|
Vliegt de Blauwvoet? Storm op Zee!
De Drij Koningen van de Geniale Generatie Lilliputters
----------------
De weergoden in het Verre Vaderland zijn, volgens het Onnozel Manneke van de V°RT, danig in hun nopjes. Voor hen is het volop speeltijd nu. De TAKken vliegen in t rond en veel oude bomen sneuvelen. Hier, aan het Lago di Bolsena was het gisteren, één dag dus, een beetje regenachtig, maar vandaag schijnt het zonnetje in een staalblauwe lucht, precies lijk ze dat hier al eeuwen en eeuwen doet. De depressies, waarover het Onnozel Manneke het had, geraken niet over de bergen, en Goddank al zekerlijk niet door de Gothardo. De enige gelijkenis met oude vallende bomen, is schrijver dezes, die weer eens door wondroos geveld, zo ziek is als een stervende hond. Platte rust, en veel antibiotica (de oude remedie : niet eens een serieuze diagnose meer nodig!) en in de kortste keren staat die boom weer daar. Net als die kat kom weer, sij kon niet langer wach! de volgende dag was die kat weer daar.
O die elkaar meesleurende herinneringen die bij hoge koorts als steigerende nachtmerries elkaar berijden
.De kat, als Egyptische afgod, is nooit ver weg bij n Ieperling uit het buitendorpje met de zeer toepasselijke naam St Jan-Hoge-Zieken. Heb ik gisteren nog via mijn scherm uitvoerig in rondgelopen. Zou U in de Rijselstraat het huis (links) vinden waar Meester Jerôme LEURIDAN heeft gewoond, voor hij, in 1945 DRIJKLEURIG werd vermoord in het Brugse Pandreitje? U kunt er niet naast kijken : het is een stijlvolle advocatenwoning met tegen de gevel op veilige hoogte een ceramiek is bevestigd met de Vliegende Blauwvoet boven het Heel Nederladse Stormland. Kwaadaardigaards dachten toen dat Diets hetzelfde was als Duits
.
Hoge koortsen brengen het koppeke van de zieken ook altijd in de war. Terwijl ik lig te woelen en te dampen, komt in mij de vraag naar boven hoe een beeldhouwer wist dat er diep in dat blok marmer, een Treurende Moeder zat, met haar gestorven zoon op de schoot. Raar, hé! Dan is het weer iemand die geweldig gelijkt aan Toon Hermans, die me een monter bezoekje komt brengen en na korte tijd plaats maakt voor iemand die, te oordelen naar de verf op zijn kleren, kunstschilder moet zijn. Die zwierige hoed verraadt dat hij van Antwerpen moet zijn. Die raadt mij aan om in mijn stukje van gisteren (of was het eergisteren), dat onafgewerkt is blijven liggen, wat milder te schrijven over die subsidie-slurpers die ook zon hoed als hem zouden willen dragen. In het Kortrijks dialect van mijn lief Vrouwke is dat nen hoe. maar geen hoed.
Einde van het verhaal. Heb er barstende koppijn van gekregen, maar dat van de Drij Vadsige Koningen, kon ik toch niet voor mezelf alleen houden.
Vliegt de Blauwvoet? Storm op Zee!
------------------
Elo vroeg en kreeg meer, tijd dat in 2012 onze smeekbede wordt gehoord: minder België
(voor de slechte verstaanders: GEEN België dus)
|
