Dan komt een onwaarschijnlijk genie de kop op steken, Charles Chaplin, de man die iedereen kon aanzetten tot een lach of een traan. Hij draait veel kortfilms tot hij zijn eerste film, die hij trouwens toen al zelf regisseerde, The Kid, in 1921 uitbrengt. Hij speelt er zelf al de hoofdrol en vele zullen volgen. The Kid is trouwens Jackie Coogan die het later niet kan waarmaken. Met zijn bolhoed, grote schoenen en wandelstok veroverd Chaplin de hele wereld. Onze ouders spraken er in hun oude dagen nog over, hoe hij in "The Gold Rush" (1925) zijn eigen schoenen op at, of "City Lights" (1931) met de onvergetelijke scène met het blinde meisje, hij hekelde ook toen al op zijn manier de prestatiedrang van de industrie in "Modern Times" (1936) en ook Hitler werd niet gespaard in "Thje Great Dictator" uit 1940. In 1952 brengt hij ook nog Limelight uit, samen met Buster Keaton een andere legende uit de stomme film. In 1957 speelt hij zelf nog de hoofdrol in " A King in New York" en regisseerde hij in '67 "A Countess from Hong Kong" waarin Marlon Brando en Sophia Loren de hoofrollen spelen samen met zijn zoon Sydney Chaplin. Sydney kon niet in de voetsporen van zijn vader treden, maar zijn dochter Geraldine Chaplin kon wel een mooie carrière neerzetten met één van haar hoogtepunten, een rol in "Doctor Zhivago" uit 1965. Van een heel ander kaliber maar daarom niet minder populair waren het olijke duo Laurel en Hardy. Zij draaien tussen 1917 en 1951 wel een paar honderd films die we waarschijnlijk stuk voor stuk gezien hebben en hartelijk mee gelachen. Oliver Hardy (1892 - 1957), gekend als de dikke wil altijd de slimste uithangen terwijl Stan Laurel (1890 - 1965), gekend als de dunne, diegene is die altijd de klappen krijgt. Vele films en sketches vinden heden te dage hun inspiratie bij die twee mannen.
Voor we mijn belangrijkste films op een rijtje zetten, eerst even stilstaan bij de mensen die de geschiedenis van de film voor een groot deel hebben bepaald.
We gaan het hier niet hebben over Eastman die met Kodak die eerste commerciële filmrol op de markt bracht of Thomas Edison met zijn eerste filmprojector maar wel over acteurs, actrices en regisseurs die het echt op het witte doek gezet hebben.
Na tientallen kortfilms brengt D.W. Griffth (1875 - 1948) in 1915 zijn eerste langspeelfilm "The Bird of a Nation" uit met de toen legendarische Lillian Gish in de hoofdrol. Lillian Gish (1893 - 1993) blijft in films en theater spelen tot haar 94ste. Haar laatse film komt uit in '87 "The Wales of August" waar ze samen met die andere grote dame, Bette Davis speelt. Over de prachtige ogen van Bette Davis werd trouwens ook een nummer in de hitparade gezongen in '74 "Bette Davis eyes", door Kim Carnes.