De vakbonden hebben namelijk van de overheid het monopolie gekregen om de werkloosheidsuitkeringen uit te betalen en dat maakt hen slapend rijk.
Het is één van de weinige groeisectoren die België nog kent.
Hoe groter het aantal werklozen, hoe groter de inkomsten voor de vakbonden.
Volgens Jong VLD krijgen de vier vakbonden 313 euro per werkloze om ervoor te zorgen dat iedere werkloze maandelijks zijn of haar uitkering op de rekening heeft staan.
Dit lijkt op het eerste zicht een meer dan riante beloning voor een simpele administratieve verrichting. Een transactie die in een digitale wereld toch redelijk geautomatisch moet kunnen worden.
“Voor het uitbetalen van uitkeringen kreeg het ACV €79 mio (38% van €207 mio), het ABVV €73 mio (35%), het ACLVB €13 mio (7%) en het HNW €42 mio (20%).”, aldus Jong VLD.
Wie deze miljoenen omzetten onder ogen krijgt, begrijpt opééns al wat makkelijker waarom de vakbonden hun leden oproepen om zich nog snel te laten ontslaan.
De vakbonden worden geacht op te komen voor de jobs van hun leden, maar als je ze gaat vergoeden voor iedere werkloze, krijg je schreeftrekkingen.
Dat lijkt me vrij evident.
Charlie Munger heeft dat ooit eens heel mooi uitgedrukt:
“The power that incentives and disincentives have on the actions of others cannot be overstated. Munger says this should be obvious but so many people don’t understand the how important incentives are for shaping people’s motivation to complete a task.”
