Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Categorieën
Natuurvereniging DEN BUNT vzw
Welkom op de blog van Natuurvereniging DEN BUNT. Onze vereniging is gestart in 1981 en bestaat nu dus meer dan 40 jaar en telt ruim 200 leden in de Kempense regio. Alles wat te maken heeft met milieu, natuur en natuurfotografie, activiteiten van onze vereniging...enz. vind je terug op deze blog. En deze blog is er voor en door de leden. Wil je een bericht plaatsen, dan kan dat door mij een mailtje te sturen met de te plaatsen tekst en foto's. Volg ons ook op onze Facebookpagina.
02-05-2025
MEIKEVER
Meikever
Deze meikever had zijn kalender niet goed in de gaten gehouden. Hij kwam reeds te voorschijn op 30 april..... en Leo PEETERS maakte er een foto van. Het is één van onze bekendste en grootste inheemse kevers. Meikevers vind je vooral op eiken en beuken. De mannetjes zijn gemakkelijk te herkennen aan de antennes op hun hoofd, want die bestaan uit zeven lange lamellen.... terwijl de vrouwtjes er maar zes hebben die bovendien veel korter zijn.
We gingen onlangs op verkenning naar het grensgebied tussen Nederland en Duitsland, reisdoel van onze vijfdaagse in september. Daar gingen we ondermeer eens kijken naar de oude steengroeve van Sibelco in Winterswijk. Deze oude groeve is al lang bekend omwille van de nestplaats van een stel oehoe's. En we hebben ze uitgebreid kunnen bekijken. En tijdens diezelfde uitstap hebben we ook heel wat fouragerende en baltsende ooievaars gespot.
Roger DAMEN.
Klik op onderstaande afbeelding om Power Point te downloaden. Daarna klikken op download om PPS te openen en dan op eigen tempo om de voorstelling te bekijken.
Kleine parelmoervlinder - Issoria lathonia - Queen of Spain fritillary
Ook de kleine parelmoervlinder is een trekvlinder. Deze soort staat bekend om zijn vermogen om grote afstanden af te leggen. In de zomer migreert hij vanuit Zuid-Europa naar noordelijkere gebieden, zoals Nederland en België, waar hij zich voortplant.
De kleine parelmoervlinder is een prachtige vlinder en herkenbaar aan de opvallende zilverkleurige vlekken op de onderkant van zijn vleugels, die lijken op kleine parels. De bovenkant van de vleugels is oranje met zwarte stippen, wat hem een opvallend uiterlijk geeft. Deze soort komt voor in droge, bloemrijke graslanden en duinen, waar viooltjes groeien. De rupsen voeden zich namelijk met verschillende soorten viooltjes, zoals het duinviooltje en het driekleurig viooltje. In Vlaanderen is de kleine parelmoervlinder vooral te vinden aan de kust en in de Kempen.
Kleine parelmoervlinder (Foto's: Karel VERBRUGGEN)
De oranje luzernevlinder is een prachtige dagvlinder uit de familie van de witjes. Deze vlinder heeft een opvallende oranjegele kleur met donkere banden langs de vleugelranden. Ook dit is een trekvlinder die elk voorjaar vanuit Zuid-Europa en Noord-Afrika naar het noorden vliegt. De vlinder leeft voornamelijk op klaver- en luzernevelden, en de rupsen voeden zich met verschillende soorten vlinderbloemigen. In ons land varieert de aanwezigheid van deze vlinder sterk per jaar, afhankelijk van de weersomstandigheden en migratiepatronen
Oranje luzernevlinder (Alle foto's: Karel VERBRUGGEN)
Ook de distelvlinder is een trekvlinder die vaak in België wordt waargenomen. Deze vlinder heeft oranje vleugels met zwarte en witte vlekken, en een spanwijdte van ongeveer 5 tot 6 centimeter. De distelvlinder migreert jaarlijks en is vooral actief in de Benelux van april tot oktober. Ze leggen hun eitjes op waardplanten zoals distels, klit en brandnetels. In het najaar trekken ze terug naar warmere gebieden.
