een flinke klim te pakken. De heuvels zijn hier niet zo hoog, maar wel kort op elkaar en met een pittig stijgingspercentage. We steken een paar weilanden over en lopen door een adembenemend decor dat we kennen van de televisiebeelden uit de Waalse wielerklassiekers die de komende weken weer worden verreden.

    Kilometers ver kun je hier wegkijken. Naar dorpen als Julémont bijvoorbeeld dat ongeveer tweehonderd inwoners telt. Het dorp zou zijn vernoemd naar Julius Ceasar, die zijn legerkamp had opgeslagen op de plaats waar nu de kerk staat. Na het passeren van een Mariakapelletje hebben we een prachtig vergezicht over het Maasdal. Op deze hoogte fluit de wind zachtjes door de bomen en doet de hekken van de nu nog lege vakantiewoningen piepen en kraken.

    Wandelschoenen

    Verderop ben ik blij dat ik goede, hoge wandelschoenen heb aangetrokken. Drijfnat is het hier op de holle wegen, maar móói! En wat maakt het ook uit, de modder op de Lowa’s wassen we gewoon af in het beekje dat we verderop passeren. Op en neer gaan de paden en rechts zien we al het Croix de Charneux. Een vijftien meter hoog kruisbeeld, waarboven een tweetal roofvogels op de thermiek rondzweven. Het kruis is in 1913 geplaatst op de 269 meter hoge heuvel waar in de vroege middeleeuwen toernooien werden georganiseerd voor ridders uit deze regio, Luik en zelfs Luxemburg.

    Dan komen we de Berwinne weer tegen, die uitmondt in de Maas bij Moelingen. Het riviertje ontspringt niet ver hier vandaan in het gehucht ’De Birven’, tegenover de Amerikaanse militaire begraafplaats Henri-Chapelle. Daar liggen 7989 militairen van het 1e Amerikaanse Leger begraven, waarvan de meesten zijn gesneuveld tijdens het Ardennenoffensief in december 1944.

    Door hun opofferingen mogen wij nu nog steeds in alle vrijheid genieten van de volgende mooie weide, een bijzonder stukje donker bos en het mooie terras van Aux Berger de la Bel, dat straks, zo gauw het zonnetje weer schijnt, wordt geopend.

    Vragen of tips: jduijs@telegraaf.nl

    Wandelsite

    Onze aandacht op het Land van Herve werd gevestigd door Jos Wlazlo. Hij verdiende drieëndertig jaar zijn geld als muzikant, maar sinds vorig jaar is de 53-jarige zoon van een Poolse vader die hier in de mijnen kwam werken alleen nog maar bezig met wandelen.

    Honderden routes heeft Jos inmiddels gewandeld, die hij allemaal heeft verzameld op zijn overzichtelijke website www.wandelgidszuidlimburg.com.

    De wandelroutes incl. routekaartje zijn gratis te downloaden. Ook zijn van elke route foto’s en plattegronden te bekijken.

    Wlazlo bedenkt de routebeschrijvingen niet alleen, maar controleert ook voortdurend of de aanwijzingen nog kloppen. Ook heeft hij inmiddels een interactieve overnachtingspagina gemaakt met hotels, campings en vakantiewoningen.

    Zelfs een restaurantpagina met alle openingstijden ontbreekt niet op de site waarvan vorig jaar meer dan een miljoen keer routes zijn gedownload.

    Wandelwijzer

    13 km. 80% onverhard. Horeca in Val-Dieu en Auberge Aux Berges de la Bel, plm. 2 km voor het eind- en startpunt.

    Informatie: www.wandelgidszuidlimburg.com.

    JOOP DUIJS
    bron; telegraaf.nl


    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:land van Herve, Wallonie,Belgie,
    27-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Provence met de fiets & '˜La Route des Ocres'



    De Provence met de fiets & ‘La Route des Ocres’



    De Provence met de fiets & ‘La Route des Ocres’

    Laat de Mont Ventoux voor de echte sportievelingen, de Vaucluse heeft een netwerk met bewegwijzerde tochten (die al dan niet nog aangelegd worden) doorheen dit prachtige departement. Ontdek ze met de fiets en waag je buiten de platgetreden paden. Alles samen gaat het om meer dan 1000 km fietspaden, voor elk niveau, 31 tochten en 2 voies vertes voor wie houdt van authentieke ontdekkingen en de wilde natuur opzoekt. 220 professionals (verhuurders en herstellers van fietsen, gidsen, maar ook hotels, chambres d’hôtes, campings, restaurants en wijnkelders) dragen het label 'Accueil vélo'. Je vindt ze in de brochure of op de website www.provence-a-velo.fr.

    Al deze tochten brengen je natuurlijk langs de meest adembenemende landschappen naar de mooiste charmedorpjes, het erfgoed, de bezoekjes, de vele activiteiten en natuurlijk nog heel wat andere mogelijkheden die de evenementenkalender het hele jaar door sieren. De routes zijn ingedeeld per zone (rond Châteauneuf-du-Pape; Mont Ventoux, Comtat Venaissin en Pays de Sault; de Provence des Papes; monts de Vaucluse en Pays des Sorgues; Luberon), per thema (verscholen dorpjes, Au pied des Dentelles, tocht langs de middeleeuwse dorpen, Paysages des Côtes-du-Rhône…) en per moeilijkheidsgraad (gemakkelijk, ontdekking-doorsnee- en sportief). De tochten variëren ook in lengte en zijn een ideale en natuurvriendelijke manier om de Provence op een andere manier te ontdekken. Wij zijn de Luberon aan de voet van de Ventoux en de Haut-Vaucluse ingedoken. Drie sterk aan te raden tochten, zowel voor de mooie omgeving, de ontmoetingen als de vaak unieke bezoeken, de charmante tussenstops en de degelijke diensten onderweg.

    'LA ROUTE DES OCRES' Er zijn heel wat mogelijkheden om de Luberon te ontdekken, maar de Route des Ocres is ongetwijfeld een van de mooiste. De tocht is 15 tot 51 km lang, naargelang het parcours dat je kiest. Je volgt schilderachtige paadjes waar bijna niemand komt, je komt langs schilderachtige landschappen en door pittoreske dorpjes in het Parc Naturel Régional. Je snuift de geschiedenis op van een van de belangrijkste economische motors van de streek: de oker. Oker is al bekend sinds de oudheid en werd al door de Romeinen gewonnen. Pas aan het einde van de 18de eeuw ging een inwoner van Roussillon de steen ook industrieel gebruiken, waarmee hij zekerheid gaf aan de streek ten tijde van de crisis in de jaren 1930 en vooral in concurrentie met de synthetische pigmenten. Vandaag is er nog slechts één bedrijf dat oker maakt en ter plaatse verkoopt.

    Sportievelingen kunnen deze tocht, haltes inbegrepen, in één dag afleggen. Als je voldoende tijd wilt hebben om van de omgeving te genieten, trek je best twee of drie dagen uit. Op de websites www.provence-a-velo.fr en www.veloloisirluberon.com vind je alle informatie over de huurfietsen, het vervoer van je bagage, een gids (niet verplicht maar wel handig), overnachtingsmogelijkheden en lekkere adresjes…

    Lees de volledige reportage op www.reiswereldmagazine.ve

    bron; skynet.be




    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:Frankrijk,Provence,
    19-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwe Hoppetocht door Oost-Vlaanderen


    Nieuwe Hoppetocht door Oost-Vlaanderen



    Oost-Vlaanderen
    heeft er een nieuwe fietstocht bij: de Hoppetocht, een thematische fietstocht door de heuvelachtige regio van Aalst, Asse en Affligem.


    Vanuit Meldert en de abdij Affligem leiden twee fietslussen je door de rijke en verrassende hopgeschiedenis van deze streek. De tocht loopt langs een uniek stuk culinair erfgoed.

    "Eeuwenlang stond de regio tussen Aalst en Brussel bekend als een van de rijkste hopschuren van Europa", aldus gedeputeerde Eddy Couckuyt (CD&V). "Gestart als smaakmaker en natuurlijk bewaarmiddel in het abdijbier van de Affligemse monniken, werd de plant een vaste ingrediënt in tal van andere bieren. Hoewel de grootschalige hopteelt intussen uit de streek verdween, bleef de traditie leven."

    De Hoppetocht werd uitgestippeld op de fietsnetwerken Scheldeland en Groene Gordel, en bestaat uit twee lussen van 36,6 km en 34 km die ofwel apart of gecombineerd te fietsen zijn.

    De Hoppetocht kost 3 euro en kan besteld worden bij Toerisme Oost-Vlaanderen, via de website www.tov.be en bij de diensten voor toerisme in de regio.

    bron; knackweekend.rnews.be

    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:oost-vlaanderen, hoppetocht,
    11-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wandelen Langs de landgoederen en lusthovenwandelen


    Wandelen langs de landgoederen en lusthoven  

      


     

    Huize Sparrendaal passeert u vrijwel gelijk als u vanuit Driebergen vertrekt.
    Foto's: Thijs Rooimans  

    Wees verstandig en ga dit weekend lekker de buitenlucht in. Van Driebergen bijvoorbeeld. U parkeert in het centrum, tegenover het tweehonderd jaar oude, pittoreske kerkplein en komt gelijk langs een prachtige buitenplaats, Sparrendaal. Gebouwd in 1754. Op het landgoed was ooit een seminarie gevestigd. In 1870 werd dr. Herman Schaepman er professor en nog altijd pronkt hier zijn standbeeld.

    De in Twente geboren katholiek was heel belangrijk bij de emancipatie van zijn geloofsgenoten die na de reformatie in ons land een tweederangs leven leidden. Hij was de eerste priester die lid werd van de Tweede Kamer, waar hij zich populair maakte toen in het parlement de drankwetgeving werd behandeld. De wet zou zo streng worden dat het voor de ’gewone man’ bijna onmogelijk werd nog een borreltje te drinken. Vanaf de publieke tribune riep dan ook iemand ’dat een arbeider toch ook recht op een borrel heeft’, waarop Schaepman reageerde met ’Niet één, maar wel twee!’ Kijk, zó scoor je stemmen.

    Het landgoed voorbij slaan we af de Engweg in. Niets om bang van te worden, maar een mooie laan vol fraaie woningen. Hier vond Driebergen zijn oorsprong. Rechts zien we landgoed Dennenburg, ooit bewoond door Karel V en Philips II. De edelen kwamen hier graag, want verderop komen we alweer langs zo’n statig landgoed, Broekbergen dat later een klooster werd. Daar slaan we af de Langbroekerwetering in, een voormalig moerasgebied dat al tussen de elfde en dertiende eeuw werd ontgonnen. In deze tijd van het jaar echter nog altijd flink drassig.

    Net als het volgende landgoed, Beverweerd, waar al weer zo’n historische beroemdheid, prins Maurits, het bijbehorende kasteel bewoonde. Daar is het ècht glibberen en glijden. Heel goed uitkijken dus bij het oversteken van de spekgladde planken en bruggetjes! Het landgoed af zien we de karakteristieke ronde toren van kasteel Sterkenburg. Ooit een ridderhofstad, later een lustoord en buitenplaats. Die functie heeft het kasteel nog altijd, want u kunt er tegenwoordig overnachten in de torenkamers die in originele staat zijn teruggebracht.

    We wandelen verder over de Zwarte Weg en de Broekweg. Deze oorspronkelijke waterscheidingen worden zuwe genoemd en zijn aan weerszijden beplant. De Amerikaanse eiken die hier aanvankelijk stonden, zijn inmiddels vervangen door eiken uit eigen land omdat ze beter tegen ’natte voeten’ kunnen. We zien op verschillende plaatsen verlaten ooievaarsnesten en veel dikke klimtouwen aan de bomen hangen. Restanten van een speurtocht?

    Als we de weg terug inslaan, passeren we eerst de Hondspol, een zorgboerderij voor mensen met een verstandelijke beperking. Via het buurtschap Aderwinkel lopen we naar Driebergen, waar we na drie uur wandelen de wandelschoenen weer uitdoen. 

    Vragen of tips:
    jduijs@telegraaf.nl
    JOOP DUIJS bron; telegraaf.nl


    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:wandelen,driebergen,nederland,
    11-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alleen de kerken open... Sint Philipsland rust op zondag


    Alleen de kerken open... Sint Philipsland rust op zondag

    Zondagmorgen elf uur. Net op het moment dat de uit 1668 daterende Hervormde Kerk leegloopt, rijden we Sint Philipsland binnen. Vrouwen met hoeden en mannen in zwarte pakken kijken niet bepaald vrolijk bij het verstoren van hun zondagsrust. Snel sturen we daarom richting dijk, waar de prachtige houten, gele korenmolen ’De Hoop’ al sinds 1724 de horizon kleurt. 

                            

                      


    Waarom in hemelsnaam naar Sint Philipsland gereisd?
    Er zijn geen toeristische attracties, geen musea,
    geen monumentale bouwwerken, geen stranden.
     Eigenlijk is het niet meer dan een paar polders
    met een dijk eromheen.
     





    Foto's; Hobbyfotografie J & G     E-mail; hobbyfotografie.j.g@telenet.be

    Maar het is herfst en op de een of andere manier groeit bij uw verslaggever dan de behoefte aan harde wind door de haren, aan grijs water met witte koppen. Aan prachtige Zeeuwse luchten.

    Maar vandaag niets van dat alles, de wind zucht slechts, de zon schittert en het zacht kabbelende water is blauw. Het maakt het genoegen er niet minder om. We gespen de rugzak om, klimmen de grasdijk op die ons vrijwel de hele achttien kilometer rond de polder leidt en volgen de hond die voor ons uit rent op weg naar Anna Jacobapolder.

    De hoek om blijkt het dorp toch een strandje te kennen waar de niet-kerkelijken van het najaarszonnetje genieten. Onderweg een eenzame visser en veel, heel veel watervogels die hier rusten of op zoek zijn naar voedsel. Ver weg zien we de Grevelingendam en voor de kust zandplaten en oeverlanden, doorsneden met kreekjes die vollopen bij hoog water.

    Af en toe lopen we even de dijk op om ons te oriënteren. De horizon wordt gemarkeerd door de rijksweg die jarenlang het vasteland met Schouwen-Duiveland verbond. Aan het einde van de kaarsrechte weg vertrok het veer Anna Jacobapolder-Zijpe dat op 6 juli 1988 uit de vaart kon worden genomen door de aanleg van de Philipsdam.

    Oudere lezers zullen zich ongetwijfeld de mededeling op de radio herinneren als het veer uit de vaart was genomen bij storm, mist of ijsgang. Tot 1953 liep er zelfs een stoomtram van Steenbergen in Noord-Brabant naar Brouwershaven.

    Daar waar het pontje vertrok, is nog altijd een dam en restaurant, terwijl het haventje nu wordt gebruikt om mosselen te kweken. Het dorpje Anna Jacobapolder ligt helemaal niet aan het water, maar iets verderop in de polder.