Dat vogels trekken, wist je misschien al. Maar wist je dat ook vlinders echte globetrotters kunnen zijn? De Atalanta is er daar eentje van. In het voorjaar arriveren hier vlinders uit zuidelijkere streken, die zich hier voortplanten, en waarvan de nakomelingen in de zomer rondvliegen. Van de laatste generatie trekken veel dieren opnieuw weg naar het zuiden. Volgens literatuur is de Atalanta een trekvlinder, die dus in de winter niet in onze streken blijft. Maar toch worden er de laatste jaren in februari en maart vaak gezien omwille van klimaatverandering, dus blijven ze toch vaker overwinteren
Ik bewandelde het deel van het Buntpad dat langs de Witte Neet loopt (via Broekstraat) altijd maar rechtdoor tot aan hoeve Boeretang. Daar het nieuwe bruggetje over en op naar Groeve Donk met de mooie uitkijkheuvel.
Klik op de "play-knop" om het filmpje te starten (Geluid aan) MP4 Na het starten helemaal onderaan rechts klikken op "volledig scherm"
Leo PEETERS maakte onderstaande foto’s op 30/04/2021..... vier jaar geleden in de tuin van zijn buurman. Het zijn kegelmorieljes met een grijsbeige tot zwartgrijze kegelvormige hoed, met raatvormige gaten en plooien…. en vrij zeldzaam!
Morieljes zijn voorjaarspaddenstoelen die vrijwel uitsluitend in het voorjaar groeien (van maart tot mei). Het zijn paddenstoelen die behoren tot de zakjeszwammen en ze leven als opruimer (of saprofyt) van organisch materiaal in de bodem en dikwijls ook op versnipperde en uitgestrooide boomschors.. Morieljes zijn eetbaar en aromatisch na bereiding, rauw zijn ze giftig.
Het bont zandoogje heeft geen winterslaap gehouden, maar zat de afgelopen maanden nog in de pop. Als de dagen gaan lengen en de temperatuur oploopt, kruipt deze bruine vlinder met gele spikkels naar buiten. Naast voedsel zoeken is er nog een belangrijke taak: voortplanting. De mannetjes bewaken een territorium in een bosrand of langs een zandpad en verjagen alles wat voorbijvliegt. Je ziet ze dan ook druk rondfladderen en steeds weer terugkeren naar hetzelfde uitkijkpunt.
Ik was er al een hele tijd niet meer geweest maar met dit prachtig lenteweer trok ik er toch nog eens naartoe. Zowat halfweg de wandeling, langsheen de "Kleine Nete"merkte ik een nieuw informatiebord.... en twee ligzetels! Als de wandeling een beetje te lang is en je wat vermoeid bent kan je hier rustig weer op adem komen.
Op het nieuwe infobord (geplaatst door de Vlaamse Overheid) vind je bijkomende info over Tabloo, het Buntpad en enkele bijzondere dieren die leven in de Kleine Nete, zoals de kleine modderkruiper en de rivierdonderpad..... en de toegevoegde foto's waren van mijzelf!
Grote toename van schadelijke stierkikkers: “We vragen iedereen om waarnemingen door te geven” Uit: Het Nieuwsblad - Donderdag 17 april 2025
Het afgelopen jaar werden er in Vlaanderen meer dan 100.000 stierkikkers gevangen, een grote toename tegenover de start van de metingen in 2020 toen er ‘slechts’ 32.564 in de netten belandden. De Amerikaanse kikkers vormen een grote bedreiging voor lokale fauna en flora. “We vragen iedereen om waarnemingen door te geven, zodat we de verspreiding beter kunnen monitoren.”
Klik op onderstaande afbeelding om volledig krantenartkel te lezen.
Het gebied is toegankelijk via de bewegwijzerde paden van zonsop- tot zonsondergang. Het kasteelpark en de voorste zone van het natuurgebied zijn goed toegankelijk. Pas je wandelschoeisel aan, aan het seizoen en de weersomstandigheden. De Blankaart is een overstromingsgebied en dus niet of moeilijk toegankelijk tijdens heel natte periodes. De verschillende plankenpaden zorgen er voor dat je de vogelkijktoren en de vogelkijkhut kan bereiken zonder natte voeten.
Bijzondere waarneming (Merkem 19-22 maart 2025) is de steltkluut en de witte ibis (Eudocimus albus). Hier heb ik ook een jong exemplaar witte ibis waargenomen (heeft nog niet de witte kleur). De witte ibis heb ik bovendien ook waargenomen in Zulte, (Leievallei) zelfs 10 stuks, op 9 maart 2025.
Ook de zeearenden hebben een nieuw nest! Beelden zeearend nabij nest in een boom, zijn van erg ver genomen en een beetje onduidelijk.
Roger DAMEN.
Klik op de "play-knop" om filmpje te bekijken (Geluid aan) MP4 Klik vervolgens onderaan rechts op "YouTube" en daarna op volledig scherm. Als je eventueel teksten wil lezen.... druk dan op de pauzetoets.
Zijn naam doet vermoeden dat hij afkomstig is uit andere Europese streken…. maar toch is hij ook in ons land inheems en komt zelfs vrij talrijk voor. Deze soort staat bekend om zijn feloranje, ongevlekte buik, wat hem onderscheidt van andere watersalamanders. Mannetjes hebben vaak een blauwe kleur tijdens de voortplantingsperiode, terwijl vrouwtjes een gemarmerd patroon vertonen.
Ze leven in verschillende habitats, zoals poelen, vijvers en vochtige bossen. Tijdens het voortplantingsseizoen (vnl maart) leggen vrouwtjes hun eieren tussen de bladeren van waterplanten. Buiten dit seizoen brengen ze veel tijd door op het land, vaak op vochtige plekken zoals onder stenen of boomstammen.
De taxus is een traag groeiende boom of struik die tot 20 m hoog en honderden jaren oud kan worden. Alhoewel hij erg giftig is wordt deze plant toch gewaardeerd om zijn sierwaarde in tuinen en parken. De taxus is tweehuizig en bloeit van februari tot in april. De mannelijke bloemen zijn geel gekleurde bolvormige kegeltjes. Deze produceren nu heel veel stuifmeel (schud maar eens met een tak – zie stofwolk op de foto)
In de late zomer en herfst, als de vrouwelijke schijnvrucht rijp is, wordt de besachtige zaadmantel eerst groen en later rood.
Niet alleen trekvogels keren in het voorjaar terug, veel andere dieren ontwaken nu ook langzaam uit hun winterslaap. Zo ook de egels. Het is niet helemaal waar dat ze de hele winter hebben doorgeslapen, want om de zoveel dagen worden ze even wakker. Meestal blijven ze dan gewoon in hun nest om lekker verder te slapen, maar soms gaan ze even aan de wandel. Als egels in het voorjaar (maart/april) wakker worden, hebben ze enorme honger want ze hebben bijna al hun vet verloren. Ze eten graag wormen, slakken en insecten, maar ook eieren en kleine zoogdieren. Wil je egels in je tuin? Zorg dan voor zoveel mogelijk variatie.
In de krant "Het Nieuwsblad" van zaterdag 12 april stonden onderstaande foto's van enkele ministers.... gemaakt met chatGPT. Dat moet ik ook kunnen... dacht ik.
En dus vroeg ik aan chat GPT: - maak eens een foto van Roger DAMEN, voorzitter van Natuurvereniging Den Bunt, met bloemetjes op de achtergrond en een merel op zijn hoofd. Enkele minuutjes later intving ik onderstaand resultaat!
Komt voor in West-, Midden- en Zuid-Europa en behoort tot de paardenstaartfamilie. Deze foto’s zijn genomen in Kottem, tussen Sint-Lievens-Houtem en Oombergen. Bijzonder mooi wandelgebied met een hellingbos waardoor de Kottembeek kronkelt. Einde maart is het bos getooid met voorjaarsbloeiers waaronder bosanemoon. De reuzenpaardenstaart is indicator van kalkrijke bronsystemen. In april en mei verschijnen tot 50cm lange fertiele (vruchtbare) stengels met op de top tot 10cm lange sporenaren. Als de sporen rijp zijn sterven deze stengels af. Later verschijnen infertiele stengels die een hoogte kunnen bereiken tot 180 cm uit knolvormige wortelstokken. Paardenstaart (Equiqetum) is het enige overblijvende geslacht binnen de paardenstaartenfamilie (Equisetacea) en wordt daarom als levend fossiel beschouwd. De classificatie van deze sporenplant die in flora’s gehanteerd worden heeft meermaals tot discussies geleid. Behoren paardenstaarten al dan niet tot de varens?