    Wij pakken de dijk weer op en zien aan de overkant de Philipsdam, die ook wel Vogelboulevard wordt genoemd. Spotters uit de hele wereld genieten hier in het voor- en najaar van de vogeltrek.

    Onder aan de dijk liggen de Rumoirtschorren vol met Engels slijkgras en zeeaster. De uitgestrekte, zeldzame zeegrasvelden, die alleen voorkomen in zout water, zijn belangrijk als voedsel voor de rotgans en verschillende eendensoorten. Hier komt het getijdenwater tot rust, zodat het meegevoerde zand en slib kan bezinken. Daardoor vormen zich uitgestrekte slikken die bij laag water droogvallen. Een fantastische voedselkamer voor de rosse grutto, scholekster, kluut, tureluur en visdief.

    Verderop rusten we even uit bij de Bruinisser stelberg. Een hoge, ronde aarden wal met middenin een put vol zoet water. Als het hoog water werd, kon een herder zich hier met zijn schapen terugtrekken. Het is de laatste die zich in Zeeland buitendijks bevindt.

    Als we de dijk verlaten, wandelen we via een rechte asfaltweg terug naar Sint Philipsland. Flup-land noemen ze het gelijknamige schiereiland, dat zijn naam dankt aan Anna van Bourgondië, buitenechtelijk kind van Philips de Goede, die haar vader zo voor eeuwig op de kaart zette.

    Bij het betreden van het dorp komen we eerst langs de bijna 28 meter hoge watertoren die is gebouwd in 1925 en verderop ’De Hoop’. De in prachtige staat verkerende bovenkruier was tot 1969 nog in gebruik als graanmolen, maar is vandaag evenals het ernaast gelegen ’praathuis’ in diepe rust. Het vrijwel uitgestorven Sint Philipsland leeft namelijk op zondag zoals Nederland vijftig jaar geleden.

     Vragen of sugjduijs@telegraaf.nl gesties:

    Wandelwijzer

    18 km, 70% onverhard. Honden toegestaan. Horeca in Sint Philipsland (zondag gesloten) en Anna Jacobapolder.


    Joop Duijs
    bron; telegraaf.nl
     

    Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
    Tags:Sint Philipsland,Nederland,
    07-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlaamse kust op de fiets



    Vlaamse kust op de fiets


    Met een lengte van 67 kilometer kun je de Vlaamse kust gemakkelijk in één dag met de fiets verkennen ? zolang je niet terug naar je vertrekpunt moet trappen! Een nieuwe fietsformule stelt je nu in staat om je huurfiets in een andere kustplaats achter te laten dan waar je hem huurde. Met de unieke Kusttram kun je vervolgens terugsporen naar het beginpunt.

      De bewegwijzerde Kustfietsroute loodst me eerst naar de ruïnes van de Abdij Ter Duinen in Koksijde. Het waren monniken van deze abdij die als eersten door inpoldering en dijkenbouw de kustlijn min of meer vastlegden. Voordien was ze een gatenkaas waar zeewater regelmatig door de duinengordel brak en in het achterland geulen en kreken uitschuurde. Een mooi restant van die duinen is De Blekker – met 33 meter de hoogste duin aan de Vlaamse kust. Daar duikt de Kustfietsroute het natuurgebied Doornpanne in, met aansluitend de Schipgatduinen. Een erg mooie strook die bijna tot de dorpskern van Oostduinkerke duurt.

      Pas in Nieuwpoort zie ik voor het eerst water. De prachtige nieuwe wandel- en fietspromenade verbindt Nieuwpoort-Bad met Nieuwpoort-Stad langs de monding van de IJzer. Nieuwpoort is het meest charmante stadje onderweg.

      De kade bij de vismijn is nieuw aangelegd en heeft de stad, en de vele visrestaurants aan de overzijde van de kaai, een nieuw elan gegeven. Op weg naar Oostende ben ik helemaal overgeleverd aan de ontketende wind.

      Het fietspad ligt op een dijkpad dat steil naar het brede strand afdaalt. Daarnaast rijden de tram en de auto’s. Voorbij de weg liggen hoge duinen met bunkers uit de Tweede Wereldoorlog.

      Het opgewaaide zand bedekt het fietspad soms volledig. In die mulle zandbak is stuurmanskunst vereist. Opgewaaide zandkorrels kruipen overal waar ze niet thuishoren: in mijn oren, onder mijn nagels, zelfs tussen mijn tanden. De zee geeft en neemt, maar hier neemt ze vooral.

      Maar in Oostende geeft ze. Bij de Vistrap wordt de verse vis recht van de vissersboten verkocht. Een hele trein dagjestoeristen uit het binnenland zit beschut tegen de wind tegen de hoge muur van het casino te zonnen. Het is vanaf deze plek dat James Ensor zijn beroemde schilderij de Baden van Oostende schilderde.

      Voorbij Oostende is het op de Spinoladijk opnieuw twee kilometer heerlijk fietsen tussen zee en duin. Tot het pad ten einde loopt bij de eenzame Twins Club in Bredene. Daar volgt de steilste klim van de kust: 19% beweert een bord! Met daaronder het gebod aan fietsers dat ze moeten afstappen. Kort maar heel krachtig sleur ik me toch op de pedalen de duinkruin over.

      Bij De Haan rinkelen opnieuw trams. Het oude tramhuisje is één van de meest gefotografeerde onderwerpen van de kust. Helemaal opgetrokken in de belle époquestijl, die ook elders in De Haan de bouwtrant uitmaakt. Blankenberge is vervolgens de meest volkse badstad aan de Vlaamse kust. De plaats blijkt altijd in kermisstemming te zijn.

      Vanaf Heist fiets ik weer fluks in de wind op de zeedijk. Met de kilometers begint de afmatting stilaan vaste vorm aan te nemen in mijn benen en hoofd. Toch wil ik nog iets verder fietsen dan het station van Knokke, het eindpunt van de Kustfietsroute en de Kusttram.

      Voorbij de laatste appartementen van Het Zoute voert de zeedijk immers tot het punt waar de Zwingeul diep in het land doordringt. Bij de Zwingeul heb je waarschijnlijk het mooiste panorama van de dag. Je ziet honderden vogels in de Zwinplassen. Grote zeeschepen stomen ondertussen de Westerschelde op, richting Antwerpen. Dan is het tijd om de dichtstbijzijnde tramhalte op te snorren en terug naar De Panne te sporen.

      Reiswijzer

      We tekenden deze fietstocht uit op het Fietsnetwerk De Kust. De Kustfietsroute (86 km) werd uitgetekend op dit fietsnetwerk. Ze is in beide richtingen bewegwijzerd. De kaart van Fietsnetwerk De Kust is te koop voor 6 euro bij de plaatselijke toeristische diensten of via www.westtoer.be. Alle fietsknooppunten langs de kust en het achterland staan erop vermeld.

      Knooppunten

      De Panne – 65 – 66 – 82 – 67 – 8 – 9 – 12 – 81 – 80 – 52 – 1 – 3 – 5 – 6 – 9 – 31 – 32 – 33 – 36 – 37 –– 42 – station Knokke.

      Trap&Tram

      We fietsten de Kustfietsroute met de nieuwe Trap&Tram-formule. Hiermee kun je in elk van de tien kustgemeenten een fiets huren en die in een andere gemeente achterlaten. Met de Kusttram spoor je vervolgens terug naar de plaats van vertrek. Het voordeel is dat je zo met hetzelfde aantal kilometers op de teller een veel groter deel van de kust kunt ontdekken. De fietsen zijn nieuw en rijden onberispelijk. Voor de huur betaal je 17 euro, inclusief tramticket. Vooraf reserveren van een Trap&Tram-fiets wordt aangeraden en kan via www.trapentram.be of rechtstreeks bij de verhuurpunten. Ook deze vind je op de website. In de zomer zijn de fietsen elke dag beschikbaar. Anders enkel tijdens de weekends.

      Alle info via www.trapentram.be 
      Gunter Hauspie bron; telegraaf.nl


      Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
      Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Genieten in de Voerstreek

       

      Genieten in de Voerstreek

      Paradijselijk strijdtoneel

      Een paar kilometer voorbij Maastricht,  in België, ligt een paradijsje:
      de Voerstreek. Zó mooi, zó groen, zó dromerig dat je er stil van wordt.

       De plaatsnamen en reclameborden zijn tweetalig en de genietende, Nederlandse wandelaar begrijpt er helemaal niets van…

      Rivaliteit

      Gids Kees Bos, die ons opwacht in ’s-Gravenvoeren, haalt er ook zijn schouders over op. Zelf al jaren woonachtig in België verbaast hij zich nog dagelijks over de rivaliteit tussen zijn Frans- en Nederlandstalige buren. Maar als je zware ziektes hebt overwonnen, leer je te relativeren.

      Bos werd geboren in Groningen, trok met zijn ouders, waarvan vader dominee, langs diverse gemeenten en begon in de jaren vijftig zijn opleiding tot jachtvlieger bij de luchtmacht.

      Na zijn militaire carrière werd hij piloot bij een burgerluchtvaartmaatschappij op de Antillen wat wreed werd beëindigd toen zijn hart voor de eerste keer haperde. Bos revalideerde, ging golfen, maar vond zichzelf écht terug door te gaan wandelen.

      Vooral de Voerstreek stal zijn hart. Hij schreef ’Vervoering in de Voerstreek’ en uit dat boekje laat hij ons vandaag genieten van een prachtig ommetje langs de riviertjes de Noor en Voer, die even verderop gezamenlijk in de Maas uitkomen.

      Na koffie te hebben gedronken bij De Zwaan, waar in de 18e eeuw de postkoets tussen Luik en Aken al stopte, gaat hij ons, bijna tachtig jaar oud maar nog vol dynamiek, voor naar het dal van de Noor waar bossen, weilanden en boomgaarden elkaar afwisselen. Het is het enige riviertje dat noord-zuidwaarts van Nederland naar België stroomt.

      Op de beboste heuveltoppen, waarboven buizerds op de thermiek zweven op zoek naar een prooi, liggen mooie boerderijen maar ook het landgoed Altenbroek waar zeldzame Wagyu-runderen op de steile weiden grazen.

      Ze leveren het peperdure vlees waar vooral Japanners zo gek op zijn.

      Noorbeek

      We steken de weilanden over via natte, modderige paadjes en ijzeren stegelkes (draaihekjes), om langs glooiende akkers en hoogstamfruitboomgaarden af te dalen naar het pittoreske Noorbeek. Je kunt er in deze tijd de stilte horen…

      Het dorp wordt gedomineerd door de 13e-eeuwse mergelstenen kerk. Op het pley ernaast ziet u een grote den. Elke tweede zaterdag na Pasen wordt deze vervangen door een vers exemplaar.

      De ongetrouwde mannen halen een nieuwe boom uit het bos en de getrouwde mannen uit het dorp zetten ’m op. Een traditie die stamt uit 1634 toen hier de veepest uitbrak.

      De boeren baden tot hun beschermheilige St.-Brigida en toen hun gebeden waren verhoord, is voor de eerste keer zo’n den geplaatst. In het dorp ook meerdere prachtige binnenplaatsen.

      Als we Noorbeek verlaten, komen we verderop bij ’t Bakhuis, waar men heerlijk ijs serveert. Weer onderweg lopen we langs meerdere vakwerkhuizen en komen via een ’binnendoortje’ in St. Martensvoeren, waar we het Veltmanshuis passeren.

      Genoemd naar pastoor Veltmans, nog altijd een held voor de ’Flaminganten’. We verlaten het dorp langs het gedenkteken van brigadier Lescenier, een van de eerste gesneuvelden van het Belgische leger in de Tweede Wereldoorlog en stijgen flink om de Heerbaan te bereiken, een vroegere Romeinse weg die nu Kattenrot heet.

      Onderweg omhoog zien we in het dal de oude treinverbinding tussen Antwerpen en Aken, aangelegd door de Duitsers in de Eerste Wereldoorlog. Via een fraai pad langs de Voer lopen we terug naar ’s-Gravenvoeren.

      Zoals steeds onderweg ook hier veel wegkruisen.   

      Wandelwijzer

      ±16 km. Start parkeerplaats op de Boomstraat, ’s-Gravenvoeren.

      Honden aangelijnd toegestaan. 75% onverhard.

      Horeca in ’s-Gravenvoeren, Noorbeek en onderweg.



      Joop Duijs bron;telegraaf.be

      Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
      19-10-2010
      Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op Indian Summertocht in de Hoge Kempen



      Op Indian Summertocht in de Hoge Kempen


      © KB72,Wikicommons

      Vanaf begin oktober tot midden november mag je op zondag gratis mee op pad met een ranger in het Nationaal Park Hoge Kempen.
      Het Nationaal Park Hoge Kempen is met zijn 5 700 ha de grootste brok puur natuur in Vlaanderen is. Tot midden november mag je op zondag gratis mee op pad met een ranger. Deze ervaren natuurgids neemt het hele gezin mee voor een twee uur durende Indian Summerwandeling door het Nationaal Park Hoge Kempen.

      Kinderen krijgen een rugzakje waarin ze allerlei dingen uit de natuur verzamelen. Achteraf kun je je opwarmen met een tas koffie of chocomelk en een stukje taart.

      Van 17 oktober tot en met 14 november staat telkens een andere toegangspoort in de schijnwerpers, met thematische rangerwandelingen en tal van extra doe-activiteiten. In Kattevennen (Genk) bijvoorbeeld leer je een raket bouwen en afschieten. In Pietersheim (Lanaken) ga je op zoek naar ridders.

      Toegang kost 3 euro (vanaf 12 jaar). Maar als je in één van de deelnemende logies logeert, mag je gratis meewandelen. Elk deelnemend kind krijgt een speciaal rugzakje cadeau.

      Informatie
      Toerisme Limburg
      Nationaal park

      Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
      26-09-2010
      Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op stap in het bos


      Op stap in het bos

       

      Nu de herfst gearriveerd is, trekken heel wat mensen richting bos om een frisse wandeling te maken. Onderweg kom je natuurlijk heel wat moois tegen zoals paddenstoelen, maar wist je dat het verboden was in openbare bossen en natuurgebieden om deze te plukken? Bovendien ben je niet zeker of de paddenstoelen wel eetbaar zijn!

      In Vlaanderen komen bijna 4.000 soorten paddenstoelen voor. Je vindt ze in allerlei kleuren en vormen, in bossen, graslanden, op composthopen en houtsnippers... Het herkennen van paddenstoelen is vaak specialistenwerk, vele soorten zijn moeilijk uit elkaar te houden. Toch zijn er een aantal gemakkelijk herkenbare soorten. En die kan je allemaal terugvinden op www.natuurpunt.be/paddenstoelen.

      Bovendien kan je er gratis een infoblad met meer dan 60 gemakkelijk te herkennen soorten downloaden. Handig om mee te nemen om je eerstvolgende herfstwandeling!

      bron; libelle.be




        


































      Foto's; Hobbyfotografie J & G     E-mail; hobbyfotografie.j.g@telenet.be


      Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
      15-09-2010
      Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schelden met paddestoelen



      Schelden met paddestoelen


       Deze uitzichttoren werd in 2005 gebouwd, maar er staat al honderd jaar een toren op deze plek.