In Heukels’Flora van Nederland vallen de paardenstaarten in de 23ste druk in de orde van de Filicales (echte varens), waar ze in de 22ste druk nog de enige familie was in de monolypische klasse Equisetopsida (primitieve varenachtige planten). Recentere classificatie van Smith (2006), gebaseerd op DNA onderzoek, plaatst paardenstaarten terug in de klasse Equisetopsida. Later onderzoek wijst echter uit dat de paardenstaarten fylogenetisch (volgens afstammingsgeschiedenis) niet tussen maar naast de overige varens staan.
Allemaal nogal verwarrend. Maar laat ons vooral genieten van deze prachtige planten die reeds in het Devoon ( 359 tot 416 miljoen jaar geleden) op onze aardbol groeiden, zonder kommer omtrent de classificatie. In het steenkoolmoeras dat zo’n 320 miljoen jaar geleden grote delen van Europa bedekte, groeiden reusachtige paardenstaartbomen. Toch verdient deze minireus toch ook een waaaw!
Momenteel is de fertiele fase van deze ‘fossiele’ plant te bewonderen.
Roger DAMEN.
Klik op onderstaande afbeelding om Power Point te downloaden. Daarna klikken op download om PPS te openen en dan op eigen tempo om de voorstelling te bekijken.
Er zijn onverwacht nog twee wijzigingen gekomen aan onze Buntkalender 2025
1)De wandeling van Gerhagen, gepland voor 19 april, werd verplaatst naar zondag 4 mei Klik op onderstaande afbeelding om de (verbeterde) omzendbrief nog eens na te lezen.
2) De ontbijt en themawandeling van 19/10 wordt vervroegd naar zondag 12/10 Deze zal doorgaan in de Zilvermeerhaven (Port Aventura) in Mol. Meer info volgt ten gepasten tijde.
Noteer deze wijzigingen alvast op Uw kalender.... of print onderstaande af.
Hij groeit en bloeit massaal langsheen het Buntpad, waar hij werd aangeplant na de omlegging van de Witte Neet. De sleedoorn is een inheemse haagplant die vooral geschikt is voor gebruik in wilde hagen en houtwallen. De Sleedoorn bloeit van maart tot en met april en trekt hierbij veel insecten aan, vooral bijen. De kleine groene vruchtjes vallen in het begin nauwelijks op, maar in de nazomer worden dit dikke zwarte bessen die gebruikt kunnen worden voor het maken van jam, vruchtensap, wijn.... of lekkere Buntjenever !!. Voordat de vruchten lekker zijn, moet er eerst vorst over de sleedoorn gegaan zijn.
Sleedoorn in alle stadia (Foto's: Karel VERBRUGGEN)
Tijdens onze wandeling in het “Zevenbergenbos” (Ranst) konden we in een ondiepe poel een bruine kikker en zijn kikkerdril spotten. De bruine kikker ontwaakt als eerste amfibie (doorgaans rond eind februari) en trekt onmiddellijk naar het voortplantingswater. De voortplantingstijd loopt gemiddeld van half maart tot eind april. De vrouwtjes worden dan in de oksels omklemd door de mannetjes en zetten een eiklomp af. Afhankelijk van de grootte van het vrouwtje bevat een eiklomp 700 tot 4500 eitjes. Parende bruine kikkers en kikkerdril zijn meestal opvallend geconcentreerd in ondiepe, snel opwarmende, plekken van de poel of vijver. Na 10 tot 14 dagen komen de eitjes uit. Daaruit groeien de zogenaamde kikkervisjes.... die later pootjes krijgen en hun staart verliezen. Een nieuw kikkertje is geboren....
Voortplanting bruine kikker (Alle foto's: Karel VERBRUGGEN)
Einde maart komt de blauwborst terug uit zijn overwinteringsgebied. Nauwelijks terug hier dus…. en Wim MARTENS kon er reeds enkele fotograferen en filmen!
De blauwborst is een prachtige vogel! Dit kleine zangvogeltje, met zijn helderblauwe keel en vaak een oranje of witte vlek, is een opvallende verschijning in de natuur. Hij leeft vaak in rietvelden, moerassen en andere waterrijke gebieden.
Klik op de “play-knop om het filmpje te bekijken (Geluid aan) MP4 Klik eventueel ook onderaan rechts op "volledig scherm bekijken" Tijdens de filmpjes (laatste 2 min) kan U ook de zang van de blauwborst horen.