      Deze uitzichttoren werd in 2005 gebouwd, maar er staat al honderd jaar een toren op deze plek. ©

      Rond de Doornse Kaap wemelt het deze weken van de paddestoelen, met de meest vreemde namen. Hé, een giftige vezelkop!

      ’Hé kleine stinkzwam, loop eens even door!” „Ach, meelkop, hou je mond.” Giftige vezelkop! Gordijnzwam! Bloeddruppelstekelzwam! Varkensoor! Deze wandeling dreigt helemaal uit de hand te lopen. Met een paddestoelengids in de hand gaat het door de heuvels van Doorn, en elke keer als er iets kleurigs uit de bodem is geschoten, vertelt het boekje welke naam de schimmel heeft.

      Kale knoflooktaailing bijvoorbeeld, ridderzwam, of dennenslijmkop. Stobbezwammetje is ook zo´n mooie. Hoe meer namen je leest, hoe sterker de behoefte wordt deze als een scheldwoord door het bos te gooien. Parasolzwam! Wie zou al die prachtige namen hebben bedacht?

      De auto is op de parkeerplaats van uitspanning Helenaheuvel in Doorn blijven staan, de plek waar vroeger de paarden letterlijk werden ’uitgespannen’. Ze kregen een bak haver en wat water, terwijl de ruiter binnen aan de maaltijd ging. Van de heuvel gaat het naar beneden, het oude stroomdal in. En meteen dienen de paddestoelen zich aan. We rennen van rode plukjes naar witte kringen, en vergeten het pad helemaal. Wat een goed paddestoelenjaar! Wat zijn er veel, en zo groot. Er staan veel soorten, maar de vliegenzwam lijkt het meest voor te komen.

      Paddestoelen spreken tot de verbeelding. In Nederland komen ze vooral voor in kinderboeken, als huisje voor kabouters. Maar de Romeinen vereerden de paddestoel, omdat deze in hun ogen zo geheimzinnig was. Ze leken vooral ’s nachts te verschijnen en hadden geen voedsel nodig. In Midden- en Zuid-Amerika worden de paddestoelen gegeten door plaatselijke genezers die er licht van in het hoofd worden. Ze hallucineren, noemen ze dat, en krijgen allemaal waanbeelden die ze gebruiken bij de genezing van anderen of voorspellingen van de toekomst. Hetzelfde gebeurt nu nog in Europa. Jongeren eten soms hallucinerende paddo’s uit speciale winkels om een lekker gevoel te krijgen. Maar sommigen worden er zo gek van dat ze uit het raam springen. Afgelopen jaren zijn er in Nederland al diverse mensen aan paddo’s overleden.

      In de Middeleeuwen dachten de mensen in Nederland dat paddestoelen met hekserij te maken hadden. Soms groeien ze in cirkels en in die tijd dachten ze dat heksen op die plaatsen hun kunsten hadden vertoond. Daarom noemden ze die cirkels van paddestoelen ook heksenkringen. In Engeland waren ze minder bang, en noemden ze zo’n cirkel fairy-ring, in het Nederland vertaald: feeënkring. Ze dachten dat de paddestoelen de voetstappen van in een kring dansende feeën volgde. Dat klinkt al een stuk vriendelijker.

      Eerst het pad maar eens terugvinden, want zo lukt het nooit om bij de uitzichttoren op de Doornse Kaap uit te komen. Kun je paddestoelen nou eten, gewoon als voedsel, is de vraag op het zandpad naar boven. Ja en nee. Sommige wel, en sommige beslist niet. De champignon bijvoorbeeld is verheven boven alle twijfel, zeker als ie in het blauwe bakje in de koelvitrine van de supermarkt ligt. En de oesterzwam en shiitake ook. In het bos zul je eerder eekhoorntjesbrood tegenkomen, kastanjeboleten en cantharellen. Allemaal eetbaar. Alleen is steeds de vraag: hoe weet je nou zeker dat je een kastanjeboleet te pakken hebt, en geen kleverige knolamaniet? Want die laatste is weer hartstikke giftig. Misschien is het beter om alleen maar paddestoelen van de markt of uit de winkel te eten. Dan blijven de wilde uit het bos staan voor de volgende wandelaar. Ha, daar is de toren. Al honderd jaar draagt de heuvel een uitzichttoren, maar deze stamt uit 2005 en is van hout en staal. Hij is maar liefst 25 meter hoog – daarboven is natuurlijk geen paddestoel te zien.

      © Trouw 2010, op dit artikel rust copyright.

      Zwammen in het bos

      Deze route van ongeveer 3 kilometer begint bij uitspanning Helenaheuvel, St Helenalaan 2, 3941 EH Doorn. Bereikbaar met buslijn 82 Amersfoort - Doorn, halte Maarten Maartenhuis, dan bergafwaarts lopen richting Doorn, links afslaan bij twee stenen leeuwen, 500 meter bospad volgen. De route is niet gemarkeerd, maar het rondje naar de toren kan via verschillende paden. Paddestoelen zoeken kan het beste op een zonnige middag.

      Na alle gekke paddestoelen-namen uit het boekje kun je ook namen voor niet bestaande soorten gaan verzinnen. Zo bedachten wij roderegenjaszwam, giftige tictacs, Spongebobboleet en rioollarfje. Maar dat kan veel beter!

      Bij de hoge uitzichttoren kun je niet al te zware voorwerpen naar beneden gooien en dan de tijd meten. Hoelang zal een blaadje over de afstand naar de grond doen, hoe lang een muntje, hoe lang een stokje, en hoeveel tijd zal je muts erover doen om naar beneden te komen? Kijk wel uit dat er niemand geraakt wordt.

      Voor deze wandeling is een paddestoelengids noodzakelijk.

      ’De Grote paddenstoelengids voor onderweg’ is zeer geschikt, uitg. Tirion, auteur E. Gerhardt, prijs: euro 29,95. Of ’Paddestoelen in beeld’, uitg. KNNV, auteur Frank Bos, prijs: euro 4,95. Recreatiepark Het Rosarium dankt zijn naam aan de beroemde rozentuin van de laatste Duitse Keizer Wilhelm II, die van 1919 tot aan zijn dood in 1941 in Doorn gewoond heeft. Het park heeft een van de mooist aangelegde midgetgolfbanen, en trampolines, een trapskelterbaan en een speeltuin. Open september: wo t/m zo 10.00 - 18.00 uur, oktober: wo, za en zo 10.00 - 18.00 uur. Adres: Molenweg 4, 3941 PT Doorn. Prijzen op www.rosarium.nl.

       Bij al dit enthousiasme voor paddestoelen en de consumptie ervan past zeker ook een, niet triviaal, woord van waarschuwing.
      Paddestoelen plukken en eten is gevaarlijk. 

      bron;www.trouw.nl


























      Foto's; Hobbyfotografie J & G     E-mail; hobbyfotografie.j.g@telenet.be


      Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
      06-09-2010
      Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schapen trekken Limburgse nazomer op gang


      Schapen trekken Limburgse nazomer op gang



      Met de intocht van een kudde schapen neemt de nazomer in Limburg een wel erg opmerkelijke start.

      Een week lang trekt een 600-tal schapen door Limburg, op weg naar Brussel, met in haar kielzog een animatiekaravaan.

      De Europese schapentrektocht is op 5 juni in Berlijn gestart en eindigt op 17 oktober in Trier. Een tocht van 1 200 km. Ze wil aandacht vragen voor het Internationaal Jaar van de Biodiversiteit. Want rondtrekkende schapen zorgen voor de verspreiding van allerlei zaden, sporen, insecten en kleine diersoorten.

      Van 1 tot 14 september trekken de schapen en herders door Vlaanderen. Voorlopig einddoel is het Terkamerenbos in Brussel. De doortocht van de schapenkudde in Limburg brengt iedere avond animatie in telkens een andere gemeente.

      Iedere dag rond 17 à 18 uur komt de kudde schapen aan.Van 18.30 tot 20.30 uur is er een ontspannende infoavond, waar de herder en andere specialisten de tocht kaderen, met verhalenvertellers en andere praatgasten, zoals veearts Theo Martens van het populaire tv-programma ‘Dieren in nesten’.

      Informatie
      Moving Sheep

      bron; knackweekend.rnews.be


      Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
      16-08-2010
      Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leven als een bourgondiër


      Op verkenning door het Franse land
      van melk en honing


      Leven als een bourgondiër

      Net buiten Dijon mondt de Ouche uit in een meer.

      Tarwe, vlees en vooral wijn: Bourgondië is een land van overvloed. Zozeer zelfs dat 'bourgondisch' een woord is geworden voor genieten van wat het leven te bieden heeft. Wij verkenden de hoofdstad Dijon en het wijncentrum Beaune en genoten intussen van dit Franse land van melk en honing.

      Heerlijk om met de trein naar het zuiden van Frankrijk te reizen. Geen gedoe op luchthavens, geen tolwegen en geen files. Boven Parijs is de lucht dreigend donker, maar eens Auxerre voorbij, wordt de natte arduinen hemel opengebeiteld. Koffie slurpen, lezen, beetje naar het landschap kijken: grote plassen tarwe met daarin afgedreven dorpjes, een geel trapezium vol zonnebloemen, wijnranken in het gelid, een buizerd in een dode boom. De zon flitst aan en uit. Ik zie heuvels een lange aanloop nemen. Hoog komen ze niet: voor Dijon, mijn eindstation, gaan ze weer liggen.

      Ik ken de wijnen uit de streek maar er schuilen ook minder vrolijkmakende verhalen in Beaune, zoals dat van het Hôtel-Dieu, de Hospices Civils de Beaune. Dat hospitaal werd opgericht in 1443 onder Filips de Goede als een soort palais de pauvres. Rond de binnenplaats met hobbelkeien loopt een galerij en op het dak vormen de oker, groen en rood gekleurde pannen geometrische patronen. Oorlog en hongersnood hadden de regio uitgeput. Zou het kunnen dat clerus en adel zich schuldig voelden? Het waren zij die de opdracht gaven deze wachtkamer van de dood te bouwen. Wie zich in het Hôtel-Dieu liet opnemen, kwam er zelden levend uit.

      De ziekenzaal oogt als de middenbeuk van een grote kerk. Tegen de muren, achter gordijntjes, in wat biechtstoelen lijken, staan de bedden. De armen werden hier dan wel opgevangen, als het druk was, moesten ze met zijn vieren zo'n bed delen. Het houten plafond, langer en breder dan een toenmalig schip, wordt door vrolijk gekleurde en gesculpteerde balken ondersteund en bij elkaar gehouden.

      Aan het hoofdeinde van de zaal, onder glas in lood, kon aan een altaar de mis worden opgedragen. Wie te ziek was om op te staan, kon liggend de dienst bijwonen. En wie met zijn hoofd aan het voeteinde in bed lag, had aan de andere kant van de zaal zicht op een eikenhouten Christus, gebonden en gedoornkroond. 's Nachts brandde naast hem een kaarsje.

      In de achterliggende zaal Saint-Hugues zwaaien als non verklede paspoppen de plak. In de dagen van de religieuzen die voor hen model stonden, waren de armen al de deur gewezen om elders te gaan sterven. De nonnetjes dienden daarna de rijkeren, die hooguit met zijn tweeën een bed moesten delen. Van service gesproken: als het 's winters te koud werd, trommelde men oude paters op om de bedden voor te verwarmen.

      Polyptiek
      Ten tijde van de Franse revolutie werd een polyptiek van Rogier van der Weyden weggemoffeld in een schuur. Jarenlang zat het verborgen achter hooi en een laag kalk. Hoe zoiets mogelijk is, weet ik niet, maar Het laatste oordeel raakte zoek. Toen het op hout geschilderde meesterwerk in 1836 dan toch werd teruggevonden - Christus' mantel schemerde door de kalk - schrokken de inwoners van Beaune zich een hoedje: er stonden zowaar naakte mensen op het paneel. Er werden lokale kunstenaars aangeworven om de schande te overschilderen. Hun goed bedoelde geklungel werd later in het Louvre gelukkig weer ongedaan gemaakt.

      Wijnparadijs
      Tijd om de stad even gedag te zeggen, ik ga tussen de wingerds rond Beaune fietsen. Hier groeien voornamelijk chardonnay, pinot noir en aligoté. In de Bourgognestreek zijn 4.000 wijnboeren actief. Slechts zelden liggen hun wijngaarden dicht bij elkaar; er moet dus af en toe gemengd en veel geproefd worden om tot een smaakvaste wijn te komen. Er gromt een machine tussen de lange rijen druivelaars, een rijdende kapper knipt de bladeren bij. Er wordt alsmaar meer biologisch gewerkt, een aantal boeren haalt opnieuw een paard op het erf. Ik zie grote capsules roofinsecten die de schadelijke kevers van de druiven moeten vreten.

      Het landschap golft een heel klein beetje. Tijdens het stijgen en dalen langs zigzagwegen, tussen muurtjes en stenen poortjes, kan ik ook de innerlijke fietser versterken. Her en der staan immers, een beetje verloren, kerselaars.

      Auxey-Duresses, Monthélie, Saint-Romain: al die dorpjes brengen onder hun eigennaam een wijn op de markt. Pommard ken ik het best, een naam die klinkt zoals de wijn die er verbouwd wordt, smaakt: als een donderslag op een warme herfstavond. Een lekkere, ouderwetse bourgogne, van de soort waarvan mijn grootouders hielden. Meursault reken ik tot een van mijn favoriete witte wijnen, honderd procent chardonnay, die ik graag als aperitief drink. Ik ga proeven. Ergens op een terras onder een mimosaboom, bij een verkooppunt net buiten het dorp. Een Premier Cru 2006, van het huis Ropiteau. Ik proef bloesem en een beetje honing. Vlakbij Meursaults gemeentehuis, waar Bourvil en Louis de Funès La grande vadrouille opnamen, eet ik in het lievelingsrestaurant van de twee komieken.

      Grandeur
      Dijon was, ten tijde van Filips de Goede, de hoofdstad van een machtige staat die een deel van Nederland, Luxemburg, Vlaanderen, Artesië, Henegouwen, Picardië en nog veel meer omvatte. De edelen van toen konden zich in zo'n buitenwijk van Bourgondië verloven, maar trouwen deden ze toch liefst in Dijon. Bevallen en sterven ook.

      Twintig jaar geleden ben ik hier wel eens geweest, maar de herinneringen zijn verbleekt: de nog steeds drukke terrassen bij een fontein vol duiven, de wijn-, peperkoek- en mosterdwinkeltjes, de kathedraal van Saint-Bénigne, de dakpannen in gekleurde patronen en een beeltenis van de beeldhouwer Claus Sluter. En Gustave Eiffel is hier geboren, ook dat weet ik nog.

      Het mooie hotel La Cloche, met zijn statige gevel, kon ik me destijds waarschijnlijk niet veroorloven. De bar getuigt van grandeur. Ik drink er een witte Monthélie met een scheutje Crème de Cassis, ook een streekproduct.