Op maandag 24 maart gingen Adri – Leo en Roger op verkenning naar Blegny ter voorbereiding van onze daguitstap van zaterdag 24 mei 2025. Na een wandeling door het natuurgebied bezoeken we ook Blegny-Mine, één van de vier authentieke koolmijnen van Europa waar de ondergrondse galerijen nog toegankelijk zijn voor de bezoekers. Daal af met de liftkooi naar een andere wereld. Je krijgt een voorstelling over het gebruik van de machines en de ondergrondse uitrustingen. Je verneemt alles over het dagelijkse leven van de "koempels", hun vreugde, hun zorgen, hun angsten en hun werkomstandigheden.
Meer info volgt nog!
Klik op onderstaande afbeelding om Power Point te downloaden. Daarna klikken op download om PPS te openen en dan op eigen tempo om de voorstelling te bekijken.
Op maandag 24 maart zijn enkele Bunters (Roger - Leo en Adri) op verkenning geweest naar Blegny. Tijdens de terugtocht hebben zij een ommetje gemaakt langs de Sint Pietersberg (tussen Lanoye en Eben-Emael) en daar hebben zij een gewone oliekever gespot.
De vrouwtjes worden ongeveer 3,5 centimeter lang, mannetjes blijven veel kleiner tot 1 cm. De kever is helemaal zwart en gemakkelijk te herkennen aan het glanzende, bolle en relatief enorme achterlijf en opvallend korte dekschilden. De mannetjes hebben een kleiner achterlijf, omdat ze geen eitjes hoeven te leggen, vrouwtjes met bijna volgroeide eitjes lijken zelfs op knappen te staan. Deze kever eet plantendelen als bladeren van onder andere boterbloemen. De naam dankt de oliekever aan de olie-achtige substantie die bij verstoring wordt afgescheiden.
Donderdagnamiddag 27 maart kregen we van Rik de onrust makende melding dat Mimi is neergestoken met een mes in hartje Amsterdam. Ze is in de kliniek opgenomen en bij bewustzijn. Na verplaatsing naar het AMC (Amsterdams Medisch Centrum) is het mes, dat nog in de rug stak, operatief verwijderd.
Maandag komt Mimi op een kamer te liggen en is bezoek mogelijk. Ter ondersteuning zijn de kinderen van Mimi en Rik direct na het voorval afgereisd naar Amsterdam. Brave mensen, die zonder enige aanleiding neergestoken worden, treft diep. Zo ook het mes, 2mm verwijderd van de dood. Oef!
’s Middags in het AMC treffen we Rik en tranen rollen. We wachten nog een tijdje voor we de kamer binnen mogen. Artsen schetsen de toestand: dwarslaesie, zeg maar beschadigde zenuwbanen die impact hebben op het linkerbeen, waarbij momenteel enkel de tenen kunnen bewegen. Hoe helend de tijd is dient afgewacht te worden.
We traden de kamer binnen en lossen Bi, dochter van Mimi, en Rik af. Er worden maar 2 bezoekers toegestaan. Een bizar verhaal volgt met veel vraagtekens. Wat drijft een persoon tot het overgaan van zulk een daad met onschuldige slachtoffers? Waarom, blijft spoken in je hoofd. In een vaas staan bloemen van de burgemeester van Amsterdam, gebracht tijdens de operatie. Bloemen die mogelijk nog meer de Brit toekomen die direct de dader heeft overmeesterd en in bedwang hield tot de politie overnam. Naast het bed van Mimi is er een opklapbaar bed voor Rik. Iedereen is op zijn/haar manier begaan.
Ook pijnlijk om horen is de bekommernis van Mimi na een zeer geslaagde wandeling in Ranst, wat zij nog kan betekenen voor de Bunters. Of nogmaals, hoe helend is de tijd? Mimi wil er voor gaan, hoe moeilijk het nu ook lijkt. Gesprekken zijn gaande voor repatriëring naar Pellenberg/Leuven en later mogelijk naar Geel. Verbeteren is een proces dat in mondjesmaat wordt geserveerd. Er is een leven voor, en er is een leven na de messteek.
We moeten er door. Voor Mimi, Rik en de kinderen de zwaarste beproeving. Moge onze bekommernis en die van vele Bunters een morele steun betekenen op beterschap naar meer mobiliteit! En daar is tijd voor nodig!
Rivierdonderpad (Foto: Karel Verbruggen)