      Om mijn fietsspieren opnieuw los te gooien, trek ik eerst een sprintje langs de Ouche, die net buiten Dijon uitmondt in een meer. De rivier aarzelt daar even en slaat absintgroen uit voor ze naar beneden valt. Eenden snebberen in het kroos, karpers tekenen concentrische cirkels in het water.

      Sluisje
      Dan vertrek ik, rijdend langs het Canal de Bourgogne, van Dijon naar Barbirey-sur-Ouche, ruim 30 kilometer. Dicht bij de stad is het nog druk: skeelers, als papegaaien gekleurde wielertoeristen, véél joggers. Het lijkt wel alsof Dijon leegloopt. De weilanden rechts zijn bevolkt met witte charolaisrunderen. Ik passeer veel sluizen. Grote hotelboten, nauwelijks smaller dan de sluizen, schuiven erin als vingers in een handschoen. En elk sluisje heeft zijn huisje, sommige verlaten, andere dienstdoende als buitenverblijf. Boerenzwaluwen knipscharen over het water, ik spot beekjuffers en een koninginnenpage. Geregeld vliegt er een insect tegen mijn kaken of voorhoofd te pletter.

      Geen bergop en bergaf hier, het water brengt verkoeling en ik heb het idee dat ik kan blijven fietsen. Maar dat hoeft niet. Aan het eind van de rit is er op een terras langs de waterkant een plaatsje voor mij gereserveerd. Ik wil proeven wat de streek te bieden heeft: oeufs en meurette, een gepocheerd ei in een dikke rodewijnsaus, kip à l'époisses, kaas en een cassissorbet als toetjes. Het half flesje Chablis Chalmant heeft net in Parijs een medaille gewonnen. Verdiend, dat proef ik.

      De geur van look en lindebloesem vervolmaakt de tafel. Bourgognerode stokrozen versieren de muren van het restaurant. De uitbaatster, een Ierse, komt een praatje slaan. Ze heeft hier haar hart verloren. Ik ook, maar ik moet weer weg. Geen cognacje dus, wel nog een grote café crème. Dan even testen of het waar is, dat ik kan blíjven fietsen.

      Tekst en foto's Bart Plouvier
      bron;nieuwsblad.be


      Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
      14-08-2010
      Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wandelen en fietsen door het Pajottenland van de schilder


      Wandelen en fietsen door het Pajottenland van de schilder

      Bruegel als gps

       BDW    'De boerenbruiloft' (rechts) zou ontstaan zijn in de oude herberg In de Kroon, in de Kroonweg (boven).


      Oogsttijd op Anderlechtse velden.   
      Op 'De korenoogst' (rechts) is de Sint-Pieterskerk van Itterbeek te zien (boven).

       
                       BDW   
      BDW

       
      BDW    Op 'De parabel van de blinden' (rechts) is duidelijk de Sint-Annakerk in Sint-Anna-Pede te herkennen.
      © BDW

      Om de meester- werken van Pieter Bruegel te bewonderen, moeten we de halve wereld rondreizen, maar de plaatsen waar hij zijn schilderijen vastlegde, liggen zo goed als achter de hoek. Tijd voor een tocht, te voet of met de fiets, met Bruegel als gids.

      De laatste jaren van zijn leven woonde Pieter Bruegel de Oude in de Hoogstraat in Brussel, waar hij in 1569 stierf en in de Kapellekerk begraven ligt. Vaak trok hij te voet naar de Pedevallei in Dilbeek. Hij schilderde er meesterwerken die we ons alleen al bij het horen van de titel zo voor de geest kunnen halen. Maar om 'De Parabel van de blinden' te zien, moeten we naar het Museo di Capodimonte in Napels. 'Landschap met ekster op de galg' hangt dan weer in het Hessische Landesmuseum in Darmstadt, het Kunsthistorisches Museum in Wenen is talrijke Bruegels rijk en, op enkele doeken in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel na, is ook de rest van zijn oeuvre verspreid over beroemde musea in wereldsteden.

      Het Bruegelmuseum in Dilbeek kan niet anders dan pronken met reproducties, maar het leuke is dat ze in openlucht staan opgesteld en wel op de plaatsen waar ze lijken vastgelegd. In het decor zien we vaak vandaag nog gebouwen, kerktorenspitsen of horizonfragmenten die we ook op de schilderijen herkennen. Op een acht kilometer lange wandeling, die aan het kerkje van Sint-Anna-Pede vertrekt, vinden we negentien replica's op weerbestendige geëmailleerde staalplaten. Het traject kan uitgebreid worden tot een fietsroute van 45 kilometer. Zeven werken illustreren gewoon de veelzijdigheid van Bruegels talent, twaalf andere werden uitgekozen omdat ze herkenbare landschapelementen uit het Pajottenland bevatten.

      De tocht
      Aan de kerk van Sint-Anna-Pede laten we de auto achter op een braakliggend lapje tegenover estaminet De Ster. Het gebouw, in vakwerk met leem, is een mooi voorbeeld van de traditionele architectuur die ooit de streek bepaalde en misschien wel aan de oorsprong van de benaming Pajottenland ligt. 'Paillottes' zijn namelijk stropoppen die in dergelijke panden tussen de dakpannen werden gelegd. De drankgelegenheid is gesloten, een andere doet pas vanavond open, maar gelukkig is er nog een derde café waar we de brochure en kaart (3 euro) van de Bruegelwandeling kunnen kopen. De vriendelijke waardin overhandigt ons ook een plannetje met de wegens wegenwerken gewijzigde route.
      Het begint al goed. Het eerste schilderij dat we in de schaduw van een bomenrij tegenkomen, is volgens de brochure van de vzw Dilbeeks Erfgoed zeker niet van Pieter Bruegel de Oude, maar van een van zijn nakomelingen. En of de windmolen die 'De bruidsstoet' domineert hier ooit heeft gestaan, is helemaal niet zeker. Wel zouden we het torentje dat boven een bos priemt, moeten opmerken, maar dat lukt ons zelfs met een verrekijker niet.

      Blinden
      Als we echter voor de reproductie van 'De parabel van de blinden staan', kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat Bruegel op precies dezelfde plaats zijn schildersezel had neergeplant. We herkennen duidelijk de Sint-Annakerk (1), ondanks de verbouwingen die ze in de loop der jaren heeft ondergaan. Het decor, ja zelfs de sfeer onder het gebladerte, is perfect gevat in sobere kleuren. In werkelijkheid stroomt de Pedebeek wel wat dichter bij het kerkje, maar zulke ingrepen waren het handelsmerk van de kunstenaar. Hij zette de landschappen naar zijn hand, gebruikte hetgeen hij zag als basis en voegde vreemde elementen toe. Een vergezicht uit het Pajottenland vulde hij aan met een rotspartij uit de Alpen, die hij op zijn Italiaanse reizen had gezien. Hoe natuurgetrouw ook, het schilderij barst van de symboliek. Als de ene blinde de andere leidt, belanden ze allebei in de gracht. Het was –één jaar voor zijn dood– Bruegels visie op de dolende mens in een zinloze wereld. Maar de kwalen van de afgebeelde protagonisten zijn zo klinisch nauwkeurig gepenseeld, dat oogartsen vandaag nog een diagnose kunnen stellen. De schilder heeft hier ongetwijfeld blinden gezien, want in die tijd was er in de omgeving een hospitaal.

      Spiegelbeeld
      'De boerenbruiloft', die van 'breugeliaans' een synoniem van overvloedig eten maakte, zou ontstaan zijn in een schuur aan de Kroonweg (2), waar ooit de herberg 'In de Kroon' was gevestigd. Op 'De hooioogst', een typische compositie van bestaande en gefantaseerde landschappen, prijkt een kerkje dat sprekend lijkt op de Sint-Ambrosiuskerk van Dilbeek zoals ze er in de zestiende eeuw uitzag. Op 'De korenoogst' zien we de Sint-Pieterskerk van Itterbeek (3) en de toren in de verte zou wel eens de Sint-Alenatoren van het oude kasteel van Dilbeek kunnen zijn. Voor de watermolen op 'De terugkeer van de kudde' stond die van Sint-Gertrudis-Pedemodel. Op hetzelfde kunstwerk zien we, half verborgen achter bomen, het 'Klein Kasteeltje' dat nog tegenover het Sint-Annakerkje staat en waarin Bruegel ooit verbleef. Soms is het op de grote werken in kleine hoekjes zoeken naar de gedetailleerde minischilderijtjes die in de brochure worden beschreven. Op 'Landschap met ekster op de galg' staat rechtsonder wel heel goed zichtbaar de watermolen van Sint-Gertrudis-Pede. Omwille van de compositie heeft de artiest de Pedemolen wel in spiegelbeeld neergezet.

      Info, brochure en kaart: Cultuurdienst, Gemeenteplein 1, Groot-Bijgaarden, www.toerismedilbeek.be, www.dilbeekserfgoed.be

      Tekst André Grosemans, foto's Bart Dewaele  bron;nieuwsblad.be


      Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen
      09-07-2010
      Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fietsen door de Provence


      Fietsen door de Provence


      Steeds meer toeristen nemen hun fiets mee naar Zuid-Frankrijk. Niet om cols te beklimmen, maar om onderweg nog meer te genieten van al het goede van de streek. Wij stippelden drie routes uit in de Alpilles, een klein, maar indrukwekkend bergmassief in de Provence.

      Maussane - Fontvieille - Arles (46 km): in het spoor van de Romeinen
      We vertrekken in ons hotel in Maussane. Omdat we rustig de tijd willen nemen om alle mooie plekjes te verkennen, gaan we al in de vroege voormiddag de deur uit. Deze eerste lus heeft een 8-vorm en loopt door overwegend vlak gebied. Onze eerste stop is het dorpje Fontvieille. Alles hier herinnert aan de schrijver Alphonse Daudet. Die werd bekend voor zijn verhalen 'Les lettres de mon moulin'. De oude molen van Fontvieille is dan ook uitgegroeid tot een bedevaartsoord, hoewel Daudet hier nooit echt gewoond heeft. De man heeft wél veel zomers doorgebracht in het nabijgelegen Château de Montauban. We gaan er een kijkje te nemen en blijven even uitrusten in de kasteeltuinen.

      Met frisse moed zetten we koers naar Arles. Via de Place Lamartine komen we op de wandel- en fietsweg naast de Rhône. Bij de termen van de keizer Constantijn kan je autovrij naar het centrum fietsen, maar eigenlijk is het veel interessanter om eerst de Rhône te volgen tot je uitkomt bij het moderne museum van de oudheid. Arles is onweerstaanbaar met zijn Romeins theater, het amfitheater, oude kerken en vele terrasjes. Het beroemdste is Café Le Soir op de Place du Forum, het werd vereeuwigd door Vincent Van Gogh. We verlaten de stad langs de resten van het oude aquaduct.

      Lunchtip: Ardoise. Op de Place du Forum, in het centrum van Arles. Provençaalse keuken en grote keuze aan kazen. Tel. 0033/490 96 50 22.

      Maussane - Eygalières - Auraille (43 km): fietsen tot bij Wout Bru
      De tweede route is wat moeilijker, hoewel je nog altijd geen getrainde atleet hoeft te zijn om ze aan te kunnen. We moeten Les Alpilles oversteken. Langs de wijn- en olijfgaarden aan de D78 klimmen we geleidelijk aan hoger. Het verlaten gebied staat vol parasoldennen, zodat er een heerlijke geur hangt. Het hoogste punt ligt op 247 meter. Vandaar laten we ons uitbollen tot in Eygalières. Ooit lag het dorpscentrum hoog op een rotsplateau, maar dat is nu verlaten. Je ziet er machtige vergezichten, terwijl je kuiert tussen de ruïnes en het verlaten kerkje. Er is zelfs een Vlaamse brasserie te vinden: La Brasserie Chez Bru, van Wout Bru, die even buiten het dorp ook nog een tweesterrenrestaurant heeft.

      We rijden naar Auraille langs de rustige D25A. Hier zijn de kale rotsen van de Alpilles op hun mooist. We maken een prachtige afdaling van wel 15 kilometer.

      Lunchtip: La Brasserie Chez Bru, rue de la République, Eygalières, tel. 0033/490 90 60 34,
      http://www.chezbru.com

      Maussane - Saint-Rémy - Les Baux (30 km): mooiste vergezichten
      Onze derde fietsroute is kort, maar krachtig. Op de D5 buiten Maussane moeten we wat steviger trappen om de top te bereiken. Maar het loont de moeite, want tijdens de afdaling ontdek je Glanum, een historische stad met drie lagen: Keltisch, Grieks en Romeins. In 'La Taberna Romana', een eenvoudig restaurantje in de schaduw van de site, kunnen we proeven wat de Romeinen aten.

      Op wandelafstand van Glanum ligt het Maison de Santé Saint-Paul de Mausole, de psychiatrische inrichting waar ooit Vincent Van Gogh verbleef. Je kunt er een uitgestippelde wandeling volgen tot in het centrum van Saint-Rémy.

      We verlaten het stadje in westelijke richting, langs het Château de Roussan. Niet veel verder draai je de D27 op en kijk je tegen Les Alpilles aan. Het is klimmen en hijgen tot aan de top, maar de inspanning loont. Voor ons verschijnt Les Baux, verheven op een rots. Het is dé topper van de Provence, met dank aan de kunstenaars en hoteliers die de vervallen huizen vorige eeuw een tweede leven schonken. De zon, die hier met een rode gloed tussen de kalkrotsen zakt, is adembenemend.

      Lunchtip: La Taberna Romana, Site de Glanum, Saint-Rémy-de Provence. Tel. 0033/490 92 65 97,
      http://www.taberna-romana.com

      Praktisch
      Erheen: Brussel-Maussane: 982 km.
      Beste periode: van mei tot en met oktober.
      Hoe boeken: wij maakten deze fietsreis met Eigen-Wijze Reizen. Het achtdaagse arrangement 'Fietsen in de Provence van Vincent Van Gogh' kost 760 euro op basis van eigen vervoer naar de bestemming en omvat 7 overnachtingen in halfpension; je dineert in een restaurant in de buurt van het hotel. Kamers met bad, airco, tv en balkon. Met zwembad. Info: tel. 016/62 47 62,
      http://www.eigenwijzereizen.be
      Info: http://www.visitprovence.com en http://www.parc-alpilles.fr


      Het amfitheater van Arles.

      In het oude dorpscentrum van Eygalières is
      La Brasserie Chez Bru van Wout Bru te vinden.

      Het vervallen Les Baux werd vorige eeuw weer opgeknapt.

      bron; hln.be

      Categorie:Trips; Wandelen- Fietsen



                  




      Lieve Bezoeker
        Om het openen van 
       
      het gastenboek voor 
         iedereen gemakkelijk 

       
      te houden worden te
        grote Plaatjes en of
        Buttons verwijderd
      .




      Blog als favoriet !


      Willekeurig SeniorenNet Blogs
      4kinderen
      blog.seniorennet.be/4kinder

      Blog tegen de regels? Meld het ons!
      Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!